Odwracam się powoli i widzę niską brunetkę z ciemnymi oczami, patrzącą na mnie ze zdziwieniem. Julie.

-Co Ty tu robisz?-wytrzeszcza oczy i podchodzi do mnie-Wiesz, że wszyscy Cię szukają?-wyrzuca ręce w górę, kiedy stoję i się po prostu na nią gapię. Jestem w szoku, żeby cokolwiek powiedzieć.

-Co Ty tu robisz?-pytam zszokowana.

-Odwiedzam wujka, coś Ty zrobiła?

-To nie Twoja sprawa-rzucam-Zapomnij, że mnie widziałaś!-kieruję się z powrotem do wejścia bloku.

-Okej, może nie moja, ale nie masz pojęcia co się dzieje z Willem. W ogóle Cię to nie interesuje?!

*

Siedzę w moim pokoju wraz z Julie, słuchając jej opowieści. Jest mi tak z tym źle, kiedy słyszę co się dzieje z tą trójką. Nie sądziłam, że to tak się wszystko zmieniło. Myślałam, że zapomnieli. Byłam o tym przekonana, a teraz. Jest mi tak przykro, ale co mogę z tym zrobić?

-Nie wiedziałam, że tak jest-szeptam-Nic nie mogę zrobić. Chcę tylko, żeby byli szczęśliwi beze mnie.

-Nie potrafią, nie bez Ciebie-mówi, spuszczając wzrok-Will ze mną zerwał-mówi cicho.

-Tak mi przykro-mówię szczerze. Nigdy nie sądziłam, że to się stanie. On tak bardzo ją lubił, wszyscy myśleliśmy, że to będzie coś więcej.

-W porządku, pogodziłam się z tym-posyła mi słaby uśmiech.

-Tak bardzo mu się podobałaś, na pewno nadal tak jest.

-Chyba nie wystarczająco-rozgląda się po pokoju, zatrzymując się na zdjęciach wiszących na ścianie-Nadal masz ich zdjęcia.

-Nadal mam ich w sercu. Nigdy o nich nie zapomniałam-mówię.

-Powiesz im?-pyta.

-Nie mogę, nie chodzi nawet o mnie. Nie mogę pozwolić, żeby tak dużo stracili. Ty też tego nie zrobisz, prawda?-pyta.

-Nie powiem im, że jesteś w Kaliforni-odpowiada.