Chapter 29

Used

A payment for our debts? Gaano kalaki ang naging utang namin sa mga Samonte para gawin akong pambayad ng mga magulang ko?

Sa aking pagkakatanda ay wala naman kaming malaking ari-arian na naiipundar o kaya'y negosyo. Bakit humantong sa ganoon ang paraan ng pagbabayad ng aming utang?

That Keaton Samonte! How dare him to accept me like I was some sort of goods for barter?

I wiped the tears on my cheeks as the tricycle continued to move. I should report to work today, and pretend that I still wasn't aware of the truth.

That explains my father's reaction when he witnessed how Samonte started to show his interest in me.

Maybe at first, it wasn't in his expectation that the rich and handsome Samonte would take an interest in me, how could it be possible, anyway? His least beautiful daughter would attract his big shot boss?

Akala ko ay si Mama lamang ang magiging problema ko pagdating sa pera, pero halos pareho na sila ni Papa. If it wasn't all about our properties, there's only one thing that would lead us to deep debt, his sinful hobby! Gambling!

My whole body was shaking in anger, my heart was throbbing in pain, and my tears couldn't stop falling. My mother's words continued to play in my mind about Keaton's willingness to wave all our debt in exchange for me.

Was I that cheap?

Ganoon na ba kababa talaga ang tingin niya sa akin at sa pamilya ko? Paninindigan na naman ba namin ang tingin ng buong Enamel sa mga La Rosa? Na nakukuha lamang kami sa kinang ng salapi?

How could they live like that? People were looking at us with disgust, and no matter how we proved our beauty and achievements, in the end, they'll see us as beauty with a shovel behind their back, ready to dig someone else's fortune.

I was thirty minutes late when I arrived at work. Sinigurado ko muna na hindi niya ako mapapansin na umiyak.

Hindi naman maaari na bigla na lang akong umalis sa trabaho na walang magandang dahilan. That would be very unprofessional. If Keaton and my father had their transaction under the table, I don't care anymore.

Tatapusin ko na lamang ang ilang linggo ko rito habang kinukumbinsi siya at gagawa ako ng paraan na siya ang umayaw sa akin.

"You're late, Miss La Rosa."

"I'm sorry. Just deduct it to my salary, boss." Tipid kong sagot.

I never looked at him and proceeded immediately to my post. I opened my laptop and started reading his sent files.

I couldn't pretend to act sweet on him like what I used to. Every morning I used to offer him a coffee or anything in the pantry, but I should better stop myself, right? Bago ko pa isaboy sa kanya ang mainit na kape. Hayop siya.

Alam ko na hindi naman siya magtataka agad dahil abala siya sa trabaho pero sa sandaling mag-break time na kami at lumapit siya, baka ang laptop na nasa harapan ko ang ibato ko sa kanya.

Muntik ko nang makalimutan na hindi nga pala pumapayag ang mga intsik na hindi sila nababayaran sa utang at gagawin ng mga iyon ang lahat para makabayad ang may utang sa kanila sa kahit anong paraan.

May pa "I should court you" pa siyang nalalaman. Hindi na lang niya sabihin na, "Ikaw bayad akin utang iyo ama, piso isa kalong, piso isa halik, ako tuhog bayad na utang."

"Tang ina mo!"

Malutong na mura ko sa harap ng laptop. Nawala ang mga mata ni Keaton Samonte sa kanyang mga papeles at natigil sa ere ang kanyang pagpirma dahil ngayon ay nasa akin ang kanyang atensyon na may kunot na noo.

"Sino ang kaaway mo?"

"Ah... erm... hallucination, boss..."

Nagtuloy siya sa pagpirma ng papeles. "Gigil na gigil ka..."

"Sino 'di gigil iyo intsik ka! Ikaw gusto ako tuhog tapos bayad utang akin ama!"

"Oh, hindi naman, boss. Sino naman kagagalitan ko?"

"You tell me." Aniya na hindi nag-aangat ng tingin sa akin.

"Iyong mga pinagkakautangan ni Papa, naniningil na kasi."

Akala ko ay sa akin siya papanig pero nakita ko lamang siyang nagtaas ng kilay, hinintay kong salubungin niya ang mata ko pero higit na mahalaga iyong ginagawa niya.

"Malamang, ang utang binabayaran, Miss La Rosa."

"Paano kung walang pera?"

"Other properties, pwede rin na ipakulong ang Papa mo kung hindi siya makabayad." Nanlaki ang mga mata ko sa kaswal na pagkakasabi niya.

"Oh my—"

Is it possible that he tried to blackmail my parents?

Ibinaba na ni Keaton Samonte ang ballpen niya at sumandal na siya sa kanyang swivel chair. He crossed his legs, placed both of his hands on his knees, and looked straight at me, Keaton Samonte's typical regal sit to intimidate a Mexican woman.

"Tell me... do you want a loan from me, Miss La Rosa?"

Ibang-iba siya roon sa mga nababasa kong gwapong manliligaw. Sa halip na sabihin niyang, "Don't think about the money! Think about us. I am willing to spend all my fortune for you because you're the woman I want to spend the rest of my life with..."

Ngunit ang sabi ng intsik kong manliligaw ko. "Do you want a loan from me?"

Kakaiyak naman.

"No. Mababayaran din iyon ni Papa."

Nagkibit balikat siya at hindi na muling nagsalita. Nabalot ng katahimikan ang buong silid at habang tumatakbo ang oras ay mas bumibigat ang paghinga ko. Sa sandaling mag-break time, hindi ko na alam kung paano ako makikipag-usap sa kanya na kung hindi magagalit ay iiyak sa kanyang harapan.

Bakit ba ako nagugulat? Una pa lamang ay ganoon na ang tingin niya sa akin, sa isang iglap ba ay maaalis ko ang paniniwala niyang iyon sa akin at sa aking pamilya gayong iyon ang nakamulatan na ng mga tao sa buong Enamel?

Na ang lahat ay madadala sa pera pagdating sa mga La Rosa.

Nang sumapit na ang break time, mabilis na akong tumayo at halos tumakbo ako roon sa pantry. Narinig ko siyang tinawag ako pero nagbingi-bingihan ako, nang sinubukan kong magtimpla ng kape ay nagkanda-tapon na iyon dahil sa pangangatal ng kamay ko.

Narinig kong nabuksan ang pinto ng pantry. Shit.

Huminga ako nang malalim habang kunwari'y naghahalo ng kape. Nanatili ako roon sa pwesto ko habang lumalapit na ang mga yabag niya patungo sa akin.

When both of his hands reached the table, arms locked around me, and his lips leaned closer to my ear, my thoughts started to rattle.

"Patikim naman..."

Umiling ako na parang naiiyak, hindi ko maaaring hayaan na tikman niya ako habang iniisip niya na pambayad lamang ako sa utang.

"N-no... boss... 'wag po. H-huwag mo 'kong tikman..."

He chuckled. "I mean the coffee... what were you thinking, Miss La Rosa?"

"Oh..."

Hindi pa rin siya umaalis sa likuran ko at nanatiling nakahawak sa lamesa ang mga kamay niya. Paano niya titikman sa posisyon niya? Intsik siyang gago siya.

"Isubo mo..."

Umawang ang bibig ko. "Ano ang isusubo ko, boss?"

Lumingon na siya sa akin at kunot na ang noo niya. "Iyong kutsara, titikman ko nga kung tama ang timpa mo ng kape."

"Oh..."

Hinalo ko ulit ang kape at nagsalok ako ng konting kape roon at unti-unti ko iyong inangat para isubo sa kanya.

Ilang beses akong napalunok nang lumapat ang labi niya roon sa kutsara na hawak ko. Ano ba naman 'tong nangyayari sa buhay ko? Galit ako sa kanya, pero ano ba naman 'tong nangyayari sa akin?

Siguradong nasa isip niya, "Isang tuhog, bayad utang."

Dapat ay inihahampas ko na sa kanya ang tasa, dapat isinasaksak ko na sa kanya iyong kutsara pero ito ako at well... nagpapalandi sa kanya.

Nakakaiyak. Isa akong marupok na Mexicana.

"Bitter. No sugar?"

I blinked a lot of times. "Y-yes..."

"Hmm..." he glanced at his wristwatch. "Are you not feeling well?"

Umiling ako. "I'm fine."

"Really?"

Kinuha niya ang kape at inilayo niya iyon sa akin. Nang maramdaman ko na humiwalay na siya sa akin ay humarap na ako para umalis pero nang gawin ko iyon ay nahawakan niya ang bewang ko, at natagpuan ko na ang sarili ko na nakaupo sa lamesa.

He trapped me inside his arms again, cornered by his gaze with my heart drumming intensely on my ribcage.

"I could see your swollen eyes. You looked at me like you're about to murder me, like what you used to when you were leading that commotion before, and you're in pain. Tell me, sweetheart, did I do something wrong?"

He leaned closer at me, but I averted his eyes. I tried to turn around and look for something else, but he followed my head like he was some sort of little boy who was trying to gain sympathy for his wrongdoing.

"Shanti..."

"H-hindi mo 'ko maaalo."

"Hmm..."

"I will file my resignation letter, Mr. Samonte."

"Do you think I'll accept that?"

"Bakit hindi? Ayoko nang magtrabaho sa 'yo. And please stop the courtship. Ayoko na."

Hindi ko man nakikita, ramdam ko na mas dumiin ang pagkakahawak niya sa lamesa sa paraan na hindi ako makakatakas sa kanya.

"What is wrong with you?"

"You tell me, Mr. Samonte." I copied his words.

"Tell me, La Rosa. Hindi ako marunong manghula."

"Really, huh? Hindi mo pa rin nakukuha? Sinabi ko na sa 'yo kanina, 'di ba? I heard it, Keaton. Alam ko nang baon sa utang ang pamilya ko sa 'yo, sa pamilya n'yo sa hindi ko maintindihang dahilan, and my parents are willing to use me as their payment, and you are considering it, right?"

Nawala ang pagkakahawak niya roon sa lamesa at napatuwid siya ng pagkakatayo. I saw how surprised he was.

Akala niya ba ay hindi ko malalaman? Marupok ako, inaamin ko pero matalas ang pakiramdam ko. Kaya malaki ang ipinagtaka ko nang biglang lumipat si Papa sa maganda niyang trabaho para lamang sa sabungang iyon, dahil may malalim pala talaga iyong dahilan.

Was it just our family's debts or there's still something beneath that hideous business? Kaya hindi siya magawang bitawan ni Samonte?

"Bakit hindi ka makapagsalita? Dahil totoo ang mga sinasabi ko? Gano'n ba talaga kababaw ng tingin n'yong mga taga-Enamel sa pamilya namin? And now that you have the grasps on my father's neck, wala siyang kalaban-laban sa 'yo kundi sumunod sa gusto mo. You wanted someone to work with your monkey business who are willing to take the risk to hide something in there, kasi ano nga ba ang magagawa ng Papa ko? Lubog kami sa utang sa inyo."

Naghalo-halo na iyong mga naiisip ko. Mula sag alit ko kay Keaton Samonte simula pa lamang na bigla na lang umusbong ulit, sa mga narinig ko kina Papa at Mama at maging sa sinabi ni Leiden.

"What else do you know?"

Mas lalong kumirot ang dibdib ko sa sinabi niya. He's confirming everything that I'd said.

Mas nagtuluan ang mga luha ko sa harapan niya. "You brought my Papa into illegal business? Nananahimik iyong pamilya namin Keaton."

"So?"

I harshly jumped from the table, and I used all my effort to pushed him away from me.

"P-pinaglaruan mo 'ko..."

"No. Your parents feed you to a lion. Who am I to decline the food? My initial plan was to court you like a normal guy wooing his girl and make you my wife, sire an heir, and live happily with you. But you're too nosy for me, Shanti."

"Fuck you, Samonte!"

Matalim siyang tumingin sa akin at sa isang iglap ay mariin ang mga kamay niyang nakahawak sa aking magkabilang braso.

"What else do you know?!" mas madiin niyang tanong sa akin.

Sa unang pagkakataon ay binigyan niya ako ng titig na higit pa sa galit na ipinakikita niya sa akin noon. This Keaton in front of me was a different Keaton I knew.

"Bitawan mo 'ko! Magsusumbong ako sa pulis! Sasabihin kong may itinatago ka roon sa sabungan! Na nangigipit ka ng mga tao! Na masama kang tao! Kaya pala panig ka sa mga Olbes!"

"Shut up! I will kill your father! Your whole family!" nangatal ako sa banta niya.

"Do you think the authority will believe on you? A La Rosa?" sarkastiko niya akong tiningnan.

"Sa tingin mo magtatagal pa iyang kung anumang itinatago mo at ang panggagamit mo sa tao? I will spill this to whole Enamel! Sa buong Pilipinas!"

Keaton Samonte leaned on the counter and crossed his arms. "Try it, then. Do you think the authority will believe in my rejected woman? Isang La Rosa mula sa Enamel na hindi nakuha ang gusto sa akin at ngayo'y gumagawa ng kwento?"

Umawang ang mga labi ko sa sinabi niya. Hindi ko akalain na maririnig ko ang mga salitang iyon sa kanya.

"T-tama nga ang sinabi ni Lei—" mas lalong gumuhit ang galit sa kanyang mukha. "Authority? Sa tingin mo ba'y lahat ng mga iyon ay panig sa 'yo? Baka nakakalimutan mong sina Leiden—ang mga Arellano na ang may hawak ng Enamel, tutulungan nila ako."

"Leiden Arellano, huh?"

Hindi ko na siya sinagot pa at nagmadali na akong humakbang papalayo sa kanya. "Your silence or your father's life? Think, Ashanti. The feud against Arellano and Olbes is now over. Gagawa ka na naman ba ng panibagong gulo sa pagitan ng dalawang pamilya?"

Matalim akong tumingin sa kanya. "No wonder why you took the Olbes' side... I should have listened to Leiden... hindi dapat ikaw... nagpaloko ako. You're the villain, you're in the bad side..."

Nagmadali na akong lumabas ng pantry, kinuha ko na ang mga gamit ko at akma na sana akong bubuksan ang pintuan nang marahas niya iyong itinulak pasara. Marahas niya akong pinaharap sa kanya dahilan kung bakit nalaglag ang mga gamit ko.

"Aalis na 'ko—"

He kissed me. Not sweet, not teasingly, and not with fluttering feeling and not with the butterflies on my stomach. It was intense, harsh, and full of anger.

I was crying when he released my lips. At isang malakas na sampal ang ibinigay ko sa kanya.

"Fuck you, Samonte!"

"I am a better kisser than him. I have a lot of fortune than him, he's not the favorite grandson. And--- but go on, tumakbo ka sa Arellanong iyon!"

"And I will let him kiss me to erase everything about you!"

Mas nangatal ang buong katawan ko nang umangat ang mga kamay niya na akala ko'y sasaktan ako ngunit hinawakan niyang muli ang mga braso ko at mariin niya akong kinabig para mabulungan niya ako.

"Go on. As if I didn't use you to forget about Autumn."