Wszystko zaczęło się od Mohnstad, dlatego też Mohnstad musiało zakończyć moje one shoty. Nie ukrywam, że pisanie tak krótkich historii, jest czymś, co bardzo lubię. W pełni mogę się tutaj po wyżywać, na kim chcę i zamknąć to w jednym "rozdziale". Jak one shotów, nie lubię czytać, tak pisać to coś zupełnie innego, o czym może świadczyć, że dorobiłam się dwóch miejsc tj. Until you come back home, jak i The notebook. 

Dziękuję Wam za to, że nie zniechęciło Was to, że niemal każdy shot nie ma happy endu. Dziękuję Wam za to, że poświęcaliście mi swój czas, bo wiem, że mogliście go spożytkować na milion różnych sposobów, a mimo wszystko w całym tym codziennym zamieszaniu, Wy, moi wspaniali czytelnicy znaleźliście chwilę, by przeczytać to, co napisałam. 

UYCBH i The notebook. to miejsca, które służyły mi jako terapia. Gdzie mogłam wyrzucić z siebie wszystko, co mi ciążyło, co mnie męczyło i nie dawało spokoju. Mogłam przelewać swoje demony, by chociaż trochę od nich uciec. I jasne, że pewnie powstanie milion takich historii, ale nie będę już ich tutaj wstawiała, bo pomału się z Wami już żegnam. 

Także jeszcze raz wielkie podziękowania dla Was, bo bez Was nie byłoby mnie i pamiętajcie o tym!