Chapter Twelve

Forget

Umuwi na rin muna si Adam pagkatapos ng nangyari. At pagkatapos rin sinabi ni Paula na kailangan ko nang magpahinga. Adam also realized that I need rest after what happened...

"Adam," tawag ko sa kaniya nang pabalik na siya sa kotse niya.

Bumaling naman siya sa akin. "We'll talk tomorrow." was what he said.

Nakatingin ako sa kaniya at tumango na lang.

I understand that he was worried of what happened tonight...

The next day in our classes Adam was unusually quiet... But I wasn't ignored by him, too. Talagang tahimik lang siya ngayon...

But after all of our subjects and as we're about to leave the campus he finally spoke to me. "I was really worried yesterday, Aeva." he said and rested his back and head on the driver seat.

Tumingin ako sa kaniya. "I'm sorry..." I said. And I looked down to my hands on my lap.

Marahan namang inabot ni Adam ang kamay ko. And although he has held my hand before, the first time was long ago when there was a lot of students in the crowded cafeteria at that time and he had to hold my hand so we won't separate as we try to buy our food. Kapag talaga lunch time din ang break ninyo mapipilitan ka na lang ding sumiksik sa canteen para makabili ng pagkain kung wala kang dalang packed lunch. And there was already some instances where Adam just had to hold my hand when we're together since that. Pero hindi pa rin ako nasasanay.

"But what's important is that you're fine now. You're safe. Glad I was right on time..." He sighed and it was like he said it to himself.

Tumango ako. "Oo, mabuti na lang dumating ka..." I'm such a big fat liar. Alam ko naman na kahit hindi dumating si Adam ay kaya ko namang ipagtanggol ang sarili ko...

But to be honest there's still a part of me now that's just grateful that he came to my rescue...

Pagkahatid sa akin ni Adam sa dorm ay hindi pa niya agad ako pinakawalan. "Are you really safe here in your dorm, Aeva?" Tinanong ako nito ni Adam habang tinitingnan din niya ang building ng dorm sa harap na para bang may mali rito.

"Yes... Isang taon na rin akong nag-s-stay dito, Adam." As if I needed to remind him.

He sighed and nodded his head.

Pero sobra pa rin ang pag-aalala ni Adam kahit lumipas na ang ilang araw pagkatapos ng nangyari sa akin noong gabing iyon. He even developed a trust issue with the place where I was staying and the people around. Kaya naman isang beses ako ang nangsabi sa kaniya na kung gusto niya dalhin niya na lang ako sa bahay niya para mapanatag siya at hindi na mag-alala pa dahil malapit na ako sa kaniya...

And it was already late when I realized about it...

Inisip ko pang hindi ko iyon sinasadyang sabihin. Kaya siguro nagtagal pa ang tingin sa akin ni Adam pagkatapos ng sinabi ko sa kaniya, and his eyes also widened a fraction.

And when I thought of bawiin iyong sinabi ko, papunta na kami sa bahay niya at malapit na. Nagbuntong-hininga na lang ako nang tahimik when his car already pulled over beside his house.

"You can stay here, Aeva. We have many rooms here anyway. You can definitely use one." He said.

Naisip kong seryoso rin pala siya to really look after me...

Hindi na namin pinag-usapan pa ang makikita ng ibang tao, ang sasabihin nila at iisipin... Pero tingin ko rin ay bawal ito sa university... Hindi naman namin ipapaalam... At... iniisip ko ba talaga that we're already like living in together? I don't think this will be permanent, too. Temporary lang habang fresh pa kay Adam iyong muntikan nang mangyari sa akin...

Ayaw ko lang din na mas'yado siyang nag-aalala para lang sa akin.

"Hindi ako nakapaghanda. But I already asked someone to help clean this room for you." Binuksan ni Adam ang pintuan ng isang kwarto sa second floor ng bahay niya.

Tiningnan ko ang loob at malinis naman at may mga gamit. Bumaling ako kay Adam pagkatapos. "Thank you..."

He just nodded. "Please tell me if you need anything."

Pagkatapos ay iniwan na muna niya akong mag-isa sa kwarto. Umalis siya para magpalit ng pambahay at magluluto na rin daw siya ng dinner namin. At tumango lang din ako before I even realized that I must help him...

I sighed and sat down the bed. Hinaplos ko ang malambot na covers ng kama...

Nag-ring ang phone ko at nakita kong si Paula ang tumatawag. Sinagot ko na. "Paula—"

"Bakit hindi ka umuwi sa dorm ngayon?" was her first question.

"Uh, sorry... Hindi na ako nakapagpaalam sa 'yo. Wala ka pa kasi kanina sa dorm nang dumating ako..."

"Pagkatapos? Nasaan ka ngayon? Ayos ka lang ba?"

I was hesitant to tell her at first. Pero ayaw ko rin na mag-alala rin siya sa akin kaya sinabi ko na. "Nandito ako ngayon kanila Adam..."

Wala agad akong narinig na respond sa kabilang linya. "Paula—"

"At hindi pa kayo mag-jowa n'yan, ha?"

I can feel her smirking.

I just almost rolled my eyes. Bahagya na lang akong nagbuntong-hininga. "Alam mo na ang sagot d'yan, Paula. Magkaibigan lang kami ni Adam."

"Aysus! Ano'ng ginagawa mo d'yan ngayon?"

"Ayaw ko lang na mag-alala pa si Adam. Nag-aalala pa rin kasi siya sa nangyari noong isang gabi." I even tried to explain.

"Hmm." She sounded teasing. "Bakit kasi hindi na lang kayo magkaaminang dalawa, ha? Obvious naman na may gusto kayo sa isa't isa. Kahit ako ay mas'yado ko nang nahahalata."

I sighed. This time she heard it clear that she laughed on the phone.

"Paula, ibaba ko na 'to. Tutulungan ko pa si Adam sa baba magluto ng pagkain namin."

"Sige..."

Tinapos ko na ang tawag bago pa may maidugtong na naman si Paula sa mga sinasabi niya.

I sighed before I went out of the room. Nakapagpalit na rin ako ng pambahay. Kanina ay umuwi lang yata ako sa dorm para manguha ng mga damit at gamit ko na dadalhin dito sa bahay ni Adam.

"Adam..." I called.

"I'm here in the kitchen." I heard him answered.

Dumeretso na rin ako roon pagkatapos ko lang din madaanan ang living room na maayos at malinis din.

"Nagluluto ka na ng dinner natin? Tutulong sana ako..." I said.

Bumaling sa akin si Adam at umiling. Ngumiti rin siya. "It's all right. Kaya ko na. Just please wait until I'm finished. Kakain na tayo pagkatapos."

Tumango ako.

"You can sit there if you'll stay here while I'm cooking." He said.

Tumango muli ako at umupo sa isang upuan doon.

Habang nagluluto si Adam ay nag-uusap din kami tungkol lang naman sa eskwelahan. At pagkatapos ay tumulong na rin ako sa paglalagay ng mga kubyertos sa mesa nang maluto na ang pagkain.

"Let's eat." Adam said after everything is ready.

Tumango ako at nagsimula na rin kumuha ng pagkain. Nilagyan pa ni Adam ng pagkain ang plato ko. And he sat closer to me. Nasa tabi ko lang siya. "Tama na, Adam... Baka hindi ko maubos..." I said.

"You have to eat more. I'm not sure if you're really eating right in your dorm..." nasabi niya.

Kumunot naman ang noo ko sa kaniya. "May problema ka ba sa katawan ko?" I defensively asked. Pakiramdam ko ay napapayatan siya sa akin o may problema nga talaga siya sa katawan ko...

Tumingin din siya sa akin. "What? It's all right, I mean you're petite..." Napatingin pa siya sa katawan ko.

And I feel like my mood gone mad. Sumubo na lang ako ng pagkain. Mabuti masarap naman ang luto ni Adam kaya halos mapunta na rin sa pagkain ang atensyon ko pagkatapos. Pero nagsalita pa siya.

"Hey... are you upset?" he gently asked me.

Tumingin naman ako sa kaniya. Pagkatapos ay umiling lang. Nanatili pa ang tingin niya sa akin pero kumain lang ako.

Pagkatapos ay tinulungan ko rin siya maghugas ng mga pinagkainan namin.

"I really didn't mean to offend you or anything... I'm sorry..." he said like he's really bothered.

"Ayos lang. Aware naman ako na normal lang ang katawan ko..." Halos hindi ko pa sigurado sa sinasabi ko. "You've probably seen more beautiful bodies of a woman... And beautiful faces as well." Hindi ko na talaga alam ang mga pinagsasabi ko.

"Uh, tapos na tayo rito." agad ko na lang sinabi at iniwan na siya roon. Umalis na ako sa tabi niya sa sink at tapos na rin naman kami maghugas ng mga pinggan.

Pero sinundan din ako ni Adam. "What... What do you mean? What are you saying, Aeva..." He seemed like he's a little confused of something.

At nahiya na rin ako sa mga pinagsasabi ko. Umiling-iling ako. "Wala. Pasensya na. 'Wag mo na lang akong pansinin..." I said and even tried to smile at him to assure him somehow...

Pagkatapos ay nagpaalam na rin ako na aakyat at babalik na sa kwarto ko dahil inaantok na rin ako ang rason ko sa kaniya. Hinayaan naman ako ni Adam at unti-unti siyang tumango...

I sighed when I'm already inside my room. Pumunta na lang ako sa kama at humiga roon kaharap ang kisame sa taas.

Pero hindi agad ako makatulog at nakaramdam ako ng uhaw kaya kalaunan ay bumalik din ako sa baba para makainom ng tubig.

Patay na ang mga ilaw sa sala. At nang pumasok ako sa kusina ay nakabukas ang ilaw doon. At nakita kong nandoon si Adam na umiinom din ng tubig...

Natigilan pa ako sa pagpasok nang tuluyan sa kusina pero unti-unti rin akong tumuloy at kumuha rin ng baso ko. I quietly opened his refrigerator and got a pitcher of water there. Pagkatapos ay tahimik lang din akong nagsalin ng tubig sa baso. It was awkwardly silent at ang tunog lang ng bumubuhos na tubig galing sa  pitsel ang tanging konting ingay.

"Aeva..." Adam called.

Napatingin na rin ako sa kaniya. "Hmm?"

"You're still awake... And... are you still upset..."

I sighed. And then decided to clear this thing. "Hindi ako nagalit, Adam. Pasensya ka na rin talaga sa mga nasabi ko kanina..."

"No. I'm sorry for what I said that probably offended you."

Umiling-iling ako. "Ayos lang. Ayos na." Ngumiti ako sa kaniya nang hindi pilit. Ayos na talaga ako ngayon. I was just too overly sensitive earlier tonight over dinner.

Pagkatapos naming uminom ng tubig ay pinatay na rin ni Adam ang ilaw din sa kusina. And we both went back upstairs to our rooms...

Binalingan ko si Adam nang nasa harap na kami ng pintuan ng kwarto na pinahiram niya sa akin. Hinatid pa kasi niya ako rito. "Thank you for letting me stay here..." I said.

Umiling naman siya. "It's all right. No worries. Just tell me if you need anything." he said.

Tumango naman ako at papasok na sana sa kwarto nang hawakan ni Adam ang siko ko kaya napabaling muli ako sa kaniya. "Ano 'yon?"

"You're beautiful, Aeva..." he suddenly said that made my lips part.

Sinundan iyon ng pamumula ng mukha ko. Why would he suddenly say things like that?

Halos hindi na rin siya makatingin sa akin nang maayos pagkatapos ng sinabi lang niya at parang nahihiya pa...

"So you really have to take care of yourself more..." He said. "Because people notices it, and some wouldn't just admire you from afar... Some would even be stupidly obsessed who can cause you harm... Just like that bastard stalker." Adam still gritted his teeth na para bang galit pa rin siya doon sa taong iyon na muntik nang magpahamak sa akin noong gabing naabutan niya ako.

Unti-unti na lang akong tumango sa sinabi ni Adam... At parang hindi ko rin alam ang sasabihin ko pagkatapos...

At pagkatapos pa ay nagkatinginan kaming dalawa. We looked into each other's eyes. Hanggang sa nagtagal na ang tinginan namin. And we were so close in front of each other. Konti na lang ang distansya sa pagitan namin. Until I completely closed the small distance between us.

I don't know what has gotten into me. Why I suddenly became this aggressive... And I initiated it... I closed our gap and let mine and Adam's lips touch...

Mukhang hindi pa nga niya inasahan ang ginawa ko. And I was already too embarrassed to withdraw. And then Adam made a move and he started moving our lips...

I have never done this before... It was probably my first kiss... And my first time... All of my firsts were with Adam Mikolos Rozovsky.

Binuksan ko ang pintuan ng kwarto ko sa likod ko. Siguro ay hindi ko pa alam ang ginagawa ko noong una... But I was aware that I wanted to do something with Adam that night... And it's not anything other than my feelings...

Hindi ko na alam kung ano ba talaga ang nangyari sa akin dito sa Masbate... I wasn't like this. At hindi ko noon naisip na balang araw ay maiisip ko rin pala ang mga bagay na ito...

And maybe it's also because Adam was just too kind... And his gentleness was like a breath of fresh air for me... Para akong nakahinga noong makilala ko siya... Parang ang gaan lagi ng pakiramdam ko kapag magkasama kami...

And I tend to forget a lot of things when I'm with him...

At parang nakalimutan ko na rin kung bakit talaga ako nandito sa lugar na ito... Nakakalimutan ko ang rason kung bakit lang ba ako nakipaglapit kay Adam noong una... Siguro nga ay gusto ko na lang kalimutan ang misyon ko...

"Aeva..." Adam called.

"It's all right, Adam... It's okay..." I whispered back to him my assurance.

And just like how Eve tempted Adam to eat the forbidden fruit... Ako rin ang nagdala kay Adam sa nangyayari sa amin ngayon... I let him kiss me and I responded to his every kiss and every touch...

"Are you sure about this..."

Tumango ako. "Yes..."

Naiintindihan kong lalaki pa rin siya at sino pa ang tatanggi kung ang palay na mismo ang lumalapit sa manok...

"I'm sorry..."

Umiling ako kay Adam. Pagkatapos ay dinikit ko ang noo ko sa kaniya. Nakatingkayad ako para mas maabot ko siya at nakayuko rin siya sa akin. "It's all right, Adam..." I whispered.

And then he kissed me again...

We started undressing each other... as we kissed... Pagkatapos ay marahan din akong hiniga ni Adam sa kama... He was so gentle... And I was used to the pain from my trainings before... that I thought I could handle the pain from experiencing this for the first time...

But I wasn't still prepared. And Adam looked hurt too as we did it... Pero tinapangan ko ang sarili ko at pinakita sa kaniya na ayos lang talaga ito... I started moving my hips to meet his slow movements... Despite the pain it was gentle... Adam made love to me gently...

I cupped his face and tried to kiss him again which he also returned. We kissed for a while until I heard him cursed... And I moaned when he started moving for real.