POV Anna

Een paar dagen later is het zover. De aanval op Makkanium zou eindelijk van start gaan. Zenuwachtig lopen we door het bos op weg naar het leger van Sander. Sander zit veilig in Salamanderland en houdt ons via het leger in de gaten. De afgelopen dagen hebben we allemaal veel getraind, ik heb me met name bezig gehouden met mijn transformatie. We komen aan op de plek waar het leger van Sander zich schuil houdt, het leger was al geïnformeerd over onze komst. We komen aan bij het leger en daar overleggen we over nog een paar kleine aanvalsdetails.

Niet veel later is het zover, ik transformeer mezelf tot een draak en een paar vrienden gaat op mijn rug zitten. Het leger is al bezig met de muur te beklimmen, als hun het teken hebben gegeven, kan ik over de muur hen vliegen naar het kasteel toe.

POV Pieter

We rennen zo hard als we kunnen terug naar huis. We hebben gezien dat de Rode Draak terug veranderde in een meisje en zijn toen begonnen aan onze terugreis naar huis om onze vader het slechte nieuws te vertellen. We hebben eindelijk de poort bereikt waardoor we weer de stad in kunnen. De man die ons eerst de wapens had gegeven staat achter een klein raampje aan de andere kant van de poort. 'Dus... jullie zijn terug?' zegt hij. 'Ja, laat ons binnen. We moeten onze vader waarschuwen!' roept Reinout. 'Oké, oké, even geduld.' zegt de man. Hij loopt weg voor het raampje, het duurt een tijdje en dan gaat de poort open. Snel rennen Reinout en ik naar binnen. De eerste poort sluit en de andere poort gaat open. We rennen nog sneller door de andere poort, op weg naar het kasteel.

Uitgeput komen we aan bij het kasteel. We lopen naar binnen, daar zin we onze vader met zijn rug naar ons toestaan. 'Vader!' roept Reinout. 'We hebben slecht nieuws!' Onze vader draait zich verbaasd om. 'O, ja. Wat dan?' vraagt hij. 'De Rode Draak is weer een mens.' zeg ik. 'Dit is niet best.' zegt onze vader. 'Haal bescherming en snel!' 'Hoezo vader?' vraagt Reinout. 'Het duurt niet lang, over een paar dagen zullen we aangevallen worden.' zegt onze vader.

POV Anna

Mia, Janique, Neville, Meine en Brian gaan op mijn rug zitten. Ruben, Marnix, Patrick en Yarnick zitten in een vliegende BMW. (A/n ja hoor mensen de vliegende BMW is terug, nu tevreden Ruben XD?) Thomas en Maik vliegen over de muur, naar het kasteel, met behulp van een spreuk. Langzaam stijg ik op en vlieg ik naar boven. Het leger van Sander is al over de muur heen. Veel soldaten liggen uitgeschakeld op de muur. Ik wend mijn hoofd van alle lijken af en vlieg verder over de muur. Het kasteel is al in zicht.

Ik vlieg met al mijn kracht naar het kasteel toe, daar plof ik neer voor de ingang en sla hem met mijn staart open. 'Laten we gaan!' roep ik. Zo snel als we kunnen rennen we met zijn allen naar binnen. 'Fijn om weer thuis te zijn.' zeggen Meine en ik tegelijkertijd. We rennen het hele kasteel door opzoek naar Rik Makkum. We komen uiteindelijk aan bij een grote deur. 'Dit is de troonzaal.' zeg ik. 'Mijn vader zat hier altijd.' Tranen prikken in mijn ogen. Dan sla ik met mijn staart keihard tegen de deur aan, die direct openvliegt. Ik loop de deur door en zie dat Rik, Celeste, Reinout en Pieter me geschrokken aankijken. 'Het is tijd dat ik weer op de troon kom!' roep ik, vuur komt uit mijn mond van woede en afschuw. 'Je was toch een mens?' vraagt Pieter met een lichte angst in zijn stem. 'Ik kan transformeren.' zeg ik en ik geef hem een spottend lachje. Dan transformeer ik terug naar een mens. 'We kunnen dit op twee manieren oplossen.' zeg ik. 'Of jullie doen wat ik zeg en geven mijn plek terug, of we zullen geweld gebruiken.' Ik wijs naar achter en laat ze zien dat ik versterking bij me heb. Rik en Celeste kijken angstig naar elkaar. Rik fluistert iets in het oor van Celeste en die knikt. Ze zegt iets raars wat ik niet kon verstaan en wijst dan naar mij. Een groene straal komt op me af. 'Anna kijk uit!' Hoor ik Brian roepen. Hij komt voor me gesprongen en de straal raakt hem. 'Nee!' roep ik. 'Brian!' Brian is veranderd in een sluimerige pad. Ik pak hem op van de grond en draai me dan woest om naar Celeste. 'Hier ga je spijt van krijgen heks!' schreeuw ik. Celeste zegt nog een keer het vage tekstje en er komt weer een groene straal op me af. 'Anna, vang!' roept Mia. Ze gooit een spiegeltje naar me toe. Ik vang het spiegeltje en houd hem voor de plek waar de straal me zou raken. De straal kaatst terug naar Celeste, ze wordt geraakt en veranderd in een nog sluimerige pad. 'Nee!' roepen Reinout en Pieter en ze rennen naar hun moeder toe. Rik kijkt me kwaad aan. Dan grijpt hij naar een zwaard die als verziering aan de muur hangt. Hij komt op me afgerend. Ik verander weer in een draak en haal naar hem uit met mijn klauw. 'Gooi ze in de kerkers onder het kasteel!' roep ik. De jongens lopen naar ze toe en grijpen ze bij hun arm. Pieter en Reinout geven zich niet zo snel over en proberen uit de sterke grepen van de jongens te ontsnappen. De jongens vertrekken geen enkel spiertje en Pieter en Reinout geven het al snel op. Ik kijk toe hoe ze afgevoerd worden. Eigenlijk voel ik me toch best wel slecht, ze hebben me dan niet echt goed behandeld. Het is wel mijn familie. Ik verander weer in een mens en ga gehurkt op de grond zitten, dan begin ik keihard te huilen. Janique komt naast me zitten en kijkt me geschrokken aan. 'Waarom huil je?' vraagt ze. 'Het is voorbij.' Ik veeg mijn tranen weg en glimlach naar haar. 'Je hebt gelijk, ik moet niet huilen maar blij zijn.' zeg ik. Ze glimlacht naar me en geeft me dan een knuffel. Voor het eerst na al die jaren krijg ik eindelijk weer een knuffel. Het voelt echt geweldig. Ik trek me los uit de knuffel en sta op. Dan kijk ik trots naar iedereen. 'Het is voorbij.' zeg ik en ik zucht diep. Het is voorbij.....

Heyyy mensen, dit is nog niet het laatste hoofdstuk, hierna komt nog één hoofdstuk. Ik denk er over na om een deel 2 te schrijven in het zelfde boek, wat vinden jullie daar van?

Greetzzz Anna