#TheRebelsRIval

What did I to deserve all this pain? Did I hurt a lot of people back then? Did I cause my own heartbreaks? I thought to myself over and over again as I laid on the bed while staring at the ceiling. 

I thought I would pass out from so much anger earlier but to my surprise I made it all the way back to Grandpa's house without shedding a single tear. I just felt so tired and done with everything. 

I was about to sleep it off when all of a sudden I remembered Magno. I sat up and took a deep breath upon remembering how upset he was last night when the doctor told him he couldn't play Basketball for awhile.

Instead of sleeping off the pain in my chest, I decided to grab my phone and send a quick message to my uncle.

I know how bad it feels to be betrayed and abandoned. As long as I'm breathing, I will never inflict that same pain to the people who never left me. I refuse to be the same as the people who hurt me.

4:25 PM

Reika:

Tito, how's kuya?

Tito Addam:

Nanonood na naman siguro ng cartoons sa bahay

Salamat sa pag-aasikaso mo sa kanya kagabi

Reika:

Always welcome po

Sino po kasama niya ngayon?

Tito Addam:

Siya lang pero kaya niya naman ang sarili niya

Reika:

Tambay po muna ako sa inyo hahaha

Tito Addam:

Sigurado ka? Wala ka bang gagawin?

"Oh shit! Braylee!" Napasinghap ako nang maalalang may overnight project nga pala kami dapat ni Braylee. Muntikan ko nang makalimutan! 

Reika:

Tito, my classmate and I are planning to pull an all-nighter to finish all of our requirements. 

Maybe we could help Kuya too? Baka may projects siya

Tito Addam:

Marami nga. Good idea para wag ding mabitin si Wee-wee

You can use the guest room

Can you help Tron with his projects too? He could use a help

Reika:

Sure po

"Tatay ka talaga ng pinsan ko." Mahina kong sambit at nagtipa rin ng mensahe para kay Braylee.

4:32 PM

Reika:

Where r u?

Bubbles:

Dorm, just getting my things :)

papunta na ako sa house mo

Reika:

Brayy we have a problem

Bubbles:

What?

Reika:

My cousin got injured and his dad just asked me to babyshit him. Sabi ko gagawa tayo ng project kaso uncle insisted na doon nalang tayo gumawa sa kanila. Is it okay na doon tayo?

You:

Yuppp no probss

Tumayo ako mula sa kama at humarap sa salamin. Kinuha ko ang lipstick kong itim at naglagay muli sa aking labi.

"Reika De Juan never abandons." Bulong ko sa aking sarili.

***

Pagdating sa bahay nina Magno, nagsimula na agad kamin gumawa ng mga projects. Pumwesto pa talaga kami sa sala dahil medyo adik sa cartoons sina Magno at Braylee. Gaya ng inaasahan ko, madaling nagkasundo sina Magno at Braylee, parehong isip bata eh. Mas may saltik nga lang ata ang pinsan ko.

"Adventure Time, Come on grab your friends, We'll go to very distant lands, With Jake the Dog and Finn the Human, The fun will never end, Adventure Time!" At nagkantahan na nga ang dalawa kaya hindi ko na napigilang matawa. 

Next thing I know Magno was taking selfie's with Braylee. Hinila-hila pa ako ng dalawa na sumali sa kanila. Para talagang mga timang.

"Anong gagawin mo diyan?" Bulong ko kay Magno nang magpaalam si Braylee na magsi-cr muna.

"Sending it to Hawthorn of course!" Humalakhak pa na parang demonyo si Magno kaya naman mabilis ko siyang binatukan.

"Gusto mo na ba talagang mamatay?" I glared at him. Pagselosin ba naman si Denver Hawthorn.

"Ako mamamatay?" Suminghal si Magno at umiling-iling. "Over your dead body!" Biro nito kaya muli ko siyang binatukan. Lokong 'to, ako pa ata ang gustong maunang mamatay. 

Magno was either really brave or really stupid. Sinend ba naman kasi talaga ang selfie nila kay Hawthorn kahit alam niyang may pagkasiraulo din iyon, lalo na at mukhang baliw sa Braylee namin. 

"10 minutes lang andito na si Hawthorn." Confident na confident pa si Magno.

"Alam ba niya address dito?" Tanong ko.

"Reika, ang kalandian para yang BDO. We find ways." Humalakhak na naman si Magno na parang tanga. Babatukan ko ulit sana kaso dumating na si Braylee. 

Bumalik kami ulit sa paggawa ng mga project. Kanya-kanya kaming hawak ng mga laptop kasi lahat kami may term paper na kailangang maipa sa susunod na linggo. Wala pang sampung minuto nang marinig kong may nagdoorbell sa gate.

Kinuha ni Magno ang cellphone niya at nagtipa ng mensahe. Makaraan ang ilang sandali, narinig kong ang gate na ang bumukas.

"He's here?" Bulong ko kay Magno.

"BDO, reika. BDO." Bulong pabalik ni Magno saka ngumisi sabay taas-baba pa ng kilay.

Kahit may gamit pang saklay, si Magno na mismo ang lumapit sa pinto at nagbukas nito. "Anong ginagawa niyo rito?" Nagpanggap pang nasorpresa ang ulol kahit inaasahan na niya si Hawthorn. Nang mga sandaling iyon, ang pinagtataka ko lang ay kung kanino nalaman ni Hawthorn kung saan nakatira si Magno.

"Shut up." Walang emosyong Bulalas ni Denver at nilampasan si Magno. Naupo agad sa tabi ni Braylee. 

Kakantyawa ko sana ito pero agad naglaho ang ngiti sa mukha ko nang makita kung sino ang kasama ni Hawthorn na dumating.

Nahigit ko ang hininga dahil sa sobrang galit. Bumigat na naman ang kalooban ko pati na ang paghinga ko. Gustong-gusto ko siyang sigawan at paalisin ngunit ayokong makita ako nina Braylee at Magno na galit. Labas sila sa gulo namin at ayaw ko silang madamay.

"Oy Slade!" Tumango agad si Magno bilang pagbati rito. Tumango naman si Slade, walang kaemo-emosyong naglakad patungo sa akin at naupo pa sa aking tabi.

Naramdaman ko ang biglang panginginig ng aking kamao kaya ikinuyom ko na lang ito.

Napakagat ako sa aking labi at lumunok. Pinilit kong pakalmahin ang aking sarili sa pamamagitan nang paghinga nang malalim. 

"Bray, you thirsty?" Tanong ko ngunit kahit na anong gawin ko, hindi ko magawang ngumiti o pumeke man lang ng masayang boses. My voice came out icy and bitter.

Nang tumango si Braylee, mabilis akong tumayo at mabibigat ang mga hakbang na nagtungo sa Kusina. Nanginginig ang aking mga kamay na kumuha ng maiinom mula sa ref lalo't alam kong nakasunod lang si Slade sa akin.

"Anong ginagawa mo rito? Pasalamat ka at nandito si Braylee at Magno, hindi kita mapapatay." Hindi ko magawang tumingin sa kanya. Baka masapak ko lang siya.

"Reika, alam kong galit ka pero please 'wag mong idamay si Silver. She's upset--"

"And that's my fault?" I let out a shaky laugh as I felt the anger rising up in me again. 

I was the one who got betrayed but here they are trying to make me feel like I'm the villain. Gago lang. 

Kumuha ako ng mga bottled water at juice saka padabog itong binagsak sa island counter dahil sa labis na galit. Mainit ang pakiramdam ko sa aking mukha at mga mata. Pakiramdam ko'y namumula na ako at malapit nang maiyak dahil sa sobrang galit. 

"Reika, ako ang nakiusap kay Silver na gawin kang roommate." Kalmado ang kanyang boses ngunit para bang nakikiusap siya sa aking pakinggan ko siya. 

"And who do you think you are to do that?" Bulalas ko at hindi siya nakakibo. "I want you out of this house, pronto."

Dala ang mga bottled water at juice, bumalik ako sa sala at saktong naabutan ko sina Denver at Braylee at naglalambingan. Natakot si Braylee nang makita ako kaya nasampal niya si Denver palayo.

"Whoa! I know hindi magkasundo sina Warren pero wag ka namang manakit bray!" I tried my best to joke like nothing was bothering me. Inabot ko sa kanilang dalawa ang mga tubig ang juice, nagpanggap na walang nalalaman tungkol sa kanilang dalawa.

"Where's Magno?" Tanong ko.

"Matutulog daw?" Braylee said, confused.

Napansin kong hindi pa rin umaalis si Slade kaya nagpaalam na lang ako sa kanila na sa kusina muna gagawa ng project.

Pagdating sa kusina, nakasunod pa rin si Slade kaya naman sinara ko na ang pinto upang walang ibang makarinig sa amin.

"And why the fuck are you still here?" I was fuming but I tried to lower my voice. My eyes were twitching as I tried to stop my tears from falling. I was breathless and heart felt like it was about to burst from so much anger.

"Reika, please just hear me out." Pakiusap niyang muli habang nagpapaawa gaya ni Silver. Kung hindi ko lang talaga alam kung gaano sila kasinungaling, siguro nadala na ako sa mga paawa nilang dalawa ng kakambal niya.

"Hear you out? Slade, the knife you stabbed me with is still stuck on my back." I retorted in sheer fury but still, I was trying not to scream. Braylee and Magno shouldn't hear me.

Mabilis na umiling si Slade. "Reika it wasn't our intention to betray you. We just wanted to help the two of you." Tinangka niyang hawakan ang kamay ko kaya naman mabilis akong umatras at pinanlisikan siya ng mga mata.

 "Don't you fucking touch me." My jaw stiffened as I shook my head. Tears brimming in my eyes. 

"We're you're friends, Rei." Giit niya kaya napatinga ako at natatawang umiling.

"Friends?" I grimaced as I bit my lower lip. I was breathing deeply as I shook my head. "No, Slade. Your friend is my Dad. All you are to me is a lying and conniving asshole just like him."

"He's still you're Dad." Nangungusap niyang paalala. "Akala mo kinalimutan ka na niya pero hindi. He may have been away but he has never forgotten about you--"

"Oh give me a break!" Napasinghal ako at sarkastikong tumawa. "He stopped being my Dad the moment he left. You twins stopped being my friends the moment you betrayed me. Pare-pareho lang kayo kaya please, layuan n'yo na ako habang kapapagtimpi pa ako."

"Okay sige, huwag mo na kaming kausapin ulit ni Silver. Okay lang sa amin na huwag mo na kaming patawarin, pero sana naman bigyan mo lang ng pangalawang pagkakataon ang papa mo. Reika, hindi lahat ng tao nabibigyan ng pangalawang pagkakataon." giit pa niyang muli kaya mas lalo pang sumiklab ang galit ko. 

"Slade naririnig mo ba ang pinagsasabi mo?" I looked directly at his eyes, trying to shove the sense into his head. "Slade, bakit ko naman siya bibigyan ng pangalawang pagkakataon? Para saan pa? Para saktan ulit ako? Palibhasa hindi mo alam anong nararamdaman ko kasi ikaw yung gumawa ng dahilan para talikuran ka ng mga magulang mo... pero ako? Slade I was just 8 when he left! Why would you leave an 8 year old kid like that?!"

"Reika everyone fucks up, even our parents. And just like everyone else, they deserve a second chance to make things right." Giit ni Slade, mariin pa ring nakatitig sa akin ang nangungusap niyang mga mata. "Let him prove to you that he's a changed man before it's too late."

"Well he's already 12 years too late." I shrugged sarcastically. "And a second chance? Really? Slade if he really wants a second chance, he shouldn't have asked the two of you to act like my friends--"

"He didn't ask us too." Slade cut me off. "Be angry at me. Blame it all on me. Everything was my idea, never your Dad's or Silver's. Your Dad didn't ask me to do anything. Nagulat din siya nang malamang roommate ka na ni Silver--"

"My point exactly." Tuluyang pumatak ang mga luhang pilit kong pinipigilan ngunit sa kabila nito ay nanatili akong nakangiti habang taas-noo. I didn't think it was possible pero mas lalo akong nasaktan dahil sa sinabi ni Slade. "If Dad really wanted to patch things up with me, dapat may ginawa siya. Pero wala naman diba? Ikaw na mismo ang nagsabi, ideya mo iyon. Hindi sa kanya. He only saw the opportunity but never made one. It speaks volumes, Slade. Please wag na lang kayong makialam dahil sa ginagawa ninyo, mas lalo lang ninyong pinapamukha sa akin ang totoo. Binabalik lang ninyo ang sakit na matagal ko na sanang ibinaon sa limot." 

"Reika you're being unreasonable..." Slade sounded frustrated.

I smiled while shaking my head. I was too tired to argue, too tired to cry either so I just looked at him with my heavy eyes. "Nasasabi mo lang naman 'yan kasi hindi ikaw ang iniwan sa ospital habang nag-aagaw buhay."

Nakunot ang noo ni Slade. Hindi siya nakapagsalita agad. 

"Hindi ba niya sinabi sa inyo?" Tumango-tango ako dahil sa napagtanto. "Looks like my Dad lied to you as well."

▬ end of 25// thank u ▬