Hindi ko alam kong kailangan ko bang tanggapin ang sinabi ni Terrence sa akin.

Nasa balkunahi si Terrence sa kwarto ko ng lapitan ko ito. Akala ko ay umalis na ito.

Natigilan ako ng biglang magsalita ito.

"Bumalik ka na sa States. Doon ay mas ligtas kayo ng mga bata."

Lumayo ako sa kanya at humarap, sobrang layo ng tingin nito.

"Ano bang pinagsasabi mo?" tanong ko. Dahil naguguluhan ako sa sinabi nito.

"Ayeisha, hindi ako makagalaw dito ng hindi kayo iniisip."

"Then, dont this about us. That is simple."

"Hindi mo ako naiintindihan!" madiin na sambit nito.

"Pwes, ipa intindi mo. Gusto kong maintindihan."

"Bumalik na lang kayo sa States."

"Hindi kami babalik."

"Then, kailan kong gawin ito. Let's end this relationship. Kung ganyan lang din. Maghiwalay na lang tayo."

Nagulat ako sa sinabi nito. Hindi agad nag-sink sa aking utak ang sinabi nito. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko.

"Then, kailan kong gawin ito. Let's end this relationship. Kung ganyan lang din. Maghiwalay na lang tayo."

"Then, kailan kong gawin ito. Let's end this relationship. Kung ganyan lang din. Maghiwalay na lang tayo."

Paulit-ulit na nag replay sa utak ko ang sinabi niya. Bumalik lang ako sa wesyo ko ng makita kong nilalagay na nito ang mga damit sa travelling bag nito.

Agad kong nilapitan si Terrence. "Hindi pwede, Terrence. Ngayon ka pa susuko. Kung kailan, magiging okay din ang lahat."

"Sawa na ako, Ayeisha. Kung matigas ang.ulo mo. Bahala ka na. Maghiwalay na tayo."

"Siguro, talagang mahal mo ang babaeng iyon. Hindi ka makikipaghiwalay sa akin. Kung wala kang iba."

"Oo, mahal ko siya. Happy?"

Tumulo ang luha ko. "Okay, then. Siguro. Dapat na akong magpakita kay D? Wala ka naman ding pakialam di ba?"

Tinignan niya ako. May gusto siyang sabihin. Pero ayaw niyang magsalita. "Bahala ka," sabi nito. Sabay alis sa aking harapan.

Napaupo ako sa kama ko. Hindi ko matanggap na mawawala lang ang lahat sa isang iglap.

Nasa coffee shop ako ngayon. Gusto kong magpahangin. Kaya pumunta ako dito. Gusto kong i-relax ang utak ko. Hindi ko kinaya ang lahat. Uminom ako ng coffee ko ng may umupo sa tapat ko.

Tumaas ang kilay ko. Dahil hindi ko inaasahan na lalapit ito sa akin.

"I need your help."

"What? Bakit, Adelaine? Anong mapapala ko kung tutulungan kita?"

"Please, tulungan mo ako. Papasok si Terrence sa kapahamakan. Please, pigilan mo siya."

Tumaas ang kilay ko. Ngumisi ako. Isinandal ko ang sarili ko sa sandalan ng upuan.

"I am sorry, Adelaine. Hiwalay na kami ni Terrence, so wala na akong pakialam kung ano ang gagawin niya."

Nanlaki ang mga mata nito, dahil sa sinabi ko. "Ganun na lang iyon? Hahayaan mo na lang na mapahamak si Terrence!" madiing sambit nito sa akin.

"Wala na akong paki, Adelaine. Kung gusto mo. Pigilan mo siya. Baka makinig sa iyo iyon."

Pero sa loob ko ay nababahala ako sa kalagayan ni Terrence. Next week na ang kasal nila ni Danica.

"Anong klase kang asawa!" sigaw nito.

"Correction. I am an ex-wife. Hiwalay na kami. Kaya wala na akong pakialam sa kanya."

Tumayo na ako at iniwan si Adelaine doon. Sumakay ako sa dala kong kotse. Hindi ko muna binuhay ang makina ng aking kotse. Dahil nag-iisip ako.

Ano ang pinaplano ni Terrence. 'Ano ang pinaplano mo, Terrence?' tanong ko sa aking isipan.

Alam kong nakipaghiwalay siya sa akin. Dahil gusto lang niya kaming protektahan. Kahit na may dahilan si Terrence ay sobrang sakit pa rin.

Ikinuyom ko ang mga kamay ko. Binuhay ko ang makita at pinatakbo iyon. Malapit na ako sa gate ng compound ng mamataan ko na may sumusunod sa akin. Kaya kahit na gusto kong pumasok sa compound ay hindi pwede. Baka mapahamak ang mga bata.

Kinuha ko ang baril ko at inihanda iyon. Kinuha ko din ang cellphone ko, para tawagan si Earl.

"May sumusunod sa akin," sabi ko agad dito. Pagkatapos masagot ang tawag ko.

"I'm on the way!"

Agad kong ibinaba ang cellphone ko. Patuloy lang ako sa pagmamaneho. Hindi pa rin nawawala ang sumusunod sa akin.

Tumingin ulit ako sa rearmirror. Wala na doon ang sumusunod sa akin. Tumunog ang cellphone ko.

"Tapos na. Pwede ka ng umuwi."

Ibinaba ko ang cellphone ko at kinabig ang manibela para mag-iba ng direksyon ang kotse ko. Binabaybay ko ngayon ang daan pauwi sa compound. Maayos na din akong nakalalakad. Kaya ko nang lumakad na walang tungkod o saklay man. Nang makarating ako sa compound ay agad kong tinawagan si Earl. Para ipakuha ang sasakyan ko.

Siya na ang bahala sa sasakyan ko. Hindi pwedeng matrace nila iyon.

Pumasok ako sa loob ng bahay kung nasaan nakatira ang mga bata. Bumili din kasi ako ng pasalubong para sa kanila.

"I'm home!" sigaw ko.

Kaya, sabay silang lumingon sa akin. Nagsitakbuhan ang mga bata, papunta sa akin.

"Mommy!" masayang salubong sa akin ni Kaileen.

"Nanay," niyakap naman ako ni Nichole.

"Mabuti naman ang napadalaw ka, mom."

"Dapat kahapon pa. Alam nyo namang busy ang ina ninyo."

"Okay ka na ba, nay?" tanong ni Nichole.

"I am fine. Where is Kenzo?" tanong ko sa kanila.

"Lumabas lang iyon saglit, nay! Baka nandyan lang iyan."

Napatingin ako sa mga bata na masayang kumakain. Kinakain nila ngayon ang dala kong pagkain.

"May alam ka ba sa mga pinaplano ni Terrence?" tanong nito sa akin.

"Wala, nakipaghiwalay siya sa akin. I grand his request. Kaya wala na kami."

"Ano bang mayroong utak iyang asawa mo."

"Correction, ex-husband."

"Ex-husband o ano mo pa siya. Ang gusto kong malaman ay may alam ka ba sa plano niya."

"Wala nga. Hindi ko alam kong bakit naging ganun ang bawat kilos niya."

"Kailangan nating tulungan si Terrence, Ayeisha," saad nito.

"Paano ko siya tutulungan kung hindi na kami nag-uusap."

"Hayaan mo, Ayeisha. Ako ang bahala na dyan. Next week na ang kasal. Kaya kailangan na paghandaan natin ang kasal na iyon."

Napahilamos ako sa aking mukha.

"Hindi maganda ang iniisip ko sa bawat kilos ni Terrence, Ayeisha. Para bang magpapakamatay siya."

Napasuklay ako sa aking buhok. Hindi pwede na di ko gawin iyon kay Ayeisha. May threat na naman at alam ko na mas mapapahamak si Ayeisha at ang mga bata.

"Here you are."

Iniyakap nito ang kamay sa aking katawan. Idiniin pa nito ang mga dibdib sa aking likuran.

"Fill me, Terrence. Gaya kahapon."

Tumayo ako. Tinignan ko siya. Nang-aakit itong nakatingin sa akin. Pero walang effect iyon sa akin.

Kumunot ang noo ko ng mapagtanto ang sinabi nito. "Are you cheating on me?" tanong ko sa kanya.

Lumayo ito ng mapagtanto ang sinabi ko. "Wala ako dito kahapon. So, bakit naman kita aangkinin?" tanong ko.

Bigla itong namutla. "Oh gosh! Nakalimutan ko. I have a dream pala. I am sorry. Akala ko totoo iyong kahapon na inangkin mo ako ng paulit-ulit.

Tinignan ko si Danica mula ulo hanggang paa. I know na may naka install na CCTV dito. A hidden camera sa buong mansion.

Hinapit ko si Danica, para mapalapit sa akin. Hinawakan ko ang pisngi nito at hinaplos. Habang ako nakatingin sa kanya. Hinaplos ko ang labi nito. Binuhat ko ito at nilagay sa table ko, dito sa opisina ko sa Mansion. Inilapit ko ang sarili ko sa kanya. Hinawakan ko ang legs nito at hinaplos-haplos. Napatingin ako kay Danica. Namumungay ang mga mata nitong nakatingala sa akin.

Humaplos ang kamay ko papuntang pagkababae nito.

"Ohh, Terrence," ungol nito. Ramdam ko ding basang-basa ito. Bigla ay nag-iba ang mukha ni Danica. Si Ayeisha ang nakikita ko.

Hinalikan ko ang labi nito. Habang ang kamay ko ay nasa pagkababae nito. Hinalikan ko ng sobrang pusok ang labi ng babaeng mahal ko.

"That was so sweet." Bigla akong binuhusan ng tubig ng mapagtanto ang lahat.

Lalayo na sana ako kay Danica ng biglang bumalik sa aking isipan ang lahat. Hinaplos ko muli ang pagkababae nito na siyang ikinaungol ng babae.

Napahiga si Danica sa table ko. Kaya mas lalo kong pinag-igihan ang pag finger sa pagkababae nito. Dinagdagan ko ng isa pang daliri ang nakapasok sa pagkababae nito.

Panay ungol ang naririnig ko na lumalabas sa bibig ni Danica.

"Ahh, Terrenc… ohh!" Patuloy lang ito sa pag ungol.

Itinayo ko siya at pinatalikod. "Shit, Terrence. Ohh!" Panay ungol ang ginagawa nito ng ipasok ko ang pagkalalaki ko sa kanya.

Iisipin ko na lang na si Ayeisha ang kaniig ko. Kailangan na may mangyari sa amin ni Danica. Dahil kung hindi ay baka maghinala sila na hindi pala totoo ang kasal namin.

Mabilis akong naglabas masok sa loob nito. Kahit na ayaw kong gawin ay kailangan. Dahil mas mapapahamak sina Ayeisha.

"Sige pa, Terrence… ahh! Isagad mo."

Sobrang ingay ni Danica. Bawat bayo ko sa kanya ay ungol ang katumbas. Hanggang sa manginig ito. Dahil sa paglabas ng katas nito.

Umalis ako sa likuran nito at pinaluhod ito. Agad naman nitong isinubo ang pagkalalaki ko. Napatingala ako, dahil sa sarap. Pagtingin ko sa ibaba ay si Ayeisha ang nakikita ako. Pero biglang nag iba ang mukha nito.

Kaya hinawakan ko ang ulo nito at mabilis na binayo ang bibig nito. Wala akong pakialam kung mabilaokan ito. Gusto kong labasan.

Pagkatapos ng mainit na tagpong iyon sa amin ni Danica ay iniwan ko siya doon. Pumasok ako sa kwarto ko at naligo. Pagkatapos ay nagbihis ako, para pumasok sa opisina.

Yumakap ito sa aking likuran. "Don't worry, Terrence. I will be a good wife to you."

Hinawi ko ang kamay nito na nakapulupot sa katawan ko. Humarap ako sa kanya.

"Danica, lalaki lang ako. May pangngailangan. Kaya wag kang umasa na mamahalin kita," sabi ko sa kanya. Iniwan ko siya doon.

Alam kong nasasaktan si Danica sa bawat pagtrato ko. Pero kailangan kong gawin iyon. Para kamuhian niya ako. Dahil alam ko matatapos at matatapos ang lahat ng ito. Balang araw.

"Magiging asawa mo ako, Terrence!" sigaw nito.

Huminto ako. "Asawa lang kita sa papel, Danica. Hindi sa mata ng tao, hindi sa mata ng Diyos at lalong hindi sa mata ng batas. Sa papel lang tayo mag-asawa," saad ko sa kanya.

Kaya umalis na ako. Hindi ako uuwi sa mansion mamaya. Doon ako uuwi sa condo ko. Dahil hindi ko kayang makita si Danica. Isang beses na pwedeng mangyari sa amin. Hindi na iyon mauulit.

Dumating ako sa opisina at nandoon na si Liam. Alam ni Liam ang lahat. Iyong mga plano ko sa pakikipag hiwalay kay Ayeisha.

"Kumusta si Ayeisha?" tanong ko sa kanya.

"She's better now. Lumapit pala si Adelaine sa kanya. Humihingi daw ng tulong na pigilan ka sa pinaggagawa mo."

Napatingin ako ng wala sa oras kay Liam. "Mas mabuti na kidnappin ninyo si Adelaine. Baka maging sagabal pa siya sa plano natin. Pakawalan mo na lang pag okay na ang lahat."

"Okay, kung iyan ang gusto mo. Sigurado ka na ba talaga? Alam mo namang masasaktan si Ayeisha, pag nalaman noon ang totoo mong plano."

"Kailangan kong gawin ito. Dahil kung hindi, patuloy kaming guguluhin ni D. Kailangan kong makapasok sa organisasyon na iyon. Kaya pagkatapos ng kasal namin ni Danica ay aasikasuhin ko iyon."

"Sabihin mo na lang kay Ayeisha kaya.".

"No, alam mo naman ang kapatid mo. Mangingialam iyon. Kaya mas mabuting hindi na."

"Sabagay."

"Kumusta ang pamumuno ni Cole?" tanong ko sa kanya.

"Magaling si Cole. Natatakot sa kanya ang mga nakaupo na leader sa organisasyon natin. Mabagsik ang anak mo."

"Nahubog lang siguro ng panahon. Dahil siguro sa pinagdaan ng batang iyon."

"Baka nga. Oo nga pala, alam mo bang nagpakasal ng lihim ang anak mo at si Cherry."

Napatingin ako ng wala sa oras kay Liam. "Anong sabi mo?" tanong ko.

"Di mo alam? Kasal na si Cole at Cherry."

"Ano na naman ang pinaplano ni Cole."

Kanina pa umalis si Liam. Nag-iisip ako kung ano ang pwedeng maging plano ni Cole. Bakit niya pinakasalan si Cherry. Dahil ba ito sa organisasyon? May tagapagmana na si Cole. Bakit pinakasalan pa niya si Cherry.

Napahilamos ako sa aking mukha. Tumunog ang cellphone ko.

"Nakuha na ng mga tauhan ko si Adelaine."

"Good."

Buong maghapon ako sa opisina. Kaya naisipan kong pumunta sa hide out kung saan nila dinala si Adelaine.

"Pakawalan nyo ako!" sigaw nito mula sa loob.

Binuksan ko ang pinto. Napangiti si Adelaine, dahil nakita niya ako.

"Terrence, mabuti dumating ka," sabi nito. Nakahawak ito sa braso ko. Kaya inalis ko ang kamay nito.

"Sana ay hindi ka na lang nakialam, Adelaine. Baka wala sa panganib ang buhay mo ngayon."

Tinalikuran ko na ito. Kailangan kitang iligtas, Adelaine. Kahit na may nagawa kang kasalanan sa akin. Pinapahalagahan ko pa rin ang pagkakaibigan nating dalawa.