JIMIN POV.
"Boss, malakas po ang ulan sa labas." Napatigil ako sa pag hubad nang polo 'ko at nilingon ang isa sa mga tauhan namin.

Tinignan 'ko siya nang may seryoso ang mukha, At kailan siya na ngialam kay chaeyoung?

"Ano naman?" Malamig na sabi 'ko sa 'kanya, nakita 'ko pa ang pag lunok niya bago nag baba nang tingin.

"Nasa labas po si Mrs. Pa--"

"Nag-aalala kaba sa asawa 'ko?" Seryoso na sambit 'ko, mabilis na umiling siya sa sinabi 'ko.

"Hindi po, ang ibig 'ko lang sabihin ay makakasama po sa 'kanya kapag nag taga---"

"Kukunin 'ko rin siya, lumabas kana wag na wag mong susubukan na ipasok siya, hintayin niyo lang ang utos 'ko 'kong ipapasok niya na ba siya o hindi." Mabilis na tinalikuran 'ko siya at pinag patuloy ang pag tagal nang mga butones.

"Masusunod." Narinig 'ko ang yapak niyang papalayo kaya bumuntong-hininga ako at naiinis na inalis ang polo 'ko na basang basa. Kinuha 'ko ang towel 'ko at pumasok sa banyo.

Nang natapos maligo ay tinutuyo 'ko na ang buhok 'ko nang makalabas sa banyo, i was wearing a skinny jeans but i was topless.

Suddenly my phone started to buzz, i looked at the caller id my eye brows frown when i saw it was a unknown. Naiinis na ginulo 'ko ang buhok 'ko atsyaka lang sinagot ang tawag.

"Sino 'to?" Nakakunot na ang noo 'ko habang nakatingin sa pader.

["J-jimin?"]

Parang akong nasakluban nang langit at lupa nang marinig 'ko ang boses na iyon, i felt like my heart stopped for a moment. Gulat lang ang mukha 'ko habang nakatingin sa 'kong saan.

["Jimin? Natatandaan mo pa ba ako?"]

'How can't i remember you?'

Hindi pa nang sisink-in sa utak 'ko na ngayon ay kausap 'ko siya matapos nang lahat nang yari saming dalawa.

"When did i forgot you?" Sumeryoso ang mukha 'ko narinig 'ko ang bumuntong-hininga niya sa kabilang linya.

["I miss you"]

Matapos niya iyon sabihin ay narinig 'ko ang pag hikbi niya kaya natranta ako.

"Anong ngyayari sayo?" Natataranta na sambit 'ko. Wala akong ibang narinig kundi ang hikbi at iyak niya.

["I'm sorry, please sana mapatawad mo 'ko. Let's meet now, at the same spot when we met for the first time."]

I was about to say something when she cut me off by speaking again.

["Hihintayin kita."]

Matapos niya iyon sabihin ay mabilis 'kong binitawan ang cellphone 'ko at mabilis na kinuha 'ko ang coat 'ko sa walking closet 'ko at mabilis na lumabas nang kwarto.

"Aalis ako, wag ninyo akong susundan." Mabilis na inayos 'ko ang polo 'ko habang nag titipa sa cellphone 'ko, mabilis na kinuha 'ko ang susi nang sasakyan pati na rin ang payong.

"Pero boss, paano po si mrs. Pa---"

"Nag mamadali ako, hindi ako mag tatagal babalik rin ako agad." Hindi 'ko na siya pinansin at nag mamadaling lumabas, agad 'kong binuksan ang payong at nag lakad papunta sa kotse 'ko.

"Open the gate!" Sigaw 'ko sa tauhan 'ko, nag mamadali niyang kinuha ang payong nanasa tabi lang niya at madaling binuksan ang pinto, mabilis 'kong restart ang kotse 'ko at pinahaharorot ito papunta sa 'kong saan lugar na una naming pag kikita.

"Aish! Where is she?" I push my hair on the back of my head, inilagay 'ko ang dalawa 'kong kamay sa bewang 'ko at tumingin-tingin sa paligid.

"I'm here." I guickly turned around to see her, and she was there...

My first love.

Nag taka ang mukha 'ko nang makitang nakawedding dress siya kaya napatingin ako sa 'kanya. Kahit umiiyak siya ay maganda pa rin siya.

'Hindi na yata iyon mag babago.'

"Why are you in that dress?" Seryoso na tanong 'ko sa 'kanya.

"Tumakas lang ako sa kasal namin." She was crying mess right in front of me. Seryoso lang ang tingin 'ko sa 'kanya.

"At bakit mo yon ginawa?" Tanong 'ko, sabay-sabay na tumulo ang luha niya pero hindi siya lumalapit sa 'kin.

"Dahil, narealized 'ko na. Mahal pa rin kita." Umiling ako sa sinabi niya, hindi pwede. Ayaw 'kong mapahamak siya nang dahil sa 'kin ayoko.

"I'm a mafia, Eunbi." Mariin na sambit 'ko sa 'kanya. Umiling lang siya kaya napapikit ako nang mariin.

"W-wala akong p-pake." Hirap na hirap na sambit niya tinakpan niya ang mukha niya at doon umiyak nang umiyak. She ran towards me and hugged me tightly. I didn't hug her back i was remainded in my postion.

"Tumakbo ako jimin, para sayo. Wala akong mapupuntahan o matitirhan ikaw lang ang mayroon ako." Nahikbi niyang sambit. Pilit 'ko siyang inilalayo sa 'kin ngunit hinihigpitan niya lang ang pagyakap sa 'kin kaya wala akong nagawa 'kong hindi ang pabayaan siya.

"Kasal na ako eu---"

"Alam 'kong kasal ka na, wala ka namang choice diba 'kong hindi ang magpakasal sa ibang babae dahil sa posisyon na gusto mong makuha sa dad mo." Nahihirapan na sambit niya, wala akong masagot it was true, kailangan 'kong mag pakasal sa ibang babae para makuha 'ko ang posisyon na gusto 'kong makuha kay dad.

"You can divorce her." Mas lalong sumeryoso ang mukha 'ko dahil sa sinabi niya, naradaman 'ko ang pag higpit pa ang yakap niya.

"I'm sorry kase hindi 'ko na reliaze o hindi 'ko man lang nakita yong pagmamahal mo sa 'kin." I didn't say anything, wala naman akong kailangan sabihin bukod sa sinabi niyang mag devorce kami ni chaeyoung ay hindi 'ko kaya.

"But why you didn't confess your feelings for me before, you are really idiot." Narinig 'ko ang bahagya niyang pag tawa pero hindi 'ko natawa. Today i got my love... the story of unrequired love was over...

She is in my embrace then why i'm not feeling happy? Parang may naiiwan, para akong may naiwan. Ano 'to? Bakit parang pakiramdam 'ko walang laman ang puso 'ko? I didn't desired of getting eunbi, as i loved her so i didn't wanted her to be because of me but who whould risk a life and ditched the wedding and come towards a mafia like me?

How could someone realize his or her love for 5 years? O hindi 'ko lang talaga alam 'kong anong ibig sabihin ng pag ibig kaya ako nag kakaganito. I don't know whether i am happy or not, but i feel like i phave won something.

"Jimin?" Napunta ako sa wisyo 'ko nang biglang mag salita si Eunbi. Napatingin ako sa 'kanya.

"Huh?"

"May problema ba?" Nag-aalala niyang tanong, bumuntong-hininga na lang ako bago umiling.

"Wala, let's go." Hinawakan 'ko ang kamay niya at inalalayan siya papunta sa kotse, inalalayan 'ko rin siya sa pag pasok at umikot lang ako papuntang driver seat. Panay ang pisil niya sa braso 'ko pero hindi 'ko siya pinapansin.

Hanggang sa makauwi ay inalalayan 'ko siya, pinulupot niya ang kamay niya sa braso 'ko kaya napapabuntong-hininga na lang ako.

'Parang wala naman nangyayari e, wala na yata akong nararamdaman sa'kanya.'

As i entered in the house, i saw some gaurds standing in the living room. They were blankly looking at eunbi, and i saw her getting awkward.

"Wag ninyo siya titigan, kaibigan 'ko lang siya." Mabilis silang nag sitanguan kaya hindi 'ko na lang sila pinansin

"Boss...pasensya na po." Nag taka ang mukha 'ko nang tumango siya.

"Para san?" Seryoso 'kong sambit, narinig 'ko ang mahina niyang paglunok. At pilit na iniiwas ang tingin sa 'kin kaya kinuwelyuhan 'ko siya.

"Para san sabi?" Naiinis na sambit 'ko.

"K-kailangan po kase naming ipasok si mrs. Park." Nang sambitin niya iyon ay mabilis 'ko siyang nabitawan at nanlaki ang mata 'ko.

I totally...forget about her.

"Hindi po namin kasalanan, iyong kaibigan ninyo po na si Sir taehyung ay ipinasok po siya dito." Napatingin ako sa lalaking biglang sumingit sa usapan namin.

"Taehyung?" Bigla akong nainis nang sabihin nilang naandito si taehyung at siya pa mismo ang nag dala papasok dito si chaeyoung.

"Opo boss, si sir taehyung po ang nag pasok kay Mrs. Park dito, nawalan na po nang malay si Mrs. Park nang ipasok dito." Mabilis 'kong inalis ang kamay ni Eunbi na nakakapit sa braso 'ko.

"Nasaan na siya?" Tanong 'ko.

"Nasa kwarto niya po." Nag mamadaling pumunta ako sa kwarto niya, hahawakan 'ko nasana ang doorknob nang bumukas iyon, mukha ni taehyung ang nabungadan 'ko doon kaya lalong sumeryoso ang mukha 'ko.

Nag titigan kami, halatang hindi siya mag papatalo sa pag titigan namin kaya lumaban rin ako.

"Naandito ka pala." Lumitaw ang ngisi sa labi niya na kinainisan 'ko.

TAEHYUNG POV
"HOY! Chaeyoung?! Ayos ka lang?" Bagsak na ang ulo niya nag panic ako nang hindi man lang niya ako tingilain. Pumunta ako sa gawi niya habang hawak hawak ang payong na nakita 'ko lang.

I gently hold her head and made her look at me. "Hoy! Buksan mo mata mo! Hoy!" Panay ang tapik 'ko sa pisngi niya, mabilis 'ko siyang tintigan, pansin 'kong hindi siya na hinga kaya mabilis 'kong tinignan ang nakatali niyang kamay.

"Open this fucking handcuffs!" Sigaw 'ko sa mga tauhan ng walang puso 'kong kaibigan, agad naman silang tumango at ang isa sa kanila ay pumasok sa loob hindi nag tagal ay nag tatakbo na siya papunta sa 'kin at mabilis na ibinigay ang susi sa 'kin. Nag mamadali 'kong binuksan ang handcuffs at mabilis siyang binuhat, takbo na ang ginawa 'ko para lang maihiga na siya sa kama niya.

Nang makapunta doon ay mabilis 'ko siyang inilagay sa kama niya, doon 'ko lang talaga nakompirma na hindi na siya na hinga at maputla na ang labi niya.

"Tumawag kayo nang doktor! Bilis!" Utos 'ko sa 'kanila, walang anoy-anoy ay mabilis pa sa alas-kwarto ay tumawag na ang isa sa 'kanila nang doktor. Mabilis 'kong tinapik-tapik ang pisngi niya.

"Chaeyoung, open you damn eyes! Please." I started to rub her cold palm. Napatingin ako likuran 'ko nang mag bukas iyon, nakita 'ko ang nagmamaling doktor kasama ang isa niyang nurse na pumunta sa gawi namin.

"Save her." Natataranta na sabi 'ko.

"Check her vital sign," mabilis na pomosisyon ang nurse at tinignan ang vital sign niya, hindi 'ko na maintindihan ang mag sinasabi nila dahil ang iniisip 'ko lang ay si chaeyoung.

"Don't worry sir kami na po ang bahal dito, 'kong maari ay lumabas mo na kayo." Mahinahon na sambit nang doktor. Nauna nang lumabas ang mga tauhan ni Jimin tinignan 'ko muna si chaeyoung na chineck ang mata niya.

Napabuntong-hininga ako at seryoso na binuksan ang doorknob. Ang akala 'ko ay naandito na ang magaling 'kong kaibigan kaso wala, pader at tauhan lang niya ang nadatnan 'ko kaya makailang mura ang pinakawalan 'ko dahil sa inis.

Nag tagal ang pagch-check nila kaya paikot-ikot na ako at hindi 'ko na alam ang gagawin, makailang pag pigil pa ang ginawa nang mga tauhan ni jimin sa 'kin dahil gustong-gusto 'ko nang pumasok at malaman 'kong ano nang lagay ni Chaeyoung.

Maya-maya pa ay nakita 'ko ang papalabas na doktor kaya napabalikwas sa kinauupuan 'ko at pumunta ako sa gawi niya.

"Kamusta siya?" Nag-aalala 'kong sambit, napapailing na inalis niya ang gloves niya at inayos ang glasses.

"She is out of danger, the water went in her lungs and she had a breathing problem. But nothing to worry, i gave her a first treatment na which is iyong saline to energise up." Ngumiti siya sa 'kin kaya nakahinga ako nang maluwag.

"But..." napatigil ako nang bigla niyang dungtongan.

"Anong pero?" Nag-aalala 'kong sambit.

"I think she has some mental health issues," sambit niya na ikinabigla 'ko.

"Anong ibig mong sabihin?" Nag tataka 'kong sambit, lahat kami ay nagulat sa sinabi nang doktor.

"She is a wife of Park jimin...and i know her life must be hectic." Napamewang ako at naiinis na sinabunutan ang sarili.

"Her mind is weak to bear this type of bloody hell atmosphere. If she lived in this such atmosphere then...she will have mental disorder...due to the improper diet, incomplete sleep and over exhausting work, she is weak both physically and mentally." Nasapo 'ko ang noo 'ko at nag igti ang panga.

'Gago ka talaga jimin, puntanginan mo! Walang hiya!'

"Kaibigan ka ni jimin, sana ay maipaintindi mo sa 'kanya ang kondisyon nang asawa niya." Nakagat 'ko ang labi 'ko at napatingin ako sa pinto nang lumabas mula doon ang nurse.

"Nabihisan 'ko na ho siya." Nakangiting sambit nang nurse.

"Aalis na kami, pakainin ninyo siya at painomin nang gamot sa tamang oras." Nakangiting sabi nang doktor.

"Salamat." Nakipag kamay ako sa doktor at tumango, senenyasan 'ko ang mga tauhan ni jimin na samahan sila kaya tumango ito at iginaya sa labas. Nasuntok 'ko ang pader sa kainisan at galit.

'Paano niya na sisikmurang saktan ang isang babaeng tulad ni chaeyoung?!'

Nag mamadali akong pumasok sa loob, nang makapasok ay nakita 'ko siyang mahimbing nanatutulog. Dahan-dahan akong pumunta sa gawi niya at tinitigan siya, ipinamulsa 'ko ang dalawa 'kong kamay at seryoso na tinignan ang mga pasa niya sa panga, kasama na doon ang hickeys niya na halatang kitang kita.

"You have gone through so much this mess. I won't let you suffer." I caressed her head and sigh deeply. Kumunot ang noo 'ko at napapikit nang mariin nang makarinig ako nang boses sa labas, lumingon ako doon at seryoso na pumunta sa gawi nang pinto, binuksan 'ko ang pinto at mukha ni jimin ang bumungad sa 'kin.

"Naandito ka pala." Nakangisi 'kong sambit, hindi nang tagal ang ngisi 'ko nang makita 'ko si Eunbi na nasa living room na nakaupo.

"Anong ginagawa mo dito?" Seryoso niyang sambit, umismid ako at inalis ang tingin kay Eunbi na halatang naiilang na sa titig 'ko. Tinignan 'ko si jimin na may nakalitaw na ngisi pero sa loob-loob 'ko ay nag sisilaban na sa galit ang puso 'ko at pigil na pigil ang ginawa 'kong wag siyang suntukin sa ginawa niya kay chaeyoung, nakapamulsa lang ang kamay 'ko para sa ganon 'ko mapigilan ang sarili 'ko.

"Ah, anong ginagawa 'ko dito? kala 'ko pa naman ay ang mabubungaran 'kong tanong ay 'Ano nang lagay nang asawa 'ko?' Mga ganon ba, ako lang pala ang nag iisip nang ganon." Natatawa 'kong sambit. Nawala ang ngisi 'ko nang ngumisi siya at ipinamulsa rin ang dalawang kamay.

"Nothing goes as you expected, taehyung." Nakangisi niyang sambit, tumango tango lang ako at inismiran siya.

"Tama ka, nothing goes as i expected... what if i say that...i didn't expected to fall for your wife?" Nakangisi 'ko sambit, sarap niyang asarin e. Wala akong gusto kay chaeyoung, kapatid na ang turing 'ko sa 'kanya dahil mula nang mag pa imbestiga ako sa mga tauhan ni Jimin 'kong ano bang lagay ni chaeyoung ay grabe na akong nagagalit pero pigil na pigil ang ginawa 'ko dahil mahirap kalaban si jimin.

Isa lang naman akong business man, wala akong palag sa 'kanya.

"Anong sabi mo?" Natawa ako nang makita ang galit sa mukha niya, ready na nga niya akong sapakin kaso napigilan siya ni eunbi kaya hindi niya na tuloy.

"Jimin, please wag mong gawin yan." Napatingin ako kay Eunbi na hawak hawak ang kamay ni jimin.

"Dapat kang makinig jan kay eunbi, jimin-ah." Nakangisi 'kong sabi, napatingin sa'kin si eunbi at sinamaan ako nang tingin.

"Ano bang ginagawa mo Taehyung? Bakit mo ba siya ginagali---"

"Ginagalit?" Hindi pagpapatapos sa pag sasalita niyang sambit 'ko.

"Bakit dapat siyang magalit? Dahil ba na sinagot kita sa hindi mo gusto o gusto 'ko si chaeyoung?" Nakangisi 'kong sambit.

"Gaurd!" Tawag 'ko sa isa sa mga tauhan ni jimin. "This is prescription, give her meal on time and medicines." Napatingin ako sa gaurd atsyaka tinignan si jimin.

"Iiwan 'ko na sainyo....wala na kase akong tiwala dito sa Kaibigan 'ko." Diniinan 'ko pa ang salitang 'kaibigan' para malaman niyang wala na talaga akong tiwala sa'kanya.

"Inuutusan mo ba ang mga tauhan 'ko?" Seryoso niyang sambit.

"Hindi 'ko sila inuutusan, binibigyan 'ko lang sila nang responsibilidad na alagaan si Mrs. Park Chaeyoung. She is mentally ill. Tomorrow i have appointed a psychatrist, he will treat her." Natigilan siya sa sinabi 'ko kaya matiim siyang napatitig sa 'kin.

"Anong nangyari sa 'kanya?" Tinaasan 'ko siya nang kilay at tinawanan.

'May gana ka pang mag tanong 'kong anong nangyari sa 'kanya e ikaw naman ang may salarin 'ko bakit may mentally ill yan asawa mo!'

"Nag-aalala ka ba sa 'kanya? 'Kong nag-aalala ka talaga sa 'kanya then subukan mong umiwas para sa ikabubuti niya." Seryoso 'kong sambit.

"Mayroon siyang mentally unstable nang dahil sayo..." pumunta ako sa gawi niya at tumigil sa tabi niya, seryoso lang ang tingin 'ko sa harapan at nag salita.

"Kaya 'kong ako sayo, layuan mo na siya at tigilan mo na ang pag papahirap sa asawa mo." Mariin 'kong sambit, matapos 'kong sabihin iyon ay lumabas na ako sa bahay niya.

"Gago ka!" Sigaw 'ko, narinig 'ko pa ang sigaw niya na mag salita sila 'kong ano nang yari kay chaeyoung kaso wala akong naririnig kaya pinakyuhan 'ko na lang ang pintoan niya animoy siya iyon.

"Mamatay ka kakaisip 'kong anongyari sa asawa mo gonggong! Tangina mo!" Sambit 'ko at iniwan na bahay na iyon.

'Nakakagigil siya may ganang pa iyang mag gaganyan e siya naman ang pakana 'kong bakit nag ka ganyan si chaeyoung!'

__

~°~°~°~°~°~
HEY LUVX'S! UNA SA LAHAY SORRY SA SUPER LATE UD 'KO DAHIL SA KATAMARAN NA PINAIIRAL 'KO, SORRY TALAGA MISAN TALAGA SINISIPAG AKO PERO MINSAN LANG IYON, HALOS LAHAT AY KATAMARAN NA ANG TUMATAMA SA 'KIN KAYA SUPER LATE NA NANG UD 'KO, SORRY IYON NA NGA, SANA MAENJOY NIYA ANG PAG BASA DIT.

I LOVE YOU SO MUCH! MUAH ^__^