PAHINA 48

***

Para akong nakalutang buong araw sa school. Pinagalitan pa ako ng teacher ko sa Math dahil hindi ako nakasagot sa quiz. Anong magagawa ko? Hindi ako maka-focus dahil sa problema ko sa pamilya.

Hanggang ngayon di ko pa rin matanggap na hindi kami magkadugo ni Auntie. Hindi ko alam kung paano ako makaka-adjust sa mga totoo kong magulang.

They're foreigners and strangers to me. Ni hindi ko nga alam ang lengwahe nila eh.

So, paano kami magkaka-intindihan?

Ano ba 'tong buhay ko? Parang drama sa TV eh. How I wish it's a drama series, not real. Hanggang sa uwian tulala pa rin ako.

I was waiting outside the gate. May ilan-ilan na bumamati sa'kin pero tipid na ngiti lang naging tugon ko. I don't have time to talk. I'm too busy thinking, right now.

Hinihintay ko si Ales. He said he'll take me home, may tinatapos lang daw siyang meeting. Hindi ko alam kung ilang oras pa ako maghihintay dito. Mas lalo lang tuloy akong naiinis.

Kung pinayagan nalang niya akong mag-jeep eh di sana nasa bahay na ako.

Pero ang lolo, nagalit.

Kaya wala na akong nagawa kundi ang sumunod. Mag-aaway nanaman kami, eh.

I rolled my eyes tiredly. Napapagod na ako kakatayo dito. It's already 5:45!

Mag-iisang oras na akong naghihintay dito! Ito na nga ang sinasabi ko eh. Ni hindi man lang nagrereply sa text ko!

Malilintikan ka talaga sa'king matanda ka!

Hindi ko alam kung matutuwa ba o mas lalo akong maiirita nang matanaw na ang kotse ni Ales na pumaparada. He's late! Pinagkrus ko ang mga kamay sa dibdib at tinaasan siya ng kilay pagbaba niya.

Nagmamadali ito at gulong-gulo pa ang buhok. He's tie and botton's undone

"I'm so sorry, Blue..."

Inirapan ko siya at nilagpasan na para pumasok sa kotse. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na pagbuksan ako ng pinto. Padabog ko namang sinara iyon para malaman niya galit ako.

Bahala siya diyan.

"How's school?" maya-maya'y tanong ni Ales.

"Okay lang." malumay kong sagot at sa bintana lang ako nakabaling.

"You wanna eat ice cream?" he offered carefully like he's not sure what he just offered. Hindi ko alam kung maooffend ako dun o hindi. Ginagawa niya akong bata.

"Hindi ako bata. Wag ka ngang maingay diyan!" pagtataray ko.

Mas lalo akong naiinis. Nakakabadtrip.

Ang sarap sabunutan.

"Sorry..."

I rolled my eyes. Sige mag-sorry ka lang diyan. Pinaghintay mo akong tanda ka.

"Bie..." he called.

Hindi ko ulit pinansin ang naglalambing niyang tawag. He tried holding my hand pero iwinaksi ko ang kamay niya.

"Ano ba? Nakakairita ka! Wag kang maingay!"

"Sorry na. The meeting was extended, some investors arrived late. I'm sorry."
I don't know what to reply. His reason is understandable, I wanna be matured enough to understand that adult thing.

Pero sana nagtext na man lang siya! Or he could've just let me commute. Eh di sana walang problema.

Bad trip na nga sa bahay. Bad trip na din sa school tapos bad trip naman sa kanya.

Pagdating namin sa bahay, dire-direcho akong pumasok at hindi pinansin ang pagtawag ni Ales. Padabog ko ding sinira ang gate namin para mas maklaro siyang galit ako sa kanya.

Nadatnan ko si Auntie na nagtutupi ng mga damit sa sala. Inangat niya ang tingin sa akin at ngumiti. Tumigil siya sa pagtutupi at tumayo palapit para salubungin ako.

"Oh, ba't ngayon ka lang, Blue? Gutom ka na ba? Ipaghahanda na kita ng paborito mo."

"Wag na po." malamig kong sagot at dumirecho sa kwarto ko.

Dalawang araw ko nang hindi pinapansin masyado si Auntie. Hindi ko na din kinakausap dahil galit pa rin ako.

Naiintindihan niya naman iyon kapag agahan tahimik niya lang ako ipinagluluto tapos wala na akong paalam na aalis na papuntang school.

Alam ko naman na bastos ang ginagawa kong trato sa kanya ngayon, pero she can't blame me. Galit ako ngayon, eh.

Hindi niya din naman akong pinipilit na makipagkita sa mga magulang ko. I told her; I wasn't ready yet. Kailangan ko muna iproseso ang lahat. Kung hindi, mababaliw ako sa kakaisip.

Naghalf-bath ako dahil sa lagkit ngpawis. Nagpalit ako ng black shirt at black short na pambahay. Hinalughog ko ang bag ko at hinanap ang notebook kung saan ko sinulat ang assignment namin sa Physics.

Inihanda ko na din ang cellphone ko para magpatulong kay pareng Google.
Nauuhaw ako at medyo gutom na din. Hindi na din kasi ako nakakain ng snack sa school dahil tinatamad ako maglakad papuntang canteen. Nabusog lang ako sa daldal ni Carla tungkol sa date nila ng boyfriend niya.

Pinili ko nalang na gawin muna ang assignment. Baka nasa kusina na si Auntie. Mamaya nalang ako kakain.

I was now focused on doing school works, ilang oras din ang nakaraan pero hindi pa rin ako matapos-tapos.

Nakakatamad kahit may Google na. Minsan naliligaw ako sa Facebook at Instagram ko. Nakakadistract!

May kumatok sa pintuan at narinig ko ang boses ni Auntie na tinatawag ako para kumain. I frowned a little.

"Maya nalang ako." My always reply these past days to her. Ayoko siyang makasabay pati sa dinner. Ang awkward kasi. Gusto ko din na hindi siya sabayan sa breakfast pero wala na akong choice kundi sumabay kasi nagmamadali ako baka ma-late ako sa school.

"Blue, sige na. Naghihintay din si Ales sa'yo sa baba."

Now, the more I want to skip dinner. Nandito pa pala ang matanda. Bakit hindi pa siya umalis?

"Ayoko po. Kayo nalang." I shouted a little and started scribbling letters on my notebook para may mapag-busyhan lang.

Mas lalo akong nainis nang bumukas pa ang pintuan. I should have locked it earlier. Ang kulit naman, wala naman sa akin ang pagkain, eh.

Hindi ko na ito nilingon at pinapatuloy ang pagkopya ang nasa cellphone ko. Kahit ang hindi importanteng information ay sinusulat ko nalang para makita niyang busy ako.

"Blue..."

Hindi ko pa rin ito pinansin. Bahala siya. Sinabi ko nang mamaya nalang, eh.

"O Sige, wag kang magpapalipas ng gutom. Baba ka agad kung gutom ka na, ha?"

Gusto kong maiyak sa tono ni Auntie. Puno ng pag-aalala. Na-miss ko tuloy yung lambingan namin dati. Ngayon, nagbago na ang lahat. Para iba na siyang tao sa paningin ko.

Agad kong pinahid ang luha pagkasara ng pintuan. Mas lalo na naman akong nainis nang nabasa ang notebook ko.

Nagkalat ang ink ng ballpen na nakasulat. Marahas kong pinunit ang page na nabasa at muling nagsulat.

Kinabukasan ay naabutan ko si Ales na nagkakape sa kusina. Ganon pa rin ang suto niya kahapon. Mukhang bagong gising din ito.

Huh, so he stayed the night here?

"M-Morning..." he tried conversing.

Hindi ko siya pinansin. Binuksan ko ang ref at kumuha ng fresh milk. Padabog ko iyong inilapag sa lababo bago inipis sa cup.

"I cooked you breakfast..."

Natigilan ako ng ilang sandali bago pasimple kong sinulyapan ang mesa at nakita ko ang nakahandang hotdog, egg, bread, at fried rice. Ni hindi ko napansin may nakahain na pagkain na pala.

Inikutan ko siya ng mata nang sinubukan niyang huliin ang tingin ko.

He was smiling pero hindi ako nagpadala.

Hindi ako marupok, slight lang.

Hawak-hawak ang baso lumapit ako sa kanya. I saw how his face brightened. Inangaasan ko siya sabay tadyak sa kinauupuan niya.

Napatalon naman siya sa gulat.

"Umalis ka nga diyan, upuan ko yan."

I wanna laugh so bad at his face. Para siyang tauhan ng isang sindikato na inaapi ng boss, at ako ang Mafia Boss.
Kinuha niya naman ang tasa niya at lumipat na tabing upuan.

I scoffed at him at badabog na kumuha ng pagkain.

Tahimik lang kaming dalawang nag-agahan. Tumitig lang siya sa'kin magdamag habang kumakain ako. Parang may mapapala siya sa pagtitig niyang 'yan. Hmp. Bahala siya.

"Oh, Good Morning..." bigla nitong bati kay Auntie na pumasok na sa kusina.

"Good Morning din, hijo. Maayos ba ang tulog mo sa sofa? Hindi ka ba nilamok?" pagsisimula nito sabay tingin sa akin.

She started eating too.

Tumaas ang kilay ko habang sumusubo ng kanin. So, dito siya nga siya natulog kagabi? At bakit?

"Uhh, yes. It was fine, thank you."

"Mabuti naman. Blue, damihan mo ang kain. Hindi ka kumain kagabi, sinabi ko na ngang wag kang magpapagutom."

I didn't replied a word at her and just stayed quiet. I just nodded briefly.

Napasimangot naman ako nang dagdagan na naman ni Ales ang plato ko ng fried rice at tag-iisang itlog at hotdog.

"Tama na." saway ko at sinamaan siya ng tingin.

He sighed, clenching his jaw. "Isa, damihan mo pa. Wag matigas ang ulo, Blue." may diin niyang pagkakasabi, binilangan pa ako.

Uh-oh, galit na ang lolo.

Tinikom ko nalang ang bibig at kumain nang kumain. Parang nabaliktad kaagad ang sitwasyon. I'm now the rabbit, while he became a lion.

Bwesit na lalaking ito. He's so dominating.

Nakaabang lang siya sa bawat subo ko. Binabantayan niya lang din ang bawat kalat sa labi ko at pinupunasan iyon ng tissue. Isa din 'to eh. Hindi din naman siya kumakain. O baka. kumain na siya kanina?

I can see the small smile that Auntie waa giving our way. Nahiya tuloy ako bigla. Sa harapan pa ni Auntie niya pa ako nilalandi.

Feeling ko pwede na akong hindi kumain ng ilang a raw sa sobrang kabusugan. I shook my head at Ales informing my defeat.

I stayed quiet nang sumunod siya sa'kin sa kwarto. Tumungo ako sa banyo para magsipilyo at maligo.

Nadatatnan ko siyang nakaupo sa kama ko na nakatutok sa cellphone niya. He's texting pero napalingon sa akin nang narinig niya ang pagbukas ng pinto.

"Ano pang ginagawa mo dito? Wala ka bang trabaho?" Nilagpasan ko siya, tumungo ako sa salamin habang nagsususklay.

Hinabol niya lang ako ng tingin.

He exhaled a deep breath. Lumapit siya sa likod ko at tinitigan ang repleksyon ko sa salamin. Tinaasan ko siya ng kilay.

"What's wrong again, Blue?" he sighed. I shrugged. "Wala."

Yinakap niya ako mula sa likod.

Napansin ko pa ang pasimpleng haplos niya sa dibdib ko. Tinagilid ko ang leeg ko sa kanan para hayaan siya na halik-halikan doon.

Tumigil na din ako sa pagsusuklay. Nadistract ako agad sa ginagawa niyang lambing ngayon. Dammit!

Mukhang male-late yata ako nito.

I sighed. "Ewan ko sayo."

Hinarap ko siya at sumalubong sa'kin ang nagpapaawa niyang mga mata. Unti-unti namang lumambot ang puso ko sa kanya. Hindi ko talaga siya matitiis.

I give up, kawawa naman ang lolo niyo.
I encircled my arms around his neck. I gave him a look–trying to look seductive.  Mukha namang umepekto dahil sa ginawa niyang paglunok. Now, he looks thirsty.

"Hindi ka man lang nagreply kahapon. Alam mo bang badtrip na ako sa school kasi napagalitan ako ng teacher ko, tapos male-late ka pa nang hindi man lang nagsabi."

"I'm sorry, ngayon ko lang nabasa yung mga text mo. Na-lowbat ako kahapon, hindi ko nakita yung mga messages mo. I'm sorry." malambing niyang paliwanag.

I rolled my eyes at him. "Fine. Pero next time make sure to call me. Alam mo bang nakakainip maghintay? Hindi ko nga alalm kung sisipot ka o hindi."

He exhaled deeply. "Yes, yes. 'Di na mauulit, baby." mabilis siya tumango at nilapat ang labi niya sa'kin.

Napapikit nalang ako sa mabilis na paggalaw ng labi namin. Na parang uhaw na uhaw siya sa halik. Ngayon lang ulit niya ako nahalikan matapos ang dalawang araw.

The few days, medyo cold na din ang trato ko sa kanya dahil sa epekto ng problems sa pamilya.

I suddenly felt guilty kasi unfair ako kay Ales. Alam kong pinapasensyahan niya lang ako dahil naiintindihan niyang may problema ako. Hindi din naman kami nakakapag-usap ng mabuti.

"I'm sorry din, for being childish, always." I whispered against our kisses.

Hinawakan ko siya sa panga at tumitig sa labi niya. I saw how his lips turned sore red. He shook his head at muli akong hinalikan.

This time it was aggresive. Unti-unting bumaba ang kamay niya at sinapo ang pwet ko. I jumped at him which he easily carried me.

We were both moaning softly, tasting each other's mouth. Na-miss ko siy a bigla kahit palagi naman kaming nagkikita.

How I wish I was old enough to marry him and create our own family.

Pero hindi pa ito ang panahon. Ipagdadasal ko nalang na hindi siya magsawa sa'kin. Na hindi mabago ang pagmamahal niya. Because for me, I am sure siya lang ang gusto ko.

Hiniga niya ako nang dahan-dahn sa kama ko at inangat ang suot na sando. I bit my lip as we stared at each other. His eyes were full of adoration reflecting in it.

How I wish those will remain forever.

I gulped and closed my eyes when his mouth licked my breast. Napahawak ako sa buhok niya at pinigilan ang malakas na ungol na gustong kumawala.

I was enjoying the pleasure of his mouth. Napanganga ako sa gulat nang hawakan niya ang kaselanan ko. I'm still wearing a short with thin fabric at medyo basa na ito.

Umiling ako kay Ales, hindi ko alam kung para saan iyon but he chuckled. Ipinasok niya ang kamay niya sa loob ng short ko at humaplos.

Our mouths met as his hand continued pleasuring my feminity against the fabric of my underwear. I was wetting more as I heared our kisses and his soft growled against my mouth.

Humiwalay ako sa halikan namin para lumanghap ng hangin. Hinihingal ako habang tinuloy-tuloy ni Ales ang paghalik pababa sa leeg ko.

My toes curled at sinasabayan ang haplos ni Ales sa ari ko. Humihikbi na ako dahil sa sarap ng pakiramdam. I hugged Ales so tight as something starts to build up inside me.

"F-Faster,Ales...please—uuh..." Kumapit ako nang mahigpjt sa leeg niya as he started going faster. Ilang haplos pa ay nilabasan na ako. I breath heavily and fast. My eyes are still closed. I can still heat from my face to the part where Ales is holding me.

"Is it good?" He whispered as he kissed my ear to my cheeks. I nodded quietly as we kissed again. His hand's still inside and rubbing me.

Napakagat ako sa labi para pigilan ang ungol na kumakawala sa'kin.

"M-Male-late na ako..." sabi ko nang kumalas na kami sa paghahalikan.

Nakita ko ang munting pagkakadismaya sa mukha niya. Tinanggal niya ang kamay sa loob ng short ko. Mas lalo lang akong nag-init nang dilaan niya ang daliri na may bahid pa ng pagkabasa galing sa'kin.

Hinahabol ko pa rin ang hininga ko habang nakatitig lang sa ginagawa niya. Parang gusto ko tuloy na hindi na lang pumasok. But I can't, may quiz kami sa tatlong subject.

Ipinagdadasal ko nalang na makasagot ako mamaya. Parang nakalimutan ko na ang agad ngayon ang inaral ko kagabe.

Kasalanan ni Ales kapag hindi ako makasagot sa mga quiz. He'll be the only one to blame if my results turns bad.

"I love you..." he said pecking my lips.

© iorikun