PAHINA 45

***

Nakangiti na nakayakap ng mahigpit si Ales sa nobya niyang si Blue. After a long arguement, he finally convienced his baby girlfriend to cuddle. Kailangan pa niyang sirain ang cellphone niya para mayakap lang ito ngayong gabi. It was fucking worth it.

Sanay na siyang nagagalit ito palagi sa kanya sa hindi niya malamang dahilan- I guess his girlfriend is so moody. Para itong buntis.

He smirked at the thought of it.

Imagining Blue with bloated tummy, carrying his child- a dream come true.

Hinalikan ko si Blue sa pisngi at napangiti nang magsalubong ang perpekto nitong kilay habang mahimbing pa rin ang tulog. He can't sleep. Natatakot pa rin siya.

Takot pa rin siyang mawala ito kinabukasan at muling makipaghiwalay sa kanya. There is no way in hell he'll let that happened. Hinding-hindi siya papayag na mawala ito sa kanya. He can't let not to see those beautiful emerald doll eyes, or touch her soft and milky skin or kiss her red soft lips. No!

Hindi niya kayang mawala ang baby niya.He'll do anything for her.

He can't explain how scared he was when his secretary called. Gusto niyang pumatay. He immediately cancelled the million dollar deal meeting.

Wala na siyang pakialam kung mawalan siya ng bilyong pera. His baby is more important. Nang makarating siya sa bahay nito ay nagulat siya nang sumalubong ang Auntie nito na punong-puno ng luha sa kanyang mata.

"A-Ales... Ales, hijo.. tulungan mo ako. N-Nawawala si Blue." she said.

Natakot ako. Natulala ako. My whole body was frozen. I was trying to calm myself but, I was really panicking inside.

Mabilis kong pinatawag ang aking mga security. I tracked Blue's phone pero naiwan pala nito ang phone niya sa bahay nila.

Napasabunot nalang ako sa inis. I was so angry at my men. I was shouting and even punched one of them.

I was so scared and angry na baka hindi ko siya mahanap.We can't find her anywhere. Binalikan din namin ang school nito. Sa bahay ng bestfriend niya.

Every single mall, park, church or any place where Blue might be at that time.

Gabing gabi na and I was so worried to death. Baka mapano si Blue. Mababaliw na siya sa mga oras na iyon. Mababaliw na siya sa kaiisip kung nasaan si Blue.

We searched further— hanggang sa umulan na. Kaya mas lalo siyang nag-alala at natakot. He's never been scared and nervous because of someone- tanging kay Blue lang.

Sobrang lakas ng ulan at hindi na ako mapakali sa kinauupuan ko sa kotse.

Sinisigawan ko na ang mga tauhan ko sa loob ng kotse na bantayan ang bawat sulok na madadaanan.

Damn, baby. Where are you?

"Sir..." Napatingin ako sa driver nang magsalita ito bigla sa pagsigaw ko sa mga tauhan.

"What?!" I shouted.

"S-Si M-Ma'am Blue po ata—"

My eyes widened and looked where his finger is pointing. I felt like my heart stopped beating when I saw her familiar figure from afar. I know that uniform.

"Drive faster! Fuck!" galit kong utos. My heart was beating rapidly. Agad akong bumaba at mabilis na hinawakan si Blue. No. No. No, my baby. What the hell happened? I felt a heavy feeling seeing Blue, lying in the middle of the road— in a raining night. Para akong mamatay sa takot.

Seeing her in that situation, I felt like I died. Right now, I still don't know why she ran away. Bakit ayaw niya pang umuwi sa kanila. I tried talking to her earlier but she's just so stuborn.

Sinisigawan niya lang ako na tumigil sa pagtatanong kaya hindi na ako nagpumilit. Ayaw kong nagagalit ang baby ko sakin. She'll might break-up with me if I'll ask further.

Nang makatulog ito ay tinawagan ko muna ang Auntie na para hindi na ito mag-alala kay Blue. Naawa ako dahil umiiyak pa rin ito habang nagpapasalamat sa paghanap kay Blue.

Magpapaliwanag nalang daw ito kapag handa na si Blue'ng umuwi sa kanila.

I guess, they're having a problem.

Nagbilin nalang ito na alagaan ko muna ng mabuti si Blue which I will really do.

Hinigpitan ko ang yakap sa kanya at sinubsob ko lalo ang ulo ko sa kanyang leeg. I trailed light kisses on her neck.

Napangiti ako nang umiwas ito at mahinang tinulak ang mukha ko.

Sumimangot ang magandang mukha nito. Oh baby.

So fucking adorable.

Ayoko siyang mawala sa 'kin. I'll tie her here if she'll ever leave me. Mababaliw ako kapag ulitin niya ang ginawa niya ngayon.

I kissed her lips repeatedly pero napaungol ito habang nakapikit pa rin at humagilap ng unan na itinakip sa kanyang mukha.

I sighed at tinaggal ang unan sa mukha niya. She's still frowning.

What a cute baby.

I scooped her closer to me. Pinatong ko ang kanyang hita sa akin at mahinang tinapik-tapik ang kanyang pang-upo. Litaw na litaw ang mapuputi nitong hita sa suot niyang boxer short. I can't help but bite my lip.

So, fucking tempting... a nymphet.

I groaned quietly habang pinapadaosdos ang kamay sa kanyang makinis na hita. So flawless... like a baby.

I kissed her ears. "I love you so much, Blue." I whispered.

---

Tulala akong nakatingin sa kisame.  Hindi ko alam kung ilang minuto ko na ba ito tinititigan mula nang magising ako. Hindi pa sumisinag ang a raw, gising na ako pero hindi ko pa rin maikilos ang katawan ko —nanlalambot pa rin ito hanggang ngayon.

Masakit din ang ulo ko na para itong pinupokpok ng paulit-ulit.

Lumingon ako sa aking likod at sinulyapan si Ales na mahimbing na natutulog-yakap-yakap ang isang unan na ipinalit ko sa posisyon ko kanina dahil sobrang higpit ng pagkakayakap niya sakin.

I sighed at tumalikod. It's only 4:30 in the morning.

Pano na ako uuwi nito? Naalala kong hindi ako pala makakapasok dahil nasa bahay ang mga gamit at uniporme ko. Ayoko pang umuwi. Hindi pa akong handang harapin sila Auntie at ang mga Ivanovs.

Tumitig ako ng mabuti sa kawalan.

Blanko ang isip ko.

Hindi ko alam kung dahil ito sa mga nangyayari ngayon o baka dahil hindi pa ako nakakapag-almusal.

I sighed so deeply na walang makakahukay dahil sa lalim at hinilot ang noo.

May pasok pa pala ako ngayon. Unti-unti akong bumangon at maingat na hinawi ang makapal na kumot na nakadantay sa 'kin. Nilingon ko pa si Ales na mahimbing na natutulog.

Hindi ko na siya gigisingin. Galit pa rin ako. Hindi ko pa rin makakalimutan yung mga salita niya. Sensitive na kung sensitive- ayoko talagang na- pagsasabihan ng ganun.

I feel like the worthless person kapag may nagsasalita ng masasakit sakin.

Lalo na sa mga nagsisinungaling sakin.

Tumungo muna ako sa banyo para maghilamos at magsipilyo. Buti nalang at nandito pa yung toothbrush ko.

Tumingin ako sa salamin matapos kong maghilamos. Tumutulo pa rin ang mga tubig sa akinh mukha. Medyo namumula ang mukha ko. My lips are dry.

Halatang-halata ang pagod ang mukha ko— makikita sa mata ko. Medyo mapungay ito.

I pouted at pinunasan ang aking mukha gamit ang tuwalya na nakasabit sa gilid.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng banyo at sumilip bago lumabas. Natututlog pa rin si Ales at mahigpit ang yakap sa unan. I smirked a little at umiling.

Tumungo ako sa closet niya at chineck kung may damit pa akong naiwan.

Napanguso ako dahil isang Itim na short nalang ang nakita ko. Natuwa ako dahil may naiwan din akong underwear.

Makakaligo pa ako bago ako umalis. Papasok muna ako sa school bago ako umalis kung saan man ako mapadpad.

May pera pa naman akong natitira sa natira kong baon. Sakto na iyon. Maghahanap lang siguro ako ng part time job. Sa Mcdo? Jollibee? Anywhere na pwede ang working student na minor.

Bahala na.

Naligo muna ako at sinigurado ko na hindi ako masyadong makakagawa ng ingay para magising si Ales.

Sinuot ko muna ang malaki niyang long sleeve polo at tinuck-in sa short ko.

Mano-manong pagtutupi ang ginawa ko para hindi lang akong magmukhang jejemon sa kalye.

Tiningnan ko muna ang sarili ko sa sarili. Good thing at nagmukha akong desente sa suot. Buti nalang at nandito pa din yung rubber shoes ko na kulay itim at iyon nalang ang sinuot.

Inilagay ko sa isang cellophane ang school shoes at ang uniporme ko na nasa banyo kanina. Hindi pa kasi iyon nalabhan at nabasa pa kahapon.

Wala pala akong bag at cellphone na dala. Tanging basang one hundered pesos sa bulsa ng pada ko ang bitbit ko para maka-survive sa ngayon.

Sinuklay ko muna ang basa kong buhok bago ko pinasadahan ng tingin si Ales na mahimbing pa rin ang tulog.

Nakahinga ako ng maluwag. Maingat kong binuksan ang pinto at dahan-dahang lumabas ng kwarto ni Ales. Medyo madilim pa ang buong bahay niya. Pagbaba ko ay nagulat ako nang makita ang isang lalaking nakasuot ng black suit na naka-upo sa harapan ng malaking pinto ng bahay.

Mukhang inaantok na ito dahil bumabagsak na ang ulo niya. Oo nga pala. May guard si Ales dito. Sana hindi ako mahuli.

Hinintay ko muna ito hanggang sa makatulog bago ako lumabas.

Nadire-diretso ako sa gate pero may isa pang problems, ang gwardya sa gate.

Napatayo ito kaagad nang makita akong naglalakad. May katandaan na ito.

"Maganda Umaga po, Ma'am Blue." pagbati nito. Woah, kilala niya din ako?

Tumango lang ako. "Buksan mo na ang gate, Manong?" magalang kong pakiusap. Ayokong mahalata niya na tumatakas lang ako ngayon.

Napakamot ito ng ulo at tumingin muna sa likod ko na parang may chine-check.

"Eh, si Sir po?"

What? Kailangan nandito pa si Ales para makalabas?

"N-Natutulog pa siya, Manong. May pasok pa kasi ako kaya mauuna na akong umalis. Don't worry, alam naman niya na aalis na ako eh." pagsisinungaling ko.

"Eh, Ma'am..."

"Sige na, Manong. Male-late na po ako sa klase..." pinutol ko na ang pagtangkang pagtanggi nito. Kahit na ala-singko palang ng umaga, heto ako, nagsisinungaling na.

"Sandali lang po, Ma'am Blue. Tawagin ko po muna si Rodger. Mahirap na."

Arg! Mabubuking pa ako!

Binagsak ko ang dala kong supot at nagdabog nang makita. Bwesit! Gusto ko lang umalis! Nakakainis naman.

Maya-maya pa ay nakita ko na naglalakad ng mabilis si Ales kasama ang guard na nakita kong natutulog kanina.

Naka-boxer short lang ito at wala pang suot na tsinelas sa paa. Mukhang tanga.

Tanda talaga kahit kailan.

"What the hell, Blue?!" pagalit nitong sabi nang makalapit siya.

Umatras ako nang akmang hahawakan niya ako. I glared at him. Nasayang lang ang lahat ng paghihirap ko para makatakas.

His jaw clenched habang pinapasadahan ako ng tingin. Alam kong galit na ito. Bakit ba? "Gusto ko nang umalis dito! Pupunta ako kila Carla!"

"NO! Hindi ka aalis! Are fucking kidding me? Aalis ka ng ganitong kaaga, wearing that?! Bumalik sa loob, Blue." puno na galit na sigaw niya sa akin kaya napaatras ako ng konti.

Bakit napaka-big deal ng pagsuot ko ng short? Hindi naman siya ganoong kaiksi ah... I think?

"Ayoko! Pupunta ako kila Carla! Manong, buksan mo na po ang gate, nadito na ang matandang 'yan oh. Siguro naman pwede na akong lumabas!" sigaw ko.

Hinatak ako bigla ni Ales at nagulat nang bigla niya akong kinarga na parang bata. I screamed at him at himpas siya sa balikat.

"Gusto kong nang umalis! Ano ba, Ales!"

Nagwawala ako sa bisig niya para makatakas. Paulit-ulit kong sinusuntok ang balikat niya at ginagalaw ang mga paa para mabitawan niya ako.

Nainis ako nang inayos niya ang pagkakalagay ng paa ko sa bewang niya. Hindi ito kumibo. Hinigpitan niya lang ang pagkakakarga sakin. Kainis! Kainis! Kainis!

Nakarating kami sa kwarto niya at ihiniga ako sa kama niya kasama siya sa ibabaw ko. I glared at him.

Gago talaga.

Pareho kaming hindi nagsalita at tumitig lang sa isa't-isa. I'm giving him a dagger look while he's looking at me like he's amused.

Hinawakan niya ang paa ko at pinulupot iyon sa bewang niya. Tinulak ko siya ng malakas pero hindi ito natinag.

I growled at him. "Gusto kong nang umalis!"

"At saan ka naman pupunta, huh?"

"Kila Carla nga! Ayoko na dito! Aaahh! Tapos na tayo, tanda ka!"

Napakunot ang noo nito. "As far as I remember we didn't broke up, Blue."

"Eh di break na tayo! There! I said it! Happy?! Pakawalan mo na ako!"

Bumahid ang galit at sakit sa kanyang mukha. Natigilan siya ng ilang segundo bago umiling-iling.

"No! Hindi ka aalis and we're not breaking up! What the hell are you thinking? Aalis ka ng ganitong kaaga na ganyan ang suot?! Ano ba talaga ang problema, Blue? Tell me!" galit na ito.

Sinampal ko siya ng malakas. Natigilan naman ako sa ginawa ko. Hindi ko sinasadya. Bigla nalang inutos ng utak ko na iyon ang gawin. "Ayoko na! Aalis na ako! Isa ka pang sinungaling ka! Pare-pareho lang kayo!" hinampas ko siya sa dibdib at tumulo na ang mga luha ko.

Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang mga palad ko at naghagulgol sa iyak. Hindi ko na makayanan. Sobra-sobrang sakit na ang nararamdaman ko. Bakit ba ako ginaganito? Naramdaman ko ang pagbuntong hininga niya at inayos ang pagkakadagan sa akin.

"Please, Blue. Wag naman ganito." natigilan ako dahil sa pag-iiba ng tono ni Ales. Malambot ito na nakiki-usap.

Tinaggal ko na ang kamay ko at tinitigan siya. He gave the same gaze meeting my teary eyes.

His face soften. "Oh, my baby..." he said.

Humagulgol nalang ako sa pag-iyak. Pinulupot ko ang kamay ko sa leeg niya at yumakap ng mahigpit sa kanya.
Sumubsob siya sa leeg ko. He inserted his hands under me at binuhat ako para mapa-upo kami. He settled me on his lap.

Umiyak lang ako ng umiyak. Hindi ko na napigilan ang emosyon ko. Nagkahalo-halo na ang problema ko parang isang segundo gusto ko nang sumuko sa buhay. Parang wala nang solusyon sa problema ko ngayon. Hindi ko kaya ang mga pagsubok na kinakaharap ko ngayon. Hindi ako matatag na tao.

"Ssshhh... it's okay, baby." he hushed kissing my hair repeatedly.

Hinaplos niya ang likod at dinuyan duyan ang katawan niya. Hinigpitan ko lang ang kapit ko sa kanya at mas lalong ibinaon ang mukha ko sa leeg niya.

Hindi talaga sumamblay ang yakap niya para mapakalma ako. Nakakainis. Bakit ganito ba ang epekto niya sa akin? Lahat ng sakit ay nakalimutan ko pansamatala.

"Ssshh... stop crying, please."

Hinigpitan niya ang yakap sa akin at hinagod ang likod ko.

"Hindi mo alam kung gaano ako natakot nang makita kang nakahadusay nang makita kita kagabi, Blue. Please, don't do that again, baby." he whispered.

He kissed my hair at inangat ang mukha ko para iharap sa kanya. lyak pa rin ako ng iyak na parang bata.

Nginitian niya ako nang magtagpo ang mga mata namin habang pinupunasan ang mga luha ko.

"Don't cry, please." bulong niya nang idikit niya ang noo niya sa akin.

Sumisinok pa akong napanguso. Nahihiya tuloy ako sa kanya ngayon. Napaka-cry baby ko talaga. Now, he'll never erased the thought that I'm not that mature enough.

Ngumiti ito na parang naaaliw sa nakikita. Pinunasan niya ang luha ko at pinisil ang pisngi ko. Sinimangutan ko siya sa ginawa niya.

"What a cute baby." he smiled before kissing my lips. And just like that...parang gumaan ang mga pinapasan kong problema.

© iorikun