Hoofdstuk 9
Thomas pov
Teresa leunt heel erg tegen mij aan omdat ze zo zwak is en Newt en ik besluiten om even een pauze in te lassen. We gaan op het gras zitten en Teresa komt dicht tegen mij aan zitten.
'Ik wil niet weer terug naar dat gebouw...' fluistert ze zacht.
'Weet ik. Newt en ik gaan er alles aan doen om ervoor te zorgen dat jij en Sanne binnenkort net zoals wij hier vrij rond lopen. Gaat het al wat beter met je buik?' vraag ik uiteindelijk.
'Doe dat zo snel mogelijk, alsjeblieft. Het gaat wel... Maar dat touw mag er niet nog een keer omheen,' zegt Teresa en ze kijkt mij aan. Ik zie de pijn en angst in haar ogen. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar zij en ze kijkt mij vragend en bang aan.
'Ik wil even kijken naar de wond,' leg ik uit en Teresa knikt. Voorzichtig schuif ik haar t-shirt een stukje omhoog zodat ik de wond om haar buik kan bekijken. Het ziet er slecht uit. De striem is knalrood en heeft even gebloed. Teresa kijkt ook naar de wond en kijkt mij aan.
'Ik haal even een doekje. Kan je hier blijven?' vraag ik en Teresa kijkt angstig naar Newt maar knikt dan uiteindelijk toch.
'Kom... Wel snel weer... Terug, oké?' vraagt Teresa onzeker.
'Ik beloof het,' zeg ik en dan sta ik voorzichtig op om Teresa niet om te laten vallen. Ik haal een doekje bij Wok en krijg ook gelijk een flesje water mee.
'Ik sta aan jullie kant. Ik vind het niet normaal hoe Gally die 2 meiden behandeld,' zegt Wok nog voordat ik weg loop. Snel loop ik weer terug naar Teresa, Newt en Sanne. Sanne is tegen Newt aan gaan zitten en volgens mij zijn ze zelfs verliefd op elkaar. Teresa staart alleen maar voor zich uit in het niets. Ze kijkt naar de Glade en af en toe probeert ze haar polsen los te rukken uit de touwen wat niet lukt.
'Het gaat alleen maar meer bloeden en pijn doen als je probeert los te komen,' zeg ik en ga weer naast Teresa zitten. Na een korte aarzeling zie ik hoe ze met haar beide handen mijn arm aanraakt. Een warm gevoel stroomt door mijn lichaam. Ik heb medelijden met haar.
'Hier, drink maar even wat,' zeg ik en Teresa drinkt gulzig een paar slokken water uit het flesje. Ik zie dat ze nog steeds moeite heeft met ademhalen en slikken.
'Newt, we moeten echt zorgen dat ze niet meer opgesloten hoeven te zitten,' zeg ik tegen Newt.
'Hoe wil je dat regelen dan? Gally gaat dat nooit goedkeuren,' zegt Newt en hij kijkt naar Teresa die weer voor zich uit staart.
'Thomas! Breng die meiden terug naar dat gebouw,' zegt Gally en hij komt naar ons toelopen en pakt Teresa hardhandig van de grond af. Teresa kijkt mij bang aan als Gally haar meesleurt naar de ruimte waar zij en Sanne net in opgesloten zaten. Snel ren ik achter hen aan en doe de deur open voor hun. Ik weet dat Gally anders boos word. Hij sleurt Teresa mee naar binnen en bind haar weer heel strak vast op de stoel waar ze net ook op zat. Gally trekt het touw om Teresa's buik zo strak aan dat ik haar hoor slikken. Ook bind Gally een touw heel strak vast om Teresa's enkels. Daarna doet hij hetzelfde bij Sanne, maar bij haar bind hij het stuk touw om haar buik niet zo strak vast als bij Teresa. Teresa laat haar hoofd hangen terwijl de tranen over haar wangen stromen als Gally eindelijk wegloopt. Als hij de deur heeft dicht gedaan loop ik snel naar Teresa toe en kniel voor haar neer. Ze kijkt mij met tranen in haar ogen aan. Teresa probeert mijn hand weer te pakken, wat net niet lukt. Gelukkig zie ik het en pak haar hand vast en aai voorzichtig over haar zachte huid. Ik kijk achter me en zie dat Newt hetzelfde doet bij Sanne. Ik weet 1 ding bijna zeker: die 2 krijgen iets met elkaar. Ik hoop dat ik ook iets met Teresa krijg, maar eerst moet ze mij volledig vertrouwen...
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro