Γεια σας και χαρούμενο Halloween! Παρά τα μέτρα και τα ανύπαρκτα events, είμαστε εδώ για να σας βάλουμε μέσα στο κλίμα του Halloween με παλιούς χαρακτήρες! Εγώ έκανα τρία, δύο με τα κορίτσια μου και ένα με τον Ντίλαν και την Λύρα επειδή μου το ζήτησε η Νάσια. Καλή ανάγνωση -Στεφ

Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ - ''If you truly believe you can get me out of bed before 10 am you are delusional''

Η Αμαρυλλίς έσυρε το βλέμμα της από το ενοχλητικό ρολόι στα τεράστια παράθυρα της σχολικής αίθουσας. Έξω από την προς έκπληξη της ζεστή τάξη, ο άνεμος είχε αποφασίσει να λυγίσει ο,τι στεκόταν στο πέρασμα του. Τα σύννεφα ήταν γκρίζα, απειλητικά και βαριά με την βροχή που ήταν έτοιμα να ρίξουν στους ανυπεράσπιστους ανθρώπους που έτρεχαν να προλάβουν να καλυφθούν από την καταιγίδα και ο ορίζοντας άστραφτε κάθε λίγα δευτερόλεπτα, λες και κάποιος είχε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και απελευθερώνονταν ένας ένας όλοι οι δαίμονες των ανθρώπων. Δεν ήταν σίγουρα ο αγαπημένος της καιρός όμως πρώτη φορά βίωνε φθινόπωρο τον Οκτώβρη, έτσι ακριβώς όπως το έβλεπε στις ταινίες · κρύο που επιβάλλει ένα πλεκτό κασκόλ, βροχή που σε ωθεί να περάσεις το απόγευμα μπροστά από το παράθυρο με ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι, εποχή για γαλότσες και πουλόβερ που μύριζαν ναφθαλίνη, φρέσκα από την ντουλάπα. Διότι στην Ελλάδα ο Οκτώβρης όπως ακριβώς και ο Σεπτέμβρης ήταν μία προέκταση του καλοκαιριού.

Τέτοια εποχή οι φίλοι της ανέβαζαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες με λεζάντες ''Εξήντα πέντε Αυγούστου'' ενώ εκείνη για πρώτη φορά ετοιμαζόταν για ένα κανονικό Halloween πάρτι, μία γιορτή που εάν οι ταινίες έλεγαν την αλήθεια οι άνθρωποι την τιμούσαν μεταμφιέζοντας τους εαυτούς τους ως πλάσματα του κάτω κόσμου. Επειδή δεν είχε βιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο ο ενθουσιασμός την είχε καταβάλλει και δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο εκτός από το τι ήθελε να φορέσει, πως θα ήταν οι δρόμοι στολισμένοι εκείνη την μέρα, τι είδους λιχουδιές θα μοίραζαν στο πάρτι.

Γι' αυτό για πρώτη φορά την ελεύθερη ώρα που τους έδινε ο καθηγητής βιολογίας τους για διάβασμα την αξιοποιούσε με ένα περιοδικό μέσα από το βιβλίο βιολογίας προσπαθώντας να διαλέξει την καλύτερη στολή. Κύκλωνε μανιακά και διάβαζε προσεκτικά τι περιείχε κάθε στολή προσπαθώντας να σκεφτεί ποια θα της πήγαινε καλύτερα.

''Δεν ήξερα ότι επιστρέψαμε στις εποχές του γυμνασίου'' ακούστηκε μία γνωστή φωνή από δίπλα της και εκείνη την αγνόησε, διότι ούτε καν η Άστερ Ντέιβις δεν μπορούσε να της χαλάσει την μέρα.

''Πάντως μπορώ να σου δείξω τις γειτονιές που δίνουν τα περισσότερα γλυκά. Εάν πας πριν τις οχτώ θα έχεις τις περισσότερες καραμέλες από όλα τα δωδεκάχρονα'' συνέχισε και η Αμαρυλλίς την κοίταξε ενοχλημένη.

''Εσύ δεν κοιμόσουν;'' την ρώτησε απότομα. Η Άστερ συνήθως εκείνη την ώρα ήταν αγκαλιά με το θρανίο και κοιμόταν τόσο ήσυχα, χωρίς καμία έγνοια λες και δεν βρισκόταν σε μια αίθουσα γεμάτη ανθρώπους.

''Δεν μπορώ από την στιγμή που υπογραμμίζεις και γυρίσεις μανιακά τις σελίδες λες και διαβάζεις για να μπεις στο Χάρβαρντ'' της αποκρίθηκε εκνευρισμένη και προσπάθησε να τιθασεύσει τις μπούκλες της οι οποίες από τον ύπνο είχαν ξεχυθεί σε όλες τις κατευθύνσεις.

''Προσπαθώ να βρω τι θα βάλω στο πάρτι το Σάββατο, δεν θα πάω για φάρσα και κέρασμα'' της εξήγησε λες και ήταν αυτονόητο ''Μερικοί από εμάς δεν έχουν βρει ακόμα τι θα φορέσουν''.

''Μπορείς απλά να πας ως ενοχλητική σκύλα'' της αποκρίθηκε η Άστερ και η Αμαρυλλίς της πάτησε το πόδι.

''Δεν μπορώ, η στολή είναι ήδη κρατημένη''.

''Τι τον θες καν τον κατάλογο με τις στολές;'' ρώτησε με περιέργεια, προσπαθώντας να βρει λόγους να πειράξει την κοπέλα.

''Είναι το καλύτερο μαγαζί στην πόλη. Πρέπει να έχω αποφασίσει μέχρι αύριο διότι η Σούζαν μου είπε πως οι καλές φεύγουν γρήγορα. Ίσως εάν πας και εσύ πρωί πρωί θα βρεις κάτι. Κλόουν ας πούμε, ταιριάζει και στην ιδιοσυγκρασία σου''.

''Αν νομίζεις πως μπορείς να με τραβήξεις από το κρεβατάκι μου πριν τις δέκα το πρωί, έχεις παραισθήσεις'' γέλασε η Άστερ.

''Όπως θες. Λες και με νοιάζει τι θα φορέσεις''.

Η Άστερ απλά κούνησε το κεφάλι της και άφησε ένα έκπληκτο γέλιο λες και διασκέδαζε αυτές τις συζητήσεις που έκαναν την Αμαρυλλίς να αισθάνεται σαν πυροτέχνημα έτοιμο να εκραγεί. Έτριψε για λίγο τα μάτια της και πασάλειψε λίγο ακόμα ο,τι είχε μείνει από την χθεσινοβραδινή μαύρη σκιά και έριξε μία ματιά στο περιοδικό που κρατούσε στα χέρια της η Αμαρυλλίς.

''Αυτό να πάρεις'' της είπε και κοπάνησε δύο φορές τον δείκτη της πάνω στην σελίδα. Η Αμαρυλλίς έριξε μία ματιά σε μία ξανθιά κοπέλα η οποία ήταν υποτίθεται ντυμένη νοσοκόμα με υπερβολικά και σκανδαλώδη στενά ρούχα.

''Πολύ αστείο'' της αποκρίθηκε. ''Μήπως είσαι μίζερη επειδή δεν έχει που να πας το Σάββατο; Δεν είσαι και πολύ συμπαθητική άλλωστε''.

''Ποιος σου είπε πως δεν θα έρθω;'' της χαμογέλασε πονηρά η Άστερ και η Αμαρυλλίς την κοίταξε έκπληκτη.

''Δεν ήξερα ότι κάνεις παρέα με την Λίλη'' της ομολόγησε ειλικρινά.

''Δεν χρειάζεται να κάνεις παρέα με τα άτομα που διοργανώνουν ένα τόσο μεγάλο πάρτι εδώ πέρα. Όλο μας το έτος είναι καλεσμένο και ξέρει ότι θα γίνει εδώ και εβδομάδες. Νομίζεις ότι η Λίλη κάνει παρέα και με τα εκατό άτομα εκεί πέρα; Η κοπέλα ίσα ίσα υποφέρει τον εαυτό της, πόσο μάλλον τους άλλους ανθρώπους''.

''Αυτό δεν είναι αλήθεια! Δεν την ξέρεις...-''.

''Πίστεψε με, την ξέρω ίσως καλύτερα και από ότι οι υποτιθέμενοι κολλητοί της εδώ πέρα'' γέλασε η Άστερ και η Αμαρυλλίς την κοίταξε μπερδεμένη και φοβήθηκε να ρωτήσει τι εννοούσε με αυτό.

''Οπότε δεν θα ντυθείς;''.

''Με κόβεις για εντεκάχρονο;''.

Η Αμαρυλλίς σε αυτό δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και στριφογύρισε τα μάτια της. Αντί να της απαντήσει, γύρισε το βλέμμα της πίσω στο περιοδικό της. Δεν πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και το γόνατο της Άστερ συγκρούστηκε πάνω στης Αμαρυλλίς. ''Τι;'' την ρώτησε ''Αν θες να πεις κάτι, ξέρασε το''.

''Ξέρεις Ντέιβις, οι γιορτές είναι πραγματικά καταπληκτικές'' της εξομολογήθηκε αμέσως με έναν τόνο αγανάκτισης ''Είναι μία μέρα που κάποιοι περιμένουν μήνες και προετοιμάζονται και κάνουν σενάρια για αυτήν. Η συγκεκριμένη για εμένα δεν σημαίνει τίποτα. Είμαι Ελληνίδα, δεν ξέρω την ιστορία πίσω από τις κολοκύθες ή τα τρομακτικά τραγουδάκια. Αλλά έχουμε και εμείς κάτι αντίστοιχο. Είναι απλά μία αφορμή για να βγούμε όλοι από αυτήν την μιζέρια, την ρουτίνα της καθημερινής ζωής και να ασχοληθούμε με κάτι άλλο πέρα από το σχολείο ή τα δράματα ή ποιο είναι το επόμενο κακό στις ειδήσεις. Είναι απλά για να ντυθούμε κάτι διαφορετικό, να περάσουμε καλά. Το βρίσκω άδικο και μαλακία που κάποιοι όντως θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους ή ξεχωριστούς όταν βλέπουν κάποιον χαρούμενο ή ενθουσιασμένο και προσπαθούν να χαλάσουν αυτό το όμορφο κλίμα''.

Η Άστερ έμεινε σιωπηλή για αρκετή ώρα και την στιγμή που η Αμαρυλλίς ήταν σίγουρη πως θα ζητούσε συγνώμη ή θα την χαστούκιζε ή θα σηκωνόταν και θα έφευγε, η Άστερ απλά ανασήκωσε τους ώμους της και βυθίστηκε ξανά στην θέση της. Φόρεσε τα ακουστικά της, κάλυψε το λευκό της φωτοστέφανο με την μαύρη κουκούλα του φούτερ και τράβηξε την καρέκλα μακρυά από την Αμαρυλλίς.

Τουλάχιστον θα μπορούσε να ξεφυλλίσει το περιοδικό με την ησυχία της πλέον.

''Don't look at me like that''

Μπορεί η Αμαρυλλίς να είχε αμφισβητήσει περιστασιακά την επιλογή της να ξεριζωθεί στην τρυφερή ηλικία των δεκάξι από το σπίτι της, όμως νύχτες όπως εκείνη απλά επιβεβαίωναν πόσο σωστή ήταν η απόφαση της. Ήταν αλήθεια πως δεν έδινε στην Αμερική την ίδια αξία που τις έδιναν οι ξενομανείς συμμαθητές της αλλά δεν μπορούσε παρά να παραδεχτεί πως το Halloween της φαινόταν δεκάδες φορές πιο όμορφο από τις απόκριες. Φαινόταν πως οι Αμερικάνοι το έπαιρναν πιο σοβαρά από τις δύο ελεεινές σχολικές ώρες που μερικοί συμμαθητές της αποφάσιζαν να ντυθούν κάτι γελοίο και να πετάξουν αφρούς ο ένας στον άλλον.

Τα περισσότερα κουστούμια ήταν τόσο προσεγμένα που η Αμαρυλλίς αισθάνθηκε πως θα μπορούσε να έχει αλλάξει σύμπαν, θα μπορούσε να είχε πηδήξει κατά λάθος στο διπλανό που κάθε πλάσμα που είχε σκαρφιστεί ποτέ συγγραφέας είχε αποδράσει από την φαντασία του και είχε κουρνιάσει στον κοντινό εκείνον κόσμο. Φαντάσματα, ζωντανοί νεκροί, δολοφονημένοι κατάδικοι, ξωτικά και χαρούμενες χείρες μεθούσαν και κάπνιζαν γύρω της ενώ έδεναν με την διακόσμηση που χάρη στην οικονομική κατάσταση της Λίλη δεν θύμιζε κάτι λιγότερα απο κινηματογραφικό σετ. Ιστοί αράχνης, σκελετοί να κρέμονται από αγχόνη, κολοκύθες με πονηρά βλέμμα καθώς καπνός κάλυπτε τα πόδια των καλεσμένων θυμίζοντας προθάλαμο για τον Άδη.

Η Αμαρυλλίς βρισκόταν ήδη στο δεύτερο της ποτό ακόμα κι αν δεν της άρεσε ιδιαίτερα η Αμερικάνικη μπύρα. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς βέβαια καθώς ήθελε να κάνει κεφάλι μιας και δεν είχε πλέον πολλές άλλες ευκαιρίες.

''Θα σου πρότεινα να ηρεμήσεις με την μπύρα'' άκουσε μία φωνή δίπλα της και χρειάστηκε να τεντώσει το κεφάλι της για να κοιτάξει τον κάτοχο της.

''Η μπύρα σας έχει τόσο αλκοόλη όσο το παιδικό μου γάλα'' του αποκρίθηκε γελώντας ''Πίστεψε με, χρειάζομαι πολλά ποτήρια για να αρχίσω να παραπατάω''.

Ο Ντίλαν της χαμογέλασε και την έσπρωξε φιλικά. ''Να προσέχεις'' την προειδοποίησε ύστερα και εκείνη έγνεψε.

''Πάντως πολύ δημιουργικό'' του αποκρίθηκε δείχνοντας το κουστούμι του που σε εκείνη την περίπτωση ήταν απλά η σχολική του στολή μπάσκετ.

''Ει'' παραπονέθηκε σμίγοντας τα φρύδια του ''Τουλάχιστον εγώ δεν καταπατάω την κουλτούρα κανενός!''.

Η Αμαρυλλίς στριφογύρισε τα μάτια και άφησε ένα βογκητό καθώς είχε κουραστεί να κάνει αυτήν την συζήτηση εκείνο το βράδυ. ''Η Κλεοπάτρα ήταν Ελληνίδα, ανιστόρητε. Πριγκίπισσα από την Μακεδονία της δυναστείας των Πτολεμαίων που κυριαρχούσαν την Αίγυπτο εκείνη την εποχή εφόσον τους είχε κατακτήσει ο Μέγα Αλέξανδρος''.

Για μία στιγμή ο Ντίλαν την κοίταξε μπερδεμένος, λες και προσπαθούσε να επεξεργαστεί τις πληροφορίες με το λίγο μυαλό που του είχε απομείνει από την προπόνηση. Η Αμαρυλλίς απλά του κοπάνησε φιλικά δύο φορές τον ώμο και του είπε ''Δεν πειράζει, τουλάχιστον είσαι ψηλός''.

Εκείνος πήγε κάτι να πει όμως το βλέμμα του ταξίδεψε πάνω από το κεφάλι της Αμαρυλλίς και η ματιά του έμεινε κολλημένη στην άλλη άκρη του δωματίου. Η κοπέλα γύρισε για να συναντήσει τι είχε κάνει τον Ντίλαν να παγώσει στην θέση του και όταν τα μάτια της έπεσαν στην καλεσμένη που βρισκόταν στην είσοδο κατάλαβε γιατί το αγόρι θα είχε χάσει τα λόγια του.

Η Άστερ Ντέιβις στεκόταν ανάμεσα στο πλήθος λες και της άνηκε κάθε μόριο πάνω στα σώματα τους, λες και μπορούσε να χτυπήσει τα χλωμά της δάκτυλα και να καταδικάσει όποιον την εκνεύριζε στα Τάρταρα. Αν και οι αποχρώσεις ή τα ρούχα της δεν είχαν αλλάξει ιδιαίτερα (ήταν τυλιγμένη από την κορυφή ως τα νύχτα στα μαύρα με το χαρακτηριστικό δερμάτινο της σακάκι), εκείνη την νύχτα τα λευκά της μαλλιά ήταν όλα τραβηγμένα πίσω και οι μπούκλες της είχαν εξαφανιστεί. Προς έκπληξη της Αμαρυλλίς το πρόσωπο της ήταν καλυμμένο με μαύρη και λευκή μπογιά, δημιουργώντας έτσι την μορφή ενός σκελετού και δυστυχώς για την Αμαρυλλίς, τα ανοιχτά της μάτια άστραφταν πιο έντονα και από τα αστέρια στον ουρανό.

Δεν άργησε η κοπέλα μέχρι να καταλάβει πως η Αμαρυλλίς δεν μπορούσε να τραβήξει το βλέμμα της από πάνω της. Ξαφνικά τα γαλάζια κύματα των ματιών της έσκασαν πάνω στα βράχια της πραγματικότητας της Αμαρυλλίς, προσπαθώντας να τα λιώσουν, να τα λυγίσουν και να τα τιθασεύσουν από αφιλόξενα και κοφτερά σε στρογγυλά και αμμώδη. Η Αμαρυλλίς ένιωσε λες και ένας πύραυλος προσγειώθηκε με όλη την δύναμη ενός εκτροχιασμένου αστεριού πάνω στο στήθος της και για μία στιγμή ξέχασε πως να αναπνέει.

Η Αμαρυλλίς Αλεξίου δεν ήταν ανόητη ή τυφλή, γνώριζε από την πρώτη στιγμή που είδε την Άστερ πως τέτοια ομορφιά χαρίζει ο Θεός στους ανθρώπους πολύ σπάνια. Όσο η Άστερ άνοιγε το στόμα της και προέβαλλε τον απαίσιο της χαρακτήρα, η Αμαρυλλίς μπορούσε να συγκεντρωθεί αρκετά για να ξεχάσει ότι μοιράζεται ένα θρανίο με το πιο όμορφο κορίτσι που είχε δει ποτέ στην ζωή της και ίσως μέχρι και να καταπιέσει αυτή την ενοχλητική έλξη προς το ίδιο φύλλο. Εκείνο το βράδυ όμως ήταν πολύ αδύναμη να το κάνει αυτό, όχι όσο η Άστερ έδειχνε όπως έδειχνε, όχι όσο η Αμαρυλλίς βρισκόταν στην άκρη του βλέμματος.

''Γαμώτο'' ψιθύρισε καθώς τα πόδια της άρχισαν να την οδηγούν προς στην κοπέλα.

Δεν άργησε να φτάσει σε αυτή. Έσπρωξε κάθε μεθυσμένο έφηβο που μπήκε μπροστά της και γρήγορα άνοιξε τον δρόμο της και στάθηκε μπροστά από την εχθρική κοπέλα. Πριν προλάβει όμως να ανοίξει το στόμα της η Σκανδιναβή, η Αμαρυλλίς της αποκρίθηκε απότομα ''Μην με κοιτάς έτσι'' και ύστερα την προσπέρασε και βγήκε από το σπίτι με σκοπό να πάρει μία ανάσα.

Καλά θα πήγαινε το αποψινό.

Έχουμε και εμείς σημασία / ''Now, before you get all upset, I don't lie to you. I just...failed to mention it''

Ο Ντίλαν σκέφτηκε πως η καρδιά του ήταν σαν το βιομηχανικό τσιγάρο ανάμεσα στα δάκτυλα του. Θα καιγόταν έτσι κι αλλιώς απο μόνο του, είχε δημιουργηθεί άλλωστε για αυτό το σκοπό. Το μόνο που μπορούσε να κάνει εκείνος ήταν να τραβήξει όσες τζούρες μπορούσε. Γι' αυτό όμως προτιμούσε πάντα τα στριφτά, αυτά έσβηναν από μόνα τους και εάν ήθελες μπορούσες να τα κλείσεις μέσα στην καπνοθήκη και να μην τα χρησιμοποιήσεις ποτέ ξανά. Ιδανικό ήταν να μην είχε ανάψει τίποτε εξ αρχής, όμως η Λύρα ήταν η σπίθα που είχε προκαλέσει τις πυρκαγιές στην ζωή του. Δεν είχε πλέον νόημα να σβήσει αυτήν την πρώτη σπίθα, απλά την φωτιά. Κάτι δύσκολο όταν η υπαίτιος της είχε αποφασίσει να τον χρησιμοποιήσει για μαξιλάρι.

Μέχρι τώρα έλεγαν σε όλους πως ήταν μόνο φίλοι διότι αυτή ήταν στο κάτω κάτω η πραγματικότητα. Δεν είχαν φιληθεί ή κρατήσει χέρια ή κλειστεί πίσω από τις πόρτες ενός υπνοδωματίου ακατάλληλες ώρες. Όμως όσο περισσότερο χρόνο περνούσε ο Ντίλαν στον καλοκαιρινό κόσμο της Λύρας, σε αυτήν την όμορφη φούσκα από ατελείωτες ταράτσες και κρυψώνες σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, δεν ήταν σίγουρος κατά πόσο θα μπορούσε ακόμα να αγνοεί την φλεγόμενη του καρδιά.

''Θα μου πάρεις πίτσα;'' ρώτησε η Λύρα ξαφνικά και η προσοχή του Ντίλαν έπεσε πάνω της.

''Μερικές φορές αισθάνομαι πως έρχεσαι να με δεις μόνο για το πορτοφόλι μου'' αστειεύτηκε εκείνος και το γέλιο της Λύρας γέμισε το κεφάλι του.

''Εκατό τις εκατό'' επιβεβαίωσε ''Δεν αισθάνομαι καν άσχημα''.

''Κοίτα να δεις που νόμιζα ότι είσαι διαφορετική απο τις άλλες''.

''Έτσι πίστευα και εγώ αλλά προτιμώ να σε εκμεταλλεύομαι'' του χαμογέλασε πλατιά η Λύρα και ο Ντίλαν μπορούσε να νιώσει κυριολεκτικά την καρδιά του να λιώνει και να ξεχύνεται πάνω στα πνευμόνια του κόβοντας του έτσι την αναπνοή.

''Μάλιστα'' μουρμούρισε καθώς πήρε το κινητό στα χέρια του και άρχισε να προετοιμάζει την παραγγελία τους ''Θα τους πω να βάλουν έξτρα δηλητήριο στα δικά σου τα κομμάτια''.

''Ε τότε θα φάω από τα δικά σου''.

''Από τα δικά μου τρως έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν έχουμε πάρει ακριβώς το ίδιο πράγμα''.

''Δηλαδή όταν σε ρωτήσει η αστυνομία θα τους πεις ότι σκότωσες την καλύτερη σου φίλη επειδή σου έτρωγε το φαγητό και σε εκμεταλλευόταν για δωρεάν πίτσες''.

''Δεν θα σκότωνα ποτέ την Άστερ'' της αποκρίθηκε και εκείνη γέλασε και τον χτύπησε στο στήθος.

''Νόμιζα ότι εγώ ήμουν η καλύτερη σου φίλη'' του αποκρίθηκε με ένα μεγάλο χαμόγελο και ο Ντίλαν άνοιξε το στόμα του αλλά συνειδητοποίησε πως δεν είχε κάτι να πει. Δυστυχώς δεν ήταν αρκετά γενναίος για να της πει αυτά που αισθανόταν. Άλλωστε δεν είχε καν νόημα · ακόμα κι αν της έλεγε πως είναι το μόνο πράγμα που του έλειπε όπως η κοκαΐνη, πως κάθε βράδυ αγκάλιαζε τον εαυτό του και προσπαθούσε να τον ξεγελάσει καθώς σκαρφιζόταν εικόνες των δικών της χεριών γύρω του, πως το άρωμα της ήταν χαραγμένο στην μεμβράνη της μνήμης του τόσο έντονα που μπορούσε να το αναγνωρίσει παντού, ακόμα κι αν της τα αποκάλυπτε όλα αυτά δεν θα άλλαζε τίποτα. Η Λύρα όσο σπασμένη κι αν νόμιζε ότι είναι η ίδια, παρέμενε το πιο όμορφο πράγμα που είχε συναντήσει ο Ντίλαν στην ζωή του και δεν είχε σκοπό να το ποδοπατήσει. Τα αστέρια άλλωστε ποτέ δεν ερωτεύτηκαν τα κάρβουνα. Τουλάχιστον αυτά που δεν έπεσαν.

''Γη προς Ντίλαν'' του αποκρίθηκε η Λύρα και εστίασε ξανά πάνω στα πράσινα της μάτια. ''Όλα καλά, μεγάλε;''.

''Ναι''.

''Μερικές φορές πραγματικά νομίζω ότι σε χάνω, όταν κάνεις κάτι τέτοια'' του αποκρίθηκε με ένα αχνό χαμόγελο το οποίο μεγάλωσε ένα δευτερόλεπτο αργότερα. ''Επειδή λοιπόν με πλήγωσες όταν είπες πως δεν είμαι η καλύτερη σου φίλη, μου χρωστάς''.

''Θα σου αγοράζω φαγητό για το υπόλοιπο της ζωής μου, τι άλλο θες;'' την ρώτησε ο Ντίλαν και εκείνη γέλασε και απέφυγε το βλέμμα του. Ο Ντίλαν έσμιξε τα φρύδια του μπερδεμένος διότι η Λύρα απέφευγε το βλέμμα του μόνο όταν ήθελε να του πει κάτι σημαντικό. Συνήθως ήταν απο τις κοπέλες που σε κοιτούσαν στα μάτια επειδή ήθελαν να ξέρουν ακριβώς τι κρύβεις μέσα σου, επειδή ήξεραν ότι θα αισθανθείς άβολα αλλά δεν νοιάζονταν ιδιαίτερα, ήθελαν να ξέρουν πως είσαι τόσο γενναίος όσο εκείνες.

''Όλα καλά;'' ρώτησε ανήσυχος ο Ντίλαν και εκείνη έγνεψε.

''Θυμάσαι που συζητούσαμε τι θα κάνουμε το Halloween;'' ρώτησε η κοπέλα και εκείνος έγνεψε. Ποτέ δεν του άρεσαν ιδιαίτερα οι γιορτές και για πρώτη χρονιά είχε αποφασίσει πως θα την περνούσε σπίτι του με μία μεγάλη πίτσα και την Λύρα, κάτι για το οποίο ανυπομονούσε ακόμα κι αν το έκανε σχεδόν κάθε μέρα.

''Η Νίσσα και η Άστερ θα διοργανώσουν αυτό το πάρτι εν τέλει'' συνέχισε ''Θα έχει και διαγωνισμό με στολές. Ιδέα της Νίσσα, η Άστερ έχει αναλάβει τα ποτά''.

''Α καλά, κάθε φορά που διοργανώνει πάρτι η Άστερ καταλήγω μετά εγώ να καθαρίζω το χάλι της'' ξεφύσησε ο Ντίλαν. ''Ευτυχώς που δεν θα πάμε'' της αποκρίθηκε και όταν η Λύρα δεν έγνεψε αλλά συνέχισε να κοιτάει νευρικά τα χέρια της, επανέλαβε ''Σε παρακαλώ πες μου πως δεν θα πάμε''.

''Έχει διαγωνισμό στολής και η μαμά μου φτιάχνει τις πιο τέλειες στολές!''.

''Λύρα'' παραπονέθηκε η Ντίλαν ''Μου υποσχέθηκες να μην κάνουμε τίποτα. Δεν μ' αρέσουν οι γιορτές. Απλά πες τους ότι δεν θα πάμε''.

''Ναι, έχεις δίκιο. Θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Φυσικά. Εννοείται. Αυτήν την στιγμή κιόλας'' άρχισε να παραμιλάει στον εαυτό της η κοπέλας. ''Όμως το θέμα είναι πως να, η μαμά μου έχει ήδη φτιάξει τις στολές μας. Θα πάμε μαζί. Οι στολές ζευγαριών έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν σε τέτοια πράγματα''.

Ο Ντίλαν άνοιξε διάπλατα τα μάτια και αμέσως ανασηκώθηκε από τον καναπέ για να φωνάξει στην Λύρα η οποία τον πρόλαβε τοποθετώντας τις παλάμες των χεριών της στα χείλη του. ''Πριν θυμώσεις'' του είπε ''Δεν σου είπα ψέματα. Απλά...δεν κατάφερα να σε ενημερώσω''.

Το αγόρι της χάρισε ένα οργίλο βλέμμα, πέρασε τα χέρια του γύρω από τους καρπούς της και τα απομάκρυνε από τα χείλη του χωρίς όμως να τα αφήσει. ''Λύρα'' της αποκρίθηκε δίχως παραπάνω λόγια καθώς η κοπέλα πάντα ήταν ικανή να καταλαβαίνει τι βρισκόταν μέσα στο κεφάλι του Ντίλαν καλύτερα και από τον ίδιο. Κάτι το οποίο σιχαινόταν τις περισσότερες φορές, αλλά στιγμές όπως εκείνη ήταν χρήσιμο.

Εκείνη ξεφύσησε και δάγκωσε νευρικά το χείλος της. Ο Ντίλαν θα έλεγε ψέματα εάν ισχυριζόταν πως η απογοήτευση στα μάτια της Λύρα δεν ήταν κάτι που τον βάραινε περισσότερο και απο ένα χαμένο παιχνίδι, κάτι που πίστευε πως ήταν αποκλειστικά δική του ευθύνη να ανατρέψει. Αυτό βέβαια δεν θα έπρεπε να τον ενοχλεί τόσο, άλλωστε το ψέμα ζούσε κάτω από το πετσί του Ντίλαν, το έτρεφε και το φρόντιζε σαν παιδί του τόσο καλά που είχε αγγίξει όλες τις εκφάνσεις της ζωής του αγοριού. Το μόνο που είχε ο Ντίλαν ήταν πράγματα να κρύψει, ανθρώπους, συναισθήματα, εθισμούς, ψυχολογικά. Το τι αισθανόταν όμως για την Λύρα ήταν κάτι που ακόμα και τον πιο επαγγελματία ψεύτη του Οχάιο τον εμπόδιζε από το πνίξει μαζί με τα υπόλοιπα ψέματα.

''Έχεις δίκιο'' του είπε η κοπέλα ''Είχα ενθουσιαστεί τόσο που δεν σκέφτηκα πως δεν θες καθόλου. Μου το είχες πει κιόλας αλλά εγώ το αγνόησα. Συγνώμη. Θα πάρω αμέσως τηλέφωνο την Νίσσα να της πω πως δεν θα πάμε''.

Αφού η Λύρα απελευθερώθηκε από το κράτημα του, πήρε το κινητό στα χέρια της και άρχισε να ψάχνει τις επαφές της. Τότε ο Ντίλαν άφησε έναν ήχο αγανάχτισης και της πήρε το κινητό απο τα χέρια.

''Απλά πες μου ότι δεν θα είναι απόλυτα ελεεινές οι στολές μας'' της αποκρίθηκε και κάθε μαρτύριο που θα περνούσε εκείνη την νύχτα άξιζε το τεράστιο χαμόγελο που στόλισε κατευθείαν το πρόσωπο της Λύρα.

''Το εννοείς;''.

''Κάποιος πρέπει να σας προσέχεις όλους εσάς'' δικαιολογήθηκε ''Ειδικά την Άστερ. Φαντάσου πάρτι που διοργανώνει η Άστερ, φαντάσου όλα αυτά που μπορούν να πάνε στραβά''.

''Θα τα ξεχάσεις όλα αυτά μόλις δει τι θα φορέσεις''.

''Απλά πες μου γυναίκα''.

''Θα είναι έκπληξη''.

''Προς ενημέρωση όλων'' ανακοίνωσε ο Ντίλαν καθώς κάθισε πίσω στον καναπέ και έψαξε το όνομα της Άστερ στις επαφές του για να την κατηγορήσει για την γκαντεμιά του ''Το μετανιώνω ήδη''.