PAHINA 22

***

Suot ang isang white dress na sleveless na umabot ang haba hanggang tuhod ko, nakanguso akong naglalakad sa loob ng building ng kompanya ni Ales.

Pano ba naman inutusan na naman ako ni Auntie'ng maghatid ng pagkain kay Ales.

Arrrrgh... buti nalang at nakapasok aged ako. Kilala naman na pala ako dito.

Nagulat nga ako ng bigla akong salubungin ng receptionist kanina.

Para nakakita ng multo yung babae nang makita niya ako kanina. Ang epic ng mukha.

Ehem— anyway...

Tinungo ko ang elevator at pinindot ang 'up button'. Nakayuko ako habang hinintay itong bumukas.

Agad akong pumasok pagbukas nito. May mga kasabay din akong sumakay at ramdam ko ang titig nila mula sa likod ko. Nagtatakas siguro sila kung bakit napadpad ang isang katulad ko dito

Pero nagulat ako ng bigla nila akong batiin at ngitian. Awkward akong ngumiti ang yumuko sa dalawang babaeng kasabay ko. Dalawang beses pa lang akong pumupunta dito pero parang kilala na agad ako ng mga tao dito.

Hindi naman ako lumabas sa TV o nagpabroadcast ah.

Sabay na lumabas ang dalawa sa 27th floor. Yumuko sila sakin at nagpalaam.

Wait, bakit pa sila nagpapaalam? Kilala ko ba 'to?

Nagpakawala ako ng buntong hininga ng sumira ang elevator. Mag-isa na lang akong nakasakay ngayon. Tiningala ko na lang ang number sa taas at sinabayan ang bilang nito.

Napa 'Yes' ako ng marating ko ang floor ni Ales. Agad akong lumabas at lumingon muna sa paligid bago lumapit sa table ng secretary ni Ales na walang tao.

"Baka wala din si Ales." I muttered.

Nanatili akong nakatayo dahil hindi ko alam kung anong susunod kong gagawin. Wala naman akong mapagtatanungan kasi sakop ni Ales ang buong floor. Hindi naman ako pwedeng bumaba at magtanong sa mga empleyado ni Ales baka mga busy ito sa pagtra-trabaho.

I sighed.

At tiningnan ang pinto ng office ni Ales. Maghintay na lang kaya ako hanggang makabalik si Ales? 0 di kaya'y pumasok na kang ako sa office at dun siya hintayin. Hindi naman siguro yun magagalit?

Kinagat ko ang labi ko at dahan-dahang lumapit sa pinto ni Ales. Papasok na lang ako! Dahan-dahang kong binuksan ang pinto. At natigilan ako ng makarinig ako ng ungol.

Tila nanlamig ang buong katawan ko sa naisip ko ng marinig ko ang ungol-ng isang babae. Imposibleng kay Ales iyon, hindi matinis ang boses niya.

Imposibleng kay Ales iyon, hindi matinis ang boses niya.

Nanginginig kong tinuloy ang pagbukas ng pinto at napasinghap ako sa nakita ko...

Si Ales-na may kahalikang babae habang nakakandong ito kay Ales. Kita ko ang makinis na likod ng babae habang nakapulupot ang makinis nitong kamay sa leeg ni Ales.

"Aaahh-Ales!" mahinang ungol ng babae habang nakatingala ito while Ales is kissing her neck.

Nasapo ko ang bibig ko. Nagsimulang lumabo ang paningin ko dahil sa luhang naiipon sa mata ko. Unti-unting bumibigat ang dibdib ko na parang ilang sandali lang ay mawawalan ako ng hininga.

Nabitawan ko ang dala ko dahilan para gumawa ito ng inggay. Agad silang napalingon sa'kin.

Nanlaki ang mata ni Ales.

"Fuck! Fuck! Baby!" rinig kong sigaw ni Ales. Agad niyang tinulak ang babae at dali-daling lumapit sa'kin. Pero bago pa man niya ako malapitan ay iniling ko ang ulo ko sa kanya at mabilis na tumakbo palabas.

Naabutan ako ng secretary ni Ales at nakakunot ang noo itong tumingin sa'kin. Agad siyang lumapit sa'kin at hinawakan ako sa balikat.

"Miss Blue, ano pong nangyari?" nag-aalala niyang tanong.

"W-Wala po." nauutal kong sagot sa kanya habang patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko.

"Baby! Baby wait!" narinig kong sigaw ni Ales mula sa likod ko. Sabay kaming napalingon ng secretary ni Ales.

Agad-agad akong tumakbo patungo sa elevator. Narinig ko pa ang sigaw ng secretary ni Ales sa pangalan ko pero hindi ko ito nilingon. Buti nalang at mabilis na sumira ang elevator pagkasakay ko.

Napasandal ako sa pader ng elevator at humagulgol ng malakas.

Walang hiya–bakit ang sakit?

Hindi dapat ako nasasaktan eh. Pampalipas oras lang ako ni Ales diba? Wala naman akong karapatang masaktaneh. Pero, bakit ako nasasaktan? Bwiset na pusong ito!

"Ales. Umalis ka na, hindi ko nagustuhan ang sinumbong ng pamangkin ko. Hindi ba, sinabi kong wag sasaktan si Blue? Pero ano? Ano ang ginawa mo? Niloko mo siya!" rinig kong sigaw na sabi ni Auntie.

Nakaupo ako sa hagdan habang pinapakinggan ang pagtatalo nila Auntie at Ales mula sa baba.

"B-But, l didn't meant it... I-I didn't know what happened to me. I swear! l don't know what came into my mind. Please, j-just let me talk to my, baby. Please."

"Ales, hindi ako tumutol sa relasyon niyo kahit malaking ang agwat ng edad niyo ng pamangkin ko- pinayagan pa rin kita. Kasi, kita ko naman na mahal mo ang pamangkin ko, kahit alam kong nalilito pa ang pamangkin ko sa nararamdaman niya dahil nga bata pa siya eh kita ko namang mahal ka din ng pamangkin ko."

Mahal? I don't love Ales! No way! Si tanda? Mahal ko?

No!

"Pero, Ales, sana lubayan mo muna si Blue, bata pa siya. Siguro mas mabuti pang maghiwalay na kayo. Sinira mo na ang tiwala ko sa'yo."

Hiwalay? Payag kaya si Ales? Pero— in the first place blinock mail lang naman ako ni Ales, kaya lang naman ako pumayag dahil kukunin niya yung bahay ni Auntie.

Pero bakit parang nasasaktan ako sa ideyang hi Malayan ko si Ales?

"No! No Please.. I'll do anything.. Please po. Yes, I love her. Please.. Please.. I love her. I love Blue. Don't do this." napasinghap ako sa tono ni Ales.

He's begging like his life depends on it. Pero ang mas nagpagulat sa'kin ay yung sinabi niyang —mahal niya ako?

He loves me? Mahal ako ni Ales?

"Baby! Baby! Please, talk to me! I'm sorry! Baby!" nagsimula na namang tumulo ang luha ko.

Yan kasi, manloloko kang tanda ka!

Kasalanan mo!

"Please po, I want to talk to my baby, I wanna see her. Please..." nanginginig na pakiusap ni Ales.

Rinig ko ang malakas na pagsinghap ni Auntie na siyang nagpataka sa'kin.

Sinilip ko sila at nakita kong nakaluhod si Ales kay Auntie.

Oh my god!

"Ales hijo, tumayo ka na diyan!" sigaw ni Auntie. "Please, I love her! I'm sorry po. I won't do it again, please!"

Malalim na bumuntong hininga si Auntie habang nakapameywang ito.

Tumingala siya at nagtapo ang mata namin. Malabot siyang tumingin sa'kin at tinuro si Ales na nakayukong nakaluhod at umiiyak pa!

Kinagat ko ang labi ko at dahang-dahang tumango kay Auntie at unti-unting bumababa mula sa hagdan. Tinaguan ako ni Auntie at hinawakan sa balikat si Ales.

"O siya, mag-usap na kayo. Andito na si Blue." malumay na sabi ni Auntie.

Agad na napatingala si Ales at napatingin sa'kin. Darn, umiyak pa ba siya? Kalalaki niyang tao tas iiyak lang?

Niyakap muna ako ni Auntie bago kami iniwan ni Ales.

"Anong ginagawa mo dito?" malamig kong tanong habang tinitingnan siya sa mata. Nakita ko ang paglunok niya.

"B-Baby, I'm sorry.." gargal niyang wika habang nakaluhod na sa'kin.

"O tapos?" mataray kong sagot habang tinataasan siya ng kilay. Dahan-dahan siyang tumayo at hinwakan ang kamay ko.

"Please baby, I'm sorry.. I-I got c-carried away.. S-She just kissed me t-then.. I-I tried pushing her b-but..."

"Pero hindi nakaya ng libog mo?" pagputol ko sa kanya. Nakita ko ang panlalaki ng mata niya sa sinabi ko. Ha!

Take that! Sino niloloko mo?

"W-What the-" mahina niyang sabi na parang hindi makapaniwala.

"Listen here, Mr. Marquez!Simula pa lang tanggap ko nang pampalipas oras lang ako. Hindi ko alam kung bakit ako pa ang napili mong pampalipas oras. Pero sa nakita ko sa kanina- may nakita ka nang bagong mapaglilibangan mo! Simula ngayon, Mr. Marquez, putulin na natin ang ugnayan natin! It's done!" I shouted at iniwan siyang nakatunganga.

I'm so tired of dealing with him. Ang sakit ng ginawa niya. He could've atleast  chose her in the first place di'ba? Bakit niya pa nilaan ang oras sa'kin?

Bakit? Gusto niyang makatikim ng presko? Uhaw siya sa mga mas bata sa kanya? He's a pedophile! Pedophile! Ma-karma ka sanang matanda ka!

I wanna slap my head so hard that'll return back my senses. Why did I even fall for someone like him?

***
© iorikun xx