CLEA

Three days. Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang magkagulo ang buong templo sa pag-aakalang nasisiraan na ng bait ang santang ehemplo nilang lahat.

Nabalitaan kong buong araw nakaratay ang Head Priest sa Surastiana upang magpahinga dahil sa pananakit ng ulo nito. Ang alam ko muntik na raw siya atakihin sa puso. Sayang nga e, hindi pa natuluyan.

Everyone in the temple tried their best to keep the rumors at bay. Sinigurado nilang walang kahit na anong chismis ang lalabas tungkol sa nangyari. Iyon ay dahil ayaw nilang mabahiran ng kahit na anong dumi ang imahe ng templo.

Once the noble families who are against their superiority found out the management in the temple is faulty, they will immediately report it to the Emperor. That way, the honor and prestige of the temple will be tarnished. They will lose the Emperor's favor and the saintess will be taken away from their care.

As for me, they confined me inside my room for three days. The Head Priest ordered me to reflect on my misbehavior and learn from my mistakes. Tanging si Adeline lang ang nakikita ko para maghatid ng pagkain ko araw-araw at nakakasawa na ang pagmumukha niya.

"Your holiness, the sun is up." I grimaced.

So? Ano dapat ko gawin? Mag photosynthesis?

Itinirik ko na lang ang mata ko bago bumangon sa kama ko. Nakita ko namang hinawi ni Adeline ang kurtina upang buksan ang malaking bintana. She went towards my wardrobe to pick robes for me. It's the usual daily boring routine I guess.

Maya maya ay iginayak niya na ako palabas ng kuwarto upang magtungo sa paliliguan ko. When I arrived there, I raised an eyebrow when I saw two additional bath maidens to accompany me. Kadalasan ay si Adeline lang naroon at isa pang tagaayos ng paliliguan ko. Ngayon ay apat na silang lahat.

Hinawi ko ang kurtinang gawa sa mga pinagdugtong-dugtong na kabibi upang makalapit. The tub was filled with flowers, some I could recognize were scented primrose, lilacs, and hyacinths. I raised my hand and dipped my fingers in the lukewarm water. The bath seems extra special today because of their choices of flowers.

Nagkibit-balikat na lang ako sabay tanggal ng robang suot ko. When the fabric fell on my feet I plunged myself in the water. Ipinikit ko na lang ang mata ko when the bath maidens started to rub my back, and Adeline was washing my hair using a golden cup.

Tinago ko na lang ang pagakairita ko dahil kung tratuhin nila ako ay akala mo isa akong baldado.

Maingat ang mga ito sa bawat galaw na tila ba takot na takot makagawa ng kahit na anong mali. I would think they were scared of me, but I bet they are scared of the Head Priest. Ramdam ko rin ang bawat hagod ng mga kamay nila na para bang sinisigurado nilang malinis ang katawan ko.

Could it be. . . ?

"Your holiness, these are the clothes the Head Priest specifically chosen for you." Napatingin ako sa malaking box na nakalagay sa mesa kung saan naroon nakalatag ang roba.

Specifically chosen for me? Fashionista pala si panot?

"You may all leave." Yumuko naman ang mga ito upang magbigay galang bago umalis.

I stood up from the tub and went near the table. Kinuha ko ang roba at sinuot ito habang pinapakiramdaman ang pagpatak ng butil ng tubig sa katawan ko patungo sa sahig. When I opened the box, I saw a white thin dress, a pair of golden sandals, hand accessories and a headdress shaped like a crown.

What's with this lavish outfit?

I hissed in my mind. Ang gara naman ni tanda pumili ng damit. Hindi ko alam may fashion taste pala ang kagaya niya.

It took me for about ten minutes to wear it along with its accessories. The dress was light weight, hugging the shape of my body. The design was full of flowers and leaves embroideries using a silver thread.

My fingertips were covered with golden metallic fingernails. A crescent moon dangling with small white pearls were tied along with it.

Hindi na ako nag-abala pang tumingin sa salamin dahil alam kong maganda naman na ako tingnan.

Pagbukas ko ng pinto palabas ay siya naman pagbungad ng makinis ngunit makulubot na ulo ng panot na reverentia. Ngayon na nakalapit ako ng husto sa kanya ay masasabi kong hindi naman pala siya tuluyang nakalbo. Nakikita kong may tatlong hibla ng buhok sa ulo niya pero mukhang naghihingalo na rin ang mga ito.

"Greetings, your holiness." Aniya sabay yuko. Kinagat ko ang ibabang bahagi ng labi ko upang pigilan ang sarili kong tumawa.

Matapos nitong magbigay galang ay tumunghay ito sa akin sabay ngiti. "Have you been reflecting on your behavior, your holiness?" I forced a smile.

"Yes, Head Priest. I've realized my mistake. I must have lost my mind after hitting my head." Gusto ko na lang palakpakan ang sarili ko dahil sa mala-Oscar's na pag-aarte ko.

I needed to act in order to avoid his suspicions. Hindi ko hinayaan ang sarili kong ikulong sa kwarto sa loob ng tatlong araw para lang sa wala.

"I'm glad to hear it, your holiness." Pinasidhan niya naman ako ng tingin mula ulo hanggang paa. It was as if he was checking out the masterpiece he created and he was so proud of it.

"Your holiness, I received a news that the son of Marquess Briargiss was suffering from a terminal disease," panimula nito.

Nakakamatay na sakit na pala ang libog ngayon?

I tilt my head sideways when it turns out that I was right. Today was the day he intended to sell me out to the Briargiss.

"Sa katunayan ay iyon ang dahilan kung bakit naparito ang marquis tatlong araw na ang nakakalipas. Humihingi ito ng tulong upang pagbigyan siya ng templo ng permiso upang gamutin ang kanyang anak." Pinanood ko lang bumuka ang mga bibig niyang puro kasinungalingan ang binibitawan.

It's like I'm hearing loads of bullshit from a garbage that talks.

Ang sino mang makakarinig sa mga pinagsasabi niya ay magkakaroon ng impresyon na may malasakit ito sa kapwa, pero taliwas sa mga lumalabas sa bibig niya ay siya namang kinahalang ng kaluluwa niya.

Mas maitim pa sa pwet ng kaldero ang budhi ng animal na 'to.

"Briargiss was one of the families that helped the temple during the typhoon. As the Saintess, I would love to return the favor." Nakangiti kong tugon.

He gave me a triumphant smile. Isang ngiting tagumpay na akala niya aayon ang lahat sa plano niya.

"I got the carriage ready for you, your holiness." Tumango na lang ako at walang imik na sumunod habang tinatago ang ngisi sa labi ko. Tinanaw ko na lang ang makintab niyang ulo sa malayo.

Oh, dear Ibarra. It looks like you arranged this meeting very well. As a matter of gratitude for your preparedness, I also have a gift for you.

Bago ako makapasok sa karuwahe ay may ibinigay ito sa aking piring. It was a blindfold made of satin cloth designed with an embroidered combination of white and yellow flower.

I scoffed in my head. I remember this blindfold. Every time the saintess have to heal a noble, she was ordered by the Head Priest to blindfold herself. Kailangan niya takpan ang mga mata niya upang hindi niya makita ang katotohanang wala naman talagang sakit ang ginagamot niya.

Blindfolding her eyes will keep her ignorant of the pleasure her body is giving them. Sa gayong paraan ay aakalain niyang ang bawat ungol na lumabas sa kanilang bibig ay dulot ng sakit at hindi sarap. They kept her in shadows that much. Ginawa nila itong hangal sa lahat ng bagay.

Kinuyom ko ang kamay kong may hawak ng piring. It's ironic how the people of the Empire thought the temple is the home of righteous people with pure and kind intentions. Hindi nila alam na walang pinagkaiba ang mga ito sa mga bandidong mukhang salapi at mapangnakaw ng dangal at puri.

They are hypocrites hiding behind their so called faith to God.

Taliwas sa puti ng kasuotan ng mga ito ay siya namang singdungis ng pagkatao. Kahit gamitan pa nila ng Joy at Tide ay hinding-hindi na nila ito mabubura pa.

"Your holiness, we have arrived." I heard the horseman said.

Sa pagbukas ng pinto ng karuwahe ay nakita kong nakaabang ang apat na temple knights. Isa sa kanila ay nakabuklat ang palad na para bang inaalok akong hawakan ang kamay niya upang makababa ako.

I was relieved Adeline didn't came with me this time. Pero wala nga siya pinabantayan naman ako ng mga gwardya ng templo. He will really do anything just to keep an eye on me.

I hid the irritation in my face and composed myself. I need to be calm.

I smiled gracefully as I took his hand and walk down the carriage. Sa pagbaba ko naman ay napatikhim ako nang makitang nakahilera ang maids at butlers ng House of Briargiss. It almost look as if they are warm heartedly welcoming the saintess to bless them, but I knew better than that.

"Pleasant morning, your holiness. House of Briargiss are pleasured to have you in our household." The Marchioness greeted me.

Marchioness Violetta, one who was having an affair with Count Quentin. Akalain mong uso rin pala kabit-kabit dito.

"May you bless our house and family with your divinity, your holiness." Muntik na gumulong ang mata ko dahil sa naging usal ni Marquess Isaac.

Bless their house? Hindi ako na-inform house blessing pala ang ganap ko chuday?

Sa bagay, dapat nga magpa house blessing gayong silang mga demonyo ang nakatira sa pamamahay na yan.

"How's your son, Marquess Isaac?" Diretso kong tanong.

Ang kaninang nakangiti't masayang mukha sa pagbati sa akin ay biglang napalitan ng lungkot. Bumagsak ang mga balikat nito at naluluhang tumingin sa akin.

Hah! Pigilan niyo ako bibigyan ko ng uppercut ang tanginang 'to!

"M-my son. . ." Binabawi ko na ang sinasabi kong deserve ko ang Oscar's sa actingan ko. Mas deserve niya ang reward na yun. Sa sobrang deserve niya isasaksak ko pa sa baga niya.

"Can you tell me his condition?" Muli kong tanong.

"He was having a hard time breathing. It's been going on for days, and I'm afraid he only have till this day." I just nod my head. Kunwari na lang naniniwala ako. Sayang naman ang effort niya sa pagda-drama sa harap ko kung hindi ako maniniwala.

"Please, take me to his room." Marquess Isaac together with Marchioness Violetta walked me inside their household.

Hindi na ako nagulat pa nang makita kung gaano kagara ang disenyo ng kanilang kabahayan. The interior design was made of golden furnitures and expensive chandiliers and paintings on the wall.

It wasn't that surprising that they are this wealthy and extravagant knowing House of Briargiss is involved in the weapon embezzlement.

I wonder how would the Emperor punish them if he knows about this?

"This is his room, your holiness. Please, heal him," he pleaded.

"Siya lang ang natatanging tagapagmana ng Briargiss. Kaya sana gumaling siya sa sakit niya." I gave him a reassuring smile before blindfolding my eyes.

"Sisiguraduhin kong gagaling siya sa sakit niya, Marquess Isaac." Makahulugan kong wika bago buksan ang pinto ng kuwarto ng anak niya.

"H-holy Saintess, i-is that you?" I locked the door and walked slowly near him.

Narinig ko ang pag-ubo nito na halatang peke naman. Despite the darkness because I was blindfolded, I managed to figure out where his bed was.

Umupo ako sa higaan niya at naramdaman ko ang pagbangon nito mula sa pagkakahiga. Ginagap ko ang kamay niya sa ilalim ng kumot upang pakiramdaman ang pulsuhan niya.

"Looks like you are about to die, Lord Carnel." Pagsisinungaling ko kahit alam na alam kong wala naman itong kahit na anong sakit maliban sa pagiging malibog niya.

"Y-yes, I am d-dying. . ." Kandautal nitong tugon.

Walang inhibisyon kong tinanggal ang balabal na nakatali sa leeg ko dahilan upang tumambad sa kanya ang makinis na balikat at leeg ko.

My collarbone was exposed as well as my cleavage. Hindi na ako nagtaka pa nang maramdaman ang intinsidad ng mga titig na pinupukol nito sa akin.

"Come, and I shall heal you." Tila ba iyon na lang ang mga salitang hinihintay niya bago sunggaban ng halik ang leeg ko.

Hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya na para bang isang mabangis na hayop na nilalapa ang pagkain nito. His kisses went on my neck down to my collarbone.

Ito ba ang sinasabi mong hindi makahinga ng maayos Isaac?

He was about to rip my clothes when I stopped him. Umatras ako palayo sa kanya. I took the blindfold off my eyes and stared at him.

Nang magkasalubong ang tingin namin ay hindi nakatakas sa akin ang mga matang puno ng pagnanasa, mga matang nagnanais akong angkinin at panggigilan.

His carnal stares were enough for me to tell that this man wanted me so much that he would worship me on his feet. It would be a waste to just dispose him when he could be a use for me.

And he wasn't that bad. His ginger hair compliments his amber eyes and supple lips. Hindi ko rin maitatanggi ang pagiging magandang lalaki nito.

"Carnel, was it?" Tumango naman ito.

"Strip yourself." He looks astounded for a second. Pero kaagad naman itong sumunod sa kagustuhan ko na animo'y tuta sa mga salitang binitawan ko. When he removed his clothes and his hard rock shaft sprang free, I smirk.

In fairness, dakog bunal.

I shook my head. I should focus on my goal. Don't be distracted, Clea. Focus.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya't tinali ang piring sa mata niya. Pinulot ko ang belt sa gilid ng kama at itinali naman ito sa magkabilang kamay niya sa likuran.

I pushed him on the bed and crawled on top of him. I can feel the heat of his body as he was sweating underneath me. Napangisi ako nang makita ang kakaibang ngiti nito sa labi na para bang nananabik ito sa ano mang gagawin ko.

"I never heard the saintess could be this aggressive when healing her patients." Sinandal ko ang kaliwang palad ko sa headrest ng kama bago ibaba ang ulo ko sa tainga niya upang bumulong.

"Of course I will be aggressive knowing you are in a very terrible condition." I made sure to brush my lips a little on his ears as I whispered those words. He shuddered.

"Please, your holinesss. Heal me, that's the only thing I could ask for." Nahihirapan nitong pakiusap.

"Then, let me undress myself." Tinukod ko ang magkabilang tuhod ko habang nakaipit siya sa pagitan ng hita ko.

Umatras ako't tiningnan siya sa huling pagkakataon. Minuwestra ko ang magkabilang kamay ko at hinulma itong tatsulok. I felt my diamond eyes glowed as a mysterious silver light appeared between the gap of my fingers.

"Discede!" I whispered. A strong howl of wind came forth and Carnel disappeared in front of me.

I excitedly jumped off the bed and wore the cloak. I fixed myself before leaving the room like nothing happened.

Paglabas ko ay nakasalubong ko ang mag-asawa. I instructed the Marquess to let his son rest for a few hours, and he believed me. Mabilis akong pumasok sa loob ng karuwahe.

"Dumaan tayo sa El Pueblo Grande." Utos ko sa horseman.

I heard the neighing of the horse as it departed from the Briargiss' household. Binuksan ko ang maliit na kurtina ng bintana ng karuwahe nang mapansin kong malapit na kaming dumaan sa El Pueblo Grande, ang sentro ng pamilihan ng Khehan Empire.

Mula sa gitna ng bulwagan kung saan naroon ang isang malaking dancing fountain, may nakita akong mga taong nagkukumpulan. Rinig na rinig ko ang bulungan ng mga ito at ang mapangmintas nilang panghuhusga sa kung ano man ang nakikita nila roon.

When the carriage went slower, I was able to see the reason why people started to flock near the foubtain. My smiled widened when I saw Carnel on the floor. Nakahubad ito at may takip sa mata, nakatali rin ang magkabilang kamay nito sa likuran.

"Hindi ba anak ni Marquess Isaac ang binatang 'yan?"

"Siyang tunay! Ano at nasa gitna ito ng El Pueblo at wala pang kasuotan!"

"Diyos miyo ang laki-"

"Ang laking eskandalo nito!"

Sinandal ko ang braso ko sa bintana habang tinatanaw ang kalagayan nito sa malayo. With the body he had, there's nothing to be ashamed of. But with the rank that he had in the society, such a sight is a disgrace to his name and his family.

Paniguradong mas pipiliin na lang niya mamatay kesa sa lumabas pa ng bahay at kutyain ng mga taong makakakita sa kanya. Mahina akong natawa nang makitang sinubukan niyang tumayo pero natumba lang siya.

After this incident, the Head Priest will be implicated. He will not only lose his gold, but his reputation.

If Carnel revealed my scheme, it will be known to everyone that the temple failed to educate the saintess. Every noble in the social circle will start to question the Temple's capability.

But if Carnel decided to hide it, that would mean he was infatuated to me. And I could take that opportunity to use him against the Head Priest and his family.

"Let's head back to the temple." I commanded before closing the window curtains.

Consider it as a little revenge, Head Priest. I hope you appreciate it.

G O L U C K Y C H A R M