TINITIGNAN ko ngayon ang mga bata na mahimbing na natutulog. Walang pagsidhan ang kasiyahan nila kanina.

"Nakatulog sila dahil sa pagod."

"Oo nga, sobrang saya nila kanina habang naglalaro."

Bigla ay sobrang katahimikan ang namayani sa aming dalawa.

"I want to know if kaileen at Cole are my child."

"Sinabi ko na sa iyo di ba, nakita ko sila na palaboy-laboy. Naawa ako sa dalawang bata. Kaya dinala ko dito."

"I want to own them," sabi ko dito. "Kasi parang nakikita ko sa kanila ang dalawa kong anak na nawala," sabi ko muli sa kanya.

Nakikita ko kasi kay Cole at kay Kaileen ang nawawala kong dalawang anak. Ang panganay ko at ang isang anak ko. May kakambal pa sila Nichole at Kenzo. Pero ayon kay Earl, namatay daw ang bata.

"You can own them. Terrence Adopt them," sabi nito sa akin.

Di ko siya nilingon. "Why do I feel na para bang akin sila?" tanong ko sa kanya.

"Ayiesha. Stop thinking of that. Galing sila sa iyo or hindi. Iyong-iyon sila."

Napalingon ako sa sinabi ni Beatriz.

Bumaba na ako. Hinayaan ko munang matulog ang mga dalawang bata. Alam ko kasing pagod na pagod silang dalawa kakalaro kanina sa dalampasigan.

Pagbaba ko ay napatigil ako. Dahil sa pinag-uusapan nila Beatriz at Terrence.

"Kuya, naghihinala na si Ayiesha." Di muna ako lumabas sa pinagtataguan ko.

"Hindi pa ngayon ang tamang panahon, Beatriz."

"Hanggang kailan? Naaawa na ako kay Ayiesha. She is longing to the present of your two child. Alam mo naman ang pinagdaanan ni Ayiesha."

"I know. Pero alam mo din na di pa pwede. Hangga't di natin nahuhuli ang Mr. D na iyon. Patuloy tayong magugulo."

'Ano ang nililihim ninyo sa akin Terrence, Beatriz? Bakit ayaw ninyong malaman ko.'

Bumalik ako sa itaas. Pumasok sa kwarto namin ni Terrence. Humiga ako, di ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako na para bang may kumikiliti sa akin. Napamulat ako ng mga bata na para bang may gustong lumabas sa akin.

"Ooohh!" ungol ko.

Tinignan ko ang nasa gitna ko. Nakagat ko ang aking mga labi ng makitang si Terrence ang nasa gitnang bahagi ng aking mga hita. Dinidilaan nito ang aking pagkababae.

Napaliyad ako nang ipasok nito ang daliri nito at binabayo ang aking pagkababae. Habang bumabayo ang daliri nito sa aking loob ay dinidilaan din nito ang aking hiwa.

Mas na lalo akong napaliyad. Ngayon ko lang din napansin na wala na pala akong kahit isang saplot katawan.

Umakyat si Terrence. Itinutok nito ang pagkalalaki sa aking gitna.

"Oohhh!" napaliyad at napaungol ako, dahil sa paraan nito ng pagpasok sa akin. Isang sagad na pagpasok ang ginawa nito.

Bumilis ang pagbayo nito sa aking pagkababae.

"Ooohh! Terrence. Shit, oohh!" ungol kong muli. "Ang sarap, sige pa. Faster, love. Deeper, harder. Aahhh!"

Di ako magkamayaw sa pagliyad at pag ungol. Ilang beses pa nitong binayo ang aking pagkababae ay nilabasan na ako.

Lumapaypay ako na nakahiga sa kama. Hinang-hina at habol ko ang aking hininga. Pero ang nasa ibabaw ko ay patuloy na bumabayo sa aking lagusan.

Di ko namalayan na nakatulog pala ako. Nagising ako na nasa isang eroplano ako.

Bumangon ako. Nasa cabin pala ako ng eroplano.

"Your awake." Napalingon ako sa nagsalita.

"Saan tayo pupunta?"

"Sa ligtas na lugar. Masyado nang dilikado sa Villa. Ayaw kong isakripisyo ang kaligtasan mo at nang mga bata."

Lumabas ako ng cabin. Nakita ko na ang mga bata.

"Mommy." Si Kaileen ang unang nakapansin sa akin. Kaya nagsipaglingunan ang lahat.

Ngumiti ako. Tumakbo papunta sa akin si Kaileen. Niyakap ako.

"How's your sleep mom?" tanong nito sa akin.

"Maayos naman ang tulog ko. Di ba kayo napagod?" tanong ko kay Kaileen.

Sinuklay ko ang buhok nito.

"Di naman mommy. Okay na okay nga kami dito eh!"

Napatingin ako sa gawi ni Cole. Nakatingin ito sa may bintana at tila malalim ang iniisip. Nilapitan ko ito.

"What is wrong Cole?" tanong ko dito.

Di ito lumingon sa akin.

"Bakit kailangan nating umalis mommy? Bakit di na lang tayo doon." May nababanaag akong lungkot sa boses nito.

"Ang sabihin mo mamimiss mo si Ate Cherry," pang-aasar ni Kaileen sa kapatid nito.

"Who's Cherry?"

"His girlfriend mom."

Nagulat ako. His too young para magka girlfriend.

"Dahil biglaan ang alis natin mommy. Di na siya nakapag-paalam kay Ate Cherry." Dahil likas na madaldal si Kaileen ay nalaman ko ang lahat.

Tumayo ako. Pinuntahan ko si Terrence.

"Bakit mo naman hinayaan maghiwalay si Cherry at Cole?" tanong ko kay Terrence.

Kunot-noo niya akong tinignan. "Who is Cherry?" tanong nito sa akin.

"Girlfriend ng anak mo," sambit ko dito.

"That girl isn't good for Cole. Kaya dapat lang na maghiwalay sila."

"Ang higpit mo namang masyado sa mga anak natin. Lalo na kay Cole. Bakit? Bakit ganyan ka kahigpit sa kanya?" tanong ko kay Terrence.

"Dahil si Cole ang magmamana ng lahat ng ito. Siya ang susunod sa yapak ko. Yayakipin niya ang organization na kinabibilangan ko."

"Wag mong pilitin ang bata sa kung ano ang ayaw niya. Hayaan mo siyang magdesisyon!" napasigaw ako, dahil na nalaman ko. Ayaw kong diktahan ang gusto ng mga bata.

"It's okay mom, para din naman sa akin ito. Kung kami talaga si Cherry. Kami talaga."

Malungkot kong tinignan ang aking anak. Gusto ko sila bigyan ng matahimik at magandang buhay. Pero sa sitwasyon namin ngayon ay parang malabo.

"Ano na naman ito, Terrence?" tanong ko kay Terrence.

Pinakita ko sa kanya ang mga ticket at nakapangalan ito sa amin.

"Aalis kayo. Doon muna kayo sa bahay natin sa US."

"Bakit biglaan?" tanong kong muli sa kanya.

"Gumagalaw na naman sila Ayiesha at ayaw ko kayong madamay ng mga bata. Much better kung doon kayo sa ibang bansa muna. Doon ay ligtas kayo."

Napabuntong-hininga ako. "Ayaw kong umalis Terrence. Ang mga bata na lang," sabi ko dito.

"Hindi pwede." Nilapitan niya ako at sinapo ang aking panga. "Kailangan ka ng mga bata."

"Pero kailangan mo din ako."

"Mas makakagalaw ako, Ayiesha. Kung wala kayo dito."

Bigla akong nanlumo. Gusto kong manatili. Pero ayaw ni Terrence. Tignan ko ang ticket. Next week ang alis namin. Ayaw ko mang iwan siya ay kailangan.

Yumakap ako kay Terrence. Humilig ako sa dibdib nito, doon ay umiyak ako. Ayaw ko mang umalis ay kailangan.

"Tahan na, para din sa atin ito. Makakagalaw ako ng maayos, at alam ko na safe kayo doon." Mas humigpit at yakap ko sa kanya.

"Terrence!" tawag ni Beatriz.

Pumasok si Beatriz sa loob ng opisina ni Terrence at humiwalay ako sa kanya. Kumunot ang noo ni Beatriz nang makita niyang may luha sa aking mga mata.

"What's going on?" tanong nito.

"Aalis kami next week," sabi ko kay Beatriz.

"Oh! I know that. Ako pa nga ang nag book nang ticket ninyo." Yumuko ako. Umiwas ako nang tingin.

Di ko kayang tignan si Beatriz sa mga mata. Hindi maawat ang luha ko sa pagtalon.

"Ito ang makakabuti sa inyo, Ayiesha. Kailangan ninyong umalis, kasama ang mga bata sa bansang ito. Dahil baka madamay lang kayo sa gulo na magaganap."

Napatingin ako kay Beatriz. "Ano ang ibig mong sabihin?" tanong ko kay Breatriz.

"Balak ni Terrence na tapusin na ang lahat."

Napalingon ako kay Terrence. "Balak mo bang magpakamatay?" galit kong tanong sa kanya.

"Kung iyon ang maaaring mangyari ay why not? Mamatay ako nang may dahilan. Mamatay ako Ayiesha. Para sa iyo at sa mga bata." Bumuhos muli ang aking mga luha.

Di ko mapigilan ang umiyak. Ayaw kong dumating ang araw na mawala ang lalaking mahal ko, ang ama ng aking mga anak.

"At Terrence. Dumating na ang mga kargamento. Puntahan mo na lang."

Alam ko ang sinasabi ni Beatriz. Mga armas ang tinutukoy nito. Alam ko malaking gyera ang kakaharapin namin. Pero kung iyon ang dahil sa pagwawakas ng kasamaan nila ay ibibigay namin.

"Don't worry. Ayiesha. Everything will be alright. Ang kapakanan lang ninyo ang iniisip namin, ni Terrence."

Ngumiti ako kay Beatriz. Pumasok si Damien.

"Aalis muna kami. May mahalaga kaming lakad." Paalam nito sa akin.

Ako na lang mag-isa sa opisina ni Terrence.

AGAD akong umalis. Ayaw kong makitang muli ang lungkot sa mukha ni Ayiesha. Ang gusto ko lang naman ay ang kaligtasan niya at ng mga bata.

"Boss, nandito na lahat!" imporma sa akin ng isa sa mga tauhan ko.

Ngayon kasi dumating ang mga armas na maaari naming gamitin. Hindi lang armas ang dumating ngayon, pati ang druga at iba pa na inangkat ko pa sa mga suki namin.

Tinignan ko ang mga baril. Di kalidad at maasahan talaga si Mr. Chan tungkol sa mga baril.

"Boss, ito naman ang mga druga." Nilapitan ko ang isang kahon.

Binuksan nila iyon, kinuha ng isa kong tauhan ang druga. Binuksan at tinikman ko. Napatango ako.

"Dahil na iyan sa mga distributor. Make sure na ang bibigyan ninyo ay ang mga walang utang na."

"Yes, boss!"

Pumunta ako sa opisina ko dito sa pier. Nandoon na ang mga pinagkakatiwalaan kong tauhan.

"Are you sure about this Terrence?" tanong ni Oscar sa akin.

Sinalinan ko ang baso ko nang alak. Tapos ay ininom ko ito.

"Oo, kailangan ko nang tapusin ang walanghiya na iyon. Malaki siyang balakid sa mga plano natin. Bukod na naghahabol sa asawa ko. Alam kong hindi iyon titigil hanggang di niya ako napapatay."

"Malaking suliranin si Mr. D, Terrence. Kaya dapat na talaga siyang mawala sa mundo."

Nilingon ko si Craige. May panlilisik sa mga mata nito.

"I want justice. Gusto kong bigyan ng hustisya ang pagkamatay ng aking mag-ina." Kumuyom ang mga kamay nito.

Alam ko na malaki ang galit nito kay Mr. D, dahil ito ang naging dahil kung bakit nawala ang mag-ina ni Craige. Kaya sasama ito sa laban ko.

"We will give the justice that your family needed, Craige. Ipapalasap natin sa taong iyon ang sakit na dinulot niya sa atin."

Gabi na nang dumating ako sa bahay namin. Pumasok ang sasakyan ko sa gate at agad akong bumaba para pumasok sa loob ng bahay namin.

Tahimik ang sala. Pero maingay ang kusina.

"Mom, tama ba itong ginagawa ko?" tanong ng isang munting boses.

"Yes, tama iyan," sagot naman ng aking asawa.

"Ito mommy?" nakangiting tanong ni Nichole sa ina nito.

Nasa bungad ako nang kusina at masayang tinitignan ang aking mag-iina. Habang ang dalawa kong anak na lalaki ay nakatingin lang sa ginagawa ng kanilang ina at mga kapatid.

"Daddy!" sigaw ni Nichole, ito kasi ang unang nakakita sa akin.

Lumingon ang lahat. Tumakbo papunta sa akin si Nichole. Lumuhod ako para magpantay kaming dalawa.

Agad itong yumakap sa akin. Binuhat ko ito at nilapitan ang mag-iina ko.

"Anong ginagawa ninyo?" tanong ko sa kanila.

"Tinuturuan ko silang magbake ng cookies," sagot ni Ayiesha sa akin.

"Tikman mo daddy, pagluto na," sabi ni Kaileen sa akin.

Ngitian ko na lang ito. Habang nakatingin ako sa mag-iina ko ang bigla kong naisip ang lahat ng nangyari sa buhay namin. Ang dami pa lang nangyari sa buhay namin.

'Wag kayong mag-alala mga anak. Malapit nang matapos ang lahat ng ito," ani ko sa isipan ko.