TMSH: 이십 (20)
A/N: SO! I'm back! AHAHAHA, Ngayon lang ako nakapag ud, dahil alam ninyo na 'yon pero hindi 'ko na maatim na wag mag update e kaya nag update na ako, i'm so sorry for the super late update, tho hindi 'ko pa natatapos iyong module ko tapos may dumagdag nanaman kaya ngayon lang ako nakapag update but malapit naman na matapos ang module ko kaya pwede na ako mag update ngayon...
Pero hindi lagi lagi, AHAHAHA So ayon lang, nag explain na ako kaya alam 'kong maiintindihan ninyo ako :))
CHAEYOUNG POV.
'N-nasan ako?'
Napapikit ako ng mariin ng maramdamang kumirot ang ulo 'ko, hindi 'ko na kayang tumakbo, sumasakit ang pagkababae 'ko dahil sa nangyari samin ni Jimin.
Everything is blurry. I couldn't see the place cleary.
Ramdam 'ko ang panginginig at nanghihina 'kong paa, i was feeling empty like i don't have my soul left. Sa kahinaan ay napaupo na lang ako sa sahig, napangiwi pa ako dahil sa biglaang pag bagsak 'ko, pinilit 'kong tumayo pero hindi 'ko talaga kaya.
"Ano ng gagawin 'ko dito?" Nang lulumo 'kong sambit, bumuntong-hininga ako at inilibot ang paningin sa paligid, nanlaki ang mata 'ko ng may makitang taong papalapit sa gawi 'ko kaya ako nataranta.
Dahil sa kalabuan ng paningin 'ko ay hindi 'ko siya makita ng maayos.
"S-sino ka?!" Sigaw 'ko sa lalaking iyon, maliit lang siya tapos maputi dinaig pa ako sa kaputian. Bago pa siya nakalapit sa 'kin ay nanlabo na ng tuluyan ang paningin 'ko.
The next thing i knew that i was embrace with that guy, and after that it's turns black.
"Bilisan mo ang pag punta, wala siyang malay. Wala akong pakialam 'kong makakapunta ka o hindi, bigyan pa kita ng helicopter tamo, sinong dapat ang mamatay?"
Napangiwi ako ng makaramdam ng sakit, dahan dahan 'kong iminulat ang mata 'ko.
'That voice is familliar.'
"Oh, gising kana." Nagitla ng pagitnaan niya ako, inilagay niya ang kamay niya sa gilid ng tainga 'ko, nag iwas ako ng tingin at pumikit.
"Buksan mo ang mga mata mo, chaeyoung, you should be happy because your boyfriend is back." Sambit ni yoongi, bumuntong-hininga ako.
'Tama bang umalis ako sa bahay ni jimin? Parang nasayang lang ang pag takas 'ko 'kong makukuha rin pala ako ng isang demonyo.'
YOONGI POV.
"Y-yoongi?" Patanong na sambit niya sa pangalan 'ko, seryoso na tinitigan 'ko ang mukha niya, tila umaalab sa galit ang puso 'ko ng makitang ang dami niyang chikinini sa leeg at may pasa-pasa rin sa kamay niya.
Kakikitaan siya ng takot sa totoo lang and i hate the fact that she was scared at me.
'Anong ginagawa sayo ni jimin, chaeyoung?'
"I miss you babe," ngumisi ako ng titigan niya ako, humahamapas ang ash blue niyang buhok, napaurong ako sa gilid ng bigla siyang tumayo, inilibot niya pa ang paningin niya sa buong kwarto 'ko.
"I-ikaw ang nag dala sa'kin dito?" Tanong niya.
Obvious ba?
"Oo." Seryoso 'kong sambit sa 'kanya, i started to move towards her and she backed off. "Why are you going away from me?"
"N-nagmamakaawa ako sayo, yoongi, please, wag rin ikaw..." mahina niyang sambit dahilan para mapatigil ako sa pag lapit sa 'kanya, tinitigan 'ko siya ng mabuti.
'What did she mean by that?'
"Wag rin ikaw? Anong ibig mong sabihin?" Taka 'kong tanong sa 'kanya ngunit naandoon ang pagkaseryoso, nag baba siya ng tingin at umiyak.
'What the...'
"Hoy! Chaeyoung, sagutin mo tanong 'k--" hinawakan 'ko ang balikat niya dahilan para mapahawak siya doon at mapasigaw ng mahina, pilit niyang inalis ang kamay 'ko kaya ako na ang kusang bumitaw, hinimas niya ang balikat niya habang natulo ang luha.
'What the fuck!'
Mariin akong napapikit, nabanas ako at pakiramdam 'ko tumaas ang dugo 'ko sa ulo, mabilis 'kong tinanggal ang buhok niya sa balikat, and pushed them back as they were hiding her collarbone and neck.
Nakagat 'ko ang labi 'ko sa gulat, nakita 'ko na ang chikinini niya sa leeg pero sa loob pa niyon ay meron, may pasa ang collarbone niya na nahahaloan ng chikinini pati iyong balikat niya mayroon din.
Iyong leeg niya napapalibotan ng hickey kaya mas lalong uminit ang ulo 'ko, tumalim ang tingin 'ko sa leeg, collarbone niya at sa balikat niya, hickeys, bites all over her neck pansin 'ko rin na may kagat ang labi niya dahil namumula ay may namumuo pa dong dugo.
Hinila 'ko ng marahan ang pangibabang labi niya at tama nga ako mayroon iyong kagat at may dugo dugo pang tuyo.
She was completely destroy
Ipinikit 'kong muli ang mata 'ko sa galit at inis, matalim na ang tingin 'ko sa 'kanya ng iminulat 'ko ang mata 'ko.
"Ginawa 'to ni jimin, tama ba?" Nag titimping galit na tanong 'ko sa 'kanya, ilang minuto ang itinaggal bago siya makatuon, tahimik siyang tumango habang nakababa ang tingin.
"At tumakas ka sa'kanya?" Tanong 'kong muli sa 'kanya, umiling siya bilang tugon.
"Bakit ka tumakas don?" Tanong 'ko, dahan-dahan siyang tumingala, her eyes filled with tears when she met my calm eyes.
I need to calm, ayaw 'ko siyang saktan. Kamumuhian 'ko ang sarili 'ko 'kong ginawa 'ko yon.
"Gusto 'kong lumayo iyong pinaka malayo sa mundong 'to." Garalgal na boses na ani niya, lumamlam ang mata 'ko i felt like my heart broke into million of pieces after she said that.
"Ayaw 'ko ng mabuhay. Diring-diri na ako sa sarili 'ko yoongi..." mahina niyang ani, she started to hit my chest, i just let him do that.
'Ang gago mo jimin... Napakagago mo."
"Bakit mo pa ako niligtas?" Ng hihina niyang tanong sa 'kin.
Because i want to...
Because i care for you...
Because i lov---
"I am so worthless now. Ayoko ng m---"
"TUMAHIMIK KA!" Napatalon siya sa gulat ng pag taasan 'ko siya ng boses, galit na galit na ako na mere fact that she don't want to live anymore.
"Who are you to decide that you are worthless?" Seryoso na sambit 'ko sa 'kanya, hinawakan 'ko ang mukha niya at hinalikan ang noo niya, she seem to surprised to what i did, i softly pulled her in to my embrace, mahigpit 'ko siyang niyakap.
Naramdaman 'ko ang kamay niyang nag lakbay sa likod 'ko at hinihila ako papalapit sa 'kanya, she pressed her face in my chest and hugged me tightly dahilan para makahinga ako ng malalim. Inilagay 'ko lang ang baba 'ko sa ulo niya at hinimas himas ang buhok niya.
She was sobbing hard.
"You are so much precious to me." Sambit 'ko habang hinihimas ang ulo niya to make her calm down.
"You don't have idea...What you mean for me." Bulong 'ko
"S-suga---"
"Shhh, don't talk Chaeyoung, let this moment be quite yet peaceful..." bulong 'ko i tighten the hug.
CHAEYOUNG POV.
Aaminin 'kong naninibago ako kay yoongi the way he hug me tighten and embrace me like he didn't scared me. Parang may iba sa'kanya.
Aaminin 'ko rin na nakaramdam ako ng ginhawa sa yakap niya i felt safe in his arm like he was my protector to bad guy.
Napapaisip rin ako na anong ngyari sa 'kanya? Nag bago na ba siyan? Lots of question were bugging in my mind. But my mind was focused on his warmness... i really needed this kind of warm hug in theses recent days.
I felt like i was with my dad, my mom, but suddenly i snapped in reality. Pinunasan 'ko ang luha 'ko at marahan siyang itinulak.
'Chaeyoung ano bang ginagawa mo? He is suga, not your old meow meow who was very sweet in highschool days.'
"Felt shy?" Tinignan 'ko siya, i looked away in embarrasment.
"H-hindi...H-hindi ako na h-hihiya." Gustong gusto 'kong tampalin ang bibig 'ko dahil gumagaralgal pa ang boses 'ko sa takot at inaamin 'ko rin na nahihiya ako.
"Let me take you to the hospital." Sambit niya.
"Hospital?" Nanlaki ang mata 'ko ng pumasok sa utak 'ko si taehyung.
'Right!'
"S-si taehyung!" Sigaw 'ko. Napatakip pa ako sa bibig 'ko dahil isinigaw 'ko pa iyon. Napatingin ako kay yoongi, nag tataka na siyang nakatingin sa 'kin.
"Taehyung? Bakit? Anong nangyari sa 'kanya?" Sunod-sunod na tanong niya sa 'kin.
"Binugbog siya ni jimin pati iyong mga tauhan niya." Sambit 'ko sa 'kanya. Rumehestro ang galit sa mukha niya
"Bakit?"
"Hindi 'ko alam, nag mamakaawa ako sayo yoongi dalhin mo 'ko sa hospital." Pag mamakaawa 'ko sa 'kanya.
"Oo, dadalhin kita don, but just let me know where he is admitted." Sambit niya, tumango tango lang ako.
Negative though was filled in my head kaya napapikit ako at pilit na iwinawaksi ang mga iyon sa aking isipan.
"Papaano 'ko may masamang ngyari sa 'kanya?" Nag aalala 'kong sambit sa kawalan.
"Wag kang mag alala, alam 'kong walang gagawing masama si jimin kay tae---"
"Hindi mo siya kilala, napakademonyo niya yoongi dalhin mo 'ko don." Sambit 'ko.
"I can't take risk of sending you towards taehyung, chae. Jimin will find you." Mariin niyang sambit sa 'kin. Natigilan ako sa sinabi niya.
"Jimin will find you."
"Jimin will find you."
"Jimin will find you."
"Jimin will find you."
"Mahahanap naman niya ako kaagad e." I let out a sad chuckle.
"Death was the only thing that can take me away from him." Tuluyan nanamang namuo ang luha sa mga mata 'ko sa isiping mahahanap nanaman ako ni jimin.
'I know he will find me, baka nga hinahanap na ako nyon ngayon e.'
"Chaeyoung i will not jimin---"
"He will surely come here." I wiped my tears away and looked at him with my blank expression.
"He surely." Sambit 'ko pa.
"Master?!" Sabay kaming napatingin sa pintuan ng may tumawag kay yoongi. Nangunot ang noo ni yoongi pati na rin ako ng makita ang buo niyang mukha, namamawis ang mga noo niya halatang kinakabahan.
"Bakit?" Tanong ni yoongi dito.
"Park jimin is here."
Nanlaki ang mata 'ko ng sambitin iyon ng tauhan ni yoongi, bigla akong nataranta sa katutuhanang nahanap na ako ni jimin and surely he will get me.
"Sinabi 'ko naman sayo diba, mahahanap at mahahanap niya ako." Nag papanic 'kong sambit sa 'kanya, tumayo siya at hinawakan ang dalawa 'kong balikat.
"Chaeyoung huminahon ka." Sambit niya, tinitigan 'ko siya sa mata niya, his eyes show scared i don't know, hindi 'ko alam 'kong para sa'kin ba 'yon.
'Is he scared about me?'
"A-ayokong sumama sa 'kanya." My whole body started to tremble. Umiling siya at tumalim ang tingin.
"Wag na wag kang lalabas ng kwarto chaeyoung naiintindihan mo ba ako?" Sambit niya. Tumango na lang ako.
"Hindi 'ko hahayaan na malaman niyang naandito ka sa'kin." Sambit niya pa.
"P-pero---"
"Mag tiwala ka lang sa'kin." Sambit niya, tumango na lang ako, binitawan niya ang balikat 'ko at nag mamadaling umalis.
YOONGI POV.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong 'ko kay jimin pagkababa na pagkababa 'ko, naabotan 'ko siyang nakaupo sa sofa animoy relax na relax
'Abno ang puta.'
Gago rin nito e, nakuha pang mag relax, ng ganon ang sitwasyon ni chaeyoung?
"Nasaan si Chaeyoung?" Iyon na ang una niyang tanong sa 'kin, nag taas siya ng tingin sa 'kin, his eyes is dark kaya tumalim ang tingin 'ko sa 'kanya.
"Lumayas siya?" Ngumisi ako at hindi pinahalata ang galit 'ko. "So bad of you jimin." Natatawa 'kong sambit sa 'kanya.
"Nasaan si chaeyoung?" Nakita 'kong nag igti ang panga niya kaya mas lalo pa akong ngumisi.
"Woah, you are asking me like i have taken her." Umigti muli ang panga niya at tinaliman ako ng tingin.
"Hyung, you think that i don't have a surveillance cameras in my area? Huh?" Sumeryoso ang mukha 'ko, tumayo siya at pumunta sa gawi 'ko.
"Ilabas mo na siya." Seryoso niyang utos sa 'kin. Mas lalong tumalim ang tingin 'ko sa 'kanya.
"Pano kapag sinabi 'kong ayoko 'ko?" Sambit 'ko sa 'kanya. Marahan siyang tumawa at siya ako pinukulan ng masamang tingin
"Aish, this girl making me to fight with my close friend." Sambit niya.
"Hindi siya, it's you, your stubborn mind." Giit 'ko sa 'kanya.
"Okay! Okay! Okay!" Inirapan niya ako, na parang bakla.
"Wag mo ng sayangin ang oras 'ko hyung, ilabas mo na siya." Mariin niyang sambit sa 'kin.
"Do you think, that i will let you take her?" Sambit 'ko, napatingin ako sa bulsa ni jimin ng mag rig ang phone niya, he looked at the caller id and answered the call.
"Pupunta ako." Sambit niya, he cut the call in no time.
'Tamo, bastos talaga.'
"Pwede ka ng umal---"
"Sasama siya sa 'kin if she don't want her loved one to get killed." Ngumisi siya sa 'kin dahilan para mag igti ang panga 'ko sa galit. Susugurin 'ko na sana si jimin ng hindi lang nag tatakbo ang katulong papunta samin.
Nag taka ako dahil may bahid na dugo ang damit niya, namamawis na rin ang buo niyang mukha na para bang nakakita ng multo.
"M-master!" Tawag niya sa 'kin.
"Bakit?" Taka 'kong tanong sa 'kanya.
"Si...s-si..."
"Ano?!" Sigaw 'ko dahil ang simula ng umusbong ang kaba sa dibdib 'ko.
'Don't do a stupid things chaeyoung...'
"Nag laslas po iyong kasama ninyong babae." Sambit niya, dahilan para manlaki ang mata 'ko.
"Fuck!" Bulalas ni jimin at tinulak ako dahilan para mapagilid ako, nag mamadali siyang umakyat papunta sa kwarto 'ko.
CHAEYOUNG POV.
"Ilabas mo na siya."
My whole body was shaking as i heard jimin's voice from the living room, i don't want to go, ayokong sumama sa 'kanya.
'Anong gagawin 'ko?'
Namamawis na rin ang palad 'ko sa takot at kaba na nararamdaman, namumuo na rin ang butil na pawis sa noo 'ko at panay na rin ang lakad 'ko, paro't parito dahil hindi na ako mapakali.
'No! No...no i will not go with him.'
"S-sigurado akong k-kukunin niya ako." Nag simula ng mag unahan sa pag tulo ang mga luha 'ko sa takot.
"Ayokong sumama." Napahagolgol ako.
Iyong ginawa niya kay taehyung ay ayokong gawin niya kay suga.
Suga was important to me kahit pa na nasaktan niya ako, i don't want him to be like taehyung. Nabubugbugin hanggang sa masatisfied siya.
"Chaeyoung...don't let my inner demon to harm anyone. Otherwise i won't take much time to destroy the life of---"
"Napakasama mo jimin, napakademonyo mo, anong gagawin 'ko paniguradong sasaktan niya si yoongi." Nag papanic na sambit 'ko sa sarili 'ko. Natigilan ako ng may marinig ako.
"Sasama siya sa 'kin if she don't want her loves one to be killed."
Bumigat ang panghinga 'ko, para 'kong nahugot lahat ng hininga 'ko dahil sa narinig.
"A-anong gagawin 'ko." Nag papanic na talagang sambit 'ko, ang bilis ng tibok ng puso 'ko dahil sa kaba. Natigilan ako ng mamataan 'ko ang wine glass na nanasa desk ni yoongi. Walang alinlangan na kinuha 'ko iyon at ipinalo sa drawer niya dahilan para mabasag iyon.
Nanginginig na kinuha 'ko ang basag na wine natulo ang luha 'ko at nanginginig na itinapat ang matalim na wine na iyon sa pulsuhan 'ko.
Alam 'kong katangahan ang gagawin 'ko pero... This is the only way to free myself.
Tears were flowed down to my face non-stop. Inilapit 'ko pa ng inilapit ang matalim na iyong sa palapulsuhan 'ko hanggang sa maramdaman 'ko na ang talim nito.
Nakagat 'ko ng mariin ang pangibabang labi 'ko sa takot at kaba, but this is the only way. I will not let him have me.
Never
Ever.
I love you dad...
I started to put force on the broke glass and it pierced through my skin. Mariin akong napapikit ng tuluyan 'kong nahiwa ang palapulsuhan 'ko, blood flow down on my wrist kaya napadaing ako sa sakit.
M-mom, i am coming...
I put the full force on the glass again and cut my wrist for the second time, bumigat ang panghinga 'ko nag sisimula ng mag labasan ang dugo 'ko at tutulo sa sahig.
Napaupo ako sa sakit, walang tigil sa pag tulo ang luha 'ko, i again cut my wrist for the three times, four and it's reach for the five times before i fall down, blood all over the floor and my vision started to get blurry.
I couldn't see anything but blurry, nakanganga ang bibig 'ko dahil nauubusan ako ng hininga. Patuloy lang sa pag daloy ang dugo 'ko i made sure that the cut i made in my wrist was so deep para mamatay na ako.
"Chaeyoung! Anong ginagawa mo?!" I saw a aged woman coming towards me, kinuha niya ang matalim na iyon nanasa kamay 'ko at mabilis na hinagis iyon sa isang tabi, kinuha niya ang dumudugo 'kong kamay ngunit kumirot lang ito pero para akong walang maramdaman.
I felt numb, all i couldn't felt was hurt in my heart not in my wrist.
Namansyahan ang damit niya ng dugo 'ko, kita 'ko ang pag aalala na nakarehestro sa mukha niya ngunit pinag sawalang bahala 'ko iyon.
'All i want was to die...forever.'
Before i close my eyes, ay naabotan pa ako ni jimin my eyes was half open pero nakita 'ko ang gulat at pag aalala sa mukha niya.
'You have guts to get concerned to me jimin, your so evil!'
My tears flowed down to my eyes before i close my eyes, the darkness surrounding me as i close it.
Mom, wait for me...
__
Nagustuhan ninyo?
Mag comment lang kayo AHAHAHA :))
Sorry for the late update guys, i made sure na babawi ako sa inyo and sorry for the erros if you see any erros i'm sorry, i will just edit it if i read this hehehehe :))
Basta comment lang kayo kapag nagustuhan ninyo ito ^__^
Ba bai mwah ♡
😑
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro