Chapter Twenty-eight

Ceasefire

"What is... your relationship with Paula now?" I asked him a little too straightforwardly that I knew I had to stop myself but I already let it escaped my lips.

Nagkatinginan kami ni Adam. At muli na namang kumunot ang noo niya sa akin. But he answered with a sigh. "What are you talking about?"

And then he started explaining that he and Paula became business partners in running his farm now. Si Paula raw at ang connections din nito sa mga tao rito sa lugar ang tumulong sa kaniya na maituloy na ang pag-operate ng kaniyang farm ngayon.

Napatango ako pagkatapos ng paliwanag niya. "By the way, yes I'm here to talk to you about something important, Adam." I said after I confirmed na mukhang wala naman talaga silang kung ano pang espesyal na relasyon ni Paula...

Although Adam can be lying... or not really telling me the truth about them, pero pwede rin naman na si Paula ang nagsinungaling sa akin...

But I realized now that I should do this still no matter what was the real truth between Adam and Paula. Kasi ginagawa ko naman ito para sa anak ko. At kahit pa siguro may asawa o sariling pamilya na ngayon si Adam, ayaw ko man makasira ng isang pamilya ay naisip ko na may karapatan pa rin naman ang anak ko na makilala ng ama niya. It's Mikos right to know his father.

And it was as if everything happened so fast today and all at once, gusto ko na lang sana na magpahinga na muna ngayon at para makapag-isip din ako.

But Adam's here's now in front of me and asking me what I came here for. So I guess there's no turning back.

"Can we go back to your house?" Naisip ko si Paula at kung nandoon pa rin ba siya... Tiningnan ko si Adam. "Or maybe we can go to a cafe just near here and talk there?" I asked because I realized that I still needed time to contemplate on my thoughts now and what or how I'd probably reveal it to Adam that we have a son.

Adam looked at me too before he nodded his head. "All right..." He agreed.

Napatingin ako sa sasakyan niya. Can I ride with him papunta sa cafe? Wala kasing ibang sasakyan na dumadaan dito. Kung sabagay ay pagmamay-ari na nina Adam halos ang lupa rito. I think he will even expand his farmlands more. Hindi ko pa nakikita kung ano na ang hitsura ng farm niya ngayon. Pero naalala ko noon na halos sa likod lang ng bahay niya ay ang dami nang tanim at mga puno ng mangga.

"Get in the car." He said and then nagpatiuna na rin siyang bumalik sa sasakyan niya.

Sumunod naman ako sa kaniya at tahimik lang.

There was an awkward silence between us as Adam drove us to the cafe. While I just looked out the vehicle's window as well. Tahimik kami hanggang nakarating sa isang cafe na hindi rin puno sa tao.

"We can also have our early dinner here." He said after we got out of his car and entering the nice cafe...

Nakasunod lang naman ako sa kaniya at tumango na lang din.

We sat there on a table for two inside the cafe. May mga meals na nga rin silang sini-serve dito aside sa kanilang drinks at may mga tinapay o cakes nga rin. Kaya pwede nga kaming kumain na lang din ng dinner dito. Isa pa galing pa ako sa biniyahe ko papunta rito at wala pa ako halos pahinga at medyo nagugutom na nga rin ako.

Tahimik pa rin kami ni Adam pagkatapos um-order. Until he broke the silence between us. "So what is it that you want to talk about with me? Something important, you say?" He asked me.

Tumango naman ako. At nakaramdam na ng kaba na alam kong sasabihin ko na sa kaniya ngayon ang tungkol sa anak namin na hindi pa niya alam. At malaki na rin si Mikos... I don't know how Adam would react. What would he probably think of me and our son... Magagalit ba siya? At kung magagalit man siya alam kong kailangan kong tanggapin dahil aminado rin ako na may kasalanan din ako lalo na sa kaniya...

My head was a mess back then. I didn't exactly know what to do. At wala rin sa ayos ang relasyon namin ni Adam noon...

I sighed and I was about to speak when suddenly tumunog ang tiyan ko. And it was damn awkward na namula agad ang mukha ko out of embarrassment. Nakakahiya at sa harap pa ni Adam. Yumuko ako at parang nanliliit sa kahihiyan.

"Well..."

I looked at him again when he spoke. He looks serious tho I feel like he's just stopping himself na punahin ang kahihiyan ko.

"Hintayin na lang siguro natin ang pagkain at mag-dinner na lang muna before natin pag-usapan ang gusto mong sabihin..." He said and then reached out for the glass of water in front of him and drink it a little.

Nagyuko naman muli ako ng ulo sa kahihiyan ko pa rin at nakagat ang pang-ibabang labi.

So we waited for our order until it arrived. I started eating dahil parang doon ko pa na realize na gutom na nga talaga ako. Adam also ate his food served.

Tahimik lang muna kami na kumain until we finished our meal.

It was an early dinner. Pagkatapos nang makita ko sa labas ay madilim na nga.

At pag-uusapan na sana namin ni Adam, sasabihin ko na talaga sana sa kaniya ang tungkol kay Mikos nang biglang mag-ring ang phone niya at mukhang may emergency pa yata siya sa trabaho or sa farm niya. Kaya naman nagmadali na rin siyang makabalik pagkatapos pa lang naming kumain.

"Where will you be staying? You can stay at my house. Gabi na rin. We can talk tomorrow. I just have to check on the farm." He said. And he was on a hurry.

At hindi na ako nakasagot pa dahil abala na siya sa pagtawag sa mukhang tauhan niya sa farm. At nagmamaneho na rin siyang muli pabalik. Ako naman ay sumama na lang din sa kaniya...

Pagdating namin sa bahay ni Adam ay mukhang wala na roon si Paula. Adam just quickly offered me one of his guest rooms and then he left.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari. I was left alone in his house while umalis siya kasama ang tauhan niya. Nilagay ko na lang muna ang mga gamit ko doon at ginamit na ang banyo para makaligo. I took a shower there and changed into my new set of clothes.

At nakatulugan ko na lang ang gabing iyon na hindi pa rin nakakauwi si Adam sa bahay niya. At sa pagod ko na rin siguro that I fell asleep quickly. When I woke up it was already morning. Nakapagpalipas na ako ng gabi sa bahay ni Adam.

Bumangon ako sa kama at unti-unti nang lumabas sa kwarto pagkatapos ko lang din mag-toothbrush at hilamos sandali.

"Your didn't lock the door last night."

Nagulat pa ako nang makarinig na lang ako ng boses at nakita kong nandoon na nakatayo si Adam nang bumaba ako at papasok na sa kusina para uminom din muna ng tubig.

Bumaling ako sa kaniya at nagkatinginan kami. It's still early in the morning. Have he gotten some sleep last night? Anong oras ba siyang nakabalik.

"Uh, sorry... Hindi ko na naisip..." I don't have an explanation as to why I didn't lock the door of his house. Nakagat ko na lang ang labi ko sa isa na namang kahihiyan.

Adam sighed pagkatapos ay inalis niya ang pagkakahalukipkip ng mga braso niya habang nakatayo siya roon kanina at lumapit sa akin.

"I'll make breakfast." He said at nilampasan na ako patungo deretso sa kitchen niya.

Sumunod naman ako sa kaniya. "Sorry, nakatulog na kasi agad ako kagabi..." I said as I followed him.

"It's okay now. Nag-alala lang ako although safe naman dito pero naiwan kang mag-isa lang dito kagabi sa you should've locked the doors. Anyway, you must be tired from yesterday... Did you travel here alone?" He asked pagkatapos ay sinulyapan niya ako.

Tumango naman ako. "Uh, oo..."

Nakita kong tumango lang din si Adam habang nagiging abala na rin siyang magluto ng agahan namin.

"Uh, tulungan na kita." sabi ko agad nang makita ko ang ginagawa niya.

Binalingan naman niya ako at tinanguan. "You can prepare the table and utensils. Thanks."

Tumango naman ako at ginawa na ang sinabi niya na madali nga lang din naman.

"Anong oras ka na palang nakabalik kagabi? Nakatulog na kasi ako kaya hindi ko na namalayan..." I said as I prepared the table.

"A little later. I saw that the door wasn't locked when I came back so I checked you in your room upstairs..." aniya at sinulyapan lang ako.

Tumango na lang ako...

At habang kumakain naman kami ni Adam ay napag-usapan iyong nangyari kagabi when I asked him about it.

May nanganak pala na baka and Adam's very hands on with everything in his farm like that.

"Kumusta naman ngayon?" I asked gently.

Tumingin sa akin si Adam. "She's fine." He said pertaining to the cow.

Tumango naman ako. "Mabuti naman." I smiled a little bit.

Nakita ko naman na parang nagtagal ang mga mata ni Adam na nakatingin sa akin. And I was about to look away when he asked me one question.

"Do you want to see them?"

"Uh, the cows?" Napatanong pa ako.

And then he smiled a little too and nodded. "Yes."

Kaya naman pagkatapos ng agahan at pagkatapos ko lang din maligo at magbihis ay sumama na ako kay Adam para makita iyong mga baka.

Ang mga tauhan niya sa farm ay binabati si Adam at ganoon na rin ako. Napangiti na rin ako dahil sa mababait din nilang ngiti sa akin at bumati na rin ako sa kanila pabalik. Ang ilan pa sa kanila ay naging pamilyar na rin sa akin dahil siguro nakita ko na rin sila dati pa rito sa lupa nina Adam.

They probably know that I was Adam's girlfriend back then... And I am the ex now... Pero habang nandoon kami ay wala naman nagparamdam sa akin na may iniisip silang kakaiba sa amin ni Adam. At busy na rin sila sa mga trabaho nila sa farm. Ako lang siguro ang nag-iisip dito ng kung ano.

I secretly sighed to myself.

I also enjoyed when Adam and his workers even encouraged me na kumuha ng fresh milk mula sa isang baka nila. At first I really didn't know how to do it but Adam also helped me na napatingin na lang ako sa kaniya sa tabi ko habang sinusubukan niya lang naman akong turuan kung paano gawin iyon...

I realized that we're acting normal now. Na para bang wala lang kaming problema, o nakaraan... Parang ayos lang ang lahat sa pagitan namin ni Adam kung ituring namin ang isa't isa ngayon...

Parang may ceasefire...

Binaling ko na lang ang atensyon ko sa farmlands ni Adam na nasa harapan ko. May plano pa nga siyang i-expand pa ito at gawin talagang negosyo. Hindi siya nagtapos dito sa Masbate but he may have continued his education in Germany where his family are. Noon pa man ay alam ko rin na ito na talaga ang plano at gustong gawin ni Adam. He used to share his dreams with me, too...

At heto na nga nagagawa na niya ngayon...

The Zachmanns doesn't have to concern themselves with Adam anymore from the mission years ago. Hindi ko rin alam kung ano na ba ang nangyari sa client na gustong magpapatay kay Adam noon. Ang mahalaga sa akin ay hindi na papakialaman ng pamilya ko si Adam. And I think they wouldn't dare again. Alam kong ayaw din naman nilang kalabanin lalo na ang mga Rozovsky. Kaya hindi ko rin alam kung bakit tinanggap nila noon ang trabaho ng pag-assassinate sana kay Adam.

"I'm sorry I have a lot of work to do today." Adam said to me.

Umiling naman ako sa kaniya. "Ayos lang..." I said.

Nagkatinginan pa kaming dalawa sa gitna ng farm niya. Nakasuot na rin ako ngayon ng sumbrero na pinasuot din sa akin ni Adam kanina dahil mataas na ang araw. Hindi na rin kami agad nakaalis dito pagkatapos makita ang mga baka dahil nagtrabaho na rin si Adam. For me it's okay since I understand at na curious na rin ako sa trabaho nila dito kaya tinitingnan ko na rin.

"Maybe we can talk later..." he said.

Tumango lang ako sa kaniya. "Kahit mamaya na lang pagkabalik natin sa bahay." sabi ko naman. And I think it's also good for me that there's delay here because to be honest I still really don't know how to say it straight to him...

"All right, then,"

Tumango lang naman ako. Pagkatapos ay niyaya niya akong pumasok na lang muna sa office niya na malapit lang din dito dahil doon may aircon at mainit na nga talaga dito sa labas because it's already noon time.