DR. MORGAN'S POINT OF VIEW

(Back to the year where Dr. Morgan was only ten years old...)

"Mah! Huwag kang susuko, may mga pupuntang mga mag-aaral ng Akadimía evlogías tou theoú rito. Please magpakatatag ka!" Sigaw ko habang tumutulo ang mga luha sa aking mga mata.

"AHHHH! HINDI KO NA KAYA, PATAYIN NIYO NA AKO! AHHH!" Sigaw ni mama. Hinawakan ko naman ng mahigpit ang kamay niya at sinubukang pawiin ang nararamdaman niyang sakit kahit kaunti lang gamit ang aking Healing Hex, ngunit ayaw at nagsisigaw parin sa sakit si mama. Kaya, ginamitan ko muna siya ng Utility Hex: Sleepy na tiniro sakin ni mama na hinagamit niya rin naman para mapatulog ako ng maaga. Gumana naman ito agad ngunit kahit tulog na siya ay dinig oarin ang ungol niya dahil sa sakit na nararamdaman niya.

"Hello," Dinig kong sabi ng hindi pamilyar na boses. Kaya napatingin ako sa aking likuran at nakita ang isang lalaki na may suot na white cloak.

"Hello kuya, Akadimía evlogías tou theoú? Please pagalingin niyo po ang mama ko, para niyo ng awa," Pakiusap ko habang humahagulgol pa.

"Oo bata at narito ako para pagalingin ang iyong ina. Pwede ko ba siyang hawakan?" Tanong nito. Kaya naman nag-nod ako bilang sagot. Inumpisahan niya na nga itong hawakan at nagulat namam ako nang bigla siyang mapaatras at mukhang takot na takot katapos niyang hawakan si mama.

"Ano pong nangyare?" Tanong ko. Bigla naman itong umalis ng walang sabi-sabi. Marami namang sumunod na tumingin kay mama at ganon din ang mga reaksyon nila kaya naman nainis na ako dahil doon.

"Kung hindi niyo rin kayang pagalingin ang mama ko, huwag na kayong lumapit samin!" Galit na sigaw ko at saka bumuhos pa lalo ang mga luha saaking mga mata. Nakaramdam naman ako ng kamay sa akin ulo kaya napatingala ako at nakita ang napakagandang babaeng Elvis.

"Huwag ka nang umiyak. Sige, I'll try my best to save your mother," Sabi niya. Nag-nod naman ako at pinunasan ang ang luha ko. Lumapit naman sakanya ang mga kasama niya, at isa na nga roon ay yung unang tumingin kay mama.

"Don't be stupid, Lana! That woman has ten different types of poison in her body, including the only living poison, Ternubus Kyototus. It can be transferred to other people who try to remove it from its host. Don't sacrifice yourself for this foolish game!" Sigaw nang lalaki. Hindi pa ako gaanong bihasa sa Mortal Uni Language pero naiintindihan ko ng kaunti ang sinasabi niya. Ganon na pala kalala si mama.

"I don't care about the game anymore, it's our duty to save lives. So, if you don't mind, hands off me and don't block my fucking way!" Sigaw ni ate na nagngangalang Lana. Katapos nga ay hinawakan niya na si mama, pumikit, at inumpisahan nang maglabas ng kukay puting liwanag sa kanyang palad. Kita ko namang humuhipa ang pag-ungol ni mama, pero kitang tagaktak ang pawis ni Ate Lana. Ilang saglit pa nga ay napamulat ng mata si Ate Lana at kita kong may kulay violet na parang slime ang umaakyat sa mga kamay niya.

"AHHHH! TULUNGAN NIYO AKO!" Takot na takot na sigaw niya. Kaya naman hinila siya agad ng kasama nyang lalake at doon naman bigla ring iminulat ni mama ang kanyang mga mata.

"AHHHH! PATAYIN NIYO NA AKO! PATAYIN NIYO NA AKO! AHHH!" Paulit-ulit na sigaw ni mama at Ate Lana ng sabay. Kaya napahagulgol na naman ako at lalapitan sana siya ng hugutin din ako ng lalaki kanina at doon ko nakitang unti-unting kumalat ang kulay na slime sa buong katawan ni mama at ni Ate Lana hanggang mabalot ito sa buong katawan nila at ilang saglit pa ay timigil sila sa kasisigaw at natumba na lang.

"K-Kuya, ano na pong nangyayare?" Nauutal na tanong ko. Huminga naman ng malalim ang lalaki at hinimas-himas ang aking buhok.

"N-Nagpapahinga na sila," Sagot niya. Napabuga naman ako ng hangin at nginitian siya ng malapad at pinunasan ang aking luha.

"Buti naman po," Sagot ko naman. Katapos ng pangyayare ay doon ko nalaman na ang Haring Grendon Hayes pala ang lalaking iyon. Inampon niya ako hindi bilang anak, kung hindi bilang kapatid. Pero as the royal protocol says, bawal kong gamitin ang apelyido nila kaya naging si Dr. Morgan Bantu ako. Sa palasyo niya narin pinaliwanag na patay na ang aking ina at kailan man ay hindi ko na makakapiling pa...

...

WEINER'S POINT OF VIEW

Mahabang kwento ni Dr. Morgan na nagpaluha samin.

"Anyway, huwag niyo nang iyakan pa ang nakaraan na lang. Let's just face what' today blessing and curse," Sabi niya. Katapos nga ay nakapasok na kami sa loob nang old building and there we saw many patients in their beds were groaning and crying in pain, which shocked me.

"Anong nangyayari sakanila? Parang grabe naman ang nangyayare sakanila parang dinapuan sila ng malalang plague," Sabi ko.

"Ganito na talaga ang lagay simula pa lang dati. Silang lahat ay infected ng living poison na kung tawagin ay Ternubus Kyototus. Embrace yourself and try not to be infected by those living poison. Don't worry, the academy already disciver and thought how to build an anti-bodies for you to be protected by Ternubus Kyototus, right?" Tanong ni Dr. Morgan. Nag-nod kami bilang sagot.

"We actually made it in our body last week," Sabi ko. Binigyan naman mami ng malapad at genuine na ngiti ni Dr. Morgan na nagpanganga samin. Kaya tinaasan niya kami ng kilay.

"What?" Tanong niya.

"Nothing, Dr. Morgan. The case is, this is just the first time we saw you smile genuinely," Aagot ni Kuya Brielle. Nag-roll eyes naman si Dr. Morgan.

"Anyhow, keep safe and mind this, people; you are not allowed to have a dead case or make yourself dead. Are we clear with that?" Tanong ni Dr. Morgan. Binigyan namin siya ng ngis at nod.

"Yes, ma'am!" Sabay-sabay naming sagot. Doon nga ay agad kaming tumakbo sa mga patients...

"I wish the anti-bodies for this living poison already discovered in the times where my mom and Ate Lana still alive," Dinig kong sabi ni Dr. Morgan. Kaya tinatak ko sa isip ko ang mga sinabi niyang dapat walang mamatay sa mga magiging pasyente ko. Kaya lumapit na ako sa unang pasyente na may batang nakabantay ngayon sa tabi niya...

...

BRIELLE'S POINT OF VIEW

"Hello po, my nem is Brielle Charlotte. I'm here to help," Sabi ko sa matandang nagbabantay ngayon sa batang pasyente.

"Magandang hapon, ijo. Nakikiusap ako, tulungan mo ang aking apo, siya na lang ang meron ako s amundong ito." Sabi ng matanda habang hawak ng mahigpit ang aking braso. Binigyan ko naman siya ng malapad na ngiti at hinawakan ang kamay niya.

"Ibibigay ko po ang buong makakaya ko," Sabi ko. Bumitaw naman na ito sa pagkahawak sakin at nagbigay ng ngiti sakin. Katapos ay lumapit na ako sa bata at ginamitan ko siya ng Utility Hex: Sleppy para tumigil muna sa pag-iyak at pag-sigaw sa sakit, at hinawakan na siya sa ulo. Doon nga ay sinundan ko ang blood flow niya hanggang sa mapunta ang blood flow sa bandang puso at doon ko nga nakita ang isang daang uri ng poison at virus sa katawan niya, partikular na ang Ternubus Kyototus, ngunit bakit kulay itim ito at hindi purple? It means ba nag-evolve na ito?

"Ano nang lagay ng apo ko, ijo?" Tanong ng matanda. Kaya napatingin ako sakanya ng seryoso.

"Honestly, hindi po maganda. May isang daang poison at virus po ang nasa loob niya ngayon, at mukhang nag-evolve narin po ang living poison na Ternubus Kyototus sa katawan niya," Sagot ko naman. Bigla namang naplauhod ang matanda, hinawakan ang aking paa, at umiyak ng matindi.

"Nakikiusap ako, pagalingin mo apo ko! Pakiusap, pagalingin mo siya!" Sigaw ng matanda na naging dahilan para lumapit si Weiner at Dr. Morgan sa gawi namim.

"Anong problema dito?" Tanong ni Dr. Morgan.

"Dr. Morgan, may isang daang virus at poison po akong nakita sa katawan ng bata at nag-evovle narin po ang Ternubus Kyototus sa katawan niya," Sabi ko. Kita ko naman ang pagkabigla sa mata ng doktora, at tumingin ito ng seryoso sa matanda pagkatapos.

"Lola, pasensya na po per hanggang dito na lang po ang maitutulong namin." Sabi ni Dr. Morgan na nagpanganga saakin at nagpahagulgol naman lalo sa matanda.

"Why? Are you sure about this, Dr. Morgan? This child needs our help!" Sigaw ko. Tinitigan naman niya ako ng seryoso at tinapik ang aking balikat.

"Your safety is my first priority. We still don't have studies about that evolved Ternubus Kyototus, I can't lose a bright child for this game!" Sigaw niya. Napakunot naman ang noo ko at umiling-iling.

"I don't mind the game anymore, Dr. Morgan. We are Elvis, who studies at Akadima evlogas tou theo, and thus we have the capacity to help this child! I'll help this child no matter what. Don't stop me!" Galit na sigaw ko at hinawakan ang puso ng bata, kinalma ko ang sarili ko, at nag-umpisa nang maglabas ng blue fire.

"BRIELLE, STOP THAT! YOU WILL KILL YOURSELF! WEINER, STOP YOUR BROTHER!" Sigaw ni Dr. Morgan. Dama ko namang lumalapit si Weiner kaya timingin ako sakanya mg masama na nagpatigil sakanya.

"Don't you dare, brother," Malamig na sabi ko. Kaya nagtaas balikat na lang ito at huminga ng malalim.

"I can't stop him now, Dr. Morgan," Sabi niya. Lalapit narin sana si Dr. Morgan nang titigan ko rin siya ng masama na nagpalunok sakanya at nagpatigil sa paglapit sakin.

"This is a deja Vu, this looks like what happened before my mom and Ate Lana died," Sabi ni Dr. Morgan. Kita naman sakanyang mga mata ang takot. Nabaling naman bigla ang atensyon ko nang may maramdaman akong malamig slna gumagapang saakin braso. Kaya napatitig ako dito at nakitang umaakyat ang itim na liquido sa akim braso na nagpagulat sakin...

"I can't accept this, with my own wyes again, I'll see how this living poison consume an Elvis again," Sabi ni Dr. Morgan...

...

Don't forget to vote, comment, and share my story (These three things matter for the growth of my story and of myself personally.)