PAHINA 4

***

Nanginginig pa rin ako habang pababa ng stage. I breath rapidly at pilit na pinakakalma ang pagtibok ng puso ko.
Gosh, I've never been this nervous before.

Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang kamay ko at agad na nilapitan ang kinaruruan ni Carla. Agad itong napangiti ng malapad nang makita niya ako.

"Best friend, ang galing galing galing galing mo! Nakaka inlove! Pwede bang manligaw." jolly niyang sabi.

Natawa ako sa kanya.

So far, nabawasan na ang panginginig ko. Buti nalang natapos namin ng natiwasay ang performance namin.

Salamat naman.

Yinakap ko si Carla.

"Sure. Pero kailagan mo muna ang approval ng aking pinakamamahal na bestfriend..." pagsakay ko sa biro ni Carla. Sabay kaming natawa sa naging kalokohan namin.

I let out a deep breath at napatingin sa stage. Tahimik akong nakatayo sa tabi ni Carla habang pinapanuod ang nagpe-perform ulit ngayon sa stage.

Then suddenly, I started to feel uncomfortable.

Napakunot ang noo ko at nilibot ang paningin ko sa pafigid. I feel like- someone's watching. I scratched the back of my neck and ignore it.

"Kanina pa natingin sayo si Mr. Marquez. Magkakilala ba kayo? Grabe kasi kung makatitig eh." nguso nito.

Kinuotan ko siya ng noo. "Ano?"

Ngumuso siya. "Si Mr. Marquez, yung kasama kanina ng principal natin. Hindi mo siya kilala?" nanininguro nitong sabi.

Nalito naman ako sa kanya. Tinuro ni Carla ang direksyon na malapit lang sa stage.

"Ayon best oh. Sa harap lang ng stage. Ang gwapo diba?" she said dreamingly.

I chuckled at nilingon ang sinasabi ni Carla. Tumingin naman ako sa unahan ng stage. Biglang napawi ang ngiti sa labiko nang makita ko siyang nakatitig sa'kin. Our gazed met biglang nanlaki ang mga mata ko. Para akong nawalan ng hininga habang nakakatitig sa kanya.

Carla's right. Gwapo nga siya- no scratch that–he's a greek god in the flesh! Gusto ko pa mang tanawin ang gwapo niyang mukha ay mabilis akong nag-iwas ng tingin dahil ayokong mapagkamalang patay na patay sa kanya.

Siya si Mr. Marquez?

Kinagat ko ang labi ko at pinigilan ang mga mata kong mapaiingin sa direksyon ng lalaki. Damn.

"Uy, bat ka namumutla ka diyan?" naramdaman ko ang pagpisil ng pisngi ko ni Carla.

"H-ha? Ah, kasi ang init. Tara na." sabi ko at mabilis siyang hinatak. Tumingin di  ako sa harap ng stage at lumakas ang kabog ng dibdib ko nang muling nagtapo ang mga mata namin. Coinsidence lang ba or talaga kanina pa siya nakatingin sa'kin?

Gosh, he's still staring at me.

Agaw pansin talaga ang matipuno niyang pangangatawan- kaya hindi ko masisisi ang mga estudyante at kahit na ang mga guro ko na nagkakatulala sa kanya.

I bet babaero siya, sa yaman niyang ‘yan. Imposibleng hindi niya kayang makuha ang babaeng gugustuhin niya.

"Uy best! Ano? Tara na?" pukaw sakin ni Carla. Darn it, hindi ko na pala namalayang nakatulala ako.

"H-huh? Oo. Sige." lang ang naging sagot ko.

Mabilis natapos ang program at naging successful naman ang event. Lahat ng pagod at puyat ng mga SBO members ay napawi din- kaya naman natipon kaming mga officer sa stage at nasa harap namin ang President naming si Greene.

"Job well done, guys! Nagustuhan daw ni Mr. Marquez yung event. Sobrang ganda raw!" masayang sabi niya.

Hindi ko mapigilang mapangiti sa magandang balita ni Greene. Mabuti naman at naging sulit ang pinaghirapan namin.

"How 'bout we celebrate? Sagot kong lahat!" sabay-sabay na nagsigawan ang ibang miyembro at sumang-ayon sa sinabi ni Greene.

"Good! Then let's start cleaning para makakain agad tayo." nakangiting sabi na lang ni Greene. Agad na nagsi-alisan ang iba at dali-daling naglinis. Talagang excited ang mga co-officers ko.

Of course–minsan lang daw yang manlibre si President eh, although mayaman naman daw siya.

Mabilis kaming nagligpit ng kalat. Nasa baba ako ng stage at iniisip kong pano ko bang mabubuhat ang mesang ginamit ng principal kanina at ipasok ito sa loob ng classroom.

Bumuntong hininga ako at kiniskis ang dalawang palad. Kaya ko 'to.

At akmang bubuhatin ko na sana ito nang may biglang sumulpot sa gilid ko at mabilis itong binuhat. Naestatwa ako sa nangyari. My mouth agape nang nakita kong si Greene ang bumubuhat nito.

"P-Prez.. ako na po.." mahina kong protesta at akmang babawiin ang pagkakabuhat sa mesa.

"Ako na! A beautiful girl like you shouldn't lift something heavy." Ngiting sabi ni Greene habang binubuhat ang table. Namula ang pisngi ko sa sinabi niya. Nakakahiya naman pagsinasabi niyang maganda ako. Baka kung anong isipin ng mga school mates, lalo na si Jasmine.

"S-Salamat..." utal kong sabi at naiilang na tumawa. Hindi ko alam kung anong isasagot sa sinabi niya kundi salamat na lang.

Narinig ko naman ang tuksuhan ng iba sa'min ni Greene. Napatingin ako at hindi ko mapigilang mamula dahil sa kahihiyan. Nakita ko din ang pamumula ng tenga ni Greene.

"Guys! Stop it! J-Just continue working." saway ni Greene at mabilis na binuhat ang table papunta sa isang classroom.

Naka-intimidate naman kasing talaga si Greene. Pero pinagtataka ko pa rin ang pagiging mabait niya sa'kin. Di kaya- totoong may gusto talaga siya sa'kin?

Iniling ko ang ulo ko at binura ang naiisip. No way, hindi kami masyadong close para magustuhan niya ako. Kapag may meeting lang naman kami nagkaka-usap so how the heck will he catch feelings for me?

Umakyat ulit ako sa stage at tumulong sa pagtanggal ng mga letters na nakadikit sa stage.

"Blue!" rinig kong sigaw ng mahal kong bestfriend. Ano pa nga ba ang bago? Lagi nalang nasigaw. Hindi ba siya nawawalan ng boses kakasigaw ng pangalan ko?

Napahinto naman ang iba sa ginagawa nila at tumingin sa tumatakbong si Carl. Kaya naman hinihingal siya nang tuluyan na siyang nakalapit sa'kin.

"Hey, okay ka lang? Gusto mo ng tubig? Ba't ka kasi tumatakbo?" sunod-sunod kong tanong at hinagod ang likod niya.

Humawak siya sa dibdib niya na humihingal pa din.

"K-Kasi.. p-pinapa-tawag k-ka.."

I rolled my eyes at her. I grabbed both her shoulders at inalog siya. "Carla! Breathe! Okay- inhale...exhale." I instructed.

Maya-maya ay nakakalma na siya. She finally caught her breathing. Nag-aalala ako baka magkahika 'to dahil sa kakatakbo at kakasigaw.

"Okay ka na? Now, ba't ka tumatakbo?" tanong ko ulit.

"Okay na. Kasi best.. pinapatawag ka sa Principal's office. Gusto ka daw makausap ni Mr. Marquez."

Ha?

Parang tumigil ang paghinga ko nang marinig ko ang pangalan niya. Binasa ko ang nanunuyo kong labi gamit ang dila at huminga ng malalim. Different thoughts came inside my brain. May ginawa ba akong masama? May kasalanan ba ako? Was it why he was staring at me earlier?

Relax, Blue.

"Bakit daw?" tanong ko.

She stucked out her lower lip and shrugged her shoulders. "Baka ico-congratulate ka? O di kaya, alukin ka niyang maging artista?Grabe naman kasi makatitig sa'yo kanina habang kumakanta ka." she said nonchalantly.

Oh no. It's impossible, Carla. Baka nga hindi niya nagustuhan yung kanta ko o yung nainis siya sa boses ko kaya ganun? Eh di sana, pinatigil niya yung number namin. Malay ko ba?!

Napapikit ako ng mariin bigla na namang bumilis ang tibok ng dibdib ko.

"Imposible. Pero 一 wala naman akong ginawang masama diba?" kinakabahan kong tanong. Ang daming isipan ang pumapasok sa'kin. What if ipatalsik niya ako sa school na 'to? Or baka sirain niya ang buhay ko dahil lang sa pagkanta ko! Ito na nga ang sinasabi ko eh!

"There's only one way to find out." kibit balikat ni Carla. She grinned at pinisil ang pisngi ko. "Naku, malalapitan mo si Mr. Marquez! Ang swerte ha! How to be you po?!"

I glared at her at hinawi ang kamay sa pisngi. Kaibigan ko ba talaga 'to? Ito na nga at kinakabahan na ako tapos yun pa rin ang iniisip niya? Ipapasok ko talaga 'to sa box.

Kinikiskis ko ang dalawang palad ko dahil sa sobrang panlalamig ng kamay ko habang naglalakad sa hallway. Kinakabahan ako. Namamawis na ako ng malamig patungong principal's office. Ano bang ginawa ko? Wala naman di'ba?

Mas lalong bumilis ang tibok ng dibdib ko nang matanaw ng mata ko ang principal's office. May nakatayong dalawang body guard na naka formal suit pa habang nakatayong sa pintuan ng office.

Mga PSG siguro sila ni Mr. Marquez.

Lumapit ako at huminto sa harap nila. Anong sasabihin ko? Think and talk, Blue! Nawawala na ako sa sarili dahil sa kinakabahan talaga ako.

"Ikaw ba si Ma'am Blue?" tanong ng isa.

Nagulat ako dahil sa alam niya ang pangalan ko. Pano niya nalama yun? Wala naman akong ID'ng suot ngayon para makita niya. Oh baka, talaga ako lang ang inaasahan na bisitang "Blue" ang pangalan. Patay ka talaga, Blue.

"O-Opo..." I stutter. Nakakaintimidate ang laki nila. Para silang mga wrestler na nakikita ko lang sa TV. I can't believe I'll see it close and personal. Nagtinginan sila at tinanguan ako. Binuksan nito at iginiya ako sa may pinto.

"Sige. Kanina ka pa nila hinihintay."

What do you mean, kanina pa?

Dahan-dahan akong pumasok habang nilalaro-laro ang basa kong kamay. Nilibot ko naman ang paningin ko sa loob at naabutan ko ang principal namin na naka upo sa isang table niya.

Naghintay ako ng ilang sandali at tinapos na muna niya ang pagperma ng ilang papeles. Mabilis siyang tumayo at sinalubong ako ng ngiti.

"Ms. Blue, kanina ka pa namin hinihintay." Talaga? Bakit?

"May ginawa po ba ako?" utal kong tanong. Ayoko nang patagalin ang kab ko. Gusto ko agad makalabas dito.

Sana naman hind ako mapapatalsik o ano man. Wala naman talaga akong ginagawang masama eh. First time ko nga mapapunta sa principal's office.

Tumawa naman siya at umiling. Hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot.

"No, Blue. You see, Mr. Marquez requested you. Gusto ka daw niyang maka-usap."

Makausap? As far as I remember, hindi ko naman kilala si Mr. Marquez and I guess gano'n din siya.

"T-Tungkol naman po saan?" nanginginig na tanong ko. Umayos ka, Blue. Don't overthink.

Hindi niya ako sinagot at lumakad lang siya sa isang pintuan. Kumatok siya bago niya binuksan ang pinto.

"Mr. Marquez, Blue is here. Would you like to talk her now?" magalang na sabi nito dito.

"Yes, please. Let her come." I felt chill ran through my body when I heard his voice for the first time. His voice is so husky and deep. Lalaking lalaki talaga, yung pang narrator.

Naging mabigat ang paghinga ko nang lumingin ang principal at tumango sa'kin.

"You can come in Blue." he smiled.

I took a few hesitant steps at mabagal na lumapit. Napalunok ako nang tuluyan na akong

I assessed the whole room until my eyes met Mr. Marquez's silhouette.

"Leave us." utos nito na mabilis namang sinunod ng Principal.

Ha? Hindi ka sasama Mister Principal?

"Of course, sir." mahinang tinapik ng principal ang balikat ko na parang nagsasabi siya ng 'goodluck'.

Ano yun? Kakatayin na ba ako?

Ngumiti lang ako sa kanya at tumango kahit na takot na takot na ako. Lumabas siya at mas lalo akong kinabahan nang marinig ko ang pagsira ng pinto.

Now.. it's just us.

Just the two of us.

***
© iorikun xx ang hirap pala guys. :(