Ayiesha POV

SIMULA ng umuwi ako sa mansion at madalang pa sa sikat ng araw ang dumalaw si kuya. He's busy again with our business and the same time our organization. Gusto ko siyang tulungan, but he refuse. Kaya naman daw niya. Even Terrence, di na nagpapakita o nagpaparamdam sa akin. It's been 5 months, di ko pa rin siya nakikita.

And I miss him, so damn much. Kaya matamlay ako buong araw. Kasi darating na naman ang araw na di ko man lang nakikita si Terrence. Ni text, tawag ay wala. Napa buntong-hininga na lang ako. Agad akong bumaba ng matapos akong maghanda para pumasok na sa paaralan.

Nadatnan ko si mommy na may kausap na tao. Di ko pa nakikita ang itsura nito kasi abala ako sa kakakalkal ng bag ko. Nag angat ako ng tingin at nanlaki ang mga mata ko dahil sa gulat.

"Hi," bati nito sa akin.

"H-hi!" ngiti kong ganti dito. I didn't expect na magpapakita siya sa akin, ngayon. It's been 5 months. Terrence is here na. Kaya okay na ang araw ko. Pero agad akong nanlumo dahil alam kung panandalian lang ito.

Aalis ito ng walang paalam and hindi ko na naman ito makikita. Sad to say, but it's true.

Agad ako nitong nilapitan ng di ako gumalaw sa kinatatayuan ko. "What happen, to you?" He ask.

Umiling nalang ako at pilit na ngumiti. "I'm just shock. Matagal ka din na di nagpapakita." sabi ko dito. Pina lungkot ko ang boses ko.

"I'm sorry, may inaasikaso lang ako at importante iyon. I know, nagtatampo ka." bulong nito. Agad akong umiwas ng may nararamdaman akong kiliti.

Namumula na rin siguro ang aking mukha. "I'm not." tangi ko.

Ang totoo n'yan at nakakatampo naman talaga. Bigla na lang itong nawala na parang bula and he's back na para bang walang nangyari.

"Hindi na ako aalis. Promise." sabi nito sabay pisil sa aking kamay. Pero di ko maintindihan. Bakit di ko maramdaman ang kilig na naramdaman ko noon. Bagkos ay kilabot ang nararamdaman ko. Tinitigan ko si Terrence. Kumunot ang noo ko.

'Si Terrence ka ba talaga.' Tanging tanong ko na nasa isip ko lamang.

Inihatid niya ako sa school ng araw na iyon. Pero di ko talaga maramdaman ang excited na nararamdaman ko noong kasa-kasama ko siya. Hinanap ko ang feelings na iyon. Pero wala. Wala talaga. Nakatulala ako sa tambayan ko.

"Ayiesha." tawag nito sa akin. Pero di ko ito pinansin. "Ayiesha." Kuha muli nito sa atensyon ko. Naririndi ako sa pagtawag nito sa akin. Kanina pa niya ako sinusundan, simula ng pumasok ako sa loob ng paaralan.

"What?" angil ko dito. Tiningala ko pa ito, dahil nakatayo ito at nakaupo lamang ako.

"Please, leave Terrence. Alone!" Napatawa ako ng wala sa oras.

"Ganon ka ba talaga ka desperada. Leigh? Really? Bakit ako ang kakausapin mo? Puntahan mo si Terrence and talk to him." sabi ko sabay, kuha ng mga gamit ko at iniwan itong mag isa doon.

Nagpupuyos ako sa galit, dahil sa babaeng iyon. Di ba siya nakakaintindi? Nakakainis talaga. Shit naman oh!

Habang nasa klase ako ay di talaga maalis sa isip ko ang Terrence na kasama ko kani-kanina lang. Napa buntong-hininga na lang ako. Di ko talaga maintindihan ang aking sarili. Kakaiba ang nararamdaman ko. Para bang ibang tao ang Terrence na kasama ko kanina. Hindi ang Terrence na kasama ko sa isang probinsya. Isang bugtong-hininga ulit ang pinakawalan ko. Umiling-iling ako.

Tama na itong iniisip ko. Baka paranoid lang talaga ako. Dahil siguro sa bored na ako ay lumabas ako ng campus. Pagkalabas ko ay agad kung nakita si Terrence na may kausap na di ko kilala. Dahil hindi naman nila ako nakikita.

Nakapagtago agad ako malapit sa kanila. "Ano bang ginagawa mo rito?" madiing tanong nito. Takot na may makarinig, kaya bumubulong ito.

"Pinapaalala ko lang, may utang ka pa sa akin!" kumunot ang noo ko.

Utang? How come na may utang si Terrence? Mayaman ito at maimpluwensyang tao.

"Di ko nakakalimutan iyo, bigyan mo ako ng oras. Di pa kasi binibigay sa akin ang sahod ko. Baka ma delayed. Lalo na ngayon na naging kritical si Mr. Alvarez."

Kritical? Sahod! Napanganga ako sa nalaman ko. So tama ang hinala ko. He is not Terrence, he is a fake at nagpapanggap. Para ano? To make me stupid? Pumasok ulit ako sa campus at doon ay nag pupuyos ako sa galit.

Dahil sa lalim ng iniisip ko ay di ko namalayan na may humawak sa balikat ko. Dahil na rin sa bilis reflex ko ay agad kung hinawakan at kinuha ang kamay na nasa balikat ko. Napasigaw ang may-ari ng kamay na iyon. Pero agad ko ding binitawan ng makilala ko kung sino iyon.

"Terrence." panlalaking matang sabi ko.

"Ang sakit noo!!" Sabi nito, nakahawak pa ito aa baywang niya. Iba talaga siya sa Terrence na nakilala at nakasama ako. Biglang sumeryoso ang mukha ko. "Next Time. Just call me. Wag mo na akong hawakan sa may balikat."

Tumango ito. "I'm sorry, kanina pa kasi kita tinatawag. But your absentminded." Tinignan ko ito ng maigi. Para talagang siyang si Terrence. How come na ngayon ko lang ito napansin.

"May dumi ba ako sa mukha. Ayiesha?" Kumunot ang noo ko.

Umiling-iling ako. Tapos ay nag-iwas ng tingin.

"Hatid na kita ngayon sa inyo!" tango lang ang tanging naisagot ko.

Buong byahe ay tahimik lang kaming dalawa. Walang nagsasalita. Hanggang sa nakarating na kami sa aming mansion. Agad akong bumaba, hinawakan niya ang aking kamay. Napapitlag ako.

Tinignan ko siya ng may kunot sa noo. "What?"

"Where is my goodbye kiss?" tanong nito. I look at his eyes. There is a desire and lust.

Humarap ako sa kanya. I smile. Oo nga pala, he didn't know. That I know na may konti akong alam.

That I know na hindi siya si Terrence. You want to play? Then I play.

Ngumiti ako at malambing na yumakap dito. I kiss his cheek and smile.

"Bye, for now. I gotta go!" I said, playfully.

I smirk ng nakatalikod na ako sa kanya. My plan is success, I plant my device on him. A tracker and a communication device, that he didn't know. Gusto kung malaman kung ano ang plano nila. Kung sino ang may pakana nito. Nandito ako sa kwarto ko, nakahiga sa kama ko. Kanina ko pa tinitignan ang red dot.

I connect it to my phone, I open the communicate device para marinig ko ang pag uusap nila, na di nila malalaman.

"Alam mo pre. Ang ganda ng fiancée ni Alvarez. Nakakagigil. Sarap ihiga sa kama." Kumunot ang noo ko.

'Ang manyak naman ng lalaking ito. Nasaan ba si Terrence.'

"Ang sabihin mo may pagnanasa ka talaga doon!" sabi ng kausap niya.

"Nandoon na ako. Kanina ng niyakap niya ako. Biglang tumayo si JR. Muntik ko na nga masunggaban." tawa nitong sambit 

'As if na magpapasunggab ako sa iyo. Jerk!' Nagpupuyos ang kalooban ko. Napakuyom na lang ako sa aking kamao.

"Kumusta na pala si Mr. Alvarez, Greg!" So Greg is his name?

Paano nito nakuha ang mukha ni Terrence? Is he undergo with a surgery?

"Now? He is still in critical condition."

Napasinghap ako, dahil sa nalaman ko. What happen to you, Terrence? Kuya Liam know this?

"How about, Mr. Montebon?"

Napa buntong-hininga ang lalaki. "Stable na si Mr. Montebon."

What happened to them? Does dad and mom know this?

"5 months of being coma ay hindi biro. Greg!"

"Yeah, I know."

"Alam na ba ito ni Ayiesha?" tanong ulit ng kausap nagngangalang Greg.

"Hindi ko alam. Baka may pagtataka na iyon. Lalo na kanina. Bigla na lang niya akong binalian ang kamay ng hawakan ko ito sa balikat. Tulala din ito." paliwanag na nito.

"Baka may haka-haka na."

"Ewan. As long as di kami nabubuking ay safe ang sikreto namin. Gian! Kahit ang mga kalaban nila."

"You risk your life, because of them?"

"I need to, utang na loob ko sa kanila ang buhay ko. Kung di dahil sa kanila, baka wala na ako sa mundong ito." seryoso nitong sabi "Of course, with a pay. Yon ang usapan namin nila Mr. and Mrs. Alvarez." Nakatulala lang ako. Kanina ko pa ini off ang communication device. I need to know, saan naka confine sila Terrence at Kuya Liam.

Agad akong lumabas sa kwarto ay pinuntahan sila mommy. But, it's too late. Nakaalis na sila. Bumalik na lang ako sa kwarto ko. Nahiga ulit sa kama. Napatitig ako sa kisame ng kwarto ko. Di ako makatulog, dahil sa dami ng iniisip ko.

Anong nangyari sa kanila kuya at Terrence? Naambush ba? Inabangan ba? Napabango ako ng wala sa oras. Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang kamay ko. Tinignan ko ang orasan. 3 o'clock na ng madaling araw. Kaya pinilit kung makatulog.

KINABUKASAN ay nagising ako ng tanghali na. Kahit na alam kung may klase ako ngayon. Parang wala akong ganang pumasok ngayong araw. Kulang ako sa tulog. Dahil sa mga nalaman ko. But, I need to talk to my parents. Kailangan kung malaman ang nangyari kina Kuya at Terrence. Kaya agad akong bumangon at bumaba. Dahil gusto kung maabutan sila mommy.

Alam ko kasing nagsisimula na silang iwasan ako. Para di ko malaman ang tunay na nangyari kina kuya at Terrence. But, now alam ko na. I know the truth and I need to know, where they are. Bakit di ko alam ang nangyayari? Bakit walang lumalabas na balita sa TV sa nangyayari sa kapatid ko.

Agad akong bumaba and I thank God na naabutan ko pa sila mommy. But, there is one person. Di lang si mommy at daddy ang narito.

"What are you, doing here. Adelaine." Kunot noo kung tanong sa babae.

"Ayiesha. She is our visitor. So treat her in a nice way!" malumanay na sabi ni mommy sa akin.

"Really mom?" I ask my mom with a sarcasm tone. "How can I treat her, in a nice way? She's the one who doesn't treat me well."

"Good morning everyone." sigaw ng isang tinig na di familiar sa akin. Nilingon ko ito.

"Terrence, baby!" Agad na tayo ni Adelaine at niyakap nito si Terrence the fake. If I know. He is fake. At ang babaeng higad naman ay agad na yumakap.

"Woohh! Who are you!" biglang sabi nito kay Adelaine.

"I'm Adelaine. Baby, your wife to be."

"Ahhhmmm." Isang tikhim ang nagpalingon sa kanilang dalawa. I cross my arms.

"I'm sorry miss. But I have a fiancée. And her name is Ayiesha Claire Montebon!" Tinignan niya ako ng may pagnanasa.

Ewww.. nakakadiri naman ang lalaking ito. Kung pwede lang talagang ipagsigawan kong nakakadiri ka ay ginawa ko na. But, first, I need to confront my parents about my brother.