Chapter 31

Invitation

I thought I had the power against my parents or with that Samonte, but I was wrong because no matter how I tried to stand against them, I would just find myself helplessly following their orders. I wanted to appear like the well-known hard-headed La Rosa, but I couldn't abandon my parents choking around his powerful grasp. I knew that he had the trump against my parents, which caused them to toss their daughter just like a sack of rice.

I need to unravel it. I need to seek it, even if it caused playing with an icy fire. Isang uri ng apoy na tanging si Keaton Samonte lamang ang nakakagawa.

I tried to think about what had happened to us, and it was fast. One moment, we were fine, but with a blink of an eye, it snapped in a three hundred sixty degree swirl situation.

He's like a sleeping prince inside a huge bloke of ice, and I accidentally made a crack on it that caused his wake. I broke the ice, and the prince I thought I knew was somewhat just a part of a prince hiding in his protective shell.

I triggered something in him that made him act like this, a possessive jerk with a cut-throat attitude.

Sinabi ko sa sarili ko na kung gaano kasakit ang mga salitang binitawan niya sa akin ay ganoon din ang ipararanas ko sa kanya. Hindi na niya mababawi ang anumang sinabi niya at ang sakit na naramdaman ko nang sandaling ipinamukha niya sa akin na ginamit niya lamang ako.

He's a fool. I should hate, and curse him that way he poorly treated me, and my parents. But here I was, with my heart and brain contradicting with one another.

His actions were so cold, his words were so sharp, yet his eyes radiated warmth. He's harsh... but his gazes were like begging. He looked so vulnerable, na sa halip na sundin ko iyong galit ko, ang pride ko at ang lahat ng mga sinabi ko, mas pinili kong manatili sa tabi niya.

Hindi ko na siya maintindihan, para siyang biglang sumabog at hindi niya alam kung paano niya uumpisahan ayusin ang sarili niya.

He's like a ticking bomb that was about to explode. At kailangan ko nang alamin kung ano ang naging dahilan nito. Was it because of his ego against the Arellanos? His illegal transactions with my father?

I don't care if he's keeping me just for his ego and trophy, I don't care anymore if he's still in love with Autumn Olbes... because I am as vulnerable as him. Inilagay ko na ang sarili kong siya na...

Siya at ako na... pero panakip butas lang pala ako.

Isang buwan na ang nakalipas nang magsimula ang klase, pinanindigan niya ang mga sinabi niya sa mga magulang ko. Kung hindi man ako titigil sa kanilang mansyon, hatid sundo naman ako sa campus.

I never had contact with the Arellanos or to any boys of the university, at hindi ko alam kung paano niya napapagbantaan ang mga iyon na pupugutan niya ng ulo sa sandaling lumapit sa akin.

Sumakay na ako sa sasakyan niya nang tumigil iyon sa harapan ko. Nagtungo na ako sa likuran gaya ng gusto niya at pagbukas ko niyon ay prente siyang nakaupo habang nakakrus ang kanyang mga hita at braso. Hindi man lang siya lumingon sa akin.

"How's school?"

"Same."

"Same?"

"So far... I never heard a news about someone's massacre."

"Stop the sarcasm, La Rosa."

Yes, I'd stay with him like an idiot. But that doesn't mean that I'd act as nothing had happened. I couldn't be sweet and bubbly with him with his unpredictable attitude.

"Why? Totoo naman ang sinasabi ko, hindi ba? I am living in your cage. Kinukulong mo 'ko sa mundo mo. Sa mundo mo na hindi mo naman gustong ipakita sa akin. You are keeping me in the dark. Everything snapped in an instant, and voila! I have a psycho fiancé or a boyfriend who is in love with someone else..."

Hindi siya nakapagsalita sa sinabi ko. "A very promising setting, right?"

"At alam mo iyong hindi ko maintindihan? You're different. I couldn't think of the logic, if you're into illegal business and you wanted to protect me away from it, wouldn't it be better to push me away? Para hindi na ako madamay? Pero iba iyong paraan mo Samonte, mas kinakabig mo ako, at hinihila patungo sa 'yo. But you know what's the worst part? I wasn't hurting because of the push, but the pull... you are keeping me because you're afraid of your own damage.... Ginagamit mo 'ko..." tumulo na ang luha ko.

I wanted him to disagree. I wanted him to clear his statement about Autumn, I wanted him to tell me that it wasn't his intention to tell those words, na nasabi niya lang iyon dahil sa matinding galit at ako naman talaga at hindi si Autumn.

But he never breathes a word, and he remained silent until we arrived at home.

Nanatiling naka-lock iyong kotse, kumuyom ang mga kamao ko sa upuan ng sasakyan habang bumibilis ang tibok ng puso ko sa tindi ng galit sa kanya. Hinayaan kong tumulo ang luha ko habang marahan siyang lumalapit sa akin.

I stiffened when he gave me a quick kiss on my lips, and then I heard the door unlocked.

"See you tomorrow."

Tumango ako sa kanya at nagmadali na akong tumalikod at tumakbong lumuluha patungo sa bahay.

**

Every Saturday and Sunday, Keaton Samonte summoned me to his lair. Kung dati ay trabaho ang dahilan kung bakit ako napunta roon ngayon ay para na akong senyorita na pinagsisilbihan ng kanilang mga katulong.

Hindi na niya ako pinagtatrabaho pero gusto niya ay naroon ako sa kanyang opisina at nakikita. Sabay rin kaming kumakain at tinatanong niya ang mga gusto ko.

He's still the same Keaton in some aspects. But he's overly possessive!

In terms of physical contact, he's still the same gentleman. Kung manunuod kami ng movie, kahit magkatabi kami sa sofa ay hindi gumagapang ang mga kamay niya, hindi rin siya umaakbay o gumagawa ng bagay na ikakabalisa ko.

Kapag good mood siya ay bigla na lang niya ako susubuan ng pop corn habang nanunuod kami ng movie, tipid kong ibinubuka ang labi ko habang nakataas iyong isang kilay niya.

"Ako rin..." aniya.

Sumunod ako sa gusto niya at sinubuan ko rin siya. "Mexicana..."

"Hmm...?" I awkwardly answered him.

Matagal na kaming hindi naglalambingan dalawa, dahil na rin siguro sa madalas kaming magtalo at magsigawan. Pero simula nang pinili ko muna na huwag na magtanong sa kanya at sumunod sa mga gusto niya, nagsisimula na muling umayos ang samahan namin.

Kailangan ko ba muling hulihin ang loob niya para mapaamin siya sa gusto kong malaman?

"I..."

"I... what?" ulit ko.

"Kailan ka ulit..." hindi na niya tinuloy ang sasabihin niya sa akin dahil kinabig niya ako at mabilis na nabuhat. In his quick movement, I found myself on his lap with his arms around me.

Hinawakan niya ang ilang hibla ng buhok ko gaya ng dati niyang ginagawa sa akin. "Magpakalong ka na ulit sa akin, Shanti..." bulong niya.

Ngumuso ako. Siya kaya? Kinakalong din ba siya ni Keaton noon?

Hindi na lamang ako sumagot sa kanya at pilit akong nagpatay malisya at nagkunwari na sa movie ang atensyon habang siya ay ramdam ko na sa akin na nakatitig.

"K-keaton... baka makadating dito si Langston. I think I shouldn't..." umiling siya.

"This is my place... this is our place... walang ibang makakapasok dito, Shanti..." nanlamig ako sa sinabi niya na parang may ibang ibig sabihin iyon.

I don't want to ruin our moment together, nagsisimula pa lamang kaming maging maayos muli. Pero kaya ko bang patagalin ang sitwasyon namin na ito? Hihintayin ko na lang ba na may bigla na lang sumabog sa aking kasagutan na hindi magmumula sa kanya?

I should extract it from Keaton Samonte.

"Keaton, tell me please... I will not doubt you... makikinig ako... susundin ko ang gusto mo basta sabihin mo lang sa akin ang dahilan kung bakit bigla ka nang nagkaganito..."

Marahan ko nang hinawakan ang magkabilang pisngi niya at mariin kong sinalubong ang mga mata niyang ilang beses nang nagtatago ng emosyon, pero higit ko nang kilala iyon.

Dahil sa kabila ng lamig na nais niyang iparating sa mga titig niya ay init na nais niyang ipaabot sa akin.

"I will listen to you, tatanggapin kita kung ano ka man. J-just tell me, if you're into illegal. I... can accept you... and we will keep it a secret together. Kung gaano man kabigat iyang dinadala mo, handa akong tulungan kang buhatin iyon. Just please don't keep me in the dark like this... tell me..."

I love you... na ginagawa ko ito para makalimutan mo siya nang tuluyan... para ako naman. That this obsession of yours will become your love for me, and not for your ego and assurance.

"I can't..." mariin akong napapikit sa sagot niya.

"Ano ang gusto mong gawin ko para sabihin mo sa akin, Keaton?" I almost begged at him. I felt so frustrated, kahit anong subok ko ay hindi siya natitinag sa desisyon niya.

"If you didn't tell me..."

"Now you're threatening me? Alam mong hindi ka na makakawala sa akin, La Rosa." My fingers brushed his cheeks.

"Samonte, hindi ako nakakawala sa 'yo dahil hindi ako tuluyang kumakawala. Hinahayaan ko ang sarili kong ikulong mo ako, because I am as fool as you. You are not just pulling me for you, I am pushing myself to you, Keaton kahit nasasaktan ako sa mga sinasabi at ikinikilos mo..."

It's hard to admit, but I am as obsessed as him. But it breaks my heart because mine is a different obsession. It's not just him, but both of us were a ticking bomb that was about to explode.

"Then, let's hold each other just like the old times, Shanti... wala kang ibang narinig. You'll never get curious about what your father..." umiling ako sa kanya.

Patuloy kong hinaplos ang mukha niya at idinikit ko na ang noo ko sa kanya. "I can't... how can I act like nothing? Your sudden change, my father is involved, my parents are both afraid of you... my..." ang dami kong gustong sabihin sa kanya pero parang wala siyang naririnig.

Sa huli ay siya ang naghiwalay sa amin sa isa't isa, tumayo na siya at nagpaalam siya sa akin na may gagawin siya sa opisina. Hindi ako sumunod sa kanya at hinayaan ko siya hanggang sa sumapit ang gabi.

Rinig ko ang pagtuturuan ng mga katulong kung sino ang magdadala sa kanya ng pagkain sa opisina, kapwa ang mga iyon takot sa kanya lalo na't nasa loob na naman siya ng kanyang opisina. Kaya wala akong pinagpilian kundi magprisinta sa mga katulong.

Isa pa, kailangan ko na rin umuwi at magpaalam sa kanya.

Nang buksan ko ang opisina niya ay patay ang ilaw. I was about to turn on the light when I noticed that he was sleeping on his table. I placed his foods on the center table before I sat on the chair across him.

Katulad niya ay marahan ko rin ipinatong ang ulo ko sa lamesa. Pinagmasdan ko ang payapa niyang mukha habang natutulog at hinayaan kong tanging ang kaunting sinag mula sa bahagyang nakabukas na bintana ang siyang magmistulang aming liwanag.

Umihip ang hangin at sumayaw ang mga anino ng puno malapit sa kanilang mansyon. Keaton's sleeping face glimmered in the night, like a peaceful prince waiting for a wake-up kiss.

My eyes couldn't help but to tingle, no matter how unreasonable he was, no matter how painful was his words, and no matter how he tried to deny me, I couldn't just unlove him because of the pain.

Paano ba nangyari iyon sa akin? He was cold, rude, and bossy. He's unreasonable. But my heart couldn't stop to beat rampantly because of him.

I tried to whisper his name, but when I was about to move closer to him, his eyes opened.

"K-Keaton..."

Siya na mismo ang lumapit at sabay naming ipinikit ang aming mga mata nang maglapat ang aming mga labi. It was a very slow and light kisses with our faces in opposites, but my heart felt like it was about to explode.

Hinalikan niya ang noo ko matapos niyang ipatikim sa akin ang malambot niyang labi.

"Dito ka na umuwi sa akin, Shanti..." suminghap ako sa sinabi niya. Hindi na sana ako sasang-ayon nang hawakan niya ang isa kong kamay.

"We can delay the wedding until your graduation. It's okay. You'll stay here with me, I want to see you every night and day. And if you're worried about..." umalis na siya sa pagkakaubob sa lamesa, at ganoon din ang ginawa ko habang hawak niya pa rin ang kamay ko.

He tenderly kissed my fingertips with his warm eyes on me. "I'll respect you, sweetheart... You will walk on our wedding aisle virgin, I promise..."