Chapter Thirteen

Feelings

I woke up in the middle of the night. I was inside Adam's bedroom. Dinala niya ako rito kanina sa kwarto niya pagkatapos ng may nangyari sa amin...

Hawak ko ang kumot sa dibdib ko habang nakaupo ako sa kama niya ay binalingan ko siya sa tabi ko. Natutulog na si Adam.

Inangat ko ang isang kamay ko at unti-unti itong binaba sa mukha ni Adam pagkatapos ay marahan kong hinaplos ang pisngi niya. I was careful not to wake him up. I didn't want to disturb his sleep.

I sighed quietly and stopped caressing his face... Mahabang panahon ko rin siyang napagmasdan habang natutulog siya...

Mga madaling araw nang magising din si Adam. Nakahiga na akong muli sa tabi niya at pinikit ko pa ang mga mata ko pero naabutan na niya siguro akong gising na rin kaya tinawag niya ang pangalan ko. "Aeva..." He gently called.

Unti-unti na lang muli akong nagmulat ng mga mata. Agad nagtagpo ang mga mata namin ni Adam at nagkatinginan kami. "Let's talk..." he gently said as he caressed my face...

Marahan lang akong tumango. Bumangon ako at umupong muli sa kama. Sumunod din na bumangon si Adam sa akin. We were quiet for awhile before he first spoke. "I'm sorry..." he quietly said.

"Do you regret what happened to us?" I asked him. Pagkatapos ay tiningnan ko siya.

Tumingin din siya sa akin. At pagkatapos ay umiling siya. "No. I'm just... I'm guilty that it happened to us too soon..." He really seemed conflicted.

Nanatili lang naman ang tingin ko sa kaniya. Muli kaming nagkatinginan nang tumingin din siya sa akin. "Are you really okay with it..." He worriedly asked me.

Tumango lang naman ako.

Nag-aalala pa rin si Adam habang tinitingnan ako kasi siguro dahil sa mukha ko that I was only wearing a straight face... or emotionless...

And then I thought, should I smile to reassure Adam... "It's fine, Adam." I reassured him with a small smile I tried to form on my lips.

Nanatili pa rin siyang nakatingin lang sa akin nang ilan pang sandali. Bago siya muling nagsalita. "I'm really sorry. I should've controlled the situation..." And then he sighed. Then he gently took my hand and held it. I felt the warmth of his careful hold. "Pero nagpadala pa rin ako sa emosyon ko. But, Aeva," Tinitigan niya ako sa mga mata ko. "Again, I don't regret what happened to us. Because to be honest, ginusto ko rin 'yon. Tsk. You see, I'm such a jerk. But I want you to know that I'll take responsibility for what happened."

"Hindi pa naman siguro ako mabubuntis agad." Pero natigilan din ako sa nasabi. Halos wala sa sarili akong umiling pagkatapos kong matulala. Hindi ako pwedeng mabuntis. Paano ang bata? Ano ang mangyayari sa kaniya...

Naramdaman ko ang bahagyang paghigpit sandali ng hawak ni Adam sa kamay ko. Kaya natuon muli sa kaniya ang atensyon ko. "But no matter what will happen next, I will take care of you. And I want to do it, always." Adam said to me with his face full of perseverance...

Unti-unti lang muli akong tumango sa kaniya...

"Aeva..." he called again.

"Hmm?"

Nagkatinginan muli kami at nakita ko siyang bahagya pang napalunok, bago siya nagsalita. "I... Please I don't want you to think that I'm only saying this now because something already happened between us... I..." Mukhang nahihirapan siya sa gusto niyang sabihin...

Kaya nagsalita na rin ako. "Ayos lang, Adam." I just tried to reassure him again. I don't want him guilty when I was the one who initiated it first.

Pero umiling siya. "No. Aeva, I..." Tumingin siya sa mga mata ko. "I have liked you ever since I first saw you in our class..." pag-amin niya.

My eyes widened a fraction at his sudden confession...

My lips parted as I stayed looking at him.

Did I ever thought of Adam having feelings for me...? But I cannot deny how much I have felt that he cares for me...

"Adam..." I called his name this time.

"Yes?"

Hindi ko alam kung pinaglalaruan lang din ba ako ng pandinig ko pero parang ang lambing na ng boses ni Adam sa tainga ko.

"Are you telling me now that you have feelings for me..." I asked.

Nakatingin kami sa mga mata ng isa't isa. "I was thinking that it was already obvious with my actions, but then without words I know that it can be nothing..." he said.

"I love you, Aeva..." he added next.

Tumingin pa ako sa kaniya.

Bahagya akong napatango pagkatapos.

"How... about you..."

Tumango akong muli, mas malinaw na ang pagtango ko sa kaniya ngayon. "I wouldn't surrender myself to you last night if..." I stopped there. And suddenly I felt a little awkward inside...

Tahimik lang kaming nag-uusap ngayon ni Adam. Tahimik at kalmado. Maybe even before we already know it that we have this feelings for each other... Wala pa nga lang umaamin sa amin noon. Pero sabi nga ni Paula, sa mga kilos pa lang namin ni Adam at sa kung paano kami tumingin sa isa't isa...

I heard Adam sighing, kaya parang napukaw din ako sa mga naiisip ko. Tumingin ako sa kaniya pero niyakap na niya ako nang marahan. Dinala na niya ako sa loob ng mga bisig niya. Inside his warm and comforting embrace. "It shouldn't be like this... But I promise you that we'll make it right, okay?" he said.

Yumakap na rin ako pabalik sa kaniya. Tumango lang ako habang nakatago na sa balikat niya ang ilong at mga labi ko...

At pagkatapos kalaunan nang pinakawalan ako ni Adam sa yakap niya ay muli kaming nagkatinginan. Pagkatapos ay marahan niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Bago niya ako unti-unting hinalikan sa mga labi ko. And I just closed my eyes and accepted the kiss...

"People think that you're still single..." I said.

"And who are these people?"

Nararamdaman ko na ang pagngisi ni Adam habang tinitingnan ang reaksyon ko.

I looked away. "Mga babaeng estudyante na nagkakagusto sa 'yo sa eskwelahan." I said. And I almost can't help it. Parang gusto ko na lang umirap. Pero pinigilan ko pa rin ang sarili ko at hindi ko na ginawa.

Last week pa lang naging kami—o nakapag-usap na kami ni Adam tungkol sa relasyon namin... He asked me to be his girlfriend and I agreed to it. Kaya lang ay hindi rin naman namin iyon agad pinagkalat sa eskwelahan. We only told my friend, Paula, about it. At sobrang natuwa pa nga siya na kami na raw ni Adam officially and finally.

Siguro nga hindi na talaga ako nag-iisip nang maayos... Hindi naman siguro sa hindi ito tama... Pero mali pa rin na nakipagrelasyon ako ngayon sa taong dapat ay papatayin ko...

But how could I?

How could I...

I immediately felt the refreshing waters of the stream the moment I jumped onto the river. It's a weekend a wala kaming pasok ni Adam sa university. And the whole day we just stayed here at his place. Halos hindi na rin ako nakauwi sa dorm at noong bumalik doon ay para kumuha lang ng dagdag na damit ko para ilagay dito sa bahay ni Adam.

Bumaba na ako sa ilog at iniwan ko si Adam at ang mga gamit namin sa isang malaking bato roon sa tabi ng ilog. Pero naramdaman ko rin na sinundan niya agad ako. Dahil pagkaahon ko galing sa paglangoy ay nakita ko agad si Adam na halos kakaahon lang din sa harapan ko.

Nagkatinginan kami hanggang sa unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin at muli na naman kaming naghalikan...

"I think they are aware..." Adam said, tinutukoy ang mga kaklase namin.

Wala nga lang nagtatanong pa sa amin... Or maybe they are just afraid to ask and confirm it... Especially the girls. Dahil hindi naman talaga namin tinatago ni Adam ang relasyon namin. O siguro nasanay na lang din ang mga nakakakilala at nakakakita sa amin because we've always acted the way we were to each other. Kahit noong hindi pa kami ay parang kami na rin umakto noon pa... sabi nga ni Paula. At kung may magtatanong na nga o magtatanong pa rin Adam said that we'll just tell them that yes we are now dating. That we're in a relationship as boyfriend and girlfriend now.

Ang dami pa namang concerned kay Adam... As the angel or the prince everyone is talking about. Well, mabait naman talaga si Adam. And also princelike...

"I don't really care..." I said as I encircled my arms around his neck and nape. Naramdaman ko rin ang mga kamay ni Adam na humawak sa magkabilang baywang ko sa ilalim ng tubig.

He smirked. "Really..."

I knew that he was about to tease me. I rolled my eyes for real this time. "Hmm. You're really not all gentle, are you, Adam Rozovsky? Dahil parang nagiging hobby mo na rin ang madalas na panunukso sa akin..." I said. He always finds my reactions to this amusing...

And he even looked like he was a little shocked. "What? I'm sorry, I just can't help it. You're just too cute when you're unnecessary jealous." He smiled.

Nagbuntong-hininga na lang ako. And then Adam caught my lips again. Aside sa panunukso niya sa akin ay nagustuhan na rin niya ang paghalik sa mga labi ko...