Unicode

အသုဘဝတ်စုံအနက်နှင့်ပင် Ray ဆေးရုံသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားကိုကိုယ်တိုင်မောင်းရင်း ထိန်းထားရတဲ့မျက်ရည်တွေကို စီးဆင်းခွင့်ပြုလိုက်သည်။

ဆေးရုံရှေ့မှာ car ကို parking ထိုးပြီး ပါးပေါ်မှမျက်ရည်တွေကိုသုတ်ဖယ်ကာ ဆေးရုံထဲဝင်လာခဲ့သည်။

သူနာပြုရဲ့လက်ထဲမှာ အသံကုန်အော်ငိုနေတဲ့သားရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတော့ Ray အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်နာနာဖိကိုက်ပြီး အားတင်းလိုက်သည်။

အရိုအသေပေးသော P' Pu တို့ကိုလက်ပြကာ သူနာပြုလက်ထဲမှ သားကိုပြောင်းချီလိုက်သည်။

"သားလေး ဘာလို့အရမ်းငိုနေတာလဲ....
Daddy ရောက်လာပြီ တိတ်တော့နော်"

သားကသူ့စကားကိုနားလည်ဟန် ချက်ချင်းအငိုရပ်သွားပြီး ကြည့်နေသည်။

"လိမ္မာတယ်.....
ဒီနေ့ Daddy တို့အိမ်ပြန်ကြမယ်နော်..."

နိုးဗူးဆို့ပြီး အိပ်ပျော်သွားသောသားကို Ray ပွေ့ကာ ကားနောက်ခန်းတွင်ထိုင်လိုက်သည်။

တရွေ့ရွေ့ပြေးနေသော ကားပေါ်မှ Ray တံခါးမှန်ကိုချလိုက်သည်။ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးအုံ့မှိုင်းကာ ပြိုကျတော့မယ့်ပုံပင်။

တိုးဝင်လာသောလေအေးတွေကြောင့် မှန်ပြန်တင်လိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲမှသားလေးကတော့ အပြစ်ကင်းစွာအိပ်ပျော်နေဆဲ။

"ကောင်းကင်ခ"

ကားမောင်းနေသော P' Pu နှင့် သူ့ဘေးမှ First ကလှည့်ကြည့်လာသည်။

"ဟန်လင်းခ ရဲ့သား ကောင်းကင်ခ"

အိမ်တော်မှာ သူ့ကိုအားလုံးက စောင့်နေကြပြီး အိပ်ပျော်နေသော သားကို Ray အခန်းထဲမှာ သိပ်လိုက်သည်။

"ဖေဖေတို့သားကိုစိတ်ပူနေမှန်းသိပါတယ်...
စိတ်ချပါ သားဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.....
စိတ်ချလက်ချနဲ့ ပြန်ပါ..."
"သေချာရဲ့လား သားဟန်"
"သားတကယ်အဆင်ပြေပါတယ်"

🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸

First ရဲ့အမေခွဲစိတ်မှုလုပ်ပြီး ပြန်ကျန်းမာလာတော့ Ray သူ့အိမ်တော်မှာပဲခေါ်ထားလေသည်။

First လည်းဘွဲ့ရပြီး Ray ၏အတွင်းရေးမှူးဖြစ်လာကာ First အမေကတော့ သားကိုထိန်းပေးလေသည်။

"Emmat သား Daddy ပြန်လာပြီ"

သူ့အသံကြားသည်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင်ဆော့နေသည့်သားက ပြေးလာသည်။

"Daddy...."

စကားပြောတတ်ကာစ မပီကလာပီကလာနှင့် ပြေးလာသောသားကို Ray ပွေ့လိုက်သည်။

"ကြိုဆိုအနမ်းလေးပေးပါဦး"

သူ့ပါးတစ်ဖက်ကိုသားက အသံမြည်အောင်နမ်းကာ သွားသေးသေးလေးတွေပေါ်အောင်ရယ်ပြလေသည်။

"Daddy chocolate cake ဝယ်လာတယ်''
"ချားမယ်"

Ray အဝတ်လဲကာ အိမ်တော်ပန်းခြံထဲက ခုံမှာ သားကို chocolate cake ခွံကျွေးသည်။

cake စားပြီး မပီကလာပီကလာနှင့်သားပြောသမျှအကုန်လုံးကို Ray ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်နားထောင်နေလိုက်သည်။

သားတောင်အသက်နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့သားက သူနှင့်ပိုတူလာသည်။

"ကိုယ်နဲ့တူတဲ့သားလေးကိုမွေးပေးခဲ့တာ ကျေးဇူးပါ Fah..."

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

Hotel အလုပ်တွေကအရမ်းအရေးကြီးနေတာကြောင့် First ကိုထားခဲ့ကာ နှစ်ပတ်လည်ညစာစားပွဲကိုတက်ရန် Ray တစ်ယောက်ထဲ LA သို့ထွက်ခဲ့သည်။

LA ရောက်တော့ Ray ခရီးပန်းလာ၍ hotel ရောက်ရောက်ချင်းအိပ်တော့သည်။

အိပ်ရာနိုးတော့ သားဆီဖုန်းဆက်ကာ သူ့ကိုမခေါ်လို့ငိုနေသည့်သားကို ချော့ရသေးသည်။

ရေချိုးပြီး suit တစ်စုံကိုဆင်မြန်းကာ ညစာစားပွဲကျင်းပရာသို့ Ray ထွက်လာခဲ့သည်။

သူ့ကိုမြင်သည်နှင့် လုပ်ငန်းရှင်များကစီးပွားရေးအကြောင်းတွေသာပြောကြသည်။

Fah ဆုံးသွားပြီးနောက်ပိုင်း သမီးရှင်များကသူ့ကိုစိတ်ဝင်စားလာကြပြန်သည်။ Ray ဦးနှောက်ထဲမှာ နောက်ထပ်အိမ်ထောင်ပြုဖို့စိတ်ကူးမရှိ အလုပ်တွေကိုတိုးချဲ့ဖို့နဲ့ သားကသာ သူ့စိတ်ထဲရှိသည်။

"Mr. Welson တစ်သက်လုံးဒီလိုပဲတစ်ယောက်ထဲနေသွားတော့မှာလား"

စလာပြန်တဲ့ စကားတွေကို Ray ရှောင်ရှားရပြန်သည်။

"တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော့်သား Emmat ရှိတာပဲ..."
"Mr. Welson ကအခုမှ 27 ပဲရှိသေးတာကို...
နောက်အိမ်ထောင်လေးဘာလေးမပြုတော့ဘူးလား...."
"တော်ပါပြီ...."

ထိုပွဲမှာ သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုတော့ Ray သတိမထားမိခဲ့ပေ။

Jasper ဘေးတစောင်းမြင်ရသည့် စကားပြောရင်းရယ်နေသော Ray မျက်နှာလေးကိုအချိန်အတော်ကြာအောင်ငေးမောနေမိသည်။

"Long time no see my babe "

မတွေ့ဖြစ်တာ သုံးနှစ်နီးပါးရှိခဲ့ပေမယ့် တောက်ပနေဆဲ Ray အပြုံးတို့ကို Jasper တွေ့ရသည်။

ဆံပင်တွေကိုလှန်တင်ထားသည့် Ray ၏မျက်နှာလေးကလှပနေပြီး မျက်ဝန်းတွေကတော့ ရင့်ကျက်ခြင်းကိုဖော်ပြနေသည်။

Jasper အနားမှ waiter ခေါ်ကာ အထုပ်လေးတစ်ခုပေးပြီး USD $10000 ချက်လက်မှတ်ကိုပါထုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဝိုင်ခွက်ကိုစားပွဲပေါ်တင်ကာ Ray စကားလှည့်ပြောနေစဉ် ခွက်ထဲကို waiter က Jasper ပေးလိုက်သည့် ဆေးထည့်လိုက်သည်။

"Kha"

အံ့ဩသည့်မျက်ဝန်းများနှင့်လှည့်ကြည့်လာသည့် Ray ကို Jasper ပြုံးပြလိုက်သည်။

"မင်းကဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ"

Ray ၏အခေါ်အဝေါ်ကြောင့် Jasper အလိုမကျဖြစ်သွားသည်။

"နှစ်ပတ်လည်ညစာစားပွဲက share ရှင်တွေအကုန်တက်ရတာလေ...
share ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ကိုယ်က ဒီပွဲကိုလာလို့မရဘူးလား...."

Ray နှင့်စကားပြောနေသည့်လုပ်ငန်းရှင်များ တခြားနေရာသို့ထွက်သွားချိန်တွင် Jasper ပို၍ Ray အနားသို့တိုးကပ်လိုက်သည်။

"babe ရဲ့သားလေး Emmat နေကောင်းလား "

သူ့ကိုစူးရဲစွာ ကြည့်လာသည့် babe ကို Jasper အပြုံးမပျက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

"ငါ့ကို babe လို့မခေါ်နဲ့"

အံကြိတ်ပြီးပြောသည့် Ray စကားကို Jasper ကပုခုံးတွန့်ပြလေသည်။

"Fah ဆုံးသွားတာကိုယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး
နှမြောစရာပဲ babe ရဲ့ first time ကဘယ်သူနဲ့လဲဆိုတာကိုမပြောလိုက်ရဘူး"
"မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ထား! "

ဒေါသကိုချုပ်ထိန်းကာ Ray လက်သီးကိုသာ ဆုပ်ထားလိုက်သည်။

"ကိုယ့် babe ကဒေါသပိုကြီးလာတာပဲ....
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ အဲ့တာလေးကိုကကိုယ့်မျက်လုံးထဲမှာ ပိုပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိနေတာ..."

နားနားကပ်ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသည့် Jasper ကျောပြင်ကိုကြည့်ကာ Ray ဒေါသကြောင့်တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။

ချောက်သွေ့လာသောလည်ချောင်းထဲသို့ ဝိုင်တစ်ခွက်လုံးလောင်းထည့်ကာ Ray စိတ်လျှော့လိုက်သည်။

"Bingo"

Jasper ကျေနပ်စွာရေရွတ်လိုက်သည်။

နှစ်ပတ်လည်ညစာစားပွဲကို Ray တက်မည်မှန်း Jasper သတင်းရ၍ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။

Bangkok မှာသူလွှတ်ထားသည့် အလွတ်စုံထောက်တွေက Ray ၏နေ့စဉ်လှုပ်ရှားမှုဓာတ်ပုံများကိုပို့ပေးသောကြောင့် သူ့ laptop ထဲမှာ Ray ဓာတ်ပုံတွေကနေရာယူထားလေသည်။

Ray ခေါင်းထဲမှတရိပ်ရိပ်မူးလာသောကြောင့် hotel ပြန်ရန်ပြုလိုက်စဉ် ယိုင်သွားသောသူ့ကိုယ်ကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကထိန်းဖက်လိုက်သည်။

"babe အဆင်ပြေရဲ့လား''
"Tsk..."

Ray စိတ်ရှုပ်စွာ Jasper့ လက်တွေကိုဖယ်ချပေမယ့် ပို၍တင်းကျပ်လာသည်။

"hotel ကိုကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်"
"မလိုဘူး....
ငါ့ဘာသာပြန်မယ်..."

သူ့စကားကို Jasper ကဂရုမစိုက် ကားဆီခေါ်သွားကာ အတင်းဝင်စေပြီး ခါးပတ်ပတ်ပေးလေသည်။

"မလိုဘူးလို့ ပြောနေတယ်လေ!"

ကားမောင်းနေသည့် Jasper ကသူ့စကားကိုမကြားသလိုပင်။ ကားစတီယာရင် ပေါ်မှ Jasper လက်တွင် ရှိနေဆဲဖြစ်သော လက်စွပ်လေးကို Ray မမြင်ချင်စွာ အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး သူ့လက်သူကြွယ်မှ Fah နှင့်လက်ထပ်လက်စွပ်လေးကိုသာကြည့်နေလိုက်သည်။

ဒီခံစားချက်......
တစ်ခုခုလိုအပ်နေသလို ခံစားချက်......
လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်က သူ Fah ကိုဖျက်ဆီးမိအောင် တွန်းပို့ခဲ့တဲ့ ခံစားချက်....

သူ့ကိုတွဲပြီး ခေါ်သွားတဲ့ အခန်းကသူ့အခန်းမဟုတ်။

သူ့ကိုကုတင်ပေါ်တင်ပေးပြီး Jasper ပြုံးနေတယ်.....

တလှိုက်လှိုက်တက်လာတဲ့ တောင်းတမှုကို Ray အသိစိတ်နှင့်ထိန်းချုပ်ထားပေမယ့် လူးလိမ့်နေရသည်။

အပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် ခါးပတ်ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး သူ့အပေါ်အုပ်မိုးလာသည့် Jasper ကို Ray တွန်းထုတ်တော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ခါးပတ်နှင့်ပူးချည်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။

"မင်းငါ့ကိုဆေးခပ်ထားတာလား..."
"ကိုယ်ကလွဲရင် ဘယ်သူဖြစ်နိုင်ဦးမှာလဲ babe"
"ငါ့ကိုမထိနဲ့!!!"

သူ့ခေါင်းကိုချုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုလျှာနှင့်လျှက်နေသော Jasper ကိုအော်လိုက်ရာ သူ့ခံတွင်းဖွင့်ပေးသလိုဖြစ်သွားပြီး Jasper လျှာကတိုးဝင်လာသည်။

သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ကာ ပွတ်သပ်နေသည့် Jasper ကြောင့် ဆေးအရှိန်နှင့်ပေါင်းကာ Ray အသိစိတ်လွတ်သွားခဲ့သည်။

အနမ်းတွေကိုတုန့်ပြန်လာပြီး အငမ်းမရပြန်နမ်းနေသော Ray ကြောင့် Jasper ကျေနပ်သွားပြီး လက်ကိုချည်ထားသည့် ခါးပတ်ကိုဖြည်ပေးလိုက်သည်။

နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့ မုန့်အလုခံရသည့်ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားသည့် Ray ၏လည်တိုင်ကိုJasper စုပ်ယူလိုက်သည်။

"အင်း..."

မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ညည်းညူနေသည့် Ray က Jasper စိတ်ကိုပို၍တက်ကြွစေသည်။

အမြဲတောင်းတနေခဲ့ရသည့် Ray ၏ခန္ဓာအနံ့ှကို Jasper အနမ်းတွေနယ်ချဲ့ကာ ထကြွနေသော Ray ၏အငယ်ကောင်ကိုချော့မြှူလိုက်သည်။

"အင်း....."

တစ်ကြိမ်တစ်ခါသာ သူဝင်ရောက်ခဲ့ဖူးသည့် Ray ၏အနောက်ပေါက်လေးထဲသို့ လက်ခလယ်ကိုထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"ဟ...အင်း.....အ."

လက်သုံးချောင်းသွင်းပြီးပြန်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာတော့ Ray မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။

"ပြန်ထည့်ပေး..."

ရီဝေစွာတောင်းဆိုလာသော Ray ကိုအသဲယားစွာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုရမ္မက်ပြင်းပြင်းနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

ရုတ်တရက် သူ့အငယ်ကောင်ကိုထိုးထည့်လိုက်တာကြောင့် Ray ခါးကော့သွားသည်။

"အင့်...နာတယ်"

သူ့ကျောကိုဖက်တွယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုက်ထားသော Ray မျက်နှာလေးကိုနမ်းရင်း Jasper ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှားလိုက်ရာ Ray ထံမှ ညည်းသံလေးတွေထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

"ကိုယ့်နာမည်ကို ခေါ်ညည်းပေး babe"
"Jas...အ..."

Lubricant မသုံးတာကြောင့် ပို၍တင်းကျပ်နေသည်ကိုပင် Jasper ကြမ်းတမ်းလိုက်သည်။

အဝလေးကွဲကာ သွေးတွေထွက်လာသည်ကိုပင် Ray နာကျင်မှုကိုဂရုမစိုက် ထပ်ခါထပ်ခါတောင်းဆိုမိသည်။

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

တစ်ကိုယ်လုံး အနီကွက်တွေနှင့် အိပ်ပျော်နေသော Ray ကို Jasper အနမ်းဖွဖွခြွေပြီး တပ်ဆင်ထားသည့် camera တွေကိုလိုက်ဖြုတ်လိုက်သည်။

ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်မောကျနေသည့် Ray ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာပြန်အိပ်စက်လေသည်။

Ray တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ပင်ပန်းနေပြီး မူမမှန်တာကြောင့် မျက်ခွံတွေကိုအားယူဖွင့်လိုက်ရာ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့် Jasper ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

"မင်း...အ..."

သူ့ကိုဖက်ထားသည့် Jasper့ ကိုတွန်းလိုက်တာကြောင့် အောက်ပိုင်းမှနာကျင်မှုကိုသတိထားမိလိုက်သည်။

"မင်းငါ့ကို ဘာလုပ်ထားတာလဲ"

အဝတ်မပါသော ခန္ဓာပေါ်မှ နေရာအနံ့ှယူထားသည့် အနီကွက်တွေကြောင့် Ray ရင်ထဲထိတ်သွားသည်။

"babe ညကကိုယ့်ကိုအရမ်းနှိပ်စက်တာပဲ...."

ညက သူ့တောင်းဆိုမှုကြောင့် position အမျိုးမျိုးနှင့်ဆက်ဆံခဲ့သည်ကို Ray မှတ်မိသွားကာ ရှိသမျှအားကုန်သုံးပြီး Jasper ကိုထိုးလိုက်သည်။

"hak...တတိယအကြိမ်မြောက်ပဲ....
babe ကိုယ့်ကိုထိုးတာ....
တန်ပါတယ်.....
မနေ့ညက ကိုယ့် babe အရမ်းမိုက်တယ် "

မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ကာ နှစ်ခမ်းထောင့်လေးကော့တက်သွားအောင်ပြုံးပြီး ပြောသည့် Jasper ကို Ray အခုချိန်မှာ သတ်ပစ်ချင်သည်။

"ကိုယ် ဆေးခပ် ခဲ့တဲ့အတွက် ကိုယ်တာဝန်ယူမယ် babe"
"တာဝန်ယူမယ်?...
ဟာသတွေလာပြောနေတာပဲ...
တာဝန်ယူရအောင် ငါကမိန်းကလေးမဟုတ်ဘူး
ဒါကလည်း ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ဘူး...
one night stand တစ်ခုအဖြစ်သတ်မှတ်ပြီး မေ့ပစ်လိုက်တော့"

Ray နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ကာ အဝတ်တွေကောက်ဝတ်လိုက်သည်။

"မဖြစ်နိုင်ဘူး....
ကိုယ်မေ့မပစ်နိုင်ဘူး...
ကိုယ် babe ကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ....
ကိုယ်တို့အစကပြန်စကြအောင်"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး....
ငါ့ဘဝထဲကိုပြန်ဝင်လာဖို့မကြိုးစားနဲ့....."

Jasper လည်ပင်းတွင်ဆွဲထားသည့် သူ့လက်စွပ်လေးကိုမြင်လိုက်ရာ Ray ခဏတွေဝေသွားပေမယ့် သားလေးရဲ့မျက်နှာကိုသတိရကာ ထိုအခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။

ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်းအသဲခိုက်မတတ်နာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည်တွေဝဲလာပေမယ့် Ray အခန်းကိုရောက်အောင်ပြန်လာခဲ့သည်။

"babe ဘဝထဲကိုကိုယ်ရအောင်ကိုဝင်လာမှာ...
ကိုယ်ပိုင်တဲ့ babe ကိုပြန်ယူပြီး ကိုယ့်နေရာကိုကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်....
စောင့်ကြည့်နေလိုက်"

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

Zawgyi

အသုဘဝတ္စုံအနက္ႏွင့္ပင္ Ray ေဆး႐ုံသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္းရင္း ထိန္းထားရတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို စီးဆင္းခြင့္ျပဳလိုက္သည္။

ေဆး႐ုံေရွ႕မွာ car ကို parking ထိုးၿပီး ပါးေပၚမွမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ဖယ္ကာ ေဆး႐ုံထဲဝင္လာခဲ့သည္။

သူနာျပဳရဲ႕လက္ထဲမွာ အသံကုန္ေအာ္ငိုေနတဲ့သားရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ Ray ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္နာနာဖိကိုက္ၿပီး အားတင္းလိုက္သည္။

အရိုအေသေပးေသာ P' Pu တို႔ကိုလက္ျပကာ သူနာျပဳလက္ထဲမွ သားကိုေျပာင္းခ်ီလိုက္သည္။

"သားေလး ဘာလို႔အရမ္းငိုေနတာလဲ....
Daddy ေရာက္လာၿပီ တိတ္ေတာ့ေနာ္"

သားကသူ႕စကားကိုနားလည္ဟန္ ခ်က္ခ်င္းအငိုရပ္သြားၿပီး ၾကည့္ေနသည္။

"လိမၼာတယ္.....
ဒီေန႕ Daddy တို႔အိမ္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္..."

နိုးဗူးဆို႔ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာသားကို Ray ေပြ႕ကာ ကားေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္လိုက္သည္။

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေျပးေနေသာ ကားေပၚမွ Ray တံခါးမွန္ကိုခ်လိဳက္သည္။ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးအုံ႕မွိုင္းကာ ၿပိဳက်ေတာ့မယ့္ပုံပင္။

တိုးဝင္လာေသာေလေအးေတြေၾကာင့္ မွန္ျပန္တင္လိုက္သည္။ ရင္ခြင္ထဲမွသားေလးကေတာ့ အျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။

"ေကာင္းကင္ခ"

ကားေမာင္းေနေသာ P' Pu ႏွင့္ သူ႕ေဘးမွ First ကလွည့္ၾကည့္လာသည္။

"ဟန္လင္းခ ရဲ႕သား ေကာင္းကင္ခ"

အိမ္ေတာ္မွာ သူ႕ကိုအားလုံးက ေစာင့္ေနၾကၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သားကို Ray အခန္းထဲမွာ သိပ္လိုက္သည္။

"ေဖေဖတို႔သားကိုစိတ္ပူေနမွန္းသိပါတယ္...
စိတ္ခ်ပါ သားဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.....
စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ ျပန္ပါ..."
"ေသခ်ာရဲ႕လား သားဟန္"
"သားတကယ္အဆင္ေျပပါတယ္"

🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸

First ရဲ႕အေမခြဲစိတ္မႈလုပ္ၿပီး ျပန္က်န္းမာလာေတာ့ Ray သူ႕အိမ္ေတာ္မွာပဲေခၚထားေလသည္။

First လည္းဘြဲ႕ရၿပီး Ray ၏အတြင္းေရးမႉးျဖစ္လာကာ First အေမကေတာ့ သားကိုထိန္းေပးေလသည္။

"Emmat သား Daddy ျပန္လာၿပီ"

သူ႕အသံၾကားသည္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေဆာ့ေနသည့္သားက ေျပးလာသည္။

"Daddy...."

စကားေျပာတတ္ကာစ မပီကလာပီကလာႏွင့္ ေျပးလာေသာသားကို Ray ေပြ႕လိုက္သည္။

"ႀကိဳဆိုအနမ္းေလးေပးပါဦး"

သူ႕ပါးတစ္ဖက္ကိုသားက အသံျမည္ေအာင္နမ္းကာ သြားေသးေသးေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ျပေလသည္။

"Daddy chocolate cake ဝယ္လာတယ္''
"ခ်ားမယ္"

Ray အဝတ္လဲကာ အိမ္ေတာ္ပန္းၿခံထဲက ခုံမွာ သားကို chocolate cake ခြံေကြၽးသည္။

cake စားၿပီး မပီကလာပီကလာႏွင့္သားေျပာသမွ်အကုန္လုံးကို Ray ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္နားေထာင္ေနလိုက္သည္။

သားေတာင္အသက္ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕သားက သူႏွင့္ပိုတူလာသည္။

"ကိုယ္နဲ႕တူတဲ့သားေလးကိုေမြးေပးခဲ့တာ ေက်းဇူးပါ Fah..."

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

Hotel အလုပ္ေတြကအရမ္းအေရးႀကီးေနတာေၾကာင့္ First ကိုထားခဲ့ကာ ႏွစ္ပတ္လည္ညစာစားပြဲကိုတက္ရန္ Ray တစ္ေယာက္ထဲ LA သို႔ထြက္ခဲ့သည္။

LA ေရာက္ေတာ့ Ray ခရီးပန္းလာ၍ hotel ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအိပ္ေတာ့သည္။

အိပ္ရာနိုးေတာ့ သားဆီဖုန္းဆက္ကာ သူ႕ကိုမေခၚလို႔ငိုေနသည့္သားကို ေခ်ာ့ရေသးသည္။

ေရခ်ိဳးၿပီး suit တစ္စုံကိုဆင္ျမန္းကာ ညစာစားပြဲက်င္းပရာသို႔ Ray ထြက္လာခဲ့သည္။

သူ႕ကိုျမင္သည္ႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကစီးပြားေရးအေၾကာင္းေတြသာေျပာၾကသည္။

Fah ဆုံးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း သမီးရွင္မ်ားကသူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားလာၾကျပန္သည္။ Ray ဦးႏွောက္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔စိတ္ကူးမရွိ အလုပ္ေတြကိုတိုးခ်ဲ့ဖို႔နဲ႕ သားကသာ သူ႕စိတ္ထဲရွိသည္။

"Mr. Welson တစ္သက္လုံးဒီလိုပဲတစ္ေယာက္ထဲေနသြားေတာ့မွာလား"

စလာျပန္တဲ့ စကားေတြကို Ray ေရွာင္ရွားရျပန္သည္။

"တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္သား Emmat ရွိတာပဲ..."
"Mr. Welson ကအခုမွ 27 ပဲရွိေသးတာကို...
ေနာက္အိမ္ေထာင္ေလးဘာေလးမျပဳေတာ့ဘူးလား...."
"ေတာ္ပါၿပီ...."

ထိုပြဲမွာ သူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုေတာ့ Ray သတိမထားမိခဲ့ေပ။

Jasper ေဘးတေစာင္းျမင္ရသည့္ စကားေျပာရင္းရယ္ေနေသာ Ray မ်က္ႏွာေလးကိုအခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ေငးေမာေနမိသည္။

"Long time no see my babe "

မေတြ႕ျဖစ္တာ သုံးႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ေပမယ့္ ေတာက္ပေနဆဲ Ray အၿပဳံးတို႔ကို Jasper ေတြ႕ရသည္။

ဆံပင္ေတြကိုလွန္တင္ထားသည့္ Ray ၏မ်က္ႏွာေလးကလွပေနၿပီး မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ ရင့္က်က္ျခင္းကိုေဖာ္ျပေနသည္။

Jasper အနားမွ waiter ေခၚကာ အထုပ္ေလးတစ္ခုေပးၿပီး USD $10000 ခ်က္လက္မွတ္ကိုပါထုတ္ေပးလိုက္သည္။

ဝိုင္ခြက္ကိုစားပြဲေပၚတင္ကာ Ray စကားလွည့္ေျပာေနစဥ္ ခြက္ထဲကို waiter က Jasper ေပးလိုက္သည့္ ေဆးထည့္လိုက္သည္။

"Kha"

အံ့ဩသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္လွည့္ၾကည့္လာသည့္ Ray ကို Jasper ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

"မင္းကဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"

Ray ၏အေခၚအေဝၚေၾကာင့္ Jasper အလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။

"ႏွစ္ပတ္လည္ညစာစားပြဲက share ရွင္ေတြအကုန္တက္ရတာေလ...
share ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ကိုယ္က ဒီပြဲကိုလာလို႔မရဘူးလား...."

Ray ႏွင့္စကားေျပာေနသည့္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား တျခားေနရာသို႔ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ Jasper ပို၍ Ray အနားသို႔တိုးကပ္လိုက္သည္။

"babe ရဲ႕သားေလး Emmat ေနေကာင္းလား "

သူ႕ကိုစူးရဲစြာ ၾကည့္လာသည့္ babe ကို Jasper အၿပဳံးမပ်က္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

"ငါ့ကို babe လို႔မေခၚနဲ႕"

အံႀကိတ္ၿပီးေျပာသည့္ Ray စကားကို Jasper ကပုခုံးတြန႔္ျပေလသည္။

"Fah ဆုံးသြားတာကိုယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး
ႏွေျမာစရာပဲ babe ရဲ႕ first time ကဘယ္သူနဲ႕လဲဆိုတာကိုမေျပာလိုက္ရဘူး"
"မင္းပါးစပ္ကိုပိတ္ထား! "

ေဒါသကိုခ်ဳပ္ထိန္းကာ Ray လက္သီးကိုသာ ဆုပ္ထားလိုက္သည္။

"ကိုယ့္ babe ကေဒါသပိုႀကီးလာတာပဲ....
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ အဲ့တာေလးကိုကကိုယ့္မ်က္လုံးထဲမွာ ပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရွိေနတာ..."

နားနားကပ္ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည့္ Jasper ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ကာ Ray ေဒါသေၾကာင့္တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။

ေခ်ာက္ေသြ႕လာေသာလည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ဝိုင္တစ္ခြက္လုံးေလာင္းထည့္ကာ Ray စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။

"Bingo"

Jasper ေက်နပ္စြာေရ႐ြတ္လိုက္သည္။

ႏွစ္ပတ္လည္ညစာစားပြဲကို Ray တက္မည္မွန္း Jasper သတင္းရ၍ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။

Bangkok မွာသူလႊတ္ထားသည့္ အလြတ္စုံေထာက္ေတြက Ray ၏ေန႕စဥ္လႈပ္ရွားမႈဓာတ္ပုံမ်ားကိုပို႔ေပးေသာေၾကာင့္ သူ႕ laptop ထဲမွာ Ray ဓာတ္ပုံေတြကေနရာယူထားေလသည္။

Ray ေခါင္းထဲမွတရိပ္ရိပ္မူးလာေသာေၾကာင့္ hotel ျပန္ရန္ျပဳလိုက္စဥ္ ယိုင္သြားေသာသူ႕ကိုယ္ကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္ကထိန္းဖက္လိုက္သည္။

"babe အဆင္ေျပရဲ႕လား''
"Tsk..."

Ray စိတ္ရႈပ္စြာ Jasper့ လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ေပမယ့္ ပို၍တင္းက်ပ္လာသည္။

"hotel ကိုကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"မလိုဘူး....
ငါ့ဘာသာျပန္မယ္..."

သူ႕စကားကို Jasper ကဂ႐ုမစိုက္ ကားဆီေခၚသြားကာ အတင္းဝင္ေစၿပီး ခါးပတ္ပတ္ေပးေလသည္။

"မလိုဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ!"

ကားေမာင္းေနသည့္ Jasper ကသူ႕စကားကိုမၾကားသလိုပင္။ ကားစတီယာရင္ ေပၚမွ Jasper လက္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္ေသာ လက္စြပ္ေလးကို Ray မျမင္ခ်င္စြာ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး သူ႕လက္သူႂကြယ္မွ Fah ႏွင့္လက္ထပ္လက္စြပ္ေလးကိုသာၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ဒီခံစားခ်က္......
တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားခ်က္......
လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္က သူ Fah ကိုဖ်က္ဆီးမိေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္....

သူ႕ကိုတြဲၿပီး ေခၚသြားတဲ့ အခန္းကသူ႕အခန္းမဟုတ္။

သူ႕ကိုကုတင္ေပၚတင္ေပးၿပီး Jasper ၿပဳံးေနတယ္.....

တလွိုက္လွိုက္တက္လာတဲ့ ေတာင္းတမႈကို Ray အသိစိတ္ႏွင့္ထိန္းခ်ဳပ္ထားေပမယ့္ လူးလိမ့္ေနရသည္။

အေပၚပိုင္းဗလာႏွင့္ ခါးပတ္ခြၽတ္ကာ ကုတင္ေပၚတက္လာၿပီး သူ႕အေပၚအုပ္မိုးလာသည့္ Jasper ကို Ray တြန္းထုတ္ေတာ့ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ခါးပတ္ႏွင့္ပူးခ်ည္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။

"မင္းငါ့ကိုေဆးခပ္ထားတာလား..."
"ကိုယ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူျဖစ္နိုင္ဦးမွာလဲ babe"
"ငါ့ကိုမထိနဲ႕!!!"

သူ႕ေခါင္းကိုခ်ဳပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာႏွင့္လွ်က္ေနေသာ Jasper ကိုေအာ္လိုက္ရာ သူ႕ခံတြင္းဖြင့္ေပးသလိုျဖစ္သြားၿပီး Jasper လွ်ာကတိုးဝင္လာသည္။

သူ႕အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ကာ ပြတ္သပ္ေနသည့္ Jasper ေၾကာင့္ ေဆးအရွိန္ႏွင့္ေပါင္းကာ Ray အသိစိတ္လြတ္သြားခဲ့သည္။

အနမ္းေတြကိုတုန႔္ျပန္လာၿပီး အငမ္းမရျပန္နမ္းေနေသာ Ray ေၾကာင့္ Jasper ေက်နပ္သြားၿပီး လက္ကိုခ်ည္ထားသည့္ ခါးပတ္ကိုျဖည္ေပးလိုက္သည္။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ေတာ့ မုန႔္အလုခံရသည့္ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားသည့္ Ray ၏လည္တိုင္ကိုJasper စုပ္ယူလိုက္သည္။

"အင္း..."

မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ညည္းၫူေနသည့္ Ray က Jasper စိတ္ကိုပို၍တက္ႂကြေစသည္။

အၿမဲေတာင္းတေနခဲ့ရသည့္ Ray ၏ခႏၶာအနံ႕ွကို Jasper အနမ္းေတြနယ္ခ်ဲ့ကာ ထႂကြေနေသာ Ray ၏အငယ္ေကာင္ကိုေခ်ာ့ျမႇူလိုက္သည္။

"အင္း....."

တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ သူဝင္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည့္ Ray ၏အေနာက္ေပါက္ေလးထဲသို႔ လက္ခလယ္ကိုထိုးသြင္းလိုက္သည္။

"ဟ...အင္း.....အ."

လက္သုံးေခ်ာင္းသြင္းၿပီးျပန္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ Ray မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့သြားေလသည္။

"ျပန္ထည့္ေပး..."

ရီေဝစြာေတာင္းဆိုလာေသာ Ray ကိုအသဲယားစြာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုရမၼက္ျပင္းျပင္းနမ္းရွိုက္လိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ သူ႕အငယ္ေကာင္ကိုထိုးထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ Ray ခါးေကာ့သြားသည္။

"အင့္...နာတယ္"

သူ႕ေက်ာကိုဖက္တြယ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ထားေသာ Ray မ်က္ႏွာေလးကိုနမ္းရင္း Jasper ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႈပ္ရွားလိုက္ရာ Ray ထံမွ ညည္းသံေလးေတြထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

"ကိုယ့္နာမည္ကို ေခၚညည္းေပး babe"
"Jas...အ..."

Lubricant မသုံးတာေၾကာင့္ ပို၍တင္းက်ပ္ေနသည္ကိုပင္ Jasper ၾကမ္းတမ္းလိုက္သည္။

အဝေလးကြဲကာ ေသြးေတြထြက္လာသည္ကိုပင္ Ray နာက်င္မႈကိုဂ႐ုမစိုက္ ထပ္ခါထပ္ခါေတာင္းဆိုမိသည္။

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

တစ္ကိုယ္လုံး အနီကြက္ေတြႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ Ray ကို Jasper အနမ္းဖြဖြေႁခြၿပီး တပ္ဆင္ထားသည့္ camera ေတြကိုလိုက္ျဖဳတ္လိုက္သည္။

ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ေမာက်ေနသည့္ Ray ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာျပန္အိပ္စက္ေလသည္။

Ray တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ပင္ပန္းေနၿပီး မူမမွန္တာေၾကာင့္ မ်က္ခြံေတြကိုအားယူဖြင့္လိုက္ရာ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ Jasper ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

"မင္း...အ..."

သူ႕ကိုဖက္ထားသည့္ Jasper့ ကိုတြန္းလိုက္တာေၾကာင့္ ေအာက္ပိုင္းမွနာက်င္မႈကိုသတိထားမိလိုက္သည္။

"မင္းငါ့ကို ဘာလုပ္ထားတာလဲ"

အဝတ္မပါေသာ ခႏၶာေပၚမွ ေနရာအနံ႕ွယူထားသည့္ အနီကြက္ေတြေၾကာင့္ Ray ရင္ထဲထိတ္သြားသည္။

"babe ညကကိုယ့္ကိုအရမ္းႏွိပ္စက္တာပဲ...."

ညက သူ႕ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ position အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ဆက္ဆံခဲ့သည္ကို Ray မွတ္မိသြားကာ ရွိသမွ်အားကုန္သုံးၿပီး Jasper ကိုထိုးလိုက္သည္။

"hak...တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ပဲ....
babe ကိုယ့္ကိုထိုးတာ....
တန္ပါတယ္.....
မေန႕ညက ကိုယ့္ babe အရမ္းမိုက္တယ္ "

မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ကာ ႏွစ္ခမ္းေထာင့္ေလးေကာ့တက္သြားေအာင္ၿပဳံးၿပီး ေျပာသည့္ Jasper ကို Ray အခုခ်ိန္မွာ သတ္ပစ္ခ်င္သည္။

"ကိုယ္ ေဆးခပ္ ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုယ္တာဝန္ယူမယ္ babe"
"တာဝန္ယူမယ္?...
ဟာသေတြလာေျပာေနတာပဲ...
တာဝန္ယူရေအာင္ ငါကမိန္းကေလးမဟုတ္ဘူး
ဒါကလည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္ဘူး...
one night stand တစ္ခုအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့"

Ray နာက်င္မႈကို အံႀကိတ္ကာ အဝတ္ေတြေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။

"မျဖစ္နိုင္ဘူး....
ကိုယ္ေမ့မပစ္နိုင္ဘူး...
ကိုယ္ babe ကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ....
ကိုယ္တို႔အစကျပန္စၾကေအာင္"
"မျဖစ္နိုင္ဘူး....
ငါ့ဘဝထဲကိုျပန္ဝင္လာဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕....."

Jasper လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားသည့္ သူ႕လက္စြပ္ေလးကိုျမင္လိုက္ရာ Ray ခဏေတြေဝသြားေပမယ့္ သားေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုသတိရကာ ထိုအခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။

ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္းအသဲခိုက္မတတ္နာက်င္မႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြဝဲလာေပမယ့္ Ray အခန္းကိုေရာက္ေအာင္ျပန္လာခဲ့သည္။

"babe ဘဝထဲကိုကိုယ္ရေအာင္ကိုဝင္လာမွာ...
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ babe ကိုျပန္ယူၿပီး ကိုယ့္ေနရာကိုကိုယ္ျပန္လာခဲ့မယ္....
ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္"

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹