Από τις πρώτες ιστορίες του ελληνικού δωδεκαθέου ήταν αυτή με την γέννηση της Αθηνάς.

Η Παλλάδα Αθηνά είχε ένα τεράστιο εύρος ιδιοτήτων. Ήταν η θεά της σοφίας, της υφαντουργίας, της στρατηγικής, της χειροτεχνίας, της διπλωματίας, της ποίησης, του εμπορίου, του πολέμου και της ιατρικής.

Είχε και πολλά σύμβολα. Μερικά από αυτά ήταν η κουκουβάγια, η ελιά και το δόρυ.

Η μεγαλύτερη διαφοροποίησή της με τον αδελφό της Άρη ήταν πως εκείνη νικούσε κάθε μάχη της, σε αντίθεση με τον αδελφό της.

Λειτουργούσε πάντα με προσοχή, σύνεση και διπλωματικά που είχε ένα θετικό αντίκτυπο σε ό,τι κι αν έκανε.

Ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία, ο οποίος δεν έπαυε να της το δείχνει.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Η πρώτη σύντροφος του Δία ήταν η Μήτιδα, την οποία άφησε και έγκυο.

Μετά από αρκετό καιρό και ενώ η εγκυμοσύνη της Μήτιδας κυλούσε ομαλά, ο Δίας άρχισε να δέχεται διάφορες προφητείες περί της βασιλείας του.

Η προφητεία έλεγε πως η Μήτιδα θα έφερνε στον κόσμο το παιδί που θα του έπαιρνε τον θρόνο.
Κάτι τέτοιο ο βασιλιάς των θεών δεν μπορούσε να το δεχθεί.

Οπότε μια μέρα όπου η Μήτιδα βρισκόταν στην κάμαρα της στον Όλυμπο, ο σύντροφός της εμφανίστηκε ιδιαίτερα δυσαρεστημένος.

"Τι συμβαίνει, Δία;"

"Τα λόγια των Μοιρών ήταν σοφά και καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή," της είπε αινιγματικά ο Δίας και την κοίταξε καχύποπτα. Δεν ήταν σίγουρος εάν είχε καταλάβει.

"Τι σου είπαν οι Μοίρες και σε αναστάτωσαν έτσι; Μίλησαν για το παιδί μας;" Τον κατακεραύνωσε με ερωτήσεις η μέλλουσα μητέρα.

"Εξόχως μάντεψες, ωραία μου," την επιδοκίμασε ο Πατέρας των Θεών και των Ανθρώπων.
"Το παιδί δεν πρέπει να γεννηθεί."

Το προσωπείο της Μήτιδας σκλήρυνε.
"Θες να σκοτώσεις το παιδί μας;" Πρόφερε με δυσκολία.

"Γνωρίζω πως είναι δύσκολο να το καταλάβεις, αλλά το παιδί δεν πρέπει να γεννηθεί, είναι θέμα της μοίρας," απάντησε και την κοίταξε βλοσυρά.

Η Μήτιδα άρχισε να τρέχει προσπαθώντας να πιάσει τα όπλα της, φωνάζοντας στον Δία Λογικέψου.

Ο Δίας την ακολούθησε κατά πόδας και με μια κίνηση του χεριού του την μεταμόρφωσε σε μέλισσα.

"Έτσι δεν θα με εμποδίσεις," της είπε και την έβαλε στο στόμα του.

Η μεταμορφωμένη πλέον Μήτιδα πέταξε προς τα πάνω και έκατσε εσωτερικά στο κεφάλι του Δία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι μήνες πέρασαν ήρεμα.
Ο Όλυμπος πλέον ήταν πολύ διαφορετικός.

Η Ήρα, μία από τα μεγαλύτερα παιδιά του Κρόνου και της Γαίας, είχε παντρευτεί τον Δία μετά από μια δοκιμασία που του είχε βάλει.

Το βασιλικό ζεύγος περίμενε κι άλλο παιδί, όταν ο Πατέρας των Θεών άρχισε να νιώθει ισχυρούς πόνους στο κεφάλι.

Ήλπιζε πως θα σταματήσει σύντομα, αλλά ο πόνος χειροτέρευε και ένιωθε πως θα του σπάσει το κεφάλι.

Ναι μεν ήταν αθάνατος αλλά δεν ήταν άτρωτος και αυτό τον φόβιζε.

Με μια μέρα όπου ο πόνος είχε φτάσει στο απροχώρητο ζήτησε από τον γιο του, τον μηχανικό του Ολύμπου, Ήφαιστο να ανοίξει το κεφάλι του με σφυρί.

Αν και εκείνος αρχικά αρνήθηκε, ύστερα υπέκυψε στην διαταγή του Μεγάλου Θεού.

Ο Δίας είχε καθίσει προσεκτικά στον θρόνο του, πιάνοντας το κεφάλι του με έναν μορφασμό πόνου.

"Πατέρα, ήρθε η ώρα να γίνει αυτό που ποθείς," του ανακοίνωσε ο Ήφαιστος κρατώντας ένα σιδερένιο σφυρί, που η εμπειρία του θεού το έκανε να μοιάζει μικρό στα χέρια του.

"Και πολύ άργησες, Ήφαιστε," γρύλισε ο Θεός του Κεραυνού.

Ο Ήφαιστος δεν έδωσε σημασία στα λόγια του, αν και αρχικά του είχε ρίξει ένα βλέμμα απόγνωσης.
Ήξερε πως και οι δύο του γονείς προτιμούσαν τον αδελφό του Άρη για πολλούς λόγους, αλλά αυτό δεν τον έκανε να μην πληγώνεται κάθε φορά που το έκαναν τόσο εμφανές.

Διάφοροι θεοί άρχισαν να εμφανίζονται στην αίθουσα, ώστε να δουν την συνέχεια. Ήθελαν πολύ να μάθουν τον λόγο που ο Μεγάλος Θεός δεν έβρισκε ησυχία.

Κανένας από τους δύο θεούς δεν έδωσε σημασία και ο Ήφαιστος με μια κίνηση άνοιξε το κεφάλι του Δία.
Ο τελευταίος έβγαλε μια κραυγή που ακούστηκε στα πέρατα του Όρους.

Οι θεοί κοιτούσαν με προσήλωση και κάποιοι ένιωσαν συμπόνια για τον πόνο του Δία.

Ο Ήφαιστος από την άλλη ένιωθε μια μικρή ευχαρίστηση. Έβγαλε αρκετά απωθημένα που είχε σε αυτό το χτύπημα.

Στο μεταξύ από το κεφάλι του Δία ξεπήδησε μια κοπέλα με μαύρα, πυκνά μαλλιά, λευκό μανδύα, οπλισμένη με χάλκινα όπλα που λαμπυρίζαν και ολόχρυσα σανδάλια.

Ο Πατέρας των Θεών κοίταξε με δέος την κοπέλα και το σαγόνι του είχε πέσει. Η ομορφιά της ήταν ασύλληπτη και η αύρα της εξέπεμπε μια απέραντη σοφία.

"Ονομάζομαι Αθηνά, είμαι η κόρη της Μήτιδας και του Δία," είπε με ευλάβεια με την στυγερή φωνή της.

Τότε έκανε το απίστευτο. Πέταξε τα όπλα της μπροστά στον Δία, σε ένδειξη σεβασμού και του χάρισε μια υπόκλιση.

Η Αθηνά ήταν πλέον η αγαπημένη κόρη του Δία.

Με δυσκόλεψε πολύ αυτό το διήγημα.
Δεν ξέρω νιώθω πως δεν είναι καλογραμμένο.

Εσείς τι κάνετε;

Στο επόμενο θα δούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία κατά την γνώμη μου.

Καλή Κυριακή σας εύχομαι!