PAHINA 9 

***

Dumating ang kinabukasan at mabilis na lumipas ang oras. Ni hindi ko namalayan na natapos na pala ang klase.

Kinakabahan ako buong araw at buong araw na wala sa sarili. Tulala at tahimik.

Bumuntong hininga ako ng malalim habang nasa sasakyan ako. Balisa akong nakatitig sa labas ng bintana ng taxi na sinasakyan ko ngayon. 

Binalingan ko ang dinadaan ng taxi at mahigpit na humawak sa cellphone ko. Papunta ako ngayon sa bahay ni Mr. Marquez. Sa una nagda-dalawang isip pa ako kung pupunta ba ako sa address na binigay niya sa'kin. 

Pero naisip ko, baka tutuhanin niya ang banta niy, at ayokong mangyari yun. 

Base sa nabasa kong magazine na hiniram ko pa sa kapit-bahay namin. Makapangyarihan daw siyang businessman. Palaging nangunguna sa mundo ng negosyo. Napakalawak pala ng kanyang negosyo, hindi lang dito sa pilipinas kundi pati sa buong europe. 

Kaya naman pinagtataka ko kung binili ang lupa ng tinitirahan namin gayo'ng kaya naman pala niya maghanap ng ibang lugar na mapagtatayuan ng mga ari-arian niya. At ngayon, ibibigay niya ang lupa sa'min ng libre pero ang kapalit ay — ako. 

Ni hindi nga namin kilala ang isa't-isa. Tahimik naman ang buhay ko, nagulo lang iyon nang dahil sa kanya. 

Napag-alaman ko rin na totoong trenta anyos na talaga siya. Pero kung makikita mo base sa mukha niya, hindi halatang wala na siya sa kalendaryo. Parang siyang nasa mid twenties lang. Marami ding babae ang nali-link dito mapa-beauty queen man o artista. 

Pero ang ipinagtataka ko dito, ano pa ang kailgan niya sa isang katulad ko? Sa isang labing-anim na taong gulang na katulad ko. 

For the nth times, I sighed.

“Ineng, andito na tayo.” Napatingin ako sa isang taxi driver bago tumingin sa paligid. Nandito na.

Huminga ako ng malalim at inabot ko ang bayad sa taxi driver. Nagpasalamat ako bago bumaba ng taxi. 

Suot pa rin ang uniform ko, naglakad ako habang mahigpit na hinahawakan ang magkabilang strap ng bag ko. 

Kahit nasa gate palang ako ng village alam kong lahat ng nakatira dito mayayaman. Naglakad na ako palapit sa guard house ng entrance. 

Sa entrance pa lang, halatang mayayaman ang nakatira dito. Maganda ang paligid at napakapaya ng buong lugar. 

Huminto ako sa harapan ng gate at nakita ko ang isang matandang gwardya na nagsusulat sa isang log book. Parang napaka-istrikto ng mga tao dito, sana lang hindi ako mapahiya. Kinagat ko ang labi ko at lakas na loob na nagsalita. 

"Magandang hapon po." panimula kong bati dito.

Inangat nito ang tingin sa'kin at kumunot ang noo nito nang makita ako. He's probably trying to recognize me if I live here. 

"Ano iyon, ineng?" sagot nito at lumapit. 

"Dito po ba nakatira si Mr. Marquez? P-Pinapapunta niya po kasi ako." nag-aalangan kong tanong. 

Kumunot ang noo ng matanda tiningnan niya muna ako ng ilang sandali na parang sinusuri ako. 

"Bakit, Ineng? Kaano-ano mo si Sir?" usisa nito. 

Kinabahan ako dahil hindi ko alam ag isasagot. Humigpit ang kapit ko sa strap ng bag ko at inisip kung ano ang susunod na sasabihin. Hindi siguro kapani-paniwalang bisita ako ni Mr. Marquez. 

"K-Kakilala po.." nalang ang nasabi ko.   

Oo nga, ano nga ba ako ni Mr. Marquez? Natahimik ng ilang sandali lang ang matandang guard. 

"Sigurado ka ba ineng? Baka mapagalitan ako no'n kapag papasukin kita. Pasensya ka na hija, istrikto kasi si Sir sa pagpapapasok ng bisita." sabi nito. Naku po. Pano ba 'to. 

"Pinapunta niya po talaga niya ako.Kahit tawagan niyo pa po siya." pagpupumilit ko dito. 

Napakamot nalang ito ng ulo.

"Pasensya na, baka mapagalitan kami. Ayaw naming matanggal sa trabaho. Mahirap na." 

Haay paano na 'to? Anong gagawin ko? Ayokong mawalan kami ng tirahan ni Auntie. Tiningnan ko ang ang paligid at sawing bumuntong hininga. 

Wag na nga lang, Blue. Baka pinaglalaruan ka lang ni Mr. Marquez. Bumuntong hininga ako ng malalim.

Nakakainis. 

"Salamat po." tipid kong sinabi sa guard. 

Tumalikod ako sa matandang guard at nagsimulang baktasin papunta sa sakayan ng taxi. Nakayuko lang ako habang naglalakad. 

Nakakainis, ang yabang niyang papuntahin niya ako dito tapos sa gate palang ng village na tinitirahan niya eh hindi na ako makapasok. Bahala na nga. 

Napapikit ako dahil sa silaw ng isang kotseng naka-kasalubong ko habanh naglalakad ako sa gitna. Sumimangot ako at gumilid sa kalsada. Ang yabang naman, porque may kotse. 

Napairap dahil sobrang bad trip. Kainis, wala naman pala akong mapapala dito. In the end, mapapalayas naman pala din kami. 

Kumunot ang noo ko nang biglang may humimtong kotse sa harapan ko. Agad namang dumaloy ang kaba sa pakiramdam ko. Paano kung mga kidnapper 'to? Oh my god, mapapalayas na nga kami, mamamatay pa ako sa ganitong sitwasyon. Wag naman sana. 

Agad akong tumalikod at pasimpleng naglakad ng mabilis, nilagpasan ko ang kotse. Tumingin tingin ako sa paligid. Medyo madilim na ang lugar kaya binilisan ko ang lakad ko. Baka pagalitan pa ako ni Auntie hindi pa naman ako nagpaalam. 

Kinabahan ako lalo nang bigla mapansin kong may sumusunod sakin. Agad na bumilis ang kalabog ng dibdib ko at mas binilisan ang lakad. Ito na yata ang katapusan ko, lord. Maki-kidnapped na ba ako? 

Mas bumilis ang lakad ko nang makarinig ako ng mabibigat na yapak mula sa likuran ko. Tumindi ang kaba ko at hindi ito nilingon. 

Diyos ko, kayo na po ang bahala sakin. 

Akmang tatakbo na sana ako nang biglang may humablot na kamay sa beywang ko at mabilis akong binuhat.

Tumili ako ng malakas. 

Kidnapping! Gusto kong isigaw. 

"Aahh! Tulong–hmp!" tinakpan ng kidnapper ang bibig ko. Hindi ko kita ang mukha nito dahil nasa likod ko siya. 

Nanindig ang balahibo ko nang maramdaman ko ang mainit na hininga niya sa tenga ko para akong nakikiliti. 

"Ssshh, baby. It's me." baritong bulong nito sa tenga ko.

Nanlaki ang mata ko dahil pamilyar ang boses nito. Binitawan niya ang pagkakatakip ng kamay niya sa bibig ko at iniharap sa kanya. Tumingala ako sa kidnapper at napanganga ng makita kung sino ito. 

Si Mr. Marquez! 

Hinapit pa lalo niya ang maliit kong katawan sa kanya. Ngumiti ito at yumuko sakin. Mabilis ko siyang tinulak pero hindi naman ito natinag at humigpit pa lalo ang kapit niya. 

"Mr. M-Marquez..." 

Parang wala itong narinig at yumukong pinantayan ang mukha ko at mas nilapit ang mukha niya sakin.Ang bango niya! Natulala ako ng makita ko pa siya lalo sa malapitan. Ang gwapo niya! But, no! He's a bad man, Blue! Remember what he did to you? Wag kang magapalinlang!

"My baby .. you came." bulong niya habang nasa pisngi ko ang labi niya. 

Kumunot ang noo ko. Bakit ba ang hilig niya akong tawaging baby? Mukha ba akong sanggol?

Tinulak ko siya ng malakas at napaatras naman ito. "Mr. Marquez, ano po ba talaga ang kailangan niyo sakin?" matapang kong tanong.

Ayoko ng magpaligoy-ligoy pa. 

Bahala nang mawalan ng respeto sa mas matatanda sa'kin na gaya ng sinabi ni Auntie sakin. 

Ngumisi siya at nilagay ang kamay sa bulsa habang lumalapit sakin. Napaatras naman ako sa bawat hakbang niya. Napatili ako nang mabilis niya akong nahapit sa beywang. Bigla namang nag-init ang pakiramdam ko ng magdikit ang mga katawan namin. 

"Ano pong–hmmp." Nanlaki ang mata ko nang bigla nitong ilapat ang labi niya sa labi ko. It was unexpected.

My second kiss!

*** 
© iorikun xx