Chapter 49

Visitor

"S-Shanti..."

There were a very few times that I'd heard Keaton Tirzo Uy Samonte stammered, and I didn't expect that today was one of those days.

He gently held my arms wrapped around him as we silently feel each other's warmth, and we stayed in the same position as our united beating heart turned music in our ears.

"Don't you want to ask your questions first?"

I gently shook my head. "You can tell me after the wedding."

He's right. We've wasted our years apart. Pero magagawa ko bang sisishin ang mga ginawa naming desisyon? Everything was a mess last three years ago, and it would make a bigger complication if we pushed it too hard for us.

"Are you sure?"

Bahagya kong inumpog sa likuran niya iyong noo ko. "It's you who keeps insisting me the wedding! Are you having your second thoughts, Mr. Samonte?" natatawang tanong ko sa kanya.

"I don't want you to regret your decision, Shanti."

"Should I feel it after the wedding?"

"No."

"Then, let's eat our breakfast. Mamanhikan ka na kina Mama at sa mga kapatid ko."

"Alright."

Tinanggal na niya iyong braso ko sa kanya. Nakailang beses pang nag-inat si Keaton bago siya nakaupo ng maayos, mukhang sobrang nangalay nga siya sa pagbuhat sa akin.

Hindi na siya kumaha ng pagkain sa refrigerator at naghati na kami sa pinainit niya kanina. Ilang beses ko pa iyong pinulaan dahil mas masarap talaga iyong bagong luto.

"This is your late time eating this kind of food."

"Thanks." His thumb finger wiped the food crumbs on the side of my lips.

"Do you want to eat more?" umiling na ako.

"Busog na ako."

He nodded. "I'll just take a bath."

Iiwan na sana niya ako nang hawakan ko ang braso niya. "Paano ako? Iiwan mo 'ko rito?"

"It's okay. It's your home. You don't need to look nicer."

"Ligo na rin ako rito."

Tumaas ang kilay niya. "Not here. Umuwi ka na sa inyo. Should I send you home first?"

Ngumuso ako. "Katapat lang ang bahay ko. Ihahatid mo pa 'ko?"

"If you like it. Wait, I'll just get my shirt."

I waved my hand. "Kahit huwag na..."

Tumayo na sa kanyang kinauupuan si Keaton at napatili akong bigla nang dalhin niya ako sa ibabaw ng lamesa. He set his arms on both sides to trap me as his Chinese eyes gazed upon me.

"I like the way you drool at me, sweetheart. But I don't want to catch a cold."

Nanghihina akong napatango at bigla akong napangiwi ng maalala ko ang sitwasyon dito sa Enamel.

The virus started last three years ago. Nasugpo naman iyon matapos ang ilang buwan, pero biglang bumalik ng mga unang buwan ng taong ito.

It's scary, yes. Pero maganda ang pamamalakad ng mga politiko rito sa Enamel at hindi na gaanong problema.

In other words, Arellano's doing their best to make the province of Enamel safe.

"B-Baka bigla ka nga palang ubuhin..."

"Yes."

"Pero hindi naman binabaril dito sa Enamel ang mga inuubong Chinese, Keaton, ah?"

He rolled his eyes. "Stop teasing me, Shanti."

Tulad ng lagi niyang ginagawa, basta niya na lang ako iniiwan sa lugar kung saan akala ko ay i-wu-wuhan na niya ako.

Tumingin ako sa nakasabit na oras. Fifteen minutes before 4 AM. Maaga pa para umuwi.

"Tulugan pa sila, Keaton..."

"I'll just get my phone. I'll call Judge Perez."

"S-Saglit lang, Keaton. I have questions. You're a Chinese, right?"

Kumunot ang noo niya. "Yes. Not a Mexican."

"Okay lang ng ganito? 'Di ba may sarili kayong tradition?"

"Ah. That? Yes, I am a half-Chinese. But Langston and I don't practice a lot of our traditions."

Magtatanong pa sana ako ng nagmadali na siyang umakyat sa hagdan. Ilang minuto lang naman iyong hinintay ko dahil bumalik na siyang may nakasampay na damit sa balikat niya.

Nagulat pa nga si Keaton ng nakita niya na naroon pa rin ako sa lamesa. Inilahad niya ang braso niya sa akin para alalayan akong bumaba pero umiling ako sa kanya.

He's still wearing his nike gym pants and his super-hot eyeglasses. Nagdagdag lang siya ng mamahaling relo. Nakapamulsa ang isa niyang kamay habang nakatungo na siya roon sa telepono niya.

"You never had a Chinese girlfriend?"

"I never had one. You are my first girlfriend."

"But Autumn... nabalita kaya na naging kayo."

Nag-angat siya ng tingin sa akin at napabuntong-hininga siya. "I admired her, yes. But that's all. It's a different kind of admiration compared to you, and it's just a rumor, Shanti."

Bumalik ang atensyon niya roon sa telepono. "Where's his number?"

"How different?"

"Hindi ko ginustong hilahin ang buhok niya. Hindi siya nabibingi..."

"And...?"

"Hindi ko siya ginustong itabi..."

He effortlessly said those words without even glancing me. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Pilit kong pinigilan ang pagngiti ko. Bakit siya ganoon? Paano niya ako pinakikilig na walang kahirap-hirap?

Nakatungo lang siya roon sa telepono niya na parang sinabi niya lang na hindi niya napatay ang aircon.

"And she didn't ruin my plans..."

Biglang nawala iyong kilig ng sabihin niya iyon. "W-What? So, I ruined your plans?"

"Yes."

Bumuka iyong mga labi ko at muli ko iyong itinikom dahil wala akong masabi.

"I don't understand..."

"I planned to have a Chinese wife with good family background. She'll be obedient, kind, and ideal to introduce in every business event. She'll give me heirs, and she'll never meddle with my other affairs."

Even if he didn't specify his word affair, I already knew that it wasn't all about women.

"A woman you can control."

"Indeed. So, fuck the plan. Gusto kong ikasal sa Mexicana."

Minsan ko lang marinig magmura si Samonteng lamig, pero bakit sa halip na mairita ako kapag naririnig iyon, pakiramdam ko ay napapapitlag ako sa kilig.

This is fucking weird.

"Damn you, and your words, Mr. Samonte."

Tipid lang siyang sumulyap sa akin. "I love you more, Doc.

Napagod sa pagtayo si Keaton sa paghahanap ng number ng judge na tatawagan niya.

"Wala ba iyang search?"

"I never saved his number. I am trying to look for the previous messages."

I rolled my eyes. Kinuha ko na iyong damit na nasa balikat niya, hindi siya nagsalita at patuloy siya sa paghahanap doon.

He's in his crossed legs while his elbows in support with his other arm. How could Keaton Samonte model a Nike running pants, an expensive Patek Philippe watch, and an iPhone?

Marahan kong pinaglaruan iyong kulot kong buhok. He'll be my husband soon, tang ina sobrang gwapo talaga.

"But we practiced some traditions to honor our mother..."

Tumango ako sa sinabi niya. Gusto ko sanang itanong pa sa kanya kung anu-ano ang mga iyon pero pinigilan ko na ang sarili ko.

"So may bahay ka talaga sa Wuhan?"

"Planning to buy one."

I laughed. "Seriously?"

"I am serious. And don't worry about the traditions I've mentioned. All I need to do is to burn some incense to inform my ancestors about my incoming marriage."

Nanlaki ang mga mata ko. "May insenso ka rito?"

"Yes. I also need to ask some men in my family to fetch you. It should be in even number."

"W-What? Bakit ang dami naman?"

"I don't have a lot of family members... si Langston lang. Maybe you have a hint right now..." nag-alangan siyang sumulyap sa akin bago niya ibinalik ang atensyon niya sa telepono.

Umawang ang bibig ko. "Y-You will ask them?"

Binilang ko na si Langston kasama iyong mga lasing na Ferell na iniisip ko kung magigising ba para sa kasal mamaya.

"Kulang ng isa..."

"You know, Nash?"

Ang traydor na iyon. "Of course, galing Wuhan din yata iyon."

"I'll call them to fetch you. Maghihintay ako sa labas ng bahay n'yo. You shouldn't look back when I already hold your hand."

Bigla akong nahilo sa pinagsasabi ni Keaton, ano nga ulit iyong sinasabi niya na hindi nila masyadong ginagawa ni Langston ang tradisyon ng mga intsik?

"Actually, we should have a tea time first. But since, this is a shot gun marriage, I'll just bring tea bags later. They can drink it anytime."

Nakangiwi na ako kay Keaton. "Ano pa?"

"I should change the bed." Ilang beses siyang napailing ng sinabi niya iyon.

"Bakit kailangan palitan?"

"It should be new."

Hindi umaalis ang mga mata niya sa hawak niyang telepono.

"Delivery?"

"No. Our bed shouldn't be touched by..." napahilamos sa kanyang sarili si Keaton na parang may malaking problema siya.

"Ayaw mong hawakan ng iba? Paki-usap mo na lang kay Langston?"

"No. He's not..."

"Ako na lang ang bibili." Aniya.

Napapakamot na ako sa ulo ko. "Bakit kailangan na ikaw pa?"

"It's part of the tradition, Shanti. Only a virgin male is allowed to touch our bed before the wedding night."

Muntik na akong mahulog doon sa lamesa at kusang napahawak iyong mga kamay ko sa labi ko habang nakatitig ako kay Keaton.

"Y-You mean those three years... A-are you serious?!"

He lazily looked at me. "Worry not, Sweetheart. I know how..."

Inagaw na niya iyong damit na hawak ko at isinuot na niya iyon. "Let's go."

Binuhat niya ako at inilapag. Binitawan niya muna ako bago siya kumuha sa cabinet ng ilang balot ng tsaa.

"Hindi naman umiinom ng tsaa ang mga tao sa amin, Keaton."

"It's okay."

Exactly thirty minutes after four in the morning, Keaton and I were both facing my mother and sisters with their messy hair and surprised expressions.

"Hi, Mrs. La Rosa..."

Tumango si Keaton kay Mama at sa mga kapatid ko na ilang beses pa kumurap. Binigyan namin sila ni Keaton ng oras para mag-ayos at nang sandaling magharap-harap kami, pansin ko ang luha sa mga mata ni Mama.

"She's pregnant?"

"No!" sabay naming sagot ni Keaton.

Hinawakan ni Mama ang kamay ko bago siya muling sumulyap kay Keaton, tipid muling tumango sa kanya si Keaton.

"I know that we never had a good history. Kung maaari ko lang iyon baguhin ay gagawin ko. But there is no such thing as that. Instead, I will do something that would surpass those bad memories. Mrs. La Rosa... I want to marry you daughter po. I promise to make her happy for the rest of my life."

My sisters used to admire Keaton before. Mga panahon na wala pang nangyayaring malaking problema sa pamliya namin, pero nang sandaling nagsunud-sunod iyon at iwan ko si Keaton. Hindi na naging maganda ang kanyang imahe sa kanila, dahil hindi man lang daw nito ako pinaglaban.

I thought they would show their protests. Pero hindi iyon ang pinakita nila sa akin, my sisters cried with happiness, nagawa pang tumili ni Alissa.

"Congratulations, Shanti! You deserved to be happy!"

Lumapit na sa akin ang tatlo kong kapatid at yumakap sila sa akin, wala na silang pakialam kay Keaton na nababangga na nila para lang magsumiksik sa akin.

Napamasahe sa kanyang noo si Mama.

"Bakit naman sa madaling-araw n'yo naisipan dalawa? You could wait for the morning."

Keaton smiled awkwardly. "Actually, we are planning to have our civil wedding this morning."

Biglang nawala ang ngiti ng mga kapatid ko. "Teka! Hindi naman buntis si Ashanti, 'di ba? Bakit nagmamadali?"

Sumulyap sa akin ang mga kapatid ko at si Mama. Hinahanap nila sa mukha ko kung napipilitan ba ako o may ginawa sa akin si Keaton para mapapayag ako ng madaliang kasal.

"I want to marry him soon. So, it's okay..."

"Ate, dapat engrande ang kasal mo." Sumbat sa akin ni Alissa.

"We can have a huge wedding, of course." Sabi ni Keaton.

"See? Magdoble lang ng kasal." Dagdag ni Ate Aliyah.

Humawak na ako sa kamay ni Keaton. "But I really wanted to marry him as soon as possible. Please... support us."

My sisters rolled their eyes. "Of course!"

"Saan ang kasal?" tanong ni Mama.

Itinuro ko iyong katapat naming bahay. "Sa kapitbahay."

"W-What?"

I awkwardly smiled at them. "Keaton is our neighbor."

"What!?"

"Yes. Thanks for the welcome foods last time po." Keaton said politely.

"Binili mo iyang bahay na nasa tapat dahil sa kapatid ko. Am I right, Mr. Samonte?" tanong ni Ate Aliyah.

"Yes."

Umirap ako kay Keaton at nagtawanan na lang sina Mama at ang mga kapatid ko. Keaton excused himself when his phone rang. Kasabay niyon ay ang biglang pagtunong ng doorbell.

"Let me."

Inunahan ko na ang kapatid ko patungo sa may pintuan, hindi ko na sinilip kung sino iyon. I could feel that it was one of Keaton's groom's men.

At hindi na nga ako nagulat nang makita kong si Kalas iyon.

"K-Kalas!"

Iyong ngiti ko ay unti-unting naglaho nang makita ko ang ekpresyon niya. Langston Tirzo Samonte looked conflicted and bothered. Pawis na pawis siya na parang may tinakbuhan siya.

"Where's Keaton?"

"Nasa—"

"Langston."

Napalingon ako kay Keaton na nasa likuran ko na. I could see how his hand trembled with the phone on it.

Huminga nang malalim si Langston.

"He's here."