Hoofdstuk 22
Teresa pov
Volgens mij zit ik hier nu al bijna 2 dagen opgesloten en ik vraag me af of Thomas, Sanne, Newt en Max mij nog wel gaan bevrijden... Het touw om mijn buik doet pijn en ik heb het ijskoud.
'Teresa?!' ik draai mijn hoofd om naar degene die mijn naam roept. Het is Gally.
'Ik had niet verwacht dat je nog zou leven,' zegt hij met een gemene grijns en hij trekt de tape van mijn mond af.
'Ik ben sterker dan je denkt,' fluister ik en Gally maakt mij helemaal los behalve het touw om mijn buik, die je niet ziet, en het touw om mijn polsen.
'Kom mee,' zegt Gally en hij sleurt mij mee naar buiten. Ik val vlakbij de deur.
'Thomas...' zeg ik zacht als ik Thomas voor de deur zie staan.
'Je vertelt niemand over dat touw om je buik, begrepen?! Anders sluit ik je nog een keer op!' sist Gally in mijn oor en dan duwt hij mij nog een keer op de grond en dan loopt hij weg.
'Kom, we gaan,' zegt Thomas en hij helpt mij met opstaan. Sanne komt aanlopen en houd mij stevig vast terwijl Thomas het touw om mijn polsen losmaakt.
'Er klopt iets niet... Ze stikt nog steeds bijna,' zegt Sanne en ik kijk naar Gally die zijn hoofd schud.
Touw om mijn buik... Van Gally mag ik er niks over zeggen, anders sluit hij mij nog een keer op. Zeg ik tegen Thomas in zijn geest.
'Ik haal het touw van je buik af als Gally niet kijkt. Eerst gaan we wat eten. Je zal wel honger hebben,' zegt Thomas met medelijden en ik knik. Thomas slaat een arm om mij heen en Sanne legt haar hand even op mijn zij waar het touw zit.
'Kom.' we lopen terug naar de hangmatten en voordat Thomas mij helpt om te gaan liggen maakt hij het touw om mijn buik los. Opgelucht haal ik adem en kijk Thomas dankbaar aan. Dan helpt hij mij om te gaan liggen. Ik ga op mijn zij liggen en sluit mijn ogen. Niet veel later val ik in een diepe, maar onrustige slaap.
Thomas pov
Ik zie dat Teresa in slaap is gevallen en dan pak ik haar hand vast. Ik voel dat ze er zachtjes in knijpt en er stroomt direct een warm gevoel door mijn lichaam. Ik glimlach en kijk op naar Sanne.
'Kom eens,' zeg ik en Sanne knielt naast mij neer. Ze pakt Teresa's hand van mij over en dan zie ik dat ze glimlacht.
'Wauw... Ik denk dat Gally daarachter is gekomen en dat hij haar daarom telkens opsluit,' zegt Sanne zacht.
'Je kan nog wel eens gelijk hebben,' zeg ik en Sanne glimlacht. Dan staat ze op en loopt weg. Ze loopt naar de eetruimte om wat te eten en drinken voor Teresa te halen.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro