Ayiesha POV

NAGISING AKONG sa isang madilim na silid, sinanay ko muna ang aking mga mata bago ako bumangon. Napalingon ako sa aking tabi, napangiti na lang ako, dahil nasa aking tabi pa rin ang lalaking mahal ko.

Tumayo ako at pumunta sa may veranda ng aming kwarto, gaya ng dati, sa tuwing nakatingin ako sa labas, mula sa veranda na ito ay isang malawak na kadiliman ang bumungad sa akin.

Niyakap ko ang aking sarili, dahil sa umihip na hangin. Sobrang lamig ng hangin na iyon. After 15 years, hanggang ngayon ay di pa rin nahahanap si Mr. D, ang demonyo na lumapastangan sa akin noon. Napakuyom na lang ako sa aking kamao.

'Pag ako ang nakahanap sa iyo, Mr. D, pag babayaran mo ang ginawa mo sa akin, sa kamay ko, ikaw mamamatay.' sabi ko sa sarili ko.

Ipaghihiganti ko ang pagkamatay ng aking panganay na anak. Ipapalasap ko sa iyo ang sakit na nararamdaman ko, noong nawala ang aking anak. Kayong lahat. Lalo ka na Leigh. Pagbabayarin din kita sa kasalanan mo, ikaw ang naging dahilan kung bakit nawala ng tuluyan sa akin ang aking anak. Di ko mapigilan ang lumuha.

Sobrang sakit ang nararamdaman ko, ngayong bumalik na ang mga ala-ala ko, pagbabayaran ninyong lahat ito. Wala akong ititira sa lahi ninyo. Napapitlag ako, dahil sa isang yakap, niyakap niya ako mula sa aking likuran. Agad mo namang isinandal ang aking ulo sa dibdib nito.

"Bakit gising ka pa?" tanong nito.

"Bumalik na ang mga ala-ala ko, Terrence.  Masaya ako, dahil bumalik na lahat, pero bakit ang sakit-sakit. Wala akong kasalanan pero, bakit pinaparusahan ako ng ganito, love?" Di ko mapigilan ang aking sarili na umiyak.

Ilang taon kong kinimkim ang galit at poot sa aking puso, ilang taon ko iyong inalagaan. Ngayong bumalik na ang mga ala-ala ko, pinapangako ko, babalikan ko kayong lahat. Pangako ko sa aking sarili.

Terrence POV

HINAPLOS ko ang pisngi ng aking mahal na asawa, masaya ako, dahil bumalik na ang ala-ala nito, masaya ako dahil sa wakas ang magiging kumpleto na kaming muli.

Tumunog ang aking cellphone. Tinignan ko ito, napangiti ako ng wala sa oras.

"Hello, Cleo!" bati ko sa aking panganay. 

Oo, aking panganay, siya ang namatay noon na bata na akala ni Ayiesha ay patay na talaga.

Ilang araw pa ang nagdaan ng matagpuan namin si Ayiesha ay may dumating na bata sa condo ko, bitbit ito ni Liam. Sabi nito, iyon daw ang bata na pinagbubuntis ni Ayiesha, ang anak ng aking kaaway. Pero iba ang naramdaman ko sa batang iyon.

Di galit ang aking nararamdaman, kundi isang pagmamahal, pagmamahal ng isang ama, para sa kanyang anak. Kinuha ko ang bata kay Liam at dinala sa loob. Umupo kami sa sofa.

"She is Ayiesha's son," sambit ni Liam.

"I know!" wala sa sarili kong sambit, dahil ang aking buong atensyon at nasa bata. Nilalaro ko ang kanyang maliit na kamay.

"And your son."

Palingon ako ng wala sa oras kay Liam. Seryoso ang mukha nito, walang bahid na nagbibiro ito.

"How come?" tanong ko.

"Noong dinukot si Ayiesha, ay may nangyari sa inyo, di ba?" taas-kilay nitong sabi. "Akala ni Ayiesha, walang nabuo ng araw na may nangyari sa inyo. Pero ang totoo nyan, ay may nakauna na sa sinapupunan niya, bago pa siya nagahasa. Kaya akala ni Ayiesha ang batang iyan at anak ng hayop na iyon. Pina DNA ko na din ang bata and It's match. Mag-ama nga kayo!" tinignan ko ang bata.

Mahimbing itong natutulog sa aking bisig. Hinaplos ko ang pisngi nito at napangiti na lang ako ng wala sa oras.

"At ang alam ni Ayiesha ay patay na ang bata. Pinalabas kong patay na ang anak nito, para makapag focus si Ayiesha, pagdating ng panahon na kailangan niyang lumaban.

"Dad, are you still there?" tanong ng aking anak.

"Yes, son, I am still here." sabi ko dito.

"How's Mom?" tanong nito. Kilala nito ang Mommy nito, kahit na di kami magkasama ay nalalaman nito ang bawat galaw namin.

Naging malungkot din siya ng mawala ang Mommy nito, galit siya sa akin, dahil pinagbibintangan ko daw ang ina nito. Alam ko naman na may pagkakamali din ako, naniwala agad ako sa nakita ko at nakapagbitaw ng isang masasakit na salita. Pero pinagsisihan ko iyon, pinagsisihan ko na nasaktan ko ang asawa ko.

"She's okay, she's sleeping now!" sambit ko dito. Isinandal ko sa may railings ang aking likuran, nakatanaw ako ngayon kay Ayiesha na mahimbing na natutulog, matapos itong umiyak kanina ay nakatulog ito sa bisig ko.

"And you have another siblings, and it's a twin." sabi ko dito.

Di agad ito nakapagsalita. Natahimik ang nasa kabilang linya.

"It was triplets, Dad. Nasa akin ang isa. Alam ko na po na may kapatid ako. Sinabi na po ni Tita Beatriz sa akin." mahinang sabi nito.

"Alagaan mong mabuti si Kaileen. Balang araw ay magsasama din tayo, bilang isang pamilya. Sa ngayon ay magtitiis muna tayo." sabi ko sa kanya.

Napa buntong-hininga ito. "Ano pa ba ang magagawa ko Dad,"

"It is Daddy, Kuya?" tanong ng isang munting tinig. "Can I talk to him?"

"Hello, Daddy!" isang masayang boses ang bumungad sa akin.

"Hello, baby!" alam kong ngumuso na naman ito, ayaw kasi nitong tinatawag na baby.

"Ayan ka naman, Dad eh." ungot nito. "Hindi na ako baby, ano ka ba Dad!" alam ko ding nagpapadyak na ito.

"I hate you!" sabi nito. Alam ko binigay na nito sa kapatid nito ang cellphone. Kaileen is a spoiled brat.

"Bye, Dad. Dalawin mo naman kami dito." sabi ni Cleo sa akin.

Oo nga pala, it's been, 2 years na di ko sila nadalaw. Sobrang tagal na pala noon.

Ayiesha POV

NAGISING AKO na para bang kay sarap ng aking pakiramdam. Napaungol ako ng may isang dila na, dumidila sa aking isang utong ngayon.

Napaungol akong muli ng may isang bagay na pumasok sa aking pagkababae. Sobrang sarap ng pinalalasap nito sa akin. Mabilis ang galaw ni Terrence sa aking ibabaw.

Ilang ulos lang nito ay nilabasan na kaming dalawa. Hingal na hingal kaming dalawa. Umalis ito sa ibabaw ko at agad akong tumayo, agad akong pumasok sa banyo para maglinis ng katawan. Dahil alam ko ano mang oras ay papasok na ang kambal ko.

Pero sa kasagsagan ng pagligo ko ay naaalala ko ang nakaraan ko, ang mga pinagdaanan ko, ang panganay kong nawala na di man lang nasilayan ang ganda ng mundo.

Nagtapis ako ng tuwalya at lumabas sa kwarto, nakita ko ang kambal. Nasa kama si Nichole at nasa sofa si kenzo, kausap nito si Terrence. Nang tignan ko sila ay para bang kay seryoso ng pinag-uusapan nila.

Pumunta ako sa close-in cabinet ng kwarto na ito at pumasok ako. Nagbihis ako ng pambahay na damit. Nang makapagbihis na ako ay agad akong lumabas. Pero wala na doon ang asawa ko at ang kambal.

Kaya agad akong lumabas sa kwarto at nagtungo sa kusina, nakita ko ang asawa ko at ang kambal na masayang nag-agahan.

"'Nay, halika na po, kain na po tayo!" nakangiting yaya sa akin ni Nichole, siya kasi ang unang nakapansin sa akin.

Agad akong lumapit sa kanila at umupo sa kanang bahagi ng upuan, katabi ko si kenzo at nasa kaliwang bahagi si Nichole. Nasa kabisera naman si Terrence.

"Kumain ka na 'nay!" inabot sa akin ni Kenzo ang kainin at ulam. Nasanay kasi 

kami na kumakain ng kain sa umaga.

"'Tay, pasyal tayo, please." nakangiting sambit ni Nichole kay Terrence.

Alam kong palaisipan pa rin, para kay Terrence, kung sino ba ang ama ng mga anak ko, lalo na at naalala ko na ang nangyari 7 years ago. Alam kong nagdadalawang-isip pa rin ito.

"Sige, baby! Mamaya alis tayo!" nakangiti  nitong pagpayag.

Natigilan ako. Bakit sobrang giliw ni Terrence sa mga anak ko, di pa naman napapatunayan na anak sila ni Terrence.

"Mag-usap tayo, mamaya Terrence." sabi ko dito. Ayaw kong magtalo kami sa harapan ng mga bata.

"Sige, sa library tayo mag-usap mamaya. Kain muna kayo!"

"Papa'no ang pamamasyal natin, 'tay?" malungkot na saad ni Nichole.

"Matutuloy pa rin iyon. After na matapos ang pag-uusap namin ni  Nanay ninyo."

NASA LIBRARY na kami ngayon, nakatalikod ako kay Terrence, habang siya ang naka-upo sa kanyang mesa.

"Ano ang pag-uusapan natin." tanong nito. Basag nito sa katahimikan na nakabalot sa amin ngayon.

"Wag mong bigyan ng mabuting pakikitungo ang mga anak ko, Terrence. Kung di lang din naman bukal sa loob mo!" sabi ko dito.

Nabigla ito sa sinabi ko, may nakita akong sakit na dumaan sa mga mata nito.

"Bakit? Totoo naman ang pinapakita ko sa kanila. I love them, as I love you!" sabi nito sa akin. "At akin sila, Ayiesha!" seryoso nitong sambit.

"Iyon nga eh, inaangkin mo ang di iyo. How sure you are na anak mo nga sila? How sure you are na di sila bunga ng pagkakamali ko. Noong nangyari 7 years ago." giit ko dito.

"Wala na sa akin iyon, Ayiesha. Mahal kita, kaya kung tanggapin ang nangyari noon and how sure you are na may nangyari nga sa inyo ng Earl na iyon. Meron ba talaga Ayiesha?" tanong nito sa akin.

Agad akong natahimik sa sinabi nito sa akin, umiwas ako ng tingin.

'Meron bang nangyari talaga noon, o wala?' Iyan din ang katanungan sa aking isipan, noon pa man.

"Hindi ko alam. Wala akong maalala noong gabing iyon, Terrence!" mahina kong sabi. Niyakap ko ang aking sarili.

"Then, they might mine. Baka mga anak ko talaga sila Ayiesha." napatingin ako sa kanya.

"Hindi pa tayo, sure Terrence. Please, don't let them, assume na ikaw nga ang ama nila. Ayaw kong masaktan ang mga anak ko. Once na masaktan sila Terrence, ako ang kauna-unahang masasaktan." sabi ko dito.

Tumayo ito. Nilapitan ako, niyakap mula sa likod at pinaharap. Dahil nakayuko ako, ay hinawakan niya ang aking baba at iniangat iyon. Nagtagpo ang aming mga mata.

"Mahal kita, kaya mamahalin ko din ang mga mahal mo!" malumanay nitong sabi, sabay dampi ng halik sa aking labi.

"Kahit ba ang kapalit nito ay sobrang sakit?" tanong ko sa kanya.

"Oo," tumango ito.

Agad ko siyang niyakap. Di ako makapaniwala na binigyan ako ng panginoon ng ganitong klaseng asawa. Sana nga ay walang nangyari sa amin noon ni Earl.

"Okay na kayo ni Kenzo?" tanong ko dito.

"Yes, and I am happy about that!"

"Mabait ba bata si Kenzo, kahit na may pagka suplado ang batang iyon." sabi ko dito.

"Okay din iyon. Ang inaalala ko ay si Nichole, sobrang lapitin nito at madaling ma attach!"

"Na kabaliktaran ni Kenzo. Pero alam ko, makakaya nila ang sakit, once na sila naman ang umibig!" nakangiti kong sabi dito.

"Yeah, right!" tugon nito sa akin.