TW: not for minors. Please read with care.

Nakabalik ako sa kolehiyo matapos ang ilang taon at naka-graduate na rin ako ng architecture. Napabilang ako sa isang malaking firm sa siyudad habang patuloy kong inaalagaan ang anak kong walong taong gulang na.

"Mommy, gusto ko 'yong malaking cake sa birthday ko!" sambit ng batang babaeng nakahawak sa kamay ko.

Naglalakad na kami ngayon sa hallway ng condo building matapos ko siyang sunduin mula kina Koleen. Wala kasi siyang shift ngayong araw kaya nag-volunteer siyang sunduin si Thia mula sa school. Lagi nila itong ginagawa. Silang dalawa ni Dok Jale ang nagsilbing ate at kuya ko at hindi sila nagkulang sa pag-aalaga sa amin ng anak ko.

"Okay, sige. Pero promise mo gagalingan mo sa school, ha?" Yumuko ako para tignan siya sa mata.

Tumango naman ang bata. "Yes, mommy. Promise! I love you po!" Hinalikan niya ako sa pisngi kaya niyakap ko siya nang mahigpit.

"Hmm, ang sweet talaga ng baby ko!" ani ko habang papasok na kami sa elevator.

Maya't maya pa ay nagbukas na ang pintuan patungo sa lobby ng condo. Hinigpitan ko ang hawak sa kamay ng aking anak.

"Thia, hold mommy's hand tight, okay?" paalala ko sa bata.

"Okay, mommy!"

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa labas ng building. Maya't maya pa ay biglang may tumigil na puting limousine sa harap. Mukhang may VIP na taong nakatira ngayon sa penthouse na ito. May dalawang lalaking naunang bumaba at ang isa ay binuksan ang pintuan ng kotse.

Babalewalain ko na dapat ito nang biglang may pamilyar na lalaking bumaba mula sa kotse. Isang lalaking nakasuot ng puting long-sleeved polo na nakalislis ang manggas sa kamay ang nakapukaw ng aking atensiyon. Isang lalaking ilang taon ko ring hindi nakita... ang lalaking nananatiling may-ari ng puso ko.

"Mommy, let's go!" pag-aya ng bata sa tabi ko habang hinihila na ang kamay ko.

Akmang bibitawan ko na ang pagtitig sa lalaki nang biglang magtama ang tingin namin.  Nakasuot siya ng salamin sa kanyang mga mata, kaya alam kong kitang-kita niya ako ngayon. Napaawang ang labi ko. "Kahel..." napasambit pa ako ng pangalan niya.

Walang ekspresiyon ang kanyang mukhang nakatitig sa akin. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya ngayon.

"Mommy!" My child whined again.

"Uh, yes, let's go baby!"

Hindi naalis ang pagbilis ng tibok ng puso ko hanggang sa makarating kami sa condo. Sinalubong naman kami nina nanay na galing pa mula probinsiya.

"Anak, kumusta? Kain na kayo! Nagluto na ako!" bati ni nanay mula sa kusina.

"Nay, anong oras kayo dumating?"

"Kaninang tanghali. Susunduin raw ako ni Dax bukas kaya dito muna ako matutulog."

"Ah, sige po, nay."

"Lola!" Masayang bati ni Thia sa kanyang lola.

"Nandito na pala ang maganda kong apo!" Niyakap rin ni lola si Thia.

Agad akong pumasok sa kwarto at nagpalit ng damit. Hinugasan ko rin ang mukha ko para mahimasmasan ako sa aking nakita. Totoo bang nakabalik na siya?

Bago ako natulog ng gabing iyon, isang text message ang aking natanggap mula sa isang unknown number.

See you tomorrow, Fifi.

"See you tomorrow? Saan?"

Agad kong tinext si Koleen para kumpirmahin kung totoong nakabalik na si Kahel. At nang sabihin niyang nandito na nga ang lalaki, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Magkahalong kaba, galit at saya ang nasa dibdib ko. Pero, isa lang ang alam ko. Mahal ko pa rin si Kahel.

Kinaumagahan, nag-ayos ako ng aking mukha. Dinagdagan ko ang blush-on sa aking pisngi at inulit-ulit ko parang nilagyan ng pulang lipstick ang aking labi. Hindi naman ako mahiling mag-make-up, pero kung magkikita man kami ngayon ni Kahel, gusto kong presentable ako.

Matapos kong ibaba si Thia sa eskwelahan niya, pumunta na ako sa office. Napansin pa ng mga kasama ko ang kakaibang itsura ko.

"Miss Fina, iba ang glow ngayon ah. May date ka?" panunukso ng isa.

"Ha? Wala 'to," sagot ko naman sabay diretso sa office ko.

Buong araw akong subsob sa trabaho. Normal routine lang naman na sa akin ito. Walang ibang nangyari. Ano ba ang inaasahan ko? Na darating dito si Kahel?

Huminga ako nang malalim at binalik nalang ang atensiyon ko sa trabaho. Pagpatak ng alas-kuwatro ng hapon, isang text ang natanggap ko mula kay Koleen.

Fina, wala si Thia sa school nila.

Agad kong tinawagan si Koleen. "Hello, Ate Koleen! Nasan si Thia? Bakit wala siya sa school? Wala namang ibang pwedeng sumundo sa kanya-"

"Fifi, it's me," nanginig ang katawan ko sa narinig kong malamig na boses ng lalaki.

"K-Kahel?"

"Our child is safe here with me. Don't worry."

"Mommy, daddy is back!" Narinig ko ang boses ni Thia mula sa kabilang linya.

"Baby, are you okay?"

"Yes, mommy. Daddy said he will buy me lots of gifts for my birthday."

Agad akong lumabas ng office at nag-drive patungo sa condo nina Koleen. Hindi ako makapaniwalang magkasama na sila ngayon ng anak namin. Ipapakilala ko naman siya sa kanya ah.

Nakarating ako agad sa condo at pagbukas ng pintuan, bumungad sa akin ang mukha ng lalaking ang tagal kong hinintay. "Kahel..."

"Fina..." may maliit na ngiti sa kanyang mukha habang nakatingin sa akin.

"Uh... nandiyan ba si Thia? Susunduin ko na siya."

"She's already sleeping. Just wait here. I'll carry her and I'll drive you home."

"Pero-"

Hindi na ako nakapalag pa nang pumasok na siya sa loob at nang makabalik ay buhat buhat na niya ang anak namin. Tahimik lang akong sumunod sa lalaki habang patungo na kami sa kotse niya sa may parking lot.

"Can you ride inside a car now?" tanong pa niya bago niya ibaba si Thia sa loob ng kotse.

Tumango ako sa kanya. "Nagda-drive na rin ako kaya hindi mo na kami kailangang ihatid pa."

"Where's your car?"

Tinuro ko ang isang puting Honda Civic sa gilid at agad naman siyang nagtungo doon. Sinundan ko nalang ulit siya hanggang sa makarating kami sa kotse ko. "Salamat," ani ko nang maibaba niya si Thia sa backseat.

"Where are your keys?"

"Bakit?"

Nilahad niya ang kanyang kamay habang hinihintay ako kaya binigay ko nalang sa kanya ang susi. "I'll drive you home. No more questions."

Ilang segundo akong hindi nakaimik habang nakapasok na sa loob ang lalaki. Wala na akong nagawa kung hindi ang pumasok na rin sa loob hanggang sa pinaandar na niya ang kotse.

"How was your day? Tired from work?" Biglang usisa ng lalaki.

Kung makatanong naman parang hindi lumipas ang ilang taon ah. "Okay lang ako."

Natahimik ang lalaki at pansin ko ang paglingon niya sa bata sa likod namin. "She seems like a good kid. You raised her well."

"I did my best..." sagot ko sabay tingin sa kanya. "Kahit na wala ka."

Tumango ang lalaki. "Don't worry, from now on, I'll be by your side."

Huminga ako nang malalim sabay tingin sa labas ng bintana. "Ilang taon kang nawala, Kahel..."

"I know and I'm sorry," seryosong sagot nito.

"Hindi mo man lang naisip na kumustahin ako sa loob ng mga taong 'yon."

"I tried to, but I can't... not when mom kept pushing and threatening me. Dad is in jail now and I want to make things right for everyone... that's why I'm back here..."

"Sa tingin mo ba ganoon lang kadali ang lahat?" Mangiyak-ngiyak kong sambit habang nakakapit na ako sa aking inuupuan.

"I'll do everything to make things right with you and our child."

"Muntik ko nang ipalaglag ang anak natin, Kahel. Alam mo ba 'yon?" I confessed to him.

Tinigil niya ang kotse sa gilid ng daan sabay tingin sa akin. He held my hands tight, caressing it ever so lightly. "Thank you for not giving up on her."

Bumuhos ang luhang kanina pa gustong kumawala sa aking mga mata. "Hindi mo alam kung gaano kahirap, Kahel. Nahirapan ako noong mga panahong wala ka."

"Baby, I'm sorry," sambit niya habang pinupunasan ang mga luha ko gamit ang kanyang kamay. "I badly wanted to be with you when I learned you got pregnant. But, I had to follow mom and dad or else... hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung sasaktan pa ulit nila kayo ng anak natin."

"Hindi ko alam kung maibabalik pa natin ang dati..."

"Hindi na kita iiwan, Fifi. This time, I'll make sure to stay by your side until I can no longer breathe," he mumbled.

Ilang segundo akong hindi sumagot. Wala naman akong ibang minahal kung hindi siya lang... at wala na akong ibang kayang mahalin kung hindi siya lang.

"I still love you very much so, Fina," he confessed, cupping one side of my face.

"Mahal pa rin kita, Kahel..." sambit ko habang nakatingin sa baba.

Inangat ng lalaki ang mukha ko gamit ang kanyang kamay at nilapat ang kanyang labi sa akin. Mabagal lang ito noong una hanggang sa diniinan na rin niya ang paghalik sa akin kaya sinabayan ko rin siya.

Napaungol ako nang hawakan niya ang dibdib ko sa ibabaw ng aking suot na blouse.

"Sshh... our child might wake up," paalala pa niya habang pinipisil ang magkabilang dibdib ko. Bumaba ang kamay ng lalaki sa aking hita at hinaplos niya ito nang marahan.

Nanginig ako nang maramdaman ko na ang pagbasa ng aking pagkababae lalo na nang makarating ng kamay niya ang ilalim ng aking suot na pantyhose at underwear. "Ahhh, Kahel..."

"Don't be so loud, baby," he warned me again, stifling a chuckle.

Pinaglaruan niya ang aking hiyas ng ilang minuto bago niya pinasok ang kanyang daliri sa loob ng aking pagkababae. Taas baba ang kanyang paggalaw sa loob ko habang nakapikit na rin ako sa nararamdaman kong sensasyon.

Napalakas ang pag-ungol ko kaya tinakpan ni Kahel ang aking bibig gamit ang isa niyang kamay. Nawawala na ulit ako sa huwisyo. Ngayon ko nalang ulit naramdaman ang ganitong saya dahil siya lang naman ang pinagbigyan ko ng aking sarili at wala ng iba pa.

"God, I miss you so much," saad pa ulit niya habang inaayos na ang kanyang upo at akmang paaandarin na ang kotse.

Hinawakan ko ang kamay niya kaya napatigil siya. "Hindi pa tayo tapos."

"What?"

"Ikaw naman." Tumayo ako sa aking kinauupuan at kumandong sa ibabaw ng lalaki.

"Fina... our child is here..." sambit niya habang hinihimas ko ang pagkalalaki niyang bumubukol sa kanyang pantalon. Tinanggal ko ang suot niyang belt at binaba kaunti ang suot niyang pantalon at boxers. Bumungad sa akin ang sandata niyang nakataas na.

Inayos ko ang aking pwesto at unti-unti kong pinasok ang pagkalalaki niya sa aking bukana.

"Ahhh, shit..." he cursed, closing his eyes.

Inumpisahan kong gumalaw sa ibabaw niya at nang mawala na ang sakit ay binilisan namin ang paggalaw.

"Fuck, baby... that feels so good..." he moaned in silence.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko hanggang sa sabay kaming nilabasan. Hingal na hingal kong sinandal ang ulo ko sa gilid ng kanyang ulo.

"I love you..." sabay rin naming sambit. Sa kabila ng lahat ng nangyari, siya pa rin talaga ang tanging lalaking iibigin ko.

🍊