Kiedy zostawiłam krótki list na biurku w moim starym pokoju, wszystko się zmieniło. Godzinę później siedziałam w samolocie pod opieką dwóch ochroniarzy do Kaliforni. Nadal pamiętam ich gardzące spojrzenie, kiedy zostawiali mnie mojej cioci. Całą drogę do domu jechałam nic nie mówiąc, nawet nie wyjaśniłam co się tak naprawdę działo. Jedyne o czym marzyłam, to, żeby cofnąć czasu. Cały czas zastanawiałam się popełniłam błąd. Skąd mogli wziąć te zdjęcia? Nadal nie mam odpowiedzi na te pytania. Spędziłam wiele tygodni na pozbieraniu się, wszystko zdarzyło się tak nagle. Stracenie Harry'ego, Willa, ojca. Odebrano mi miłość mojego życia, jedynego przyjaciela i kolejnego rodzica.

Nadal odczuwam tego wszystkiego skutki, nie śpię po nocach, a kiedy zasnę to budzę się płaczem przez męczące mnie koszmary. Nigdy nie chciałam nikogo zranić, byłam po prostu zakochana, a potraktowano mnie jakbym popełniła najgorszą zbrodnie. W takim razie czy miłość jest zbrodnią?

Dodaję rozdział na religii. Tak siedzę w sobotę w szkole, więc kolejny jak z niej wrócę :)