Teresa pov

De volgende ochtend word ik wakker. Dan bedenk ik me opeens dat ik nog vast zit en probeer me nog een keer los te rukken. Het nieuwe meisje tegenover mij is bij bewustzijn gekomen en kijkt mij vragend aan. Ze weet dat ik geen antwoord kan geven...

Thomas pov

'Gally, ik ga Teresa en die nieuwe wat eten en drinken brengen zodat ze niet verhongeren. Als het aan jou ligt zou je ze nog heel lang vast houden,' zeg ik en ik loop naar Wok toe en haal daar wat eten en drinken voor Teresa en het nieuwe meisje.

'Je doet maar!' zegt Gally. Newt komt naar me toelopen en ik geef hem de 2 borden met eten terwijl ik zelf de 2 bekers met wat drinken vasthoud. We lopen naar de ruimte toe waar Teresa en het nieuwe meisje in opgesloten zitten.

'We moeten echt iets gaan regelen. Zo kunnen we hun niet laten zitten,' zegt Newt.

'Je hebt gelijk, maar van Gally mogen we hun er nooit uit halen,' zeg ik en duw de deur van de ruimte waarin Teresa en de nieuweling in opgesloten open en we lopen naar binnen. Newt sluit de deur. Teresa draait zich om en kijkt angstig naar ons. Ze had waarschijnlijk verwacht dat Gally weer hierheen zou komen. Teresa begint zachtjes te snikken en snel loop ik naar haar toe en haal de tape van haar mond.

'We kunnen het touw om hun polsen toch best los maken? Anders kunnen ze niet eten,' zeg ik en Newt knikt. Teresa gaat voorzichtig een stukje naar voren zitten zodat ik de touwen om haar polsen los kan maken. Newt doe hetzelfde bij het nieuwe meisje die ons nog steeds angstig aankijkt.

'Wie... Wie ben jij?' vraagt de nobie angstig aan Newt.

'Ik ben Newt. Ik weet niet wat Gally bij jullie heeft gedaan, maar je kan ons vertrouwen. Ook Teresa doet je niks,' legt Newt het meisje uit.

'Ik ben... Sanne,' zegt het meisje nadat ze even heeft nagedacht. Newt zet voorzichtig het bord met eten op haar benen zodat ze zelf wat kan eten. Ik zet het bord met eten op Teresa's schoot, maar ze raakt het eten niet aan. In plaats daarvan kijkt ze alleen maar naar Sanne. Dan valt me opeens op dat ze best veel op elkaar lijken. Sanne heeft dezelfde donkerbruine gekrulde haren als Teresa. Ook heeft ze dezelfde kleur ogen. Misschien zijn ze wel zussen, maar dat ze het niet meer weten doordat hun geheugen is gewist.

'Teresa, je moet wat eten,' zeg ik en Teresa kijkt mij aan en knikt dan. Ze haalt diep adem en pakt dan het stuk brood aan. Als ze dat op heeft geef ik haar het glas met water en dat drinkt ze gulzig op. Dan voel ik dat Teresa verstijfd en niet veel later gaat de deur open. Gally staat in de deuropening en komt naar ons toegelopen.

'Waarom zijn ze los?!' vraagt hij boos en pakt het stuk touw van de grond en bind Teresa's polsen nog strakker dan eerst vast op haar rug. Ook het touw om haar buik doet hij nog strakker, niet dat dat kan... Daarna doet hij hetzelfde bij Sanne die hevig tegenstribbelt.

'Ik weet niet hoor, maar volgens mij moeten ze wel eten. Als ze niet eten, gaan ze dood,' zeg ik en ik kijk Teresa, die tranen in haar ogen heeft van het pijnlijk snijdende touw in haar buik, met medelijden aan.

'Ach, als ze dood zijn hebben we weer 2 zorgen minder,' zegt Gally. Nu weet ik het zeker; hij is niet van plan Teresa en Sanne vrij te laten...