Pahina 53

***

"Sir, the investors are waiting..." said a low voice snapping me from idling.

I sighed deeply, rubbing my eyes. Another headache again. I need to take another medicine or else I'll fire another employee, which what happened yesterday.

God, it's Blue's fault.

Hindi na naman ako makatulog ng maayos kakaisip sa kanya. Akala ko maayos na ulit kami after our talk which was three days ago. Bumabawi ako sa mga pagkukulang ko, I know I've been neglecting her because of work.

Now, I miss her just thinking about her.

Ano naman kaya ang ginagawa ng baby ko? Hope she's acing her exams now. Ilang buwan nalang gra-graduate na siya and her 17th birthday is finally coming.

Mas lalong sumakit ang ulo ko. I wanna run to her right now. I miss her smell and her soft cheeks against my lips. And those lips... I wanna kiss it 'til it sore. Ang mapupungay niyang mata habang hinahalikan siya, her moan...

"S-Sir?" tawag ng sekretarya ko.

Fuck, Ales! Now's not the time to have a fucking boner.

Napapikit ako ng mariin at hinilamos ang palad sa mukha. This is frustrating. Gusto ko mang ibuhos lahat  pero kanina ko pa pinipigilan ang sarili.

Wait 'til I get my hands on you, baby.

"Prepare the materials..." I said coldly, composing my body.

"Y-Yes, Sir!"

The meeting was a little stressful, nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa mga investors sa project na gagawin next year. I have to use authory just to settle the mess. I've wanted to end the meeting so soon. I'll be grateful if it only took a few minutes to settle the meeting.

Nagmadali akong tumayo at hindi pinanasin ang mga investors na gustong makipagkamay sa'kin.

Fuck! I'm fucking late again. Susunduin ko si pa si Blue.

I looked at my watch. It's five fucking fifty! Her class ends at 4'o clock. I already made a promise to fetch her.

And I fucking miss her!

Pagdating ko sa school niya I was still hoping that she was still there.

But, I was furious and eaten by jealousy when I saw her with a bastard. Gusto kong suntukin ang lalaki sa galit kung hindi lang nakaharang si Blue.

I was willing to kill the boy at that time. Parang nagblanko ang utak wala na ibang maisip kundi ang alisin sa mundo ang gago.

I felt threatened by his presence, or just by his existence. Seeing Blue smiled at him,  ang daming pumasok sa utak ko.

Mga isipan na maagaw si Blue sa'kin. Na kukunin siya sa'kin ng gagong 'to. Na siya ang sisira sa amin ni Blue. He's a big threat! My possessiveness is eating me at that moment.

I can imagine him smirking through his eyes, telling me that he will take Blue away from me.

I need to do something about this. I can't be this insane. I've never been this possessive all my life.

I'm scared.

Blue is all mine. She's chained to me weather she like it or not. They have to walk through my hell to get her.

I kissed her possessively that night making sure she'll never forget who she belong to. She moaned softly while pulling my hair as we kissed torridly.

That's it. Aking ka lang, Blue.

You turned me into this monster and a psycho for your love. It's your fault for turning me into a possessive monster.

"A-Ales... tama n-na..." she breathed heavily between our kisses. I ignored her please and continued kissing her neck sucking to it.

I'll show her who she belongs to. Ako lang.

I molded her breast through her uniform as she let out a low groan.

That's right. The only name you'll moan is mine. Mine.

Hinilot ko ang ulo ko dahil sa sakit. Nababaliw na ako sa kaiisip dahil kay Blue. A lot of scenarios keeps on coming. I'm getting paranoid.

Matapos ko siyang ihatid kagabi nararamdaman ko ang panlalamig ng trato niya sa'kin. It's like her attention was not focused on me.

Is he thinking about that bastard? Why? Because he's young? He's the same age as her? Same her level? Is her feelings changing?

Of course, she's still young. She'll think it's thrill to be someone her age. Papasok sa isipan niya na iwan ako para sa mga katulad niyang bata. She'll think I'm nothing.

In the first place, we didn't start with love. It was all lust. It was all because of my fascination to her. Napilitan lang siya at the first because I blackmailed her.

Nakaramdam ako ng takot nang biglang ma-isip iyon. Her feelings are still tender. Of course, magsasawa siya.

Madami pa siyang makikilalang iba lalaki.

While, I'll be thrown away.

I clenched my fist so hard, glaring at nowhere. Mas lalong sumakit ang ulo ko, I can feel it's vein pulsating through my temple.

I knew this was coming. She's young, beautiful and perfect. The time will come at pagsasawaan niya ako.

No.

What went wrong? Ginawa ko naman lahat para maging tama sa kanya. I tried to be the perfect boyfriend. I gave her everything she wants and If only she's legal enough, I'll tie her immediately.

If she leaves me, I'll kill every person she'll met, kill who will ever touch her... even if it's dog she's holding.

I should've not let my guard down.

Dumating na ang kinakatakutan ko– her feelings are slowly changing. Why was I so arrogant about her love? Naging kampante ako na...ako lang.

I smack my head on my table as I thought about it. I'm in my office right now. Kanina ko pa hinihintay ang reply niya. Hindi ko na naman siya nasundo ngayon dahil sa emergency meeting that I can't missed.

"Sir, Mister Clay is here." said my secretary.

I smirked. He's finally here. I lean on my chair with a heavy sigh.

"Let him in."

Pumasok ang isang lalaki. Nakasuot ito ng sobrero at shades kaya medyo natatakpan ang mukha nito.

But, who the fuck cares? I need him to do me something–that'll solve my dilemma.

----

Naging maayos ulit kami ni Ales sa nakaraang buwan. Nahahatid-sundo niya naman ako sa tamang oras. Nasabi ko din sa kanya ang tungkol sa pagtatampo ko kaya bumabawi siya ngayon para hindi na ulit maulit.

Pero, hindi ko pa rin siya matanong-tanong tungkol kay Katrina.

Naduduwag ako sa tuwing sinusubukan ko. Pero, sa ngayon–naging hindi na niya naman name-mention si Katrina.

Maybe, I'll just let it go? Magkaibigan lang sila diba? Wala naman akong dapat ipag-alala.

Or baka, tinatago niya sa'kin.

Napabuntong hininga ako habang nakaupo sa waiting shed sa labas ng school. I'm waiting for Ales. May pupuntahan daw kasi kami–like a date or something. I don't know. Hindi naman niya sinabi ng maayos.

Napatingin ako sa cellphone ko nang marinig ko ang pagtunog nito.

I can't help but smile when Silas' name appeared on it. Lately, nagiging mas lalong nanging close kami laging nakatawag, chat at pasekretong nagkikita pagkatapos ng pasok ko. Hindi ako naapektuhan sa pagbawi ni Ales.

All are hidden from Ales. I feel guilty pero gusto ko mang iwasan na si Silas para maayos na kami ni Ales ay hindi ko mapigilan.

Lately, I've realized na

Gusto ko na si Silas...

Hindi ko alam kung pansamantala lang o hindi. I just like him. I can't explain this feeling– it's so sudden, I know.

Masaya ako kapag nagkakausap kami ni Silas. Naiintindihan niya ako sa kahit ano mang bagay–nagiging komportable na din ako sa kanya to the point na lahat nasasabi ko nang walang pag-aalinlangan.

Pero, paano na si Ales?

"Hey..."

I bit my lip to stop myself from smiling. Para akong nakukuryente kapag naririnig ko ang boses niya. Lately, mas nagiging attractive siya sa paningin ko.

"Hi. Saan ka? Tapos na klase mo?"

I heard him sigh. "Yes po. Ikaw? Tapos na ba ang practice niyo para sa graduation?" malambing niyang tanong.

"Opo."

"Hmm...kita tayo ngayon?"

It's my turn to sighed.

"No. Susunduin daw ako ni Ales eh. Sorry, Silas. Try natin bukas 'kay?"

"Miss na kita."

Pinaglaruan ko ang palda ko. Hindi ko alam kung saan ibabaling ang pakiramdam na ito. He really have this unique effect on me.

"Miss you too."

Napatingin ako sa harapan nang makarinig ng tunog ng kotse. It was Ales' car, parking.

"Uhm...nandito na siya. Bukas nalang, ha? Bye."

I didn't hear Silas' reply dahil mabilis ko na ito binaba sa pagmamadali. Nagkatinginan agad kami ni Ales nang lumabas na siya ng kotse at tumayo na ako para salubungin siya.

"Baby..." he said at sinalubong agad ako ng halik nang makalapit.

"Hi." malumay kong bati at ngumiti nang tipid sa kanya. Umiwas ako para pumasok na sa loob ng kotse.

Hindi ko na siya hinintay na pagbuksan pa ako ng pinto. Nakita ko pa na natigilan siya sa kinatatayuan niya bago tumango habang umiigting ang panga.

Parang na-offend siya.

Binaling ko ang sarili ko sa pag-aayos ng seatbelt para hindi lang mailang sa katahimikan ngayon. Hindi rin siya nagsalita pero kita ko sa gilid ko ng paningin ko ang pag galaw ng panga niya.

Somehow, nakakaramdam na ako ng guilt dahil sa inasal ko sa kanya. Pinagsisihan ko tuloy ang naging aksyon ko. Parang gusto ko siyang aluhin at humingi ng sorry.

Should I say sorry?

Nilingon ko ang mata ko sa direksyon niya na nag-aayos na din ng seatbelt niya. Narinig ko ang buntong hininga niya.

"I'm sorry." I said before I couldn't say it.

Nilingon niya ako at ngumiti. "It's okay, baby. Let's go?"

Napayuko ako sa guilt. Hinaplos niya ang pisngi ko habang hinahabol ang aking mga mata. But I couldn't get myself to look directly to his eyes.

"How's your graduation practice?" he asked after a long silence.

Ilang araw nalang, graduation na namin at isa ako sa mga honor student. Sobra saya ko sa resulta ng paghihirap ko. Kala ko hindi na ako makakasali dahil hindi na ako nakakapag-focus sa pag-aaral lately dahil sa dami ng problema na dumarating sa'kin.

And with that, madami kaming oras na bakante na pwede na naming hindi pasukan dahil puro practice lang.

At ang oras na iyon ay binabaling ko kay Silas na hindi alam ni Ales. Lagi kaming lumalabas dahil naayon din sa oras ni Silas na walang pasok.

Mas dumadalas ang paglabas namin kaysa sa oras namin ni Ales na hatid-sundo lang ang nagagawa niya sa akin. I felt empty with that. Kaya mas lalo kong nagustuhan si Silas sa binibigay niyang atensyon sa'kin.

Kaya ngayon, napag-iisipan ko na din na makipaghiwalay kay Ales.

"Okay lang. Medyo nakakapagod."

I sighed deeply.

Ngayon lang ulit kami nakapag-date. Lagi siyang busy ngayon kahit anong pilit niyang bumawi sa'kin. Hindi niya naman sinasabi sa'kin kung ano ang problema niya sa trabaho niya–lagi niya akong nilalayo.

'Bata pa ako para maintidihan' is always his line whenever I asked about it. And that hurts a lot. I feel useless for him–gusto ko man siyang tulungan kahit hindi sa financial pero sa emotional support na man lang.

I don't like the feeling he's giving me lately. Kaya nawawalan na ako ng gana.

Nawawalan na din ako ng pakialam–dahil wala din naman akong mapapala. Maiinsulto lang ako sa salita niya.

I have a lot in mind to say but only breaking up with him tonight is the grandest. I wanna get this over. Nalilito na ako sa nararamdaman ko. No matter how I tried pushing Silas away– hindi ko pa rin mapigilan.

I found my comfort in him. I feel like I will not get all this problems with him. I will be happy with him.

"We're here," said Ales nang huminto kami sa isang restaurant.

Napakalaki ng lugar at mukhang mamahalin. Lagi ko itong naririnig sa mga kaklase ko na gustong-gusto nilang kumain dito pero sobrang mahal daw ng bawat menu.

Nilingon ko si Ales na may pagtataka. I get the thought na gusto niyang bumawi sa akin pero hindi naman dapat ganito.

If only you have given me a lot of time–that'll be enough to hold on to you.

He gave me a sincere smile that added my guilt. Parang mahihirapan yata ako nito. Mas lalong bumibigat ang mga pasan kong pag-aalala at konsensya para sa kanya.

What should I do?

I breath heavily trying to calm myself. Napansin niya yata na hindi ako mapakali kaya nagtanong siya.

"Are you okay, Blue? Hindi mo ba nagustuhan ang food? Should we order something?" nakakunot ang noo niyang tanong.

Umiling ako bilang pagtanggi. "I'm fine."

Inabot niya ang kamay ko at tiningnan ako nang puno ng pag-aalala. "Baby, is something bothering you? You can tell me,please. Don't keep secrets from me. We're working on us, di ba?"

I can't help but gulped with guilt.

"Ales, actually–"

I was cut off by what I wanted to say nang tumunog ang cellphone ko. Nanlaki ang mata ko nang makita ang pangalan ni Silas.

I looked at Ales.

Nakita ko kung paano dumilim ang mukha niya habang nakatingin ng masama sa phone ko. I saw how he clenched his jaw while gripping my hand tightly.

Napangiwi ako sa sakit dahil dun.

Damn! Napaka-perfect timing mo Silas!

"It's him again,huh?" he said coldly.

Halos maluha ako dahil para akong napahiya nang matindi. Nanlamig ang buong katawan ko nang bitawan ng marahas ni Ales ang kamay ko at kinuha ang cellphone na tumutunog.

"Yes, my boy? Did you call the wrong number? You're calling my girlfriend." he said sarcastically while glaring at me.

Nanginig ang buong katawan ko. He doesn't know na may contact pa rin kami ni Silas. Napag-usapan kase namin ni Silas na tatawag lang siya or magte-text kapag hindi oras ni Ales sa'kin.

But now, hindi ko napansin ang oras. It's time for him to call at nasaktuhan na magkasama pa kami ni Ales. I should've texted him in advance. Nawala sa isip ko dahil sa kaba ng mga gusto kong sabihin kay Ales.

"A-Ales...give me the phone. I think may itatanong lang siya."

"Oh yeah? Bakit namumutla ka, baby? I can't talk to him? There's nothing going on, right? Are you scared?"

I shook my head dahil parang nalunok ko ang lahat ng gusto kong sabihin. I wanna grab the phone so bad.

Nakita kong kumunot ang noo niya at tiningnan ang phone ko. He glance at me with menance.

He's mad. I know it. Parang pinipigilan lang niya ang sarili nq abutin ako para saktan. Nanginginig ang buong katawan niya sa galit.

"Akala ko ba napag-usapan na natin 'to, Blue?" he said in calm and cold tone.

I gulped in fear. Nakalimutan ko nang magsalita sa oras na ito.

"Tell me! Have you been fucking cheating on me?! Huh?!" he screamed at the top of his lungs sabay pagbasak ng cellphone ko na tuluyan nang nasira.

Shock and fear are mixing up inside me. Parang lumalabas na ang puso ko sa sobrang kaba at takot sa inaakto niya ngayon.

"Ahh!" Napatili ako nang bigla siyang tumayo at hinawakan ako sa braso para kaladkarin palabas ng restaurant.

I saw how the people looked at us all the way the exit. But I don't care how scandalous we were in that moment. Ang mas pinag-aalala ko ay ang reaksyon ni Ales.

He's raging in madness. Pulang pula na ang mukha niya at sobrang higpit ng hawak niya sa braso na alam kong magkakapasa ito mamaya. Halos madapa ako sa bilis ng pagkakahila niya sa'kin.

"Ales! Stop! Bitawan mo ako! Nasasaktan ako!" I screamed at him with tears falling from my eyes.

Napahagulgol ako sa sakit.

He stopped. "Oh now, you're hurt? Sa tingin mo ba masaya ako ngayon, huh?! You don't know how it fucking hurts to know you're girlfriend's cheating on you! Ano pa bang kulang, Blue?! Bumabawi na nga ako, diba?! Kulang pa ba? Huh?! Tell me! Damn it!"

Nanapikit ako sa sobrang lakas ng boses niya. My heart broke for him. Dama ko sa boses niya ang sakit na nararamdaman niya. Namumula na ang mata niya habang nakatingin sa akin na may desperasyon sa mata.

I'll admit. I did cheat. Hindi ko na alam ang gagawin pa. Gusto ko mang kumawala muna sa kanya para mabawasan ang guilt ko pero palaging may pumupigil sa'kin. Hindi pa naman kami ni Silas pero–we're near that stage.

Kaya sa araw na 'to, gusto ko nang tapusin muna ang relasyon namin ni Ales. Gusto kong timbangin ang nararamdaman ko para kay Silas at kay Ales. I sound like a whore right now pero yun talaga ang nararamdaman mo eh.

I don't know what to do with it.

"Ales kasi—"

"Tell me! Do you still love me?!"

Natigilan ako sa naging tanong niya. Sunod-sunod pa rin ang buhos ng luha ko. His image in my eyes are blurry but I can still see how desperate he is right now. Hinawakan niya ang mukha ko nang malambing.

"Please, don't say no. Wag mo kong sirain, Blue. Hindi ko kaya."

"A-Ales, I'm sorry." Was all I can say at that moment. I don't know for what that sorry is for but it isn't enough to tend him. I know there's a lot to be sorry to him.

"Ales, maghiwalay na muna tayo."

I said it. I finally said it.

Medyo nabawasan na ang bigat na nararamdaman ko ngayon. Pinagdadasal ko nalang ngayon na masabi ko ang lahat para matapos na 'to. I don't think gusto ko pang magpatuloy sa relasyon na ito.

Natigilan siya at natulala nang matagal sa akin. Parang hindi siya makapaniwala ngayon. Hindi siya kumilos ng ilang minuto. He just stood there and gasped in shock.

"B-Baby, wh-what are y-you saying? Tell me this is a j-joke." he said shaking his said. Lumapit siya sa'kin para hawaka ako pero umatras ako ng konti dahil naalala ko kung gaano kasakit ang hawak niya kanina.

"I'm sorry, Ales. Lately, my feelings are changing. Madami akong doubt sa relasyon natin lately. You don't open up to me whenever tou have a problem ginagawa mo akong bata kapag nagtatanong ako tungkol sa mga bagay-bagay sa'yo! Parang pinapamukha mo sa'kin lagi na I'm too young and immature for that! Nakakainis! You never let me understand anything and you know I hate that!" tumaas na ang boses ko.

"Baby–" he shook his head.

"At si Katrina! I feel so insecure whenever she's around you! Nakakaselos, Ales! I always compare myself because she's so mature and adult enough to understand you! You never give an effort to lessen my doubt! Ayoko na sa feeling na laging insecure, Ales especially in our relationship."

I sobbed a little trying to catch my breathing.

"I'm sorry, Ales. Akala ko kaya ko. But, I guess...you're right. I'm still too immature for you. I'm sorry."

Mabilis akong yinakap ni Ales nang mahigpit nang hindi ko namamalayan.

"N-No, Blue...hindi pwede. H-Hindi pwede. Pag-usapan natin 'to ng mabuti, please. Wag naman ganito, baby." He shook his head at pinagdikit ang aming mga noo. He was whispering his pleases so desperately. He tried kissing my lips pero umiwas ako.

"Blue, p-please."

Slowly... lumuhod na siya.

I gasped. "Ales! Stop!"

It's like he didn't hear me at nagpatuloy sa pagluhod. Isinubsob niya ang mukha niya sa tiyan ko at yumakap sa bewang ko nang mahigpit na parang ayaw niya akong pakawalan pa.

He shook his head. "No, p-please. I'm sorry. I'm sorry. H-Hindi ko alam. I'm sorry for making you feel that way." he looked up at me with full tears in his eyes. Para siyang batang nagmamakaawa ngayon.

"Magbabago na ako, pangako. I'll give you everything you want. I promise I'll change what you don't like. I'll do everything you say, I promise. I'll be a good man, pangako. Pangako! Just please..."

Kumawala ako sa hawak niya pero matigas ang pagkakayakap niya sa'kin. Sorry siya nang sorry sa'kin. Parang naawa na ako sa sitwasyon niya ngayon. Sobrang desperado siya ngayon. Parang hindi ko na kilala ang Ales na nakaluhod sa'kin ngayon.

"Ales, I'm sorry. H-Hindi ko talaga k-kaya."

"Blue! Sige na, please! Magbabago na ako. Wag naman ganito! Wag mo kong sirain." he begged and begged trying to caught my hands pero iniiwas ko na ang sarili ko sa kanya. Hindi lang ako makakilos dahil sa sobrang higpit ng yakap niya.

"Ales! Tama na! Pakawalan mo na ako! Uuwi na ako!"

Sinampal ko siya ng malakas para matauhan siya.

And that moment, natigilan siya. I finally got away from his hold.

"I'm sorry, Ales." I said sincerely.

Slowly, umatras ako at iniwan na siyang nakaluhod. Akala ko ay hahabulin niya ako nang lumingon ako pero naka-estatwa pa rin siya at nakaluhod habang tinatanaw akong lumayo sa kanya.

Humahagulgol ako sa iyak habang tumatakbo para makapara na ng taxi. Sobrang nakokonsensya ako sa ginawa ko pero kelangan kong gawin para matapos na itong problema.

Mas marami pa siya makikilala at magugustuhan.

I know he'll find someone more deserving of his love.

And I admit, not to a bitch like me.

***

Ngayon na ang araw na pinakahihintay ko.

Ang graduation ko.

May halong excitement at konting bahid ng lungkot. Gustuhin ko mang maging masaya ng totoo pero may ialng porsyento sa'kin ang malungkot dahil sa nangyari apat na araw na nakakalipas mula noong maghiwalay kami ni Ales.

After that, I never heard anything from him which I should expect in the first place. I still feel guilty about it pero atleast gumaan na ang pakiramdam ko na matagal ko nang pinapasan.

I smiled at my reflection to fake myself for today.

Dapat masaya ka ngayon, Blue. It's your special day and you're already graduating. You'll slowly growing up. You're almost at the stage or maturity. Your insecurities will slowly fade.

"Congratulations!"

Masaya namin hinagis sabay-sabay ang mga graduation cap namin. I giggled in joy. I feel so happy at that moment. Napayakap ako kay Carla sa tuwa at tumalon-talon kami sa saya.

"Congratulations, Blue! Graduate na tayo! Hello, College life!" masayang sigaw ni Carla na nakikisabay sa inggay ng mga schoolmates namin.

Napahalakhak ako sa pagiging energetic niya pero maluha-luha pa kaming dalawa nang awitin na naman ang graduation song namin. We look like fools smiling at each other. It was a memorable moment. Ang sarap sa feeling.

At college, magkakahiwalay na kami ni Carla dahil ibang kurso ang kukunin niya at sa ibang University siya. Nakakalungkot pero, it's always part of life.

Natapos na ang program at kanya-kanya na kaming lapit sa mga parents. Napangiti ako nang malapad nanag matanaw ang Mommy at Daddy ko.

"Mom! Dad!" I called proudly.

Sinapo ni Mommy ang bibig niya na maluha-luha na parang hindi makapaniwala. She opened her arms when I got near them. Agad ko siyang sinalubong ng yakap.

"Oh dear, I'm so proud of you, honey" she said kiasing my cheeks deeply. I giggle at her.

Kumawala naman ako para yakapin si Dad na kanina pa nag-aabang na yakapin siya. Napatili ako nang buhatin niya ako at inikot-ikot.

"I'm so proud of you, love." he said kissing my cheeks and rubbing our noses.

"Thanks, Dad." I giggled.

Lately, naging close kami ni Dad. He always make sure na we bond everyday na siyang ikinakaselos ni Mommy minsan sa kanya. Inaagaw daw kasi ako ni Dad kapag Girls' Night namin ni Mommy.

Napapatawa nalang ako sa mababaw nilang away. I love them both equally naman. Mas magaan na ang pakiramdam ko sa kanila. Mas nagiging komportable na ako sa kanila. I guess that's what 'lukso ng dugo is'.

Katapos ng program nagkaroon lang kami ng simpleng selebrasyon sa mansion ng mga Ivanovs syempre kasama si Carla at ang magulang niya na masyang nakikipagkulitan sa magulang ko. Naging close na din ang mga ina namin kahit minsan nahihirapan ang Mama ni Carla sa page-english kay Mommy dahil hindi pa siya nakakaintindi masyado ng tagalog. Hindi iyon naging hadlang sa pagiging close nila ngayon puri halaman ang pinag-uusapan.

Si Daddy naman ay parang awkward na nakikipag-usap sa Papa ni Carla dahil puro mga alagang manok ang binibida niya dito. Natatawa nalang ako kay Daddy na tumatango lang kahit hindi na niya naiintindihan ang pinagsasabi ng Papa ni Carla tungkol sa mga alaga nito.

Habang ako nakikipagkulitan sa batang kapatid ni Carla na si Trisha na cute na cute na nakikipaglaro sa'kin. Dikit ba dikit ito sa akin sa mula pa noong dumadalaw ako kila Carla. Inaaway nga ito ni Carla minsan na ako nalang daw ang maging ate dahil mas gusto ako ni Trisha.

The fun ended at evening dahil pagod na din si Trisha.

Maluha-luha na naman kaming nagpaalam ni Carla sa isa't-isa ni Carla na parang hindi na magkikita pa muli.

"Bruha ka, facetime tayo always huh? Sabihan mo agad ako kung madaming gwapo sa University para naman makapaghanda ako at lumipat nalang–"

"Hoy! Hoy! Tumigil ka nga, Carla. Aral muna bago hanap ng pogi. Naku ha, kukuritin kita sa singit pag nalaman kong puro landi lang ginagawa mo sa school mo."

Napakamot nalang si Carla sa pisngi. "Nay naman. Joke lang naman. Di naman mabiro, oh." at malambing na yinakap ang Mama niya.

Alas otso na at naghihintay ako sa tawag ni Silas. May exam kase sila ngayon kaya hindi siya naka-attend sa graduation ko kanina. Hingi siya nang hingi ng sorry sa'kin pero I assured him na it's okay since mas importante ang exam.

Total, magkikita naman din kami ngayong gabi.

Magde-date kasi kami ngayon para sa celebration ko sa graduation. Nangako siya na ili-libre niya ako sa graduation ko. Nag-ipon daw siya para lang sa araw na ito. Nakakataba ng puso ang effort ang ginawa niya. Kahit simple lang ay masaya na ako.

Napakabait ni Silas.

Napangiti ako nang tumunog na ang phone ko.

May nagtext. Baka si Silas na ito.

Mabilis akong nag-ayos expecting his text saying that he's here. Pero napawi ang ngiti ko nang mabasa ang text.

Galing kay Ales.

'Congrats, baby. I'm so proud of you.'

Simple lang iyon pero parang sinaksak ako ng limang beses habang binabasa iyon. Damn, akala ko okay lang ako. Bakit ganito pa rin?

I sighed heavily and decided to ignore his text. After that night, ito lang ang unang paramdam na ginawa niya. Maybe he just want ot be casual?

My phone rang and for a minute akala ko ay si Ales.

I composed myself and shook all the thought that's bothering me. I need to enjoy this night. Forget everything, Blue. You're fine.

"Silas..." I answered the call.

"Ready ka na? Nasa baba na ako." he said in a happy tone.

Napangiti ako dahil nakakahawa ang energy niya. Parang na-excite agad ako at mabilis na bumaba na. I said my goodbye to my parents first.

Sinamahan na ako ni Dad para ihatid na labas. Pero pinilit ko siya wag nang sumama pa. I kissed him on the cheeks at mabilis na tumakbo para makatakas sa kanya.

"Silas!" I grinned at him at sinalubong siya ng yakap.

He chuckled. "Miss mo naman agad ako, madam." he teased.

I pouted at him. "Parang di mo din ako miss." inirapan ko siya.

He stroke my cheeks softly. "Joke lang po. Miss na miss ko kaya ang Madam ko."

Pinigilan ko ang ngiting gustong kumawala sa labi ko. Gusto kong kiligin pero pinipigilan ko ang sarili dahil aasarin na naman ako ng baliw na 'to. Ang hilig pa naman mang-asar.

I punched his shoulders softly. "Ewan ko sa'yo."

He smiled softly at hinalikan ako sa noo. "Ready na ba prinsesa?" he asked softly.

I slowly nodded. Parang nadadala ako sa lambing boses niya I can't help but kiss his cheek. Nakita ko ang pamumula niya na siyang nagpatawa sa'kin. Napa-cute din niyang kiligin.

Napatingin ako sa likod niya at nakita ang isang kotse na nakaparada. Kulay puti ito at medyo luma na ang modelo pero parang nasa kondisyon pa naman.

Kanino naman ito?

Napalingon din si Silas nang makita niya kung saan ako nakatingin. He smiled shyly at napakamot sa ulo niya na parang nahihiya.

"H-Hiniram ko sa pinsan ko. G-Gusto ko kasing hindi na tayo magcommute at para mahatid kita."

"Really? Okay lang naman na magtricycle tayo, Silas." I assured him.

"I want this night to be special. Gusto kitang dalhin sa iba't-ibang lugar. Kung okay lang sa'yo at sa parents mo." he asked.

"Oo naman. They know you. And I trust you, Silas. Thank you for this." I said softly.

He smiled with full of appreciation in his eyes.

"Salamat, Blue." he said softly.

Tonight, I'm planning on confessing my feelings for him. May halong kaba at alanganin ang nararamdaman ko ngayon pero gusto kong malaman niya ang nararadaman ko. Though, I don't know if this is love or admiration but– I want him to know that there's a chance for him.

"Tara na? Wala ka na bang ibang dala? Yung bag mo?" he asked with concern. Napansin niya siguro na wala akong dalang kahit ano.

"Shoot!" I gasped.

Naalala ko bigla ang pagmamadali ko kanina. Hindi ko na nabitbit ang gamit ko dahil sa sobrang excitement na bumaba.

"Sorry! I have to get my bag, Silas! Yung phone ko din."

He chuckled. "Okay lang. Hintayin na muna kita sa loob ng kotse. May regalo ako sa'yo." he winked at me.

I pouted at him. "Silas..."

He shook his head. "Hindi naman mamahalin. Promise!" he said defensively.

Ayoko kasing gumagastos siya ng malaki sa'kin. Alam ko namang kapos din siya minsan at naiintindihan ko naman. Hindi naman niya kailangan gumasto sa'kin kahit ilang beses ko na siyang sinaway. Pero makulit siya ta gumagaw talaga ng paraan para may maibigay sa'kin.

"Siguraduhin mo lang." I threatened.

"Opo, madam. Takot ko lang magalit ka sa'kin eh."

Inirapan ko siya dahil sa pagpapa-cute niya. "Fine. I'll be back. Mabilis lang ako." Paalam ko at mabilis na pumasok ulit sa loob ng bahay.

"Oh, hon. Back already?" nagtatakang tanong ni Mommy nang magkasalubong kami.

I chuckled. "No, mom. I forgot my things."

"Oh..." She nodded.

Nilampasan ko siya at mabilis na umakyat sa hagdan. Nahirapan pa ako dahil hindi ko alam kung saan ko natapon ang cellphone ko.

"Aaaahhh!"

Natigilan ako sa kinakatayuan ko nang marinig ko ang malakas na tili ni Mommy kasabay ang sunod-sunod na putok mula sa labas ng bahay. Napakalapit lang ng putok na sa tingin ko ay malapit lang dito.

Ano yun?

Panicked striked through me. Mabilis akong tumakbo pababa para hanapin sila Mommy at Daddy. Para akong mahihimatay sa kakaisip sa mga posibilidad na nangyari sa magulang ko.

"Blue! Come here, please." sigaw ni Mommy nang makababa ako.

Nakahinga ako ng maluwang at mabilis na yumakap sa kanya na yakap na din ni Daddy na may pag-aalala sa kanyang mukha.

"Ssssh.. stay down. I heard some gun shots outside." bulong ni Daddy sa amin ni Mommy na mahigpit na nakayakap sa'min.

I flinched when I another gun shot was released. Katapos nun ang pagharurot ng mga motor. Pinagpawisan ako ng malamig sa takot na may barilan na nangyayari malapit dito.

Si Silas!

Nanlaki ang mga mata ko nang maalala si Silas na nakaabang sa labas pa. Oh my god! I hope he's okay!

He was inside the car naman diba? I'm sure he's safe in there. Please, be okay.

"Blue! Get back here! Don't go outside, please!" saway ni Daddy at mabilis akong hinigit pabalik.

"B-But, Dad! Silas' outside! Baka mapano po siya!" I shouted in panic. Nanginginig na ako sa takot at pag-aalala para kay Silas.

"He's gonna be fine, okay? Let's wait for the security to confirm it's safe to go outside, okay? Please, love." he pleased at humalik sa noo ko.

"But, Dad si Silas..."

"He's gonna be fine, love. Calm down." he said softly trying to calm me.

Hindi ako mapakali para kay Silas. Baka napano na siya sa labas. Parang ang lapit lang pa naman ng barilan na iyon. Baka matamaan siya ng ligaw na bala.

Oh god. What's happening right now?

Akala ko magiging masaya itong araw na 'to. Bakit bigla 'tong nangyari ngayon? Who could be the target of the shooting? May politician ba sa malapit dito? Or a famous person? A criminal?

God, all I hope is Silas' fine outside.

"Sir, the vicinity is safe but one dead body is found in a car." narining ko mula phone ni Daddy ilang minuto ang lumipas. Napalingon ako kay Daddy na puno ng pagtatanong.

Please no.

Hindi ko na hinintay pa ang pahintulot ni Daddy at mabilis na tumakbo palabas ng bahay. Rinig ko pa ang malakas na sigaw nila Mommy at Daddy sa pangalan ko pero hindi ako nagpapigil doon.

Napasinghap sa gulat nang maabutan ang kotse na maayos pa ilang minuto lang ang nakalipas. Ngayon ay puno na ito ng butas at basag na bintana.

"Silas!"

Parang nawalan ako ng hangin nang makita ang duguan na katawan ni Silas na duguan at wala ng buhay.

Unti-unti akong napaupo sa panghihina. Nakahandusay ang katawan niya sa upuan ng kotse na may hawak na bouquet na bulaklak.

Hindi.

Panaginip lang 'to.

Bangungot lang.

Magigising ka, Blue.

Wag kang mag-alala.

Bangungot lang ito...

"Silas!" I screamed at the top of my lungs hoping for me to wake up in this nightmare. Hoping this isn't true.

Hoping he's not dead.

Hoping that it's not his body that's bathing in blood.

Hindi pwede.

I felt the place darkened. Parang unti-unti akong kinakain ng dilim habang nakatulala sa bangkay ni Silas. He's eyes are wide open as his mouth was hanging open.

This isn't real.

"Blue! Don't leave like that! Let's go inside. It's not safe here." I heard Dad's voice.

I was just staring at Silas hoping he will move.

That he's just pranking me.

No, he can't be dead.

"Silas..." I whispered in the wind and let darkness consumed me.

***
iorikun xx bili na po kayo ng the bad boy's obsession. next year ulit update. hehe jk.