Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Pahina 11

PAHINA 11

***

Naging tahimik ang buong byahe. Wala ni isa samin ang bumasag sa katahimikan.

Namamawis ang palad at mabilis na kumakalabog ang dibdib ko ngayon. Malalalim na hininga na ang ginagawa ko, hoping na tumigil ang bilis ng tibok ng dibdib ko.  Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Kanina ko pa naiisip na buksan ang pinto at tumalon palanas ng kotse niya.


Hanggang sa pinarada niya ang kotse niya sa isang malaking bahay no scratch that— sa isang mansion! Sa kanya 'to?


Ang yaman niya grabe...


Bumaba siya ng kotse at lumibot papunta sa side ko at pinagbukasan pa ako ng pinto. Gentleman pala siya. Huminga ako ng malalim at tiningnan ko siya.


"S-Salamat po." sabi ko.



Ngumisi siya at hinapit ako sa beywang pero mabilis din naman akong lumayo. Inilingan ko siya na mas lalong nangpangisi sa kanya, like he's amused with my expression.


Ang saya mo naman. I want to roll my eyes at him, pero mahirap nang magkamali. Baka magalit siya at hindi na niya ako bigyan ng chance.


Napanganga ako nang makapasok na kami sa loob ng mansyon niya. Wow.


Napakaganda ng loob ng mansyon niya. Magagara lahat ang gamit niya. Mula sa mga antique vases, sa mga naglakakihang paintings na nakasabit sa pader, may chandelier ding nakasabit sa ceiling. May nakita din akong grand piano sa may receiving area niya.


Tumutugtog kaya siya?


"Come on. Let's go to my office. It's upstairs." he said sternly.


Napalunok ako sa pagbabaho agad ng mood niya. Tumango ako at sumunod sa kanya.


Huminto siya sa isang pinto at binuksan ito. "Get inside."


Napalunok ako at dahan-dahang lumakad sa loob. Tiningnan ko ang kabuuan ng malaking kwarto. Puti ang buong paligid at may mga bookshelves sa gilid. Now, parang gusto kong isa-isahing tingnan yung mga libro. Mahilig din kasi akong magbasa.


Marami ding mga nakasabit sa dingding na mga painting. Sa gilid nama'y may isang pintuan na nakabukas at nakita kong isa iyong maliit na kusina.


Napaka-ganda ng buong kwarto.


Tumikhim si Mr. Marquez kaya napatingin ako sa kanya na nasa harap kong nakaupo sa swivel chair niya habang nakatungkod ang siko habang kinakagat ang hinlalaki at nakakatitig sakin.

Kinagat ko ang labi ko at napayuko nalang sa titig niya. Tumikhim ako bilang pagbasag sa katahimikan.


"S-Sir..." pagsisimula ko ngunit pinutol nito ang sasabihin ko.

"Call me Ales."


"Po?" Naguluhan ako.


Gusto niyang tawagin ko siyang Ales? Isn't that unrespectful? Sabi kasi ng Auntie ko maging magalang daw ako sa matatanda eh.


Kumunot ang noo nito at tumayo palapit sa'kin. "I said, from now on I want you to call me Ales. And drop the 'po', it's irritating." madiin niyang sinabi while clenching his jaw.


Halatang naiinis ito.


Napaatras ako sa paglapit niya sa'kin habang marahas naman siyang bumuntong hininga. Hinawakan niya ang pulso ko at hinapit palapit sa kanya.


"That’s one of my conditions. From now on, I want you to call me 'Ales' and drop the 'po' thing. Understand?" paguulit nito.


Natigilan naman ako sa sinabi niya at pilit na dinigest ang bawat bigkas niya.


Pero bakit?


"You understand me?" pag-uuulit na naman nito.


Tiningala ko siya at tumango ng mabilis.


Nakaramdam agad ako ng matinding kaba nang ngumisi ito at biglang inilapit ang mukha niya sa'kin, amoy ko ang mabango nitong hininga.


"Good. Now for my next condition.." he pecked my lips bago dinugtungan ang sinabi. I blinked rapidly.

My fourth kiss...


"My next condition is, I want you to be my girlfriend." namilog ang mata ko.


"G-Girlfriend?" gulat kong tanong.


"Yes. Now as a girlfriend your role is to fulfill my needs." He smirked.


Hindi ako naman akong masyadong inosente at alam ko kung anong needs ang sinasabi nito. But, I'm too young to experience it! Hindi niya ba alam 'yon?


It's a crime! 


Marami naman sigurong nag kakandarapang babae dito. Bakit ako pa? I'm only sixteen and he's thirty years old already. Marami naman sigurong willing na maka-fulfill ng needs niya.

Why me?


"P-Pero, bakit a-ako? Wala na bang ibang paraan? I am too young for your needs. Didn't you realized you look like a pedo right now? You want a sixteen year old high school student to fulfill— your needs?" I asked ridiculously.


Naging mabilis ang paghinga ko dahil sa kondisyon niya. My god, makakaya ko ba 'to? Would I sacrifice my innocence for this?


"Of course, Naisip ko, pero may nakapigil ba sa'kin? Wala, right? I know you're too young for me, but you're the only one that I want. Only you." he said nonchalantly.


Tinitigan ko siya nang mabuti, hoping to find humor within him. Wishing he was just joking and he's not serious about this. That he's only playing with me. Bakit naman siya papatol sa batang katulad ko? Did he run out of adult women to chase? Mayaman siya, he can get whatever he wants. Why bother committing ang crime, for me?


I was caught off guard, he's serious about this? What the hell is happening?


Hindi ko napansin na ilang minuto na kaming nagtititigan. He really didn't blink an eye when he said those words.

"P-Pero..."


"Damn it." mahinang mura nito.


He took a deep breath, like trying to calm. What's the matter with him? Don't tell me he's gonna transform into a wolf?

Napalunok ako nang makita ang pagdilim ng mga mata niya. Lust—his dark eyes says lust. Binasa ko ang nanunuyo kong labi. At nakita ko ang paglapat ng mata niya dito.

"Wala bang ibang paraan, A-Ales?" I hesistated to say his name. It feels weird to say his name without formality. Specially, when I'm aware he's way older than me.


"No. Why? Ayaw mo? Madali lang akong kausap, Blue. I can fucking make your life miserable—"


"Oo na! Fine! Fine!" napapikit ako nang mariin habang mabilis na sinasabi iyon. God, what is happening with my life? Bakit ako pinaparusahan ng ganito?


He chuckled. "Brava, baby. You did a choose a good choice." he whispered as he caressed my cheeks. I felt how his calloused palm run through my skin. I felt shivers and electricity that went through inside me.

What's this feeling?

I look at him. Nakita ko kung taimtim niyang titig. Like, he's observing me like I'm some kind of a peculiar thing.

"Bloody fuck." mura nito at unti-unti pinapantay ang mukha namin. Napaatras ako ng konti.

"Can I kiss you again, Blue? Hmm?" he asked softly while lightly rubbing my lips with his thumb.


I shook my head immediately.

"G-Gusto ko nang umuwi, please."

I saw how his face turned sullen.


"Mabilis lang. I'll take you home. Just one kiss, baby. You're my girlfriend now, right?" pagpipilit nito na parang atat na ata na.


I pursed my lips tightly. Napapikit ako at napahawak sa matitipuno niyang braso.
Para akong nahihipnotismo sa mata niya. His eyes are eating me, visually.

"M-Mabilis lang..."

Ngumisi siya at kinarga ako na parang bata. Mabilis naman akong humawak sa magkabilang balikat nito habang nakatitig pa rin sa mata niya.


Naramdaman kong lumakad siya patungo sa swivel chair niya at umupo doon habang nakakalong parin sa kanya.

Namula ang mukha ko at napayuko sa balikat niya. Mahina naman siyang napatawa at inabot muli ang labi ko. Hinawakan niya ako sa magkabilang beywang at mas dinikit ako sa kanya.

"Hmmm.." ungol ko.


Mas nilaliman niya ang halik niya at tuluyan na akong napayakap sa kanya. Sinunod ko ang galaw ng labi niya. He groaned softly when I kissed him back. Mas lalo niyang hinapit ang ulo ko para lalong pagdikitin ang mga labi namin, like he doesn't want to put space for air.


And the next thing I knew nakapatong na ako sa table niya habang nakaupo pa rin siya sa swivel chair niya. He was kissing me aggressively as I accidently bit his lower lips.

"Damn..." he groaned as we parted.


Hinabol ko ang hininga ko. Tumingala ito sa akin habang pinagsasadahan ang kamay sa loob ng palda ko. Napakagat ako ng labi habang nakahawak pa rin ako sa balikat niya.


Hinalik-halikan niya nang mabilis at paulit-ulit ang labi ko. The last one lasted a little longer. He chuckled at bumitiw na sa paghalik sakin.


"Come on. Let's take you home it's already 7PM."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

Ano?!

Naku po! Lagot ako kay Auntie nito.
Napatingin ako kay Mr. Mar— Ales. I glared at him at sinampal siya ng malakas sa balikat.


"Papagalitan ako nito! Kailangan ko nang umalis!" I panicked. Nainis ako nang tumawa lang ito. Kasalanan niya pagpagalitan ako ni Auntie! Hindi pa naman ako nakapagpaalam.


Inayos ko ang sarili buhok ko at bumaba na ng table niya. Nainis ako nang hinablot niya pa ako pabalik. Kita niyang nagmamadali na ako. Baka wala pa akong masakyan na jeep. Madalang na pa naman siguro ngayon.


"I said, I'll take you home." he said sternly. I shook my head at him. "P-Pero kaya ko namang mag-commute–"

"No. I'm your boyfriend now. Ako na ang maghahatid at sundo sayo. Ako lang, Blue. Wala nang iba." he said with full of authority, specially the last words he said.

"Eh–"

"Naiintindihan mo ba, Blue?" madiin na bawat bigkas niya. Parang sasabog siya pag-umangal pa ako sa gusto niya.



"Okay." Napipilitan kong sagot.


***
© iorikun xx i've removed the sex scene here, itong chapter lang naman.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro