Demien pov
Το ξυπνητήρι χτύπησε και το έκλεισα ενώ έπεσε το κινητό κάτω. Με κλειστά μάτια έσκυψα να το σηκώσω και ενώ τα κατάφερα έπεσα και εγώ κάτω, ενώ η μητέρα μου άρχισε να φωνάζει αν είμαι καλά. Εγώ το μόνο που είπα ένα "Καλά είμαι" και σηκωθηκα πηγαινοντας στο μπάνιο. Ενώ έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο, ύστερα ετοιμάστηκα φορωντας ένα μαύρο τζίν παντελόνι, μια μαύρη μπλούζα με κοντά μανίκια και ένα ριγέ πουκάμισο για ζακέτα. Άφησα τα μαλλιά μου στο φυσικό τους και κατέβηκα κάτω χωρίς να πω τίποτα, πήρα τα κλειδιά από το τραπεζάκι στο χολ με το καθρέφτη και έφυγα για το σπίτι της λατρεμένης μου May.

Όσο θα οδηγάω θα σας πω πως μια μέρα η μέρα έλαμψε ξαφνικά καθώς την είδα. Βρισκόμουν μέσα στην τάξη και μιλούσα με την παρέα μου στο μπάσκετ για το αγώνα της εβδομάδας.

Έτσι εκείνη μπήκε μέσα και ενώ προχώρησε για να καθισει στο διπλανό άδειο θρανίο, άκουσα ένα θόρυβο από ένα κουτί από χυμό να πέφτει κάτω και ενώ έκανα πίσω μίας και γέλαγα για ένα αστείο που έριξε ο αρχηγός του συλλόγου, έτυχε να πατήσω το τσιγκινο κουτί και άνοιξε κάνοντας την χάλια.

Εκείνη αρχισε να φωνάζει ενώ εγώ βρίσκομουν χαμένος στα κάστανο πράσινα μάτια της. Έτσι εκείνη πήγε να καθαριστεί στο μπάνιο και όταν μπήκε στην τάξη άρχιζοντας στο τρίτο μάθημα, ο καθηγητής της φώναξε. Αμέσως πήρα θέση και τα πράγματα έγιναν κάπως έτσι!

Flashback

Χτύπος πόρτας

Καθηγητής: Περάστε!!!

May: Συγνώμη για την καθυστέρηση ήμουν....

Καθηγητής: Είσαι αργοπορημένη νεαρή μου! Και καινούρια και αργοπορημένη!

May: Μα...

Demien: Συγνώμη που παρέμβενω κύριε καθηγητά, αλλά εγώ φταίω μιας και την έκανα να πάει τουαλέτα...

Καθηγητής: Και σου έχω πει να μην τρομάζεις τους ανθρώπους. Αυτό περίμενες να πω έτσι?! Πρώτον μην παριστάνεις το δικηγόρο και δεύτερον δεν σε ρώτησα Walker παιδί μου!

May: Απλά συγνώμη που άργησα!

Καθηγητής: Για πρώτη σου μέρα θα το παραβλέψω! Συστήσου και κάθισε ήσυχα παρακολουθώντας το μάθημα.

May: Γειά σάς!!! Είμαι η Black May και ήρθα από την πρωτεύουσα για λόγους που δεν θα πω! Εύχομαι να τα πάμε καλά!!! Αυτά!!!

Τέλος Flashback

Demien pov
Αμέσως της ζήτησα συγνώμη και εκείνη απλά χαμογελάσε και είδα τον κόσμο να αστράφτει σαν να το περιέβαλε ένα άπλοτο φως.

Όμως στο διάλειμμα την έβλεπα τόσο μόνη και λυπημένη. Στον αγώνα του γηπέδου του μπάσκετ ενώ εκείνη κοιτούσε παρακολουθούσε τον αγώνα, ξαφνικά ενώ άλλαξα με ένα συμπεκτη μου εκείνη αναστατωμένη κοίταξε το κινητό της και έφυγε προς την πίσω αυλή του σχολείου. Έτσι δεν έδωσα σημασία και επιασα το μπουκάλι να πίω νερό, όμως είχε τελειώσει και έτρεξα στις βρύσες που ήταν κοντά στην πίσω αυλή.

Εκεί άκουσα κλάματα να ηχουντε και από περίεργεια πήγα να δώ. Ήταν εκείνη στα σκαλιά κάτω από μια παλιά πόρτα γεμάτη φύλλωμα από τον πράσινο κισσο. Έκλαιγε και έτσι πήγα να δω τι είχε.

Όταν την πλησίασα και της μίλησα, εκείνη προσπάθησε να κρύψει το πρόσωπο της σκουπίζοντας τα μάτια της. Ενώ μου ζήτησε να φύγω, εγώ κάθισα δίπλα της και δεν περίμενα να κάνει ότι έκανε.

Με αγκάλιασε τόσο σφιχτά, που η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα, πιο γρήγορα από ότι έτρεχα στο γήπεδο του Μπάσκετ.

Μετά από λίγα λεπτά που σταμάτησε να κλαίει και μου ζήτησε συγγνώμη, την ρώτησα γιατί τόσα δάκρυα, γιατί τόσο θλίψη και στεναχώρια?! Δεν περίμενα να μου πει ποτέ, όμως ενώ γίναμε φίλοι μετά από καιρό στα γενέθλια της την βρήκα ξανά να κλαίει στο μπάνιο καθώς άνοιξα την πόρτα μιας και δεν απαντούσε κανένας.

Έτσι κάθισα για να την παρηγορήσω. Εκείνη τότε μου ανοίχτηκε και μου είπε για τον παιδικό της φίλο που πίστευε ότι ευθύνεται εκείνη για όλα.

Ακόμα και σήμερα έκλαιγε για εκείνον, ακόμα και σήμερα τον θυμάται, όταν η Evelyn έφυγε για την πρωτευουσα!. Πότε δεν θα τον ξεχάσει!

Αυτό σκεφτόμουν όσο οδηγούσα το αυτοκίνητο της προς το στέκι μας. Εκείνη απλά κοιτούσε τον δρόμο από το παράθυρο του αυτοκινήτου και ως συνήθως αναστεναζε.

Όταν φτάσαμε εκείνη γυρισε και με κοίταξε λέγοντας μου για ακόμα μια φορά ευχαριστώ. Εστί εφόσον φύγαμε μιας και ήρθε ο αδελφός της, μετά από λίγο γυρίσαμε σπίτι της. Τότε αμέσως πήρα και εγώ το αυτοκίνητο μου και γύρισα σπίτι μου. Ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η ανάμνηση  ήταν ένα αγκάθι, όχι μόνο για εκείνη, αλλά και για μένα!!!

                 Μετά από 5 μέρες

Derek pov
Πλέον βρισκόμουν στο νεο δωματιο μου και ετοιμάζομουν για την νέα σχολική χρονιά μου. Επιτέλους θα την δω μέτα από πολύ καιρό.

Πάντα περίμενα αυτή την μέρα, για να την κάνω να πληρώσει, να την κάνω να πονέσει όσο πόνεσα και εγώ, να την κάνω να μου εξηγήσει γιατί με άφησε ενώ εγώ της συμπαραστάθηκα και την αγαπούσα. Γιατί φέρθηκε έτσι?!

Έτσι μετά από πολλή σκέψη πήγα να κάνω ένα ντουζ και να ετοιμαστώ για την μεγάλη μέρα. Είδη είμαι πίσω στην πρωτεύουσα ενώ έχουν περάσει 2 μήνες και η φήμη μου έχει εξαπλωθεί γύρω από τα δημοφιλης μέρος που συχνάζουν οι φοιτητες.

Φυσικά όσο εγώ θα κάνω ένα ντουζ, θα σας εξιστορισω τι στα κομμάτια έγινε μετά από εκείνη την χαοτική μέρα, μετά από εκείνη και την προδοσία της σε εμένα!!!

                        Flashback
                    11 χρόνια πίσω

Derek pov
Εφόσον διαβάσα το γράμμα που πλήγωσε τα συναισθήματα μου, πήρα αμέσως τα κλειδιά της μηχανής μου και έφυγα για να την προσλάβω.

Ήξερα ότι η γενέτειρα της μητέρα της ήταν το Σαν Φρανσίσκο. Είχα σκοπό να φτάσω ως εκεί. Όμως στο δρόμο η ζωή μου άλλαξε ριζικά.

Δεν θα πιστεύετε ούτε και εσείς τι έγινε αν συνέβαινε στον εαυτό σας, όμως εμένα συνέβη και άρχισα σιγά, σιγά να στο αποδέχομαι.

Έτσι καθώς οδηγούσα και πήγα να προσπεράσω ένα λεωφορείο, ενώ από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν ένα αυτοκίνητο ενώ εκείνη την ώρα ξαφνικά έχασα το φως μου. Όλα μαύρισαν μπροστά μου!

Εφόσον είχα ακόμα τις αισθήσεις μου, έκανα την μηχανή μου στα αριστερά μου και βρέθηκα την επόμενη ώρα αναίσθητος.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου για μένα πλέον ήταν αργά! Ναι ήμουν ζωντανός κατά κάποιο τρόπο, αν μπορούσες να το πεις έτσι.

Μόλις τα μάτια μου άνοιξαν αντίκρισα ένα σκούρο ταβάνι. Έκανα κινήση να γυρίσω πλευρό ώστε να δω που βρισκόμουν και είδα ότι ήμουν σε ένα δωμάτιο. Όχι φυσικά στο δικό μου , αλλά ούτε και στο νοσοκομείο.

Το δωμάτιο.

Γιατί βρίσκομουν εδώ και για ποίο λόγο δεν θυμόμουν τίποτα, εκτός από εκείνη, το γράμμα και μετά τίποτα......

Γειά αγαπες μου ❤️

Τι κάνετε?!

Λοιπόν τι λέτε για το νέο κεφάλαιο?! Πώς σάς φαίνεται?!

Άραγε για ποίο λόγο έχασε το φως του ο Derek ?!

Λέτε να ευθύνεται κάποιος για αυτό το ατύχημα?!  Και αν Ναι!!! Ποιος?!

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο φιλάκια πολλά 😘