-Ale co to znaczy, że królowa wie?-marszczy brwi Will, patrząc na mnie. Siedzimy na kanapie w salonie, a ja przed chwilą opowiedziałam mu całą historię związaną z królową. Jest tak samo zdziwiony jak ja.

-Skąd mam wiedzieć? Najpierw ta kawa, potem wino, a na koniec to z tą wizytą i te ostatnie słowa? Boję się co ona teraz zrobi, nie chodzi nawet o mnie, ale kto wie jakie plany ma co do mojego dziecka-automatycznie kładę dłoń na moim brzuchu.

-Chyba nie posunęłaby się do tego stopnia, żeby skrzywdzić niewinnego malucha-mówi Will, a ja niezbyt mu wierzę.

-Wiesz, że zrobi wszystko, żeby nie przynieść hańby swojej rodzinie. Pozbędzie się mnie, albo dziecka-wzdycham.

-Przecież nikt nie pozwoli na to, żeby małemu coś się stało.

-Dlaczego to jest takie skomplikowane-kręcę głową.

-Wszystko byłoby łatwiejsze, gdybyś zgodziła się na propozycję Harry'ego.

-Przestań, Will, nie mogę go o to prosić.

-Owszem, możesz! Słyszałem co Ci mówił, jasne? On Cię kocha i chce Twojego szczęścia. Wykorzystaj tą szansę i wróccie do siebie. Kochasz go, prawda?

-Oczywiście, Will. Ale on tak wiele straci, a jeśli nam się nie uda? Jeśli to wszystko pójdzie na marne? Będzie miał do mnie pretensje do końca życia, a ja sobie tego nie wybaczę.

-Charli, dlaczego miałoby coś pójść nie tak? Wasza miłość jest wystarczająco silna, żeby to przetrwać! Nigdy nie widziałem, żeby ktoś tak kochał drugą osobę! A dużo widziałem filmów romantycznych! Bo mnie zmuszałaś do oglądania, ale wracając do sprawy Ty już wystarczająco dużo straciłaś.

-To nie fair, nie mogę na to pozwolić!

-Zastanów się Charli nad tym. Nie możesz myśleć tylko o innych. Ale jeśli już tak bardzo Ci o to chodzi, to pomyśl o swoim dziecku. Ono ma prawo mieć ojca!

-Poradzę sobie i nawet nie potrzebuję Twojej pomocy, Will-krzyczę i idę do pokoju. Wiem, że w większości spraw ma rację, ale to niczego nie ułatwia. Czasami lepiej podjąć złą decyzję dla siebie i uszczęśliwić innych.

Już po Wigilii? :)