PAHINA 6 

***

"Baby.." nagising ako sa mahimbing kong tulog nang nakarinig ako ng malambing na boses. Agad ko nilibot ang paningin ko sa buong paligid at napagtantong ako lang ang tao sa paligid. 

"Sino ka?" mahina kong tanong pero walang sumagot. 

Puti— tanging puting liwanag lang ang nakikita ko. Nasaan ako? Paano ako nakapunta dito? Madaming tanong ang pumapasok sa isipan ko habang tinitingnan ang paligid. 

"You're mine, baby.. only mine." narinig ko ulit ang boses. 

I sighed in relief when a saw a man's silhouette. My eyebrows furrowed as 1 narrowed my eyes at the familiar silhoutte. Lumakad ito papunta sa direksyon ko.

"Sino ka?" tanong ko ulit dito. 

He stopped walking. I gasped in shocked—nang biglang magdilim ang buong paligid. Biglang akong nakaramdam ng takot dahil parang pakiramdam ko'y kakainin ako ng dilim. 

Anong nangyayari? Bakit ganito? 

Bumilis ang kalabog ng dibdib ko nang mapansin kong muling lumalakad ang lalaki papalapit sakin— pero mas mabilis ang lakad niya. 

Bigla akong takot at mabilis na tumakbo palayo sa lalaki. Ngunit mabilis din ang takbo nito at mabilis niya akong nahabol. 

"Aaaahh!" malakas kong sigaw habang nagpupumiglas sa hawak niya. 

"You can't get away from me. You're mine!" he said with pure determination to caught me.

"Aaahh! Sino ka? Bitawan mo ako!" sigaw ko habang nagpupumiglas sa mahigpit niyang hawak. Imbes na sumagot ay tinulak niya ako at napahiga sa isang malabot na bagay — sa isang kama. 

Paano? Bago pa man ako makabangon ay mabilis akong dinaganan ng lalaki. 

"Aaaah! Bitawan mo ako!" 

"You're mine!" malakas nitong sigaw at humalakhak. 

"Aaaaah!" 

Napabalikwas ako ng bangon habang mabilis ang aking paghinga. Nilibot ko ang aking palagid at napaginhawa ng nasa kwarto pa rin ako. Panaginip lang pala. Thank god— I thought everything's real. 

Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang daliri ko at nagpakawala ng buntong hininga. Mula noong insidente last week. Palaging ganun na ang panaginip ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang paghalik ni Mr. Marquez. Wala sa sariling napahawak ako sa labi habang inaalala ito. 

Gosh Blue, labing anim na taong gulang ka palang! 

Napatili ako sa gulat nang biglang tumunog ang alarm clock ko. I groaned as I rub my palms on my face due to frustration— mabilis kong pinatay ang alarm at bumangon sa kama. 

Natigilan ako sa pag-aayos ng kama ko ng tumunog ang cellphone ko. May message. 

Good morning, baby. See you later. —A. 

Kinilabutan ako sa message na nabasa ko mabilis kong pinindot ang delete button at ini-snob ito. Kung sino man siya hindi nakatuwa ang trip niya! Gosh, mga walang mga magawa sa buhay.

Lately, lagi akong nakakatanggap ng message mula sa number na 'to. No matter how I try to block it, natatanggap ko pa rin ang text niya. Weird.

Napakunot ang noo ko ng makarating ako sa school. Hind ko napigilang mapatingin ng matagal sa guro ko na tumakbo na may hawak-hawak na mga materials. 

Anong meron? Tiningnan ko lang siya na papunta sa mga ginagawang classrooms. I shrugged at nagpatuloy nalang sa paglalakad papunta sa classroom. 

Agad kong tinakpan ang tenga ko at ihinanda ang sarili. 

"Bluuee! Good Morning! Upo ka na dali! May sasabihin ako!" salubong agad ni Carla pagtapak ko palang sa classroom. 

Good thing I covered my ears. Hyper talaga 'to kahit kailan. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha ang energy niya araw-araw.

Hinatak niya ako sa upuan ko at pinaupo. Well, someones happy— ano kayang nangyari sa babaeng 'to? Tinaasan ko siya ng kilay habang nakangiti sa kanya.

"Okay, okay— ito na." she inhaled and exhale after a paused. Nagulat ako nang bigla itong magtatalon na hawak-hawak ang kamay ko. 

"Kasi best nandito ngayon si Mr. Marquez! Yiee!" she said cheerfully. 

Biglang namang napawi ang ngiti ko sa sinabi niya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. My heart started beating wildly. He's here? Bakit? 

"B-Bakit naman daw?" pinatili ko ang sarili ko baka mapansin ni Carla na masyado akong naapektuhan kapag si Mr. Marquez na ang pinag-uusapan. 

"Hmm.. kasi daw iche-check niya daw yung mga classrooms na ginagawa. Pa-surpresa nga daw yung pagpunta niya dito. Kaya ayun taranta ang mga teachers." Kaya pala. I sighed and tried to fight the fear that's starting to grow inside me. Kinilabutan ako nang maalala ko ang nangyari noong isang araw.

"Mmm...ganun ba. " maikli kong tugon kay Carla. 

I was looking at nowhere— habang nagdadal naman si Carla tungkol kay Mr. Marquez. 

Isip ko— naalala rin niya kaya yun? Pero bakit gano'n siya? He seemed to be decent — but why was he acting like a psycho last time? Why did he kissed me? Ano ba talagang gusto niya? 

"Tsaka alam mo best— Blue? Okay ka lang? Namumutla ka." bago pa man ako makasagot ay kinapa na niya ang noo at leeg ko. 

"Wait, hindi ka naman mainit ah. Ba't ka namumutla? Baka na— oh my god Blue! Don't tell me— don't tell me you're pregnant? Kasi diba ganun daw yun pagbuntis? Tapos mag–hmm." tinakpan ko ang bibig niya. 

I rolled my eyes. "Carla, anong pregnant? Baliw ka ba? Wala nga akong boyfriend eh buntis pa? Tsaka okay lang ako, puyat lang ako kagabi." mahaba kong paliwanag at tinanggal na ang kamay ko sa bibig niya. 

She crossed her arm and pouted.

"Hmp! Sabagay— ikaw naman kasi, ayaw mong mag boyfriend. Ang daming nakapila oh. Tsaka, bakit ka puyat kagabi? May ginawa ka bang milagro?" pag uusisa ulit nito. 

Haay! Ang kulit ng babaeng 'to. Kung di ko lang 'to bestfriend matagal ko na 'tong sinako. 

"Ewan ko sayo." sabi ko nalang. 

"Sagutin mo ako. Anong ginawa mo ha? Aswang ka 'noh? Sinasabi ko na nga ba eh! Pero kahit gano'n best, mahal pa rin kita at handa kong ibigay ang intestines ko—pero yung large intestines lang ha? Kasi yung small intestine - hmmmm." tinakpan ko ulit ang bibig niya at tumawa.

"Carla! Carla! Hindi ako aswang okay? Ang kulit mo talaga!" natatawa kong sabi at pinakawalan ang bibig niya. 

"Hihi. Sorry, Blue." tumahimik siya ng kaonti. 

"Pero ano ba talagang ginawa mo kagabi?" Ang kulit! Bago ko pa man siya sagutin ay dumating na ang teacher namin at he clapped his hands — para kunin ang atensyon ng ibang estudyante. 

"Class! Class settle down. May bisita tayo ngayon— and please behave. Nasa kabilang room na siya at tayo na ang susunod na pupuntahan niya. Make good impression, okay? Importante siyang bisita." 

"Sir, sino po yung visitor?" tanong ng isang kong classmate na babae. 

"Si Mr. Marquez." maikling sagot ni Sir na nagpakaba lalo sa'kin.

Then, I lost it— bigla akong nilamon ng takot. Malakas ang kalabog ng dibdib ko, hindi ko napigilang kagatin ang kuko ng hinalalaki ko. Nanginginig at nanlalamig pa ito.

Ipinagdadasal ko nalang na hindi niya ako maalala— at hindi niya maalala ang nangyari. I hope. 

***
© iorikun xx Thanks again, zJLP29.