PAHINA 42

***

I could stare at the most beautiful view all day —all year- even forever perhaps. I caressed her chubby cheeks feeling it's softness. Damn, what an angel.

I licked my lips before pecking her lips. I chuckled when a frown formed on her forehead and she pouted. I kissed her forehead because of her cuteness. Baka na naman mainis ang baby ko sakin kapag naisturbo ko ang tulog nito.

And I don't want that. I had enough of her tantrums for today- but I still love her for that. Bawal talagang galitin ang baby ko. I always feel scared whenever she's mad at me. Pakiramdam ko — iiwan niya agad ako — she's still young and she can still find a younger boy.

Damn. Iniisip ko palang para na akong mababaliw. Paano pa kaya kong talagang makahanap siya ng mas bata?

Fuck this, Ales!

I sighed heavily and kissed her forehead before slowly removing her hands around my chest. Dahan-dahan akong bumangon — nag-iingat na hindi magising si Blue.

I still have to finish some work.

Hinayaan ko lang munang matulog si Blue dahil sa tingin ko ay pagod ito galing school. Poor baby. I could just marry her and locked her in my mansion forever. She'll be a great housewife— I'll pamper her 'til death.

But she's still a teenager. Masyado pang bata para ipagkait ko ang kalayaan niya.

Damn. Hindi ko pa rin pinagsisihihan na siya ang pinili ko —out of oceans of women who're vying for my attention.

And I'm a lucky bastard she choose me 一 despite of our large age gap.

I kissed her forehead gently at kinumutan. I gave her a one last kiss to hear cheeks. Napangiti ako nang kumunot na naman ang noo nito at sinubsob ang mukha sa unan.

Damn. My baby.

Pinagmasdan ko muna ang payapa niyang mukha at combed her hair with my fingers. Tumayo na ako at pinatay ang ilaw— although meron namang lamp beside her para hindi siya madiliman pag gising niya.

Sleep tight, baby.

I let out abother heavy sighed nang maisarado ko ang pintuan. I still have tons of works to do. Now I have to finished it bago magising si Blue.

She still have school tomorrow. It's already 7 o' clock. That's right- hindi pa pala umuuwi ang Auntie ni Blue. I wonder where she went to?

I shook my head at huminga muna ng malalim bago sinimulan ang trabaho.

Damn work.

Hang oras ang lumipat at hindi ko na namalayan ang oras. Nagtrabaho lang ako ng trabaho at hindi ininda ang gutom. Napahinto lang ako sa pagtratrabaho nang makarinig ako ng boses ng isang anghel.

"Ales?" she said like a child.

I looked up at my baby na kinukusot kusot pa ang mga mata. Halatang bagong gising ito dahil medyo magulo ang kanyang buhok at ang suot nitong malaking t-shirt.

"Baby... come here." I said gently.

She just pouted and mabibigat ang hakbang na tumungo sa akin. I chuckled at her behavior. Naiinis na naman ito dahil sa walang dahilan. She's always like this when I'm around. She gets irritated and just bite my arms sometimes because of nothing.

I open my arms open at hininitay siyang lumapit. I immediately circled my arms on her waist at pinaupo siya sa lap ko paharap sa akin. She was still pouting kaya hindi ko napigilang halikan siya ng madiin sa labi.

I chuckled when I heard her moaned in protest. Pinakawalan ko ang labi niya at hinaplos ang kanyang malalambot at matatabang pisngi. She's such a cutie and beauty. Hindi nakakasawang titigan ang mala-anghel niyang mukha. I could stared at her forever.

"Gutom na ako..." she whined with a sleepy tone.

I sighed with her adorableness.

"Okay, anong gustong kainin ng baby ko? Hmm..?" I asked her gently pecking her lips.

Hinawakan niya ang pisngi ko para patigilin ako sa paghalik sa kanya.

Napangiti ako.

"Gusto ko ng chocolate, Ales..." she said.

Napakunot naman agad ang noo ko sa sinabi niya. "That's later after your dinner. What do you want to eat for dinner?" I asked.

"Gusto ko ng chocolate!" pagrereklamo nito. Oh boy. Here we ago again with her tantrums. How can I resist her?

"Blue, I said dinner. I'll only buy you chocolate after you eat your dinner." I said sternly.

She just whined at sinubsob ang mukha sa leeg ko. I sighed at pinabayaan siyang magmukmok. I tried reaching the intercom to call my secretary.

"Yes, Sir?" he answered immediately.

"Dinner for two. The usual." I commanded coldly.

"Right away, Sir..." magalang nitong sabi bago ko pinutol ang linya.

I combed Blue's hair with my fingers.

Napangiti ako dahil nakatulog na naman ito. I kissed the side of her forehead and lean my head against hers and kept playing with her hair.
Nakarinig ako ng katok mula sa pintuan.

Inayos ko ang upo ni Blue bago tinawag na pumasok ang tao sa labas.

"Sic your dinner is here." he said while carrying a two plastics bags in his right hand.

"Prepare it there..." I instructed coldy gesturing to the table. I narrowed my eyes at him at binantayan ang tingin ng kanyang mata.

Don't he dare lay his eyes on my Blue.

He's gonna be fired immediately. Good thing his eyes stayedto his self. He was bowing his head the whole time while he was preparing our dinner.

"You can go now..." utos ko nang matapos ito. Yumuko ito bilang galang at dire-direcho na naglakad papalabas.

"Wait..." Napahinto ito sa paglalakad at nakayukong humarap sa akin.

"Yes, Sir? Meron pa po ba kayong ipauutos?"

"Yes, buy Blue her chocolates. Ubusin mo ang lahat na chocolate na makikita mo then deliver it at their house."

"Right away, Sir..." he said before exiting.

I sighed at hinalikan muna si Blue sa ulo. "Baby... wake up. We have to eat dinner." I whispered in her ears.

Umungol lang ito at mas siniksik ang mukha sa leeg ko. "Ayoko..." she groaned at mas hinigpitan ang kapit sa leeg ko.

Damn. Nakalimutan kong matigas ang ulo ng baby ko.

***

Nakanguso akong ngumunguya habang sinusubuan ako ni Ales ng pagkain.. Gusto ko pang matulog kung hindi lang siya magagalit kung hindi daw ako kumain. Hindi naman ako gutom- gusto ko lang talagang kainin ngayon ay chocolate.

Ewan ko parang gustong-gusto kong kumain ngayon ng chocolate.

Napatingin ako kay Ales nang hinawi niya ang buhok ko bago pinunasan ang gilid ng labi ko gamit ang tissue. 

Napangiti ako dahil seryosong-seryoso siya habang pinapakain ako. Maybe he's still mad at me? Natagalan kasi kami bago niya ako makumbinsing kumain.

"I love you, Ales..." paglalambing ko dito.

Napahinto ito sa pagsubo sa akin at napatingin sa mata ko. Hindi ito tumugon at nagpatuloy lang siya sa pagpapakain. Parang nabasag ang puso ko dahil hindi umepekto sa kanya ang paglalambing ko. I pouted at him.

"Sorry na..."

No answer.

"Ales …"

Still no answer.

I puffed my cheeks at tumayo nalang. Napatingala ito sa akin at tinaasan ng kilay. Hmp!

"What are you doing? Sit down, Blue. You're still not finished eating..." he said sternly.

"Busog na ako! Bahala ka. Uuwi na ako. You're not talking to me!"

Pumikit ito ng mariin at sinuklay ang kamay sa buhok niya. "Later, Blue... we'll talk later okay? Now, eat your dinner first. It's already late at kakain ka pa lang which is not good nang dahil lang sa katigasan ng ulo mo."

I suddenly felt guilty about it. He's right. Ngayon parang napahiya ako sa inakto ko. I'm really childish.

"Sorry na nga eh..." naluluha kong sabi sa kanya. Pinunasan ko ang luha na mabilis na nahulog mula sa mata ko.

God, I'm so sensitive when it comes to Ales. Mabilis akong masaktan kapag pinapagalitan o di kaya'y nag-aaway kami.

Masyado niya akong inaalagaan and I'm not even doing anything in return for him. Am I being too childish again? Nagsasawa na ba siya sakin? Is he gonna realize thay he doesn't love me anymore? Maybe he'll realize he love that childhood friend of his.

Napakuyom ang kamao ko dahil sa naisip.

"Baby, just finish your food, okay?" malumay na sabi ni Ales at hinawakan ako sa pulso para hilahin pa-upo.

"I'm sorry..."

I felt him kiss my forehead. 'Tm sorry too. I'm just worried okay? I love you too, baby ko..." malambing niyang sabi at yinakap ako ng mahigpit.

Napangiti ako at yinakap siya pabalik. I kissed his cheek. "Pero gusto ko pa rin ng chocolate, Ales..." pahabol ko na ikinatawa niya ng malakas.

"Make sure to settle all my appointments tomorrow. I'm not available tomorrow in the afternoon..."

Nakatunganga lang ako habang pinapakinggan kong mag-usap si Ales at ang sekretarya nito tungkol sa mga gawain bukas. Hindi ako makapaniwalang ganito pala ka-strikto si Ales sa mga empleyado at saka sa trabaho niya.

Nakahawak lang ako sa kamay niya habang pinapagalitan na niya ang sekretarya nito dahil sa isang palpak na report ang hindi daw naipasa sa tamang oras. Nakayuko lang naman ang lalaki habang tinatanggap ang masasakit na salita mula kay Ales.

Hinila ko ang braso niya para kunin ang kanyang atensyon. He immediately looked down at me with a questioning face.

"That's enough. Wag mo na siyang pagalitan, please. Gusto ko nang umuwi, please. Uwi na tayo." parang bata kong pamimilit sa kanya.

He let out a heavy sigh. "You can go now... this will be the last time I'll let your stupidity go. Or else I'll fire you."

Ouch. Ang harsh naman ni Ales.

"Yes, Sir. I'm very sorry again. It'll never happen again, Sir." pagsisiguro ng lalaki at yumuko bago napatingin sa direksyon ko at ngumiti ng tipid.

I smiled at him too.

"Don't look at her, bastard." malamig na sabi ni Ales.

"Pasensya na po, Sir." he excused his self at mabilis na umalis.

Napanguso ako kay Ales nang makaalis na ito. He looked at me "Let's go."

Hinawakan niya ako sa bewang.
Napangiti ako dahil sa hitsura niya. Dala-dala niya kasi ang school backpack ko na pink sa balikat niya at naka-three piece suit ito. Nakakatawa siyang tingnan.

"Bye Sir, Ma'am..?" bati ng gwardya nang pinabuksan niya kami ng pinto papalabas.

"Bye po!" magalang kong sabi at nginitian ito.

Napatingin ako kay Ales nang higpitan niya ang hawak niya sa bewang ko.

Nakasimangot ang mukha nito.

"Okay ka lang?" pagtatanong ko nang makarating kami sa kotse niya.

He opened the back seat door at doon inilagay ang bag ko. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng kotse. "I'm fine..." nakasingamot pa rin niyang sabi.

I smirked at him. "Selos ka kay manong guard 'no?" I teased him.

"Yes. I'm jealous."

Nagulat ako dahil sa bigla niyang pag-amin. Akala ko itatanggi niya pa. Damn, why so seloso, Ales? Kung alam mo lang kung gaano din ako kabaliw at kaselos kapag kasama mo yung Katrina na 'yun.

I pouted at him. Hinalikan ko nalang siya ng mabilis sa labi bago pumasok sa loob na ng kotse. Napangiti ako nang makita ang malaki niyang ngisi nang dumaan siya sa harapan ng kotse.

Pinaningkitan ko siya ng mata nang makapasok na ito sa driver seat. He grinned nang humarap sa akin.

"Bipolar ka talaga. Signs of aging na ba 'yan?" I blurted out.

Nawala ang ngisi niya at napalitan ng napipikon na ekspresyon. Napatawa ako ng malakas dahil sa naging reaksyon niya. Pinisil ko ang pisngi niya at hinalik-halikan muna siya na nakangisi ng malaki.

"I love you, old man."

He smirked. "Pasalamat ka, Mahal kita."

I giggled.

Nakarating kami sa bahay ng ligtas. Madilim pa rin ang bahay- indicating na hindi pa rin umuuwi si Auntie.

Hopefully makauwi na siya bukas. Miss na miss ko na talaga siya. Gusto ko nang malaman kung ano man ang sasabihin niya tungkol sa akin.

"Let's go." Napatingin ako kay Ales na bitbit na ulit ang backpack ko. He held my hands at pumasok na sa bahay. I'm glad napaayos ni Ales yung nasira niyang pintuan.

"Dito ka matutulog?" tanong ko nang makapasok na kami sa loob ng bahay.

"Of course. Hindi kita papabayaan mag-isa."

I nodded. "Shower lang ako..."

"Okay. Wag masyadong magtagal..."

I rolled my eyes. "Yes, Dad." I mocked bago umakyat sa taas patungo sa kwarto ko.

Agad akong humanap ng komportbleng damit na pantulog bago tumungo sa CR. Nilagay ko sa labahan ang mga nasuot kong uniporme.

Yikes, madami na pala akong lalabhan.

I shrugged at my dirty laundries. Oh well, sa friday nalang ako maglalaba.

I felt relaxed nang tumata na nang tuluyan ang maligamgam na tubig sa balat ko. Gosh, this feels good. Ang sarap magbabad sa tubig. Pero nawala ang sandali kong kaligayahan nang makarinig ako ng katok mula sa pinto.

"Blue, what's taking you long? It's already beem thirty minutes. Nagbababad ka ba sa tubig?"

Ano ba yan, bantay sarado talaga?

"Oo, matatapos na ako!" nakasimangot kong sabi. Hindi na ako nakarinig ng tugon mula sa kanya kaya mabilis akong nag banlaw at pinatay ang tubig.

Nang makalabas ako sa CR ay sumalubong sa akin ang nakahiga na si Ales sa kama na- topless. Nakabalandra ang matitipuno nitong pandesal- este dibdib at ang detalyado nitong mga tattoo sa dibdib.

I sighed lumapit sa kanya sa kama. Nakahiga ito habang nakatakip ang kamay sa mata.

Agad kong pinulupot ang mga braso ko sa dibdib niya at isinandal ang ulo ko dito.

"Pagod ka na?" malambing kong tanong.

Pinulupot niya ang kamay niya sa katawan ko at niyakap. He hummed a 'yes'. Halata sa pagod nitong tuno. I pouted.

"Okay...good night. I love you."

He kissed my forehead."Good night, baby. I love you so much." he said in a sleepy voice.

Kinabukasan ay parang ayaw ko nang tumayo sa kama. Parang nawawalan ako ng ganang pumasok sa school ngayon. Ayoko na namang makaharap ang mga tao sa paaralang iyon.

Kanina pa ako gising at pinag-iisipan ng mabuti kung papasok ako o liliban muna sa school.

Makikita ko na naman ang mga mata nilang mapanghusga. Ang nga bulong-bulungan tungkol sa pagkatao ko. Kahit hindi naman totoo. Hindi nila alam ang totoong kwento namin ni Ales.

I'm not a gold digger.

Napatitig ako ng matagal sa mala-anghel na mukha ni Ales. Nakapulupot ang mga braso niya sa bewang ko habang magkaharap ang mga mukha namin. I caressed his cheeks at hinalikan siya sa tuktok ng ilong.

Sasabihin ko ba kay Ales ang tungkol sa school?

Napabuntong hininga ulit ako. Ang bigat sa damdamin kapag malalaman mong slnisiraan ka ng ibang tao. Kung ano-ano nalang na mga kwento ang ini-imbento tungkol sayo. Nagiging masaya kaya sila kapag may sinisiraan silang tao? Hindi naman sila magiging mayaman kapag may nasira silang tao o reputasyon dahil lang inggit.

"Good morning..." napatalon ako sa gulat nang marinig ko ang baritong boses ni Ales.

I bit my lip. "Morning din." mahina kong sabi.

He frowned. "What's wrong?"

I shook my head. "Ayokong pumasok." malungkot kong sabi.

Kumunot ang noo niya na parang nag-alala bigla. "What? Bakit? May problems ka ba sa school mo?"

Hinawakan niya ako sa pisngi pilit na hinuhuli ang tingin ko like he was trying to find the answers through my eyes.

'Natatakot ako." bigla ko lang nasabi.

Dumilim ang mukha niya. Parang handa siyang manakit sa ekspresyon na pinapakita niya ngayon. Now, I'm hesistating kung saaabihin ko pa.

"What happened, Blue? Tell me right now. Tell me kung bakit ka nagkakaganyan." matigas niyang sabi.

Hindi ko na nakayanan nang sunod-sunod na nanumbalik ang  nangyari kahapon. Ang mga masasakit na salita na natanggap ko. Hindi ko lang matanggap na ganun ang tingin nila sa'kin. Nagsimulang tumulo ang luha ko.

"K-Kasi sinasabihan nila akong gold digger at sugar daddy daw kita." There's no point of telling lies now.

Narinig ko ang pagsinghap niya sa sinabi ko. "What?!" he shouted.

Mas lumala ang kagustuhan kong umiyak. I'm just holding back to act like I'm not affected by it. Pero hindi ko pala kaya.

He hugged me tightly when tears started to fall from my eyes. Here I am again. Being sensitive again. Nakakainis.

"What else did they do to you?" malamig na pagkakasabi ni Ales. I sniffed at siniksik lang ang mukha ko sa dibdib niya.

"Isa daw akong gold digger dahil pinatulan kita. They said pagsasawaan mo din daw ako at itatapon na parang basura. But you love me right?" I bit my lip at napatingin sa kanya.

His face showed hurt and softness. "Oh my baby..." he said with regret.

He cupped my cheeks at pinaulanan ng halik ang labi ko. Pinabayaan ko siyang gawin ito at pinikit ang mga mata. Hindi na siya nagsalita tungkol sa sinabi instead he said–

"We'll go to your school. Magbihis ka na."

Magkahawak-kamay kaming naglalakad ni Ales sa loob ng school habang tinutungo ang principal's office.

Nakayuko lang ako dahil pinagtitinginan kami ng mga school mates ko na 一 yung iba parang kinikilig, yung iba parang ang sama ng tingin sa akin, at yung iba ay puno ng inggit na nakatingin sa amin.

Nakahawak ako ng mahigpit sa braso ni Ales. He's wearing his blue suit na talaga namang ma-iintimidate ka. While I'm only wearing a white shirt and jeans. Hindi ako pinapasok ni Ales ngayon dahil may gagawin daw siya dito sa school.

"Blue!" napatingin ako sa harao nang sumalubong sa amin si Carla. Malaki ang ngiti niya at sumabay sa paglalakad sa amin ni Ales na walang ekspresyon sa mukha. He was stoned cold the whole time.

"Anong nanyayari?" she said at napatingin sa likod namin kung saan nakasunod ang apat na PSG ni Ales.

"Ewan ko kay Ales... gusto niya daw pumunta dito."

Pareho kaming napasilip kay Ales- pero ganun pa rin siya seryoso na ang mukha niya na parang qalit na galit pero pinipigilan lang niya.

Nang papalapit na kami ay nagpaalam na si Carla at tinatong kung papasok daw ba ako ngayon kaya iniling ko ang ulo ko. She nodded at naintindihan niya.

"Mr. Marquez! Magandang umaga po!" biglang pagsalubong ng principal nang makarating kami sa harap ng opisina.

Gulat na gulat ang mukha nito at nakasalikop ang palad. Kita ko ang pamamawis ng noo nito nang mapatingin sa akin.

"I'm here regarding about Blue..."

Namutla ito. Alam na niya siguro kung ano ang ibig sabihin ni Ales. Of course, kalat na kalat na sa buong school ang balita tungkol sa akin.

"Of course, Sir. Pasok po tayo sa loob.H
Naiwan sa labas ang apat na PSG nang pumasok kami sa loob. Hindi ko mapigilang mapatingin sa buong opisina ng principal. Ang huling punta ko dito eh yung ipinatawag ako ni Ales dati. Napailing ako. He really has his own way. "Gusto niyo po ba ng kape, juice, tubig?" pag aalok ng principal.

"No, this won't take long." Umupo si Ales sa upuan na nasa harapan ng principal's table. Hinawakan niya ako sa bewang at pinaupo sa kandungan niya.

Agad na uminit ang pisngi ko nang makita ko ang reaksyon ng principal.

Tumango lang ito habang natulalang nakatingin sa amin na parang hindi siya makapaniwala sa nakikita niya.

"Kung iyon po ang gusto niyo, Sir. Ano po ang problems kay Miss Maniago?"

Doon dumilim ang ekspresyon ni Ales. Hinawakan ko ang kamay niya na nakalagay sa tiyan ko at pinisil iyon ng mahina.

He sighed at pinaglaruan ang daliri ko. "I want you to control your students. I know all about the rumours that are running in this school. Gusto kong papanagutin ang mga taong iyon. Kung may problema sila sa relasyon namin ni Blue— they will have to face me. Naiintindihan mo?"

Kinabahan ako nang tumaas ang kanyang boses at nahampas niya ang lamesa ng principal dahilan para mapatalon kaming dalawa ng principal sa gulat.

"Ales..." pag-aalo ko dito.

"I want you to settle this mess! Ayokong pinag-uusapan at ginagawan ng iba't-ibang bersyon ng kwento tungkol sa amin— specially to Blue! I will god damn close this school if I have to, Mister. Mabait pa ako sa ngayon dahil dito nag-aaral si Blue. Don't test my patience! Either you will take action— or I will!"

Hindi ako makapagsalita sa lakas ng boses ni Ales. Galit na gali siya habang sinasabi iyon. Kung hindi pa kami magkahawak ay sa tingin ko sinugod na niya ng suntok ang Principal.

Nakakatakot pero sinusubukan ko siyang pakalmahin sa pagpisil sa kamay niya. Parang gumagaan na ang pakiramdam ko dahil may nagtatanggol na sa'kin. Gusto kong managot lahat nang gumawa ng mga kwento tungkol sa akin. Hindi maganda ang ginawa nila. Paano kung mangyari din ito sa iba?

Napayuko ang principal at kita ko ang panginginig ng kanyang mga kamay habang pinupunasan ang pawis.

"N-Naintindihan ko p-po, S-Sir. Pasensyahan niyo na po ang mga estudyante ko. T-They're just minors."

"To hell if they're minors! Settle this! I want all your students and faculty staffs to apologize to Blue! Every single one of them should utter a 'sorry'!"

Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi ni Ales. Grabe siya! "Alesl T-Tama na..."

"Sundin niyo ang gusto ko- before I'll ruined every single person in this school! I'm warning you..." pagbabanta ni Ales.

"Ales! Hindi na kailangan 'yon. Gusto ko lang naman silang tumigil eh..." mahina kong sambit nang makalabas kami ng principal's office.

He looked at me. Huminga siya ng malamim at hinawakan ako sa pisngi. He kissed me deeply not caring about anyone around.

Kinagat ko ang labi ko nang kumalas siya sa halik. He looked at me deeply with full of softness and love in his eyes.

Parang gusto kong matunaw sa titig niya. "You don't deserve to be treated that way. You're my Queen— and no pest shall harm you. You should be cheerished and loved by the King, and that's me. Ako lang, Blue. Naiintindihan mo? I will not tolerate this."

© iorikun