Dedicated to: RhomzPecz

...

WEINER'S POINT OF VIEW

Super biglado ako ngayon, tulala sa babaeng sumampal sakin.

"Hey! How dare you land a hand on my brother!" Sigaw ni kuya. Susugod na sana si kuya nang itaas ko ang kananag kamay ko atsaka humarap sakanya, at ngumiti ng marahan.

"Don't worry brother, I got this. " Sabi ko na may diin. Tsaka ako humarap sa babae habang nakangiti parin, atsaka ko dinampot ang spaghetti na nasa tabi ko at biglaan itong sinampal sa mukha niya ng mas malakas na nagpatunba sakanya.

"Fucking whore!" Sabay-sabay na sigaw nilang tatlo. Umismid namna ako at tinaasan sila ng kilay.

"Are you insulting yourself? Whores! Next time, pipiliin niyo ang babanggain niyo, wag kayong babangga sa diamond na gaya ko, because a diamond like me is unbreakable, bitches! Bye!" Sigaw ko na may diin sabay hawak sa kamay ni kuya at hinila siya palabas. Nang makalabas kami ni kiya sa Canteen ay tumigil muna ako at huminga ng malalim.

"Nice, Weiner! That's a savage one! I think we need to go back to our dorm, so that we could cool our head and have a peace of mind. " Sabi mi kuya. Tinanguan ko lang siya at nag-umpisa na kaming maglakad papunta sa dorm namin...

Few minutes passed...

Finally, nakarating narin kami sa aming dorm, at heto ako ngayon nakahiga, habang nagbabasa naman ng mga libro si kuya. Naisip ko naman bigla ang naging sitwasyon namin kanina ni Prince Devon. Grabe nakaramdam ako ng inis dahil sa tingin niya sakin na para bang sinasabing wala siyang pake sakin. Ewan ko ba bakit ganito ang nararamdaman ko.

"Itulog ko na nga lang!" Inis na sabi ko. Rinig ko namang tunawa si kuya.

"Oo, itulog mo na yan, Weiner. Dyusko nagsasalita ka nabnga ng mag-isa eh," Sabi ni kuya. Huminga na lang ako ng malalim at pinikit ang aking mga magagandang mata at piniling huwag ng patulan si kuya...

...

PRINCE DEVON'S POINT OF VIEW

I am here at the Royal Library alone, reading about the Dark Age where all of the races joined force to made Fae and Dragon race extinct.

"Because of those eyes, my mind is distorted right now," I sighed. Bigla naman may naramadaman akong pamilyar na presensya sa likuran ko, at ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pag-pat ng kamay nito sa aking likuran.

"Looks like you're very confused these past few days, uh?" Claire asked. Huminga na lang ako ng malalim at binuksan ang libro sa tabi ko.

"Don't mind me, Claire. I will manage whatever made my mind distorted," Sagot ko. Inusog naman nito ang upuan sa harapan ko at umupo.

"Konektado ba yan sa mga forbidden race?" Tanong niya. Binaba ko naman ang libro ko at umiling.

"Pwedeng hinde, pwedeng oo." Sarkastikong sagot ko. Umiling naman ito at tunawa-tawa ng mahinhin.

"Haist! Bahala ka na nga riyan, masyadong maayos kang kausap!" Inis na sabi niya, kqtapos ay tumayo ito sa upuan at pinat ulit ang likuran ko bago umalis. "Kung konektado man sa nga forbidden race ang bumabagabag sa kaisipan mo, I suggest na alisin mo na agad. Masyadong delikado kung i-dadamay mo ang sarili mo sa usapang forbidden race, alam mo namang sila ang salot sa ating mundo." Sabi niya na nagpabungis-ngis sakin.

"Isn't sounds so hypocrite, sister? See, I am half Demonoid and half Angeles, and you, you are Half Angeles, right? We are both a combined race, just like the forbidden ones. Yet we are here, enjoying our lives, and have a thick face to say that the forbidden race, which is also a combined one not worth it to live." Mahabang lintaya ko na nagpabugtong-hininga sakanya.

"Bahala kana, Devon. Basta huwag mong sabihin na hindi kita sinabihan, uh?" Sabi niya sabay lakad palabas sa Royal Library. Isa si Claire sa mga half sister ko sa side ng Angeles Race, siya ang pinaka-close ko dahil siguro magkasing-edad kami. Isa pa siya lang sa mga kapatid ko ang hindi takot sakin, at siya rin ang dumadanay sakin kapag may problema ako. Nang marinig kong nasara na nita ang pinto ay tsaka naman ako bumalik sa pagbabasa. Pero dahil sa naging sagutan nmain ni Claire ay parang na buryo ako bigla.

"Haist! Fuck it, makapunta na nga lang sa secret place ko para makapagpahinga at magkaroon ng peace of mind, " Sabi ko sa sarili ko. Kaya naman dagli kong sinara ang libro at tumayo na para ibalik ang mga libro kung saan ko sila kinuha. Katapos ay lumabas na aki ng Royal Library at naglakad papunta sa Elvis Building, dahil malapit lang doon ang secret place ko. Nang makapunta na ako sa Elvis Building ay agad akong tumakbo sa likod nito kung saan makikita ang isang rebulto na may korteng Phoenix. Nanalg makarating ako sa harapan ay hinawakan ko ang rebulto, at kusang nabiyak sa gitna ang rebulto na naging sanhi nang pagbukas ng lagusan pa-underground, at agad naman akong naglakad.

"Haist, mapapakalma ko na rin ang utak ko." Sabi ko nang makita ko ang garden na puno ng black dahlia, dagli naman ako naglakad sa may garden chair ko, pero nabigla ako nang may makita akong nilalang na may suot na puting cloak ang nakahiga dito na nagpa-galit sakin.

"Who are you?!" Galit na tanong ko habang itinututok ang kamay kong naglalabas ng dark energy ngayon. Dagli naman itong bumangon.

"Oh my gosh! I-I'm so sorry, 'di ko sinasadyang pumunta dito, please wag mo akong saktan!" Nagpapanic na sigaw nito. Napamaang naman ako dahil parang pamilyar ang boses nito.

"Sino ka? Magpakilala ka!" Sigaw ko rito. Kaya dagli naman niyang tinanggal ang hood ng cloak niya at doon ko nga nakita ang pamilyar na mukha.

"Weiner?" Tanong ko. Nagulat naman itong napatingin sakin at dinuro ako.

"Prince Devon, ano ginagawa mo rito?!" Nabibiglang tanong niya.

"I am the one who has the right to ask that question: what are you doing here in my secret place?" Tanong ko. Bigla naman ako nitong nginitian at kinamot ang kanyang batok, which I found it so cute.

"Ehe, ang totoo niyan, dapat magpapahangin lang ako kase 'di ako makatulog nang aksidenteng mapadpad ako sa likod ng Elvis Building at aksidenteng nahawakan ang estatwang mukhang ibon, at ayun bigla ko na lang nakitang may lagusan pala, pumasok naman ako dahil super curious ako kung ano nasa loob. Nagandahan naman ako kase ang aesthetic tignan ng garden, tas umupo ako at 'di ko namalayang nakatulog na pala ako rito." Mahabang paliwanag niya. Natawa naman ako dahil doon, ewan ko kung bakit pero ang cute niya habang kinakabahang nagkkwento siya. "What's funny?" Tanong niya.

"Wala-wala, just don't mind me," Sagot ko.

"Ozia, I'll go ahead na lang, baka maistorbo pa kita rito," Sabi niya. At saka siya timayo, pero hinawakan ko nag kamay niya at pina-upo siya.

"Don't go; just stay here and accompany me. May gusto rin kase akong itanong sayo, " Sabi ko. Kita ko naman ang paglunok niya dahil sa kaba.

"Ano ba yun?" Tanong niya. Umupo naman ako at tumingin sa mga black dahlia.

"Alam kong 'di ako nagmalik-mata nang makita ko ang kulay bahaghari mong mga mata, Weiner. Ano ka ba talaga? O magandang tanong ay sino ba talaga kayo ng kapatid mo, Weiner?" Tanong ko. Dinig ko naman ang paghinga niya nang malalim. Kaya napatingin ako sakanya at nakita ang kinakabahang ekspresyon ng kanyang mukha.

"Kung sasabihin ko ba sa'yo ang totoo mangangako ka bang hindi mo ito ipagsasabi sa iba at hinding-hindi mo ako pagtataksilan?" Seryosong tanong niya. Tumango naman ako at sumilay ang ngiti saaking labi.

"Oo naman. I promise with all of my pride as a prince and as Devon that I won't tell anybody about your secrets, you can trust me," Sabi ko. Napangiti naman ito at napayakap saakin na nagparamdam ng kakaibang init saaking katawan.

"O-Oh sorry," Sabi niya sabay hiwalay sa yakap niya. Napalunok naman ako dahil sa init na nararamdaman ko ngayon. "So, all of your speculations are true, I know you already knew it, Prince Devon. Please, just don't tell anyone about our true identity, I trust you. And as a promise, I will fulfill anything you wish tonight." Dugtong ni Weiner na nagpangiti sakin ng malawak.

"W-Weiner, it just I can't hold this feeling anymore." Sabi ko sabay halik sa labi niya. Naramdaman ko naman ang paglaban niya sa halik ko na nagpapusok sa aming dalawa...

...

Bitinin ko muna kayo HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!

Don't forget to vote, comment your feedback, and share my story❤️

You are all beautiful today, kyubies!