Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 13

  

Ayiesha POV

AGAD kung dinala si Leigh  sa office ng parents ko, and thanks God. Wala pa sila.

"Leigh, I'm sorry!" hinging paumanhin ni Adelaine. Di ko alam na nakasunod pala ito sa amin. Tahimik lang akong nakatingin sa kanila.

Humarap ito sa akin. "Ayiesha. I'm so sorry. It's my fault!" nakatingin ito sa akin. She give me a stare na para bang ito ang biktima. As if naman na naniniwala ako sa kanya 

"Mabuti At alam mo, si Leigh ang nagbabayad ng mga kasalanan mo na di naman dapat." madiin kong sabi dito.

"I'm so sorry talaga Leigh." hinawakan naman nito ang kamay ni Leigh. I just roll my eyes. Paniwalang-paniwala talaga si Leigh sa mga sinasabi ng kakambal nito. Panay ang irap ko.

Nang makalabas na si Adelaine ay agad ko itong sinundan. I held her arm at pinaharap sa akin.

I give her a hard slap. "Ang kapal ng mukha mo talaga. Kasing kapal ng apog mo. Kung si Leigh ay maniniwala sa sinasabi mo, pwes ako hindi." Nanatili itong nakahawak sa pisngi nitong sinampal ko.

"I don't care. As long as Leigh believes me. That is enough for me." she gave me a smirk.

"Oh sige. Paano kaya pag lumabas na ang baho mo? Magsusuffer pa ba si Leigh? Like what you did. You seduce her boyfriend, para kay Leigh mapunta ang sisi and nanalo ka. Leigh suffered a lot because of what you'd done." nanlilisik ang mga mata ko, dahil sa galit.

"Di ilabas mo, I don't care, na akong pakialam doon." sabi nito sabay alis.

"May mukha ka pa kayang ihaharap Laine, after I did this." humarap ito sa akin at nagplay sa buong campus ang kabulastugan ni Adelaine.

Lahat ng sulok ng university na ito ay may monitor at ang pinakamalaki ay ang nasa soccer field and basketball court. I play the video, ang laman ng video ay ang pag uusap nila ni Leigh at Adelaine kung paano itong magmakaawa sa kakambal at ang ginagawang milagro ni Adelaine.

Nanlaki ang mga mata nito, dahil na nangyayari. "Yiesha, stop that." pigil sa akin ni Leigh.

"You must stop, Leigh. I know everything. I know she blackmailed you," bumaling ako kay Adelaine. "Akala mo siguro, di ko malalaman ang ginagawa mo. Laine. But sad to say, I know everything. You, blackmailed your sister. Sabi mo, di mo gagalawin o aakitin si Erwin. But you still did it." sigaw ko sa pagmumukha nito.

Nanatili itong tahimik. "Kahit na nagmamakaawa si Leigh sayo. Hindi mo siya pinakinggan. Itinuloy mo pa rin kahit na si Leigh ang naagrabyado." sigaw kong muli.

Nakatulala lang ito, di ito umimik. "Your such bitch, Adelaine. Di ka na naawa sa kakambal mo. She love Erwin a lot, but because of you, she suffer a lot." Humihikbi na si Leigh sa gilid ko.

She is so precious to me. Leigh is like a sister to me. Kaya, I will do my best to protect her. Pero di sa lahat ng bagay ay lagi kaming nagdadamayan.

Nandito na ako sa bahay, di ko kinaya ang intense na nangyari kanina sa school. Ako na ang nag walk-out at hinila ko si Leigh.

"Darling, Terrence will come to our house, so be beautiful." Informa sa akin ni mommy. Nasa kwarto ko ako at nakahiga. Nakatulala na nakatitig sa kisame.

Terrence is my fiancée, I didn't know it, but wala akong magawa, so I decided to accept it.

"I'm still a beautiful Mom, so no need to worry." I give them a smile. A genuine smile.

Kahit na di ko pa nakilala itong Terrence na ito ay alam kung mabait ito. Kung mabait nga ba. I heard a humor na may binabahay daw ito, but it just a humor.

"Ma'am, Sir. Nandito na po ang panauhin nyo!" nasa hagdan ako, pababa na sana ng lumapit sa aking ina ang isa sa katulong namin.

Dumiretso na ako sa kusina kaya di ko nakita ang mukha ng aming bisita. Nanatili ang atensyon ko sa plato ko. Di ako nag angat ng ulo. Baka sabihin ng lalaking ito. Atat ako sa kanya. Kahit na di naman.

"Terrence, meet my daughter. Ayiesha Claire." nag angat na ako ng tingin at di ko inaasahan ang makikita ko.

"Ikaw!" sigaw ko sabay tayo.

No it can be. No, no, no. It's a big NO. Sigaw ng utak ko.

"Do I know you!" Shit, fuck this life.

"Bakit? Ugggh! Shit naman oh!" bulong ko.

He is Adelaine, fuckbuddy. I know it. Kasi kasama kung pinaimbestigahan ang lahat ng fling o fuckbuddy ng babaeng iyon at isa ang lalaking ito na nasa harapan ko at fiancée ko kuno.

Umiling ako. "I'm sorry. Magkamukha lang pala kayo." agad akong naupo.

Nanghina ang tuhod ko bigla. Bigla akong napanguso. Di ko pa rin nakakausap si Leigh hanggang ngayon.

Pagkatapos kong hilahin siya at nag walk out ito.Hiyang-hiya si Adelaine. And I know di na ito papasok bukas. Sana ay pumasok si Leigh. I want to talk to her.

Deserve ni Adelaine iyon. Deserve niyon na mapahiya. "Are you okay?" tanong nito. Nasa garden kaming dalawa. Di ako makahanap ng topic.

"Yes," wala sa loob kong sabi dito.

Napatingala ako sa langit. "Why would you agree to this marriage?" I ask him.

"Gusto ko lang, di na din naman ako bumabata. Gusto ko ng magkapamilya." sabi nito sa akin.

Nilingon ko ito. "Pero nag aaral pa ako!" sabi ko sa kanya na di ito tinitignan.

"That's okay. Makakapaghintay naman ang wedding natin. Ang engagement party ang hindi! As soon as possible, the engagement will be announced."

"Oo nga pala. Next month na ang engagement party." isinandal ko sa sandalan ng bench ang likod ko.

"And ayaw kong may kahati Rence." wala sa sarili kong sabi sa kanya.

Nilingon ko ito. Nakatingin pala ito sa akin. "Don't worry. Wala kang kahati!" seryoso nitong sabi sa akin. Nanatili ang titig nito sa akin.

Kaya umiwas ako ng tingin. Di ko maatim ang matiim nitong titig. "I hope ganun ka rin." tumaas ang kilay ko.

"I'm not like you! I don't do monkey business."

He gave me a smirk. "So you're a virgin!"

Mas lalong tumaas ng kilay ko. "What is it to you? Is it important that I am a virgin or not?" insert sarcasm tone here.

Nakakainis kasi, ano akala niya sa akin. May kasex everyday? I'm not like him. na para bang di mabubuhay na walang babae.

"That is not what I mean."

"Then, what?" tumaas ang tinig ko. Nakakainis kasi.

"Okay, I'm sorry. If na often ka sa sinabi ko. I'm sorry okay!" hinging paumanhin nito.

Tumayo ako. "Next time, choose your words. Hindi nakakatuwa!" sabi ko sabay tayo at iniwan siya doon.

Pero bago ako makalayo ay nagsalita ito. "Then, I'm so lucky. That I am your first?" Alam kong nakangisi ito.

Iniwan ko na siya ng tuluyan. Di ko masikmura ang pinagsasabi nito.

Days passed. Leigh is not in school. Hindi na ito pumapasok. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa babaeng iyon. Kung ikinagalit nito na inilabas ko ang video ng kapatid nito.

I'm not guilty. Adelaine deserves it, and Leigh doesn't deserve that treatment.

Pumasok na ako sa mga klase ko ngayong araw. This day is exhausted. Wala pa rin si Leigh.

Weeks passed, Leigh drop school. Nalaman ko na lang na di na ito dito nag aaral, even Adelaine. But I'm still not guilty of what I did.

Adelaine, deserve it. Nasa bench ako ngayon, nag aaral. Nang may biglang lumapit sa akin.

"Ayiesha, your alone now. Where is your alalay?" tahimik lang ako. Di ko sila pinapatulan. Hindi nila deserve ang laway ko.

Nanatili akong tahimik. Umupo si Amy sa harapan ko. Kahit na alam nito na busy ako. "I'm here naman Ayiesha," alam kong nakangiti ito. "Pwede mo kaming maging friends." Offer nito sa akin.

Itinigil ko ang ginagawa ko. Tinignan ko siya. Sabay ngiti. Hanggang tainga ang ngiti nito. But my smile is still plastered in my lips. "It's still no, Amy! I don't like you to be my friend." Ilang ulit na ako nitong inaalok, at ilang ulit na din akong tumatanggi.

"Ayiesha naman, Please naman." Nagmamakaawa nitong sabi sa akin.

I know this. Tinignan ko siya ng maigi. "My answer is still no. I don't want you and your gang to be my friend. So stop plastering me." Napasinghap ito.

"And I know what's in you. Hinahabol mo ako, for popularity. 'Cause you'd know na mas pa popular ako sa inyo. You're just 3rd from me." I give her a smirk.

I know her hidden agenda. She approach me for my popularity. Gusto niya akong maging kaibigan para maging popular. How poor she is.

"You're alone now, Ayiesha. Leigh is not with you. You'd have no more friends anymore." giit nito, still, she pursues what she wants.

"And I don't care. The hell with friends. Ano naman kung wala akong kaibigan? I don't care. Ayaw ko ng plastic, ayaw ko sa pakitang tao lang. All I want is real. I want real friends, not a plastic one." Insert sarcasm here.

Tumayo ito. "Pag isipan mo ang offer ko, Ayiesha. Ikaw din." nakangisi nitong sabi sa akin, bago ito umalis.

Pero bago ito tuluyang makalayo ay nagsalita ako.

"My answer is still the same Amy. It's still a no." I arc my eyebrow to her.

Kanina pa umalis si Amy. I try and try call Leigh. But still the same. Nag riring lang ito.

Napa buntong-hininga ako. I miss my best friend a lot.

A month of not seeing Leigh is frustrating. My engagement is near and my best friend is missing in action.

Even Adelaine ay di ko na mahagilap sa school. Is she avoid me totally? I miss her badly. Oh! I forgot 'di na pala siya dito nag aaral.

Nandito ako sa silid ko ngayon. Nakahiga sa kama ko. Sa ganitong oras ay si Leigh ang kasama ko, but now she is gone. She leave me without saying a words or a goodbye.

I signed. "Where are you Leigh?" I whisper.

My engagement came, I'm not totally happy. 'Cause my best friend is not with me.

Kanina pa kami ipinakilala ni Terrence and I'm not in the mood right now. But still I'm in this damn party for this so called engagement party.

Negosyo nga naman. Basta negosyo lahat at present walang absent. Even Amy and her family.

Her sister is annoying, she flirts with my fiancée and even Amy.

"Congrats, Ayiesha. Terrence is good in bed and handsome." Di ko ko ito nilingon. Nanatili sa plato ko ang atensyon ko.

"Piece of advice Ayiesha. Be good in bed. Level up your performance. Terrence will like that!" nakangisi nitong sabi sa akin.

Sumandal ako at tinignan ko ito. "You know, what. Para kang bubuyog. Your so noisy and annoying. Can you leave me alone and get lose? I'm not in the mood right now." sigaw ko dito.

Pag ganitong wala ako sa mood. Don't came near me. Kasi hindi ko talaga mapigilan ang bibig ko. Sasabihin at sasabihin ko ang nais kung sabihin.

"Advice ko lang sayo yon. Galit ka na agad." tumatawa ito.

"I don't care with your advice. The hell with your advice? You approached me because of that? You waste your time, because of that? Then, get lost. I don't need your advice." madiin kong sabi. I cross my arms in my chest. I totally lost my mood. Iginala ko na lang ang paningin ko.

Tumawa ito. "You're funny, Ayiesha. I'm your friend. Remember? As a friend, I'll give you some advice."

"Ano ba sa pagka intindi mo na leave.me.alone. And for your Information, kailan pa kita naging kaibigan? I'll reject you many times. Your dreaming girl. Stop taking high. Di nakakatawa."

Tumayo ito. Inirapan ako at umalis.

Good, I'm alone now. She is so annoying.

"What's with your face?" I roll my eyes.

"Done flirting? Really?" I arc my eyebrow.

"I'm not flirting!" tangi nito. I roll my eyes again.

"Stop that Ayiesha." madiin at seryoso niyang saad.

"Stop what?"

"Ano bang nangyari sayo?"

"Wala ako sa mood na mag explain! Okay! At lalong wala ako sa mood na makipag usap, kahit kanino. Even you!" turo ko dito. "So leave me alone and go back to your girls." taboy ko dito. Pero ang gago nginisihan lang ako.

"Nagseselos ka ba?" tanong nito.

Napatingin ako ng wala sa oras dito. "Are you nuts? At bakit naman ako nagseselos? Who are you by the way!" angil ko dito. "Wag kang masyadong feeling!" irap  kong sabi dito.

Nanatili ito sa harap ko at di umalis. Nandyan pa rin ang ngisi sa labi nito. "Stop that smirk. It's annoying." sabi ko dito. Nanggigigil ako dahil sa ngisi nito.

"Why? I love my smirk. It's called a killer smile." I roll my eyes. "Are you in love with me?" Diretso nitong tanong sa akin.

Doon na ako napalingon. "Stop this nonsense, talking!" I stood up at aalis na sana kung di niya pinigilan ang kamay ko.

"Are you, Ayiesha? Are you in love with me?" ulit nito sa sinabi kanina.

How do I answer his question na di niya malalaman ang totoo. Who am I kidding anyway?

Why so fast? That is a question I ask myself. Bakit ang bilis ng pagkahulog ko sa lalaking ito.

It's been months since I met him. Di rin naman kami masyadong nagkikita. Pero nitong nakaraang buwan. I feel strange feeling toward him.

Strange feeling na di ko pa nafefeel sa iba. Umiwas ako ng tingin at ibinalik agad sa kanya.

I look at him with a blank stare. "No, I'm not in love with you." I give him a cold tone. I need to hide my feelings. Ayaw kung masaktan. Ayaw kung lumuha. Pero sa tuwing nakikita kung may kasama siya iba. My heart is aching. Nasasaktan ako.

Iniwan ko siya doon na nakatayo. Diko na siya nilingon pa.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro