Teresa pov

'Ik herinner me alles weer,' zeg ik en Sanne trekt mij dicht tegen zich aan.

'Dat zie ik. Beloof je me dat je weer goed gaat eten? Ik hoorde namelijk van Eva dat je alleen maar soep kan eten door de pijn in je zij,' zegt Sanne.

'Ik beloof het.' Ik glimlach moeizaam naar haar en leg mijn hoofd op haar schouder.

'En wil je me beloven dat je zometeen samen met Eva naar het ziekenhuis gaat?' vraagt Sanne en ik kijk Eva vragend aan. Ze knikt en ik knik naar Sanne ten teken dat ik met Eva naar het ziekenhuis ga. Niet dat ik er veel zin in heb, maar het moet en het is misschien wel het beste. Dan weet ik tenminste waarom ik zo'n pijn in mijn zij heb en waarom ik niet goed kan eten.

Een halfuur later zitten Eva en ik in de auto op weg naar het ziekenhuis. Na 10 minuten rijden helpt Eva mij uit de auto en ondersteund me naar binnen.

'Wil je in een rolstoel zitten?' vraagt Eva en ik knik. Eva helpt mij in een rolstoel terwijl er een zuster naar ons toe komt lopen.

'Waarmee kan ik u helpen?' vraagt de zuster.

'Ik wil graag dat u dit meisje onderzoekt. Ze heeft veel te weinig te eten en drinken gekregen de afgelopen 2 maanden. Ook heeft ze veel last van haar zij en ze heeft moeite met ademhalen en eten,' legt Eva uit en ik staar angstig naar de aquablauwe jurk die ik nog steeds aanheb.

'Kom maar even mee. Dan kan ik haar onderzoeken en kijken wat er precies aan de hand is,' zegt de zuster en ze loopt voor ons uit naar een behandelkamer.

'Ga maar liggen,' zegt de zuster en ik ga op het behandelbed liggen. De zuster pakt een naaldje en andere spullen om een infuus mee te maken.

'Ik ben Mia,' stelt de zuster zich even later voor als er een infuus in mijn arm zit dat weer met een klein slangetje, waar vloeistof doorheen stroomt, vastzit aan een groot apparaat op wieltjes.

'Ik ben Teresa,' stel ik mezelf voor.

'Kom, ik breng jullie naar haar kamer waar ze een poosje zal moeten blijven totdat het wat beter met haar gaat,' zegt Mia en ze loopt voor ons uit naar de kamer waar ik de komende tijd zal slapen.

'Ga maar vast liggen. Dan zorg ik dat er zometeen wat te eten en drinken word gebracht,' zegt Mia.

'Is goed.' Eva helpt mij om te gaan liggen. Daarna rijd ze het apparaat waar het infuus aan vast zit, naar de linkerkant van het bed. Mijn linkerarm, waar het infuus in zit, leg ik boven de dekens neer net zoals mijn andere arm. Daarna ga ik op mijn rechterzij liggen zodat ik naar Eva toe lig die op een stoel naast mijn bed zit. Mia loopt de kamer uit om wat te eten en drinken te halen voor ons.

'Ik hoop dat ik snel weg mag uit het ziekenhuis,' zeg ik zacht.

'Als je goed eet mag je denk ik snel weer terug naar mijn huis,' zegt Eva en ik glimlach naar haar.

'Denk je dat Sanne, Thomas, Max, Mara en Chuck zometeen komen?' vraag ik.

'Vast wel. Ga anders maar even slapen. Dan maak ik je wakker als ze er zijn,' zegt Eva als ze ziet dat ik er moe uit zie. Ik knik en sluit moe mijn ogen.

Sanne pov

Thomas en ik zitten voor de Ponti op een bankje. Ik denk de hele tijd aan Teresa en vraag me af hoe het nu met haar gaat. Ik maak me zorgen om haar.

'Zullen we naar het ziekenhuis gaan?' vraag ik aan Thomas.

'Is goed, maar hoe moet dat dan met Mara en Chuck?' Thomas kijkt mij vragend aan.

'Die kunnen mee of één van Eva's collega's kan misschien wel op ze passen, denk ik,' stel ik voor.

'Misschien Marion Dreessen? Dat is een erg aardige collega en vriendin van Eva heeft Eva vertelt,' zegt Thomas en ik knik.

'Dan gaan we even langs haar. Eva zei dat Marion dichtbij woont.' We lopen naar Chuck, Max en Mara toe en dan lopen we naar Marion's huis. Marion zit op een stoel voor haar huis, dus het is niet echt moeilijk om haar te vinden.

'Hé,' groet Marion ons.

'Hey. We wilden vragen of Chuck en Mara even bij jou mogen blijven. Thomas e ik willen even bij Teresa langs in het ziekenhuis en we denken dat het anders te druk voor haar word,' zeg ik.

'Dat is prima. Geef maar even door aan Eva dat we morgen niet hoeven te werken, ' zegt Marion.

'Is goed. Bedankt,' zegt Thomas en ik geef Mara nog een knuffel en dan gaan Thomas, Max en ik op weg naar het ziekenhuis.