Siedzę w fotelu z kubkiem kawy i notatkami. Odkąd zaczęłam studiować dziennikarstwo mam bardzo dużo nauki i właściwie całe dnie spędzam na nauce. Mimo wszystko lubię to i czuję, że to jest naprawdę dla mnie. Przyłapuję się na tym, że myślę co by było jakbym została w Londynie. Czy straciłabym kontakt z Willem? Czy mój ojciec byłby ze mnie dumny? Czy Harry wiązałby ze mną dalszą przyszłość? Kogo bym poznała w Oksfordzie? Kręcę głową i wyrzucam te myśl. To już koniec, Londyn to przeszłość już nigdy tam nie wrócę.

-Jestem już-słyszę głos mojej cioci, która wchodzi do środka wraz z torbą zakupów. Kiedy ją zauważam, uśmiecham się i podchodzę do niej, aby jej pomóc. Wyciągamy rzeczy rozmawiając ze sobą o dzisiejszym dniu. Cieszę się, że chociaż ona mi została, że mam do kogo się zwrócić, z kimś porozmawiać. Jest ona wysoką blondynką z niebieskimi oczami, zupełne przeciwieństwo mojego taty. Wcale nie widać, że jest blisko czterdziestki, świetnie się trzyma. Pracuję jako prawnik i praktycznie codziennie widzę ją w eleganckich ubraniach, nigdy w jeansach. Jednak mimo to jest bardzo pomocna i przyjazna. Stara się mi zastąpić matkę, ale ja po prostu jestem przyzwyczajona, że nigdy jej nie miałam.

*

O dwudziestej drugiej, kiedy kończę notatki i biorę prysznic idę ubrana w piżamę do swojego łóżka, siadam na nim, kiedy słyszę jak ktoś puka do drzwi. Zaraz po tym do środka wchodzi ciocia.

-Charli, myślę, że muszę Ci coś powiedzieć-zaczyna.

-O co chodzi?-patrzę zaciekawiona.

-Twój ojciec do mnie dzwonił.

Będzie jeszcze jeden dzisiaj, ale nie wiem kiedy :(