Ayiesha POV

NANDITO kami sa park ngayon. Ipinasyal ko ang anak kung babae. Dahil sa nangyari kanina. Naging intense ang titigan ng anak kong lalaki at ng sinasabi nilang asawa ko kanina, kaya niyaya ko na lang sila mamasyal sa parke.

"Tatay, dito tayo!" hila-hila nito si Terrence ang asawa ko daw. Di pa buo ang naalala ko at medyo blurred pa ang iba.

Gusto ko ng maka alala, para di na ako mangangapa. Nakatingin ako sa asawa ko at sa anak kung babae.

Hila-hila kasi ng anak kung babae ang kamay ng lalaki.

"I know he is our father, nay! But I was hurt when he said that he is not our father." sabi ng anak kong lalaki.

Kanina pa ito tahimik. Alam kung pinagmamasdan nito ang kapatid nito at si Terrence.

"Baka confuse lang siya anak. He didn't know that I'm pregnant when he lost me." paliwanag ko sa anak ko.

"Basta 'nay, di ko siya bati. I'm mad at him. Kung ayaw nya sa amin, di ayaw ko din sa kanya."

Umiling-iling na lang ako. Matigas pa naman ang anak ko na ito. Baka pag dumating ang araw na malaman ni Terrence na anak niya ang kambal ko, kung anak ba talaga nito ang kambal.

Ay baka mahirapan itong suyuin ang anak kong lalaki. Dahil sa dalawa, ito ang mahirap suyuin.

Nakangiti akong nakatingin kay Nichole at Terrence. Masayang-masaya ang anak kong babae, dahil kasama nito ang tatay daw niya.

Tumakbo si Nichole, papunta sa amin ni Kenzo. Agad nitong hinila ang kakambal nito.

"Laro tayo, Grey!" masayang sabi ni Nichole. Nginitian nito ni Kenzo at tumayo na.

Kahit na mahirap suyuin ito pag nagtatampo o galit. Di naman nito matitiis ang kakambal nito.

Nakangiti akong nakatanaw sa anak kung kambal, naglalaro kasi silang dalawa, hila-hila lang ni Nichole si Kenzo.

Kenzo Grey And Deciree Nichole ang dalawa kong angel. Masaya ako kasi dumating sila sa buhay ko. Kung wala sila, baka di ko na nais mabuhay pa.

"Ang lalim ng iniisip mo!" di ko siya nilingon. Ngumiti lang ako sabay yuko.

"Paano kung anak mo sila? Wala talaga akong maalala. I want my memories back. Gusto ko ng maka alala." malungkot kong sabi sa kanya.

"Don't force yourself. If they are mine. I'm glad to accept them."

"Paano kung hindi? Matatanggap mo pa rin ba sila?" tanong ko sa kanya. Nilingon ko ito. Nakatingin ito sa kambal na masayang naglalaro.

"If they aren't mine, I still accept them. 'Cause they are your child." kumunot ang noo ko.

"Nahihibang ka na ba? Masyado ka namang mabait at tanga. Marter na ang tawag dyan."

"Tanga, marter or whatever you call that. I don't care. All I want is you! Gusto kong makasama ka." sabi nito. Kinuha nito ang baba ko at agad akong pinihit paharap sa kanya.

"I want to kiss you!" He whispered.

I WANT to kiss her. But I know. Hindi pwede. Kaya agad akong umiwas.

"I'm sorry."hinging paumanhin ko.

"It's okay." mahina nitong sambit.

"Gusto ko pag hinalikan kita. Yong naaalala mo na ako." kinuha ko ang kamay nito. "And I can wait for that. I can't wait that time would come." pinaglaruan nito ang mga daliri sa kamay ko.

"Oyy si nanay at tatay ang sweet."

Nginitian ko lang si Nichole. I like her, she is like Ayiesha. So adorable. Mini me of Ayiesha. But this young man, Kenzo, is the opposite of Nichole.

It's hard to please this young man. Sana ay di ako mahirapan, once na malaman ko ang buong katotohanan.

Pag nalaman ko na mga anak ko sila. Di ko na talaga sila papakawalan. Even Kaileen.

Pina DNA ko silang tatlo. Dahil kahit na akala ko ay produkto sila ng pagtataksil. I will still accept them.

I love Ayiesha so much, handa kong ibigay o i-give up ang pride at ego ko as a man.

"Stop it, Deciree. How many times do I have to tell you, He is not our father." saway ni Kenzo sa kapatid nito.

"It's okay, she can call me that. Even you," nginitian ko ito. Pero irap lang ang nakuha ko dito.

Bakit naaaliw ako sa mga bata na ito. Lalo na sa batang lalaki.

"Kenzo? Would you stop that!" saway ni Ayiesha.sa bata.

"Why 'nay? Di ko siya kilala."

"Kahit na di mo siya kilala. Di mo dapat siya iniirapan. Remember, we live in his house."

"Umalis na lang tayo, 'nay. Balik na lang tayo sa dati nating bahay." dinig kong sabi nito kay Ayiesha.

"No, hindi kayo aalis!" sabi ko sabay tayo. Hindi pwede, hindi pwedeng mawala na naman sa akin si Ayiesha.

Tinalikuran ko sila at umalis sa harapan nila. I can't afford to lost Ayiesha again. I will do my best.

Para di umalis si Ayiesha sa bahay at para di ito lumayo. Siguro kailangan kung kunin ang loob ng anak nitong lalaki.

But, fuck. How can I do that? Kung di pwedeng nasa iisang lugar kami. Baka mapahamak lang si Ayiesha at worst madamay ang mga bata.

Ayiesha POV

TINIGNAN ko ang papalayong bulto ni Terrence. I didn't expect na mag wo-walk out ito. Napakurap at napatulala na lang ako sa isanabi nito.

Naalala ko pa ang sinabi nito kanina. 'No, hindi kayo aalis!' Ano ang ibig sabihin noon ni Terrence, na di pwede kaming umalis sa bahay. Because?

Paano? Paano ko maipapaliwanag, paano ko nalaman kung nasaan ang daddy nila. Paano ko maipapaliwanag iyon.

Hindi pa talaga fully recover ang utak ko. May naalala ako, but not at all.

Kanina pa ako nakatulala sa kwarto. Nasa kanilang silid kasi ang kambal. Agad akong humikab ng nakaramdam ako ng antok.

Di nagtagal ay dinalaw na ako ng antok at nakatulog.

(FLASHBACK OR MEMORIES NYA PO ITO. WHEN SHE MEET TERRENCE.)

Ayiesha POV

"LEIGH, wait!" Tawag ko sa bestfriend ko. My only trusted friend. I had friends din naman, but I didn't trust them, the way I trust Leigh.

Agad ko itong hinabol. Di yata ako narinig nito. "Leigh!" hinawakan ko agad ito braso.

Pero agad itong napakislot, na labia kong ipinag taka. Agad ko itong hinarap sa akin. "You, had a bruises again." mahinahon kong utas dito.

"Wala ito, Yesh." kumunot ang noo ko. Napa buntong-hininga na lang ako.

"Really Leigh? You have bruises because of your sister. Ikaw ang nakakatanggap ng pasa because of her. Dahil sa kabalustogan ng kakambal mo, kaya nagkakapasa ka." galit kong sabi dito.

"It's really nothing, Yesh! I love my twinny. I'll do my best to protect her." kumunot ang noo ko.

"And what about you? Ikaw na lang ang sasalo sa lahat ng kalmot, sabunot, sipa at tadyak ng mga babaeng inagawan ng boyfriend n'yang kakambal mo? How could you?" sigaw ko dito.

"Wag kang tanga, Leigh. Wag kang marter. Magkamukha kayo. Oo, pero magkaiba kayo ng ugali." galit kong sabi dito. Nanggigigil talaga ako sa kakambal nito.

Ang daming lalaki nito, di makuntento sa isang lalaki si Adelaine. Kung magpapalit ito ng lalaki at para lang din itong nagpapalit ng dami nito. Sobrang magkaibang-magkaiba ang ugali ng dalawa.

"I just love her, Yesh!" lumuluha nitong sabi sa akin. Alam kung mahal na mahal nito ang kakambal nito, na handang gawin ang lahat wag lang masaktan ang kapatid nito.

"Ayiesha, don't come to that girl. She is so malandi!" maarteng sabi ni Amy. She's with her gang. Bigla na lang itong lumapit sa akin at agad akong hinila.

Agad akong pumiksi. Hinarap ko ito. "Bakit? May ebidensya kayo?" angil ko dito.

"Ayiesha, stop." bulong nito Leigh sa akin.

"No, Leigh. This must be stop, sawa na akong makita ka na ikaw ang sumasalo sa lahat ng kasalanan ng kakambal mo. Kaya I will stop this." sabi ko dito. I look at her with glare. "Could you stop, throw a words to my bestfriend. Hindi siya malandi, sadyang siya lang sumasalo sa lahat ng kasalanan ng kakambal niya. So stop, or else. I'll kick you in our school." sabi ko sabay hatak kay Leigh.

Wala silang karapatan na tawagin sa kung anong pangalan si Leigh. She is not like her twin sister. I know Leigh.

She is so kind. Kaya laging naapakan. Na agrabyado. Kaya nandito ako, handa akong gawin ang lahat, mapabuti lang ang aking bestfriend.