Naging abala si Carlo sa kanyang pag-aaral sa bago niyang eskwelahan sa pagsisimula ng pasukan. Madali siyang nakapalagayan ng loob ng iba pa niyang mga kaklase dahil sa pagiging masayahin at positibo nito. Napawi ang lahat ng agam-agam ng kanyang mga magulang nang makita nila ang mga magagandang nangyayari sa kanilang anak.

"Nakakabilib ka talaga, bunso." Ang wika ni Miguel kay Carlo habang sila ay kumakain sa canteen.

"Bakit naman po kayo bumibilib sa akin, kuya?" Ang tanong sa kanya ni Carlo.

"Kasi biruin mo, dalawang buwan ka pa lang dito sa school pero ang dami mo ng ginagawa. Pero kahit busy ka sa extra-curricular activities mo ay hindi mo pa rin napapabayaan ang iyong pag-aaral. Sabi nga ni Tristan baka ikaw daw ang maging top one ngayong first grading. Nagpustahan pa nga ang mga loko-loko natin mga kaibigan." Ang natatawang kwento sa kanya ni Miguel.

"Naku sigurado ako na si Spencer ang nakaisip ng pustahan na yan, baliw talaga yun. Pero yung totoo ay kaya ako nagsusumikap at nag-aaral nang husto ay para maging proud sa akin sina tatay at nanay. Ayaw ko silang bigyan ng sakit ng ulo. Ano bakla na nga, pasaway pa?" Ang pabirong sabi ni Carlo sa kanya.

"Hindi ka naman pasaway bunso at huwag mong iisipin na walang halaga ang pagiging bakla mo dahil ang totoo nga nyan ay marami kang napapasaya at nabibigyan ng inspirasyon para mag-aral nang mabuti. Isa na ko doon." Ang wika sa kanya ni Miguel.

"Salamat sa'yo, kuya. Alam mo naman na isa ka sa mga nagpapalakas ng loob ko kaya pakiramdam ko ay kakayanin ko ang mga pagsubok na darating sa akin. Pasensya ka na kung madalas ay hinahamak ko ang aking sarili. Hindi ko kasi maiwasan na panghinaan ng loob kapag ang kasarian ko na ang napag-uusapan." Ang malungkot na sabi ni Carlo sa kanya.

"Ano ka ba bunso, huwag kang ganyan. Hindi naman lahat ng tao ay tulad ng iniisip mo. Ako, sina Tristan, Sylvester at Spencer, hindi ba buong puso ka namin na tinanggap nang umamin ka sa amin? Ni minsan ay hindi mo kami kinakitaan na pinandirihan o hindi kaya ay ginawang katatawanan ang kasarian mo. Huwag mong isipin ang ibang tao na hindi ka naman tanggap. Ituon mo ang iyong sarili doon sa tanggap at mahal ka kung ano at sino ka. Huwag mong pag-aksayahan ang mga bagay na magpapalungkot lang sa'yo. Doon ka lang palagi sa positibo at masaya." Ang payo naman sa kanya ni Miguel.

Nangilid ng luha ang mga mata ni Carlo sa sinabi ng kaibigan sa kanya. "Ano ba yan kuya, sa lahat naman ng lugar na mapipili mo ay dito pa sa canteen mo naisipan na paiyakin ako. Kainis ka talaga." Ang wika niya.

"Sorry naman, bunso. Gusto ko lang palakasin ang loob mo. Sadya lang talaga na iyakin ka." Ang pabirong sabi ni Miguel sa kanya.

"Tse! Tapusin na nga natin itong kinakain natin at marami pa tayong gagawin." Ang sambit naman sa kanya ni Carlo.

Labis ang pasasalamat ni Carlo dahil mayroong isang Miguel na umaagapay sa kanya. Lalo pa ngayon na hindi sila nagkakaintindihan ng kanyang nobyo na si Morris.

Nag-ugat ang kanilang problema nang sumapit ang second monthsary nila. Mula nang magsimula ang klase ay unti-unting nababawasan na ang oras nila para sa isa't-isa. Muli kasi siyang inaya ng nobyo at ngayon ay gusto na nitong may mangyari na sa kanila, nais nitong pasukin ang butas ni Carlo. Pilit niyang pinaintindi sa kanyang nobyo na hindi maaari dahil hindi pa niya kaya. Doon na nagsimula ang kapansin-pansin na pagbabago ni Morris. Nagalit ito sa kanya at nagawa pa siya nitong sumbatan.

Matapos ang kanilang second monthsary ay lumipas pa ang isang linggo bago siya muling kinausap ni Morris. Kung hindi pa pumunta si Carlo sa kwarto ng nobyo para kausapin ito ay baka tumagal pa ang pang-dededma sa kanya. Kinailangan pa niya na paligayahin ito para sila ay magkabati lang.

Pinangangambahan ni Carlo na baka muli itong maulit ngayong nalalapit na naman ang kanilang third monthsary. Nagdadalawang isip ito kung papayag ba siya na ibigay kay Morris ang kanyang virginity o hindi. Nag-aalangan siya sa ipinapakitang pagbabago ng ugali ng nobyo.

"Karapat-dapat ba siya talaga? Sa kanya ko na ba ibibigay ang pagkabirhen ko?" Ang tanong ni Carlo sa sarili. Naputol ang kanyang pagmumuni-muni nang dumating si Brother Gerald sa kanilang kwarto.

"Okay class, I have an announcement to make. One week from now ay magkakaroon tayo ng educational trip. Please give this consent form to your parents or guardian and make sure na mapirmahan ito para kayo ay makasama. Kindly give all the signed forms to Carlo. Ikaw na ang bahalang mangolekta sa mga kaklase mo." Ang bilin niya dito.

"Yes, brother. Ako na po ang bahala." Ang tugon naman ni Carlo sa kanyang adviser.

"Okay lang sa akin, wifey." Ang sagot agad ni Morris sa kasintahan. Kasalukuyan silang nasa kwarto ng nobyo nang banggitin ni Carlo ang kanilang magaganap na educational trip, nasakto kasi na araw din ito ng kanilang monthsary. Nag-aalala siya na baka magalit ang kanyang nobyo ngunit taliwas ang naging reaksyon nito sa kanyang inaasahan.

"Sigurado ka, hubby? Hindi ka magagalit?" Ang hindi makapaniwalang tanong sa kanya ni Carlo.

"Siyempre hindi, wifey. Alam ko naman na kasama ito sa pag-aaral mo kaya walang problema sa akin. Saka pwede naman na i-advance ngayon yung pagcecelebrate natin ng monthsary eh." Ang nakangising sagot ni Morris. Nagsimulang gumapang ang kamay niya habang pinupupog ng halik ang leeg ni Carlo.

"Pasukin na kita ngayon, wifey." Ang pakiusap ni Morris sa kasintahan ngunit agad siyang pinigilan nito.

"Hindi pwede, hubby." Ang sambit ni Carlo sa kanya.

Sumeryoso bigla ang mukha ni Morris, padabog itong bumangon sa higaan.

"Palagi ka na lang ganyan, Carlo. Palaging hindi ka handa, hindi mo kaya, hindi pwede. Paano naman ang pangangailangan ko?" Ang tanong sa kanya ng nobyo.

Hindi agad nakasagot si Carlo dahil sa gulat niya, ito kasi ang unang beses na napagtaasan siya ng boses ng kanyang nobyo.

Tila nahimasmasan naman si Morris sa kanyang ginawa sa kasintahan. Lalapit sana siya dito upang suyuin ito ngunit bumangon na rin si Carlo, pinigilan siya nito na lumapit sa kanya.

"I'm sorry, Morris kung ganyan na pala ang nararamdaman mo sa akin. Patawarin mo ako kung hindi ka na nakukuntento sa kaya kong ibigay sa'yo. Sinusubukan ko naman na paligayahin ka ngunit may limitasyon lang ako. Hindi naman kasi ako tulad ng mga babaeng nakakasama mo para magparaos. I'm sorry kung wala akong kwentang kapareha sa kama. Good night, sa'yo." Ang naluluhang sabi ni Carlo pagkatapos ay humahangos itong lumabas ng kwarto papalayo sa kanyang nobyo.

Namataan naman ni Tin ang nagmamadaling si Carlo mula sa kwarto ni Morris. Pinahinto niya ito para kausapin, dito niya napansin ang pagtulo ng luha sa mga mata nito.

"Anong nangyari sa'yo? Bakit ka umiiyak?" Ang nag-aalalang tanong ni Tin sa kanya.

"A-Ate, si M-Morris po kasi..." Ang humihikbing sabi sa kanya ni Carlo.

Kaagad na inakay ni Tin si Carlo sa may lamesa. Dinulutan niya ito ng isang baso ng malamig na tubig upang kumalma ang loob nito. Ininom naman niya ito habang patuloy pa rin siya sa pag-iyak.

Hinintay muna ni Tin na mahimasmasan si Carlo bago niya ito muling tinanong.

"Ano bang nangyari sa inyo ni Morris? May ginawa ba siya sa'yo na masama? Sinaktan ka ba niya?"

Umiling si Carlo sa kasambahay. "Hindi niya po ako sinaktan, ate. May hindi lang po kasi kami napagkasunduan na dalawa na siyang ikinagalit ni Morris sa akin." Ang sagot niya dito.

"Ano ba yung hindi niyo napagkasunduan ni Morris? Maaari ko bang malaman kung ano ito?" Ang pag-uusisa sa kanya ni Tin.

Dahil tiwala naman si Carlo kay Tin ay ipinagtapat niya dito ang tunay na dahilan ng pag-aaway nila ng kanyang nobyo.

"Ano kasi ate, gusto ni Morris na pasukin yung butas ko sa likod. Hindi po ako pumayag dahil natatakot po kasi talaga ako. Doon na siya nagsimulang magalit sa akin, nagawa niyang pagtaasan ako ng boses dahil lang sa hindi ako sumunod sa gusto niya." Ang pahayag ni Carlo sa kanya.

Seryosong nakatingin naman si Tin habang ikinikwento ni Carlo sa kanya ang nangyari sa pagitan nila ng nobyong si Morris.

"Sa tingin mo ba mali ang ginawa kong pagtanggi sa kanyang gusto, ate?" Ang tanong sa kanya ni Carlo.

Napabuntung ng hininga si Tin sa tanong ni Carlo. "Para sa akin ay tama lang ang naging desisyon mo na tanggihan ang hiling ni Morris sa'yo. Una, bata ka pa. Pangalawa, nangako ka sa mga magulang mo na hindi ka gagawa ng mga bagay na makakaapekto sa buhay mo, lalo na sa iyong pag-aaral at panghuli, kahit na umabot ka pa sa tamang edad ay hindi ka pa rin pwedeng pilitin ng nobyo mo na gawin ang isang bagay na ayaw mo. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay susunod ka na lang kahit labag naman ito sa loob mo." Ang sagot niya dito.

"Marahil ay may kasalanan din ako. Hinayaan ko kasi si Morris na gawin ito sa akin. Akala ko ay makukuntento siya sa ibinibigay kong pagmamahal at pagpapaligaya ngunit hindi pala ito sapat para sa kanya." Ang malungkot na sabi ni Carlo.

Lumapit sa kanya si Tin at ipinatong nito ang kanyang palad sa ibabaw ng kamay niya.

"Huwag mong iisipin na sex lang ang habol sa'yo ni Morris. Oo, nagalit siya sa'yo dahil tao lang din siya na may pangangailangan na kinakailangang tugunan paminsan-minsan. Siguro ang pagkakamali lang ng nobyo mo ay hindi niya pinaintindi sa'yo ng maayos yung panig niya. Maniwala ka sa akin, mahal na mahal ka ni Morris. Sadya lang na hindi siya nakapagpigil ng kanyang sarili. Hayaan mo at kakausapin ko siya para sa'yo." Ang wika sa kanya ni Tin.

"Salamat, ate. Ang dami mo ng naitulong sa relasyon namin. Ang laki nang utang na loob ko sa'yo. Maraming salamat." Ang sabi naman ni Carlo sa kanya.

"Wala yun. Basta ako na ang bahalang kumausap kay Morris. Kapag pareho na kayong kalmado saka kayo mag-usap na dalawa. Wala kayong maayos na patutunguhan kapag galit ang pinairal ninyo sa isa't-isa. Oh siya, huwag kang masyadong magpa-stress dyan at may pasok ka pa sa school bukas. Mag-beauty rest ka na." Ang sagot sa kanya ni Tin.

Niyakap nang mahigpit ni Carlo si Tin. "Maraming salamat ate sa lahat ng tulong mo. Kung wala ka ay marahil nagmumukmok na ko doon sa kwarto kanina pa. Malaking tulong ang mga payong ibinibigay mo sa akin. Sige ate, aakyat na ko para makapagpahinga na. Good night sa'yo." Ang paalam niya dito.

"Good night din sa'yo. Huwag mong masyadong alalahanin yun, mahal na mahal ka nung nobyo mo." Ang pahabol na sabi ni Tin sa kanya. Isang ngiti ang isinukli ni Carlo sa kasambahay bago siya umakyat.

Sumapit ang araw ng sabado.

Ito ang unang pagkakataon na makakasama si Carlo sa educational trip ngayong dito na siya sa Maynila nag-aaral. Maraming mga bus ang nakahimpil sa labas ng kanilang school. Ang lahat ng mga estudyante na kasama ay pawang masasaya at sabik na sabik sa kanilang pupuntahan.

Maliban lang sa kanya.

"Bakit kasisimula pa lang ng araw ay hindi na agad maipinta yang mukha mo, bunso?" Ang tanong ni Miguel kay Carlo habang kasalukuyan silang nakapila.

"Baka may buwanang dalaw kaya nagsusungit." Ang biro ni Spencer na nasa likuran ni Miguel.

"Siraulo ka talaga, Spencer. May matres ba ko para reglahin?" Ang sagot ni Carlo sa kaibigan.

"Eh bakit kasi ganyan ang reaksyon ng mukha mo? Para kang natalo sa pustahan?" Ang tanong sa kanya ni Tristan.

"Hindi ko kasi maipaliwanag sa inyo yung nararamdaman ko ngayon dahil kahit ako man ay naguguluhan din. Basta! Ewan ko." Ang sabi ni Carlo kay Tristan.

"Guys hayaan niyo na muna si Carlo. Baka masama lang ang kanyang gising kanina. Magiging okay din siya mamaya." Ang wika ni Sylvester sa mga kaibigan.

"Tama si Sylvester. Hayaan niyo na muna siya. Ang mabuti pa ay pumasok na tayo sa bus na naka-assigned sa atin." Ang segunda naman ni Miguel sa sinabi ng kaibigan.

Tuluyan naman na nakahinga nang maluwag si Carlo dahil hindi na siya muling kinulit pa ng kanyang mga kaibigan. Hindi kasi mapalagay ang loob niya mula pa kagabi. Hindi pa rin kasi siya kinakausap ni Morris mula nang sila ay nagkaroon ng pagtatalo. At ngayon nga na monthsary nila ay umaasa siya na babatiin man lamang siya ng nobyo ngunit nabigo siya. Wala siyang natanggap na text message o tawag man lang mula dito. Pakiramdam ni Carlo ay iniiwasan siya nito.

"Baka galit pa rin si Morris sa akin hanggang ngayon." Ang sambit ni Carlo sa kanyang sarili. Balak niyang kausapin ang nobyo ng masinsinan pagbalik niya galing sa kanilang educational trip.

"Sana hindi pa huli ang lahat para sa aming dalawa." Ang taimtim na dalangin ni Carlo.

Pansamantala munang isinantabi ni Carlo ang kanyang problema upang pagtuunan ng pansin ang nagaganap na educational trip ng kanilang school. Nakapwesto sila sa likurang bahagi ng bus, katabi niya si Miguel. Partners naman sina Tristan at Sylvester habang nakaupo sa gitna nilang lahat si Spencer.

Una nilang pinuntahan ay isang science museum na matatagpuan sa loob ng isang mall. Namangha ang lahat habang pinagmamasdan ang iba't-ibang bahagi ng utak ng tao at kung para saan sila ginagamit.

Mayroon din parte sa museum kung saan naka-display ang mga bahagi ng katawan at kung ano ang silbi nito sa ating buhay.

Napansin ni Carlo ang kaibigang si Sylvester na nakatutok sa isang bahagi ng museum kung saan naka-display ang parte ng mga mata. Lumapit siya dito upang mag-usisa.

"Mukhang napako na ang iyong tingin dyan sa mga mata. Pwede ko bang malaman kung bakit?" Ang tanong ni Carlo sa kaibigan.

Binalingan siya ng tingin ni Sylvester. "Pangarap ko kasing maging dalubhasa sa mata ngunit hindi ko alam kung kakayanin ko." Ang wika niya kay Carlo.

"Ano ka ba, sigurado ako na kakayanin mo. Huwag kang mangamba na abutin ang iyong pangarap na maging isang ophthalmologist. Maniwala ka sa kakayahan mo." Ang pagpapalakas ng loob sa kanya ni Carlo.

Napangiti si Sylvester sa mga sinabi ng kanyang kaibigan. "Salamat. Hayaan mo, ikaw ang una kong babalitaan kapag naging doktor na ko." Ang pangako niya dito.

"Promise ha? Ako ang una mong pagsasabihan ng tagumpay mo." Ang paniniguro ni Carlo sa kanya.

"Promise." Ang sambit sa kanya ni Sylvester.

"Panghahawakan ko yang pangako mo. Halika na baka hinahanap na tayo nila Miguel." Ang sabi sa kanya ni Carlo.

"Okay, let's go." Ang sagot ni Sylvester sa kaibigan.

Matapos ang kanilang paglilibot sa loob ng museum ay sumunod naman nilang pinuntahan ang isang flower farm at private pool sa may tagaytay. Doon na sila nagpalipas ng buong maghapon hanggang sa sila ay makauwi bandang ala singko.

Habang sila ay nasa biyahe pabalik ng Maynila ay muling naalala ni Carlo si Morris. Kinuha niya ang cellphone sa bag at sinubukang i-text ito.

From: Wifey

Galit ka pa rin ba sa akin, hubby? Please mag-usap tayo pag-uwi ko ng bahay. I love you.

Send.

"May problema ba, bunso? Bakit parang balisa ka? Ang tanong ni Miguel sa kanya.

"Wala ito, kuya. May kaunti lang akong inaalala pero kaya ko pa naman ito." Ang sagot sa kanya ni Carlo.

"Okay basta kapag hindi na kaya sabihin mo agad sa akin. Handa akong tulungan ka sa abot ng aking makakaya." Ang wika ni Miguel kay Carlo.

"Salamat sa concern mo, kuya." Ang pasasalamat ni Carlo sa kanya.

"You're welcome, bunso. Ipahinga mo muna yang utak mo sa kaiisip kahit saglit lang." Ang paalala sa kanya ni Miguel. Iginiya nito ang ulo ni Carlo sa kanyang balikat upang makapagpahinga ito.

"Salamat, kuya." Ang sabi ni Carlo kay Miguel. Sandaling iwinaglit nito sa kanyang isipan ang tungkol sa nobyo at tuluyan na siyang nakatulog sa balikat ng katabi.

Wala pang alas otso ng gabi ay nakarating na sila sa harapan ng kanilang school. Isa-isang nagbabaan ang mga estudyante sa mga bus, sinalubong naman sila ng kani-kaniyang mga sundo na matiyagang nag-aabang sa pagdating nila.

"Wala pa ba yung susundo sa'yo, bunso?" Ang tanong ni Miguel kay Carlo.

"Wala pa nga eh. Sabi sa akin ni nanay kanina ay sila ni tatay ang susundo sa akin ngayon. Baka nawala sa isip nila." Ang sagot ni Carlo sa kanya.

"Gusto mo ba na sumabay ka na lang sa amin sa pag-uwi? Nandito na kasi si kuya jon, yung sundo ko." Ang alok sa kanya ni Miguel.

"Sige pero kuya baka pwedeng sa bakeshop mo na lang ako ibaba? Baka kasi nandoon si nanay." Ang pakiusap ni Carlo sa kanya.

"Okay lang, bunso. Walang problema." Ang sagot naman ni Miguel kay Carlo.

Pagdating nila sa harap ng bakeshop ay saglit na nagpaalam si Carlo at hinintay na makaalis ang sasakyan nila Miguel bago siya pumasok. Naabutan niya si Ferdie sa may counter.

"Good evening po. Itatanong ko sana kung nandito po si nanay?" Ang bungad na sabi ni Carlo dito.

Bakas sa reaksyon ng mukha ni Ferdie ang labis na pagtataka. "Uy dear, ikaw pala yan. Mas maganda pa tayo sa gabi. Wait, si Madam Susan? Umalis siya kasama ni Engineer. Sabi niya ay may pupuntahan daw silang event, naka-full pack ng make up at nakasuot nga ng shining, shimmering, splendid na gown ang mama mo. Hindi ka ba nila sinabihan?" Ang wika niya dito.

"Hindi po eh, baka po nakalimutan lang nilang sabihin sa akin. Kasama po ba nila si Morris?" Ang tanong muli ni Carlo sa kanya.

"Hindi nila kasama si Papa Morris my dear. Si engineer ang nag-drive ng sasakyan." Ang sagot sa kanya ni Ferdie.

"Ganun po ba? Sige po uuwi na lang ako. Salamat po." Ang paalam ni Carlo sa kanya.

"Okay dear, ingat sa pag-uwi." Ang sambit sa kanya ni Ferdie.

Labis ang pagtataka ni Carlo paglabas niya ng bakeshop. Sinubukan niyang tawagan ang kanyang mga magulang pero hindi nila ito sinasagot, maging si Morris ay ganun din.

"Ano bang nangyayari? Bakit hindi nila sinasagot ang tawag ko? Nasaan ka ba, hubby?" Ang naguguluhang tanong ni Carlo sa kanyang sarili.

"Pwede ba kitang makausap?" Ang tinig ng isang babae mula sa kanyang likuran. Paglingon ni Carlo ay lalo siyang na-stress nang masilayan niya kung sino ang nagsalita.

"Wala ako sa mood ngayon na maglampaso ng basahan. Sa ibang araw na lang, Zoey." Ang sarkastikong sabi ni Carlo saka nito tinalikuran ang babae para mag-abang ng tricycle.

"Aba! Ikaw pa ang may lakas ng loob para magmatapang sa akin ng ganyan, ni hindi mo nga magawang paligayahin yang nobyo mo." Ang matapang na pahayag sa kanya ni Zoey.

Nagpanting ang tenga ni Carlo sa mga salitang namutawi mula sa bibig ng babae. Muli niya itong hinarap upang komprontahin.

"Anong sabi mo? At talagang sa'yo pa nanggaling yan ah." Ang sagot sa kanya ni Carlo.

"Oo sa akin talaga dahil kung totoong maligaya sa'yo si Morris ay hindi na niya kakailanganin pa ang serbisyo ko." Ang sambit ni Zoey sa kanya. Bigla naman natigilan si Carlo sa sinabi ng babae.

Natawa naman si Zoey sa naging reaksyon ni Carlo. "Anong nangyari sa tapang mo ngayon? Bakit natameme ka na dyan? Hindi ba malinaw yung sinabi ko? Sige uulitin ko para sa'yo. May nangyari sa amin ni Morris. Ano naiintindihan mo na ba?" Ang pagtatapat niya dito.

Tila pinagsakluban ng langit at lupa si Carlo sa naging rebelasyon ni Zoey sa kanya. Hindi niya mapigilan ang pagtakas ng kanyang mga luha habang nakasakay siya sa loob ng tricycle pauwi ng kanilang bahay.

Bakas pa rin sa isipan ni Carlo kung paano idinitalye nang buo ni Zoey ang lahat ng nangyari sa kanila ni Morris sa naganap na komprontasyon sa pagitan nilang dalawa kanina.

"Hindi totoo yan. Nagkakamali ka sa mga sinabi mo. Hindi magagawa sa akin yan ni Morris!" Ang reaksyon ni Carlo sa naging pahayag sa kanya ni Zoey.

"Hindi ka rin pala nuknukan ng manhid, saksakan ka din ng tanga. Sa tingin mo ba ay mag-aaksaya pa ko ng oras na kausapin ka kung gawa-gawa ko lang ang lahat ng sinabi ko? Matalino ka sa ibang bagay pero sa ganito ay lagapak ka." Ang wika sa kanya ni Zoey.

"Hindi! Hindi yan totoo! Ginagawa mo lang ito para sirain kaming dalawa!" Ang galit na sabi ni Carlo sa babae.

"Tanga! Anong sinira ko? Ang sabihin mo wasak na talaga ang relasyon niyo kaya niya ko nilapitan. Alam kong hindi mo ko paniniwalaan kaya naghanda ako. Gusto mo talaga ng ebidensya? Teka sandali." Ang sagot ni Zoey sa kanya. Kinuha niya sa bulsa ang cellphone, pinindot niya ito saglit saka inabot kay Carlo.

Napatakip naman siya ng bibig habang binabasa niya ang palitan ng text messages nina Zoey at Morris sa inbox ng phone ng babae. Kumpirmado din ang numero ng cellphone na ka-text ni Zoey ay pagmamay-ari ng kanyang nobyo.

Hindi pa nakuntento si Zoey dahil agad niyang pinindot ang phone patungo sa gallery. Hindi na napigilan ni Carlo ang kanyang pagluha habang pinagmamasdan niya ang mga hubad na larawan ng babae kasama si Morris na nakahiga sa kama.

"Sa motel ba kayo sa Pasay nagcheck-in?" Ang tanong ni Carlo sa garalgal nitong boses.

"H-Ha? Paano mo nalaman na doon kami nagcheck-in?" Ang nagtatakang sabi sa kanya ni Zoey.

"Hindi mo na kailangan pang malaman basta sagutin mo lang ang lahat ng itatanong ko sa'yo. Ilang beses na may nangyari sa inyong dalawa? At kailan naganap yung nasa phone mo?" Ang pag-uusisa ni Carlo sa kanya.

"Isang beses pa lang naman niya kong inaya. Kailan nga ba? Hmmm...mga tatlong araw na siguro ang nakakalipas. Nagulat nga ako nung bigla niyang hingin yung number ko tapos tinext ako kung pwede daw ba ko, siyempre hindi na ko nagpakipot kaya pumayag ako. Sinundo niya ko sa bakeshop pagkatapos ay sumakay kami ng taxi patungong Pasay. Hindi pa nga kami nakakarating ng motel ay panay na ang lamas niya sa dibdib ko. Tapos nung nandoon na kami sa loob ay agad niya kong pinaghahalikan, sa mukha, leeg at buong katawan. Dinila-dilaan pa niya yung mga utong ko tapos kinagat-kagat. Kinain din niya yung ari ko, ang sarap ng pag-brotsa ng nobyo mo, nilabasan ako agad. Naka-apat na beses din kami doon sa motel, sa kama, banyo, sa hagdanan at doon sa may pa-ekis. Grabe si Morris, ang wild! Tinitira niya ko habang nakatayo kami at nakaposas ang kamay at paa ko. Nag-iwan pa nga siya ng kiss mark sa dibdib ko. Gusto mo bang makita? Baka kasi hindi ka pa rin naniniwala." Ang sabi ni Zoey sa kanya.

Napapikit ng mga mata si Carlo habang pilit niyang pinapakinggan ang kwento ng babae. Sa sobrang pagiging kaswal ng kanyang pagkakasalaysay ay nakalimutan na nito na ang kausap niya ay ang kasintahan ng lalaking kasama niya sa pagpaparaos na pilit nagpapakatatag sa sitwasyon.

"Sa saglit na panahon na magkasama kayo ni Morris ay hindi ba niya nabanggit ang pangalan ko?" Ang tanong ni Carlo sa babae. Umaasa siya na baka maalala ni Morris na may kasintahan siyang masasaktan habang nagtataksil ng mga oras na yun.

Pilit na inalala ni Zoey ang nangyari nung gabing may namagitan sa kanila ng lalaki. "Hmmm...hindi eh. Puro ungol saka mga linyang 'ang sarap mo,' 'isasagad ko yung alaga ko sa butas mo,' saka 'lalabasan na ko' ang tanging sinasabi ni Morris sa akin." Ang sagot sa kanya ni Zoey.

Tuluyan na siyang nanghina. Hindi na kakayanin pa ni Carlo ang mga sasabihin ng babae kaya tinapos na niya ang kanilang pag-uusap. Ngunit hindi siya tinigilan ni Zoey at patuloy pa rin ito sa pagsisiwalat ng kataksilan nilang dalawa ni Morris.

"Alam mo ba na sobrang saya ni Morris habang pinuputok niya sa loob ko yung tamod niya. Bakit ko sinasabi sa'yo ito? Para malaman mo na hindi ka sapat para kay Morris. Hahanap at hahanap pa rin yan ng butas ng isang babae dahil doon siya mas nasasarapan, doon siya mas nasisiyahan. Sinabi ko na sa'yo sa resort noon na hindi ka lubusang liligaya dahil ang mga katulad mo ay panandalian lamang, hindi pang matagalan. Pakisabi sa nobyo mo na nag-enjoy ako sa piling niya. Hanggang sa uulitin, paalam..."

"Sir, nandito na po tayo." Ang wika ng tricycle driver. Saglit na nagpahid ito ng mga luha sa kanyang mukha pagkatapos ay kumuha siya ng pera sa bulsa. Inabot ni Carlo ang bayad saka ito bumaba.

Hindi alam ni Carlo kung paano niya haharapin si Morris. Hindi niya alam ang kanyang mararamdaman sa oras na magkausap sila ng nobyo. Huminga muna siya ng malalim bago ito pumasok ng bahay.

Balot ng katahimikan ang buong bahay pagpasok niya. Tanging ang malakas na tibok ng kanyang puso ang marinig. Wala pa ang sasakyan sa garahe kaya malamang ay nasa event pa ang mga magulang ni Carlo.

Pagdating niya sa kwarto ng nobyo ay wala siyang nasilayan ni anino nito.

"Nasaan ka ba, Morris?" Ang pabulong na sabi ni Carlo. Nagpasya siya na umakyat muna para magpahinga sa kanyang kwarto.

Pagdaan niya sa kwarto ng kasambahay ay bigla siyang napatigil.

"Nagday-off ba si Ate Tin? Gusto ko pa naman siyang makausap ngayon tungkol kay Morris." Ang malungkot na wika ni Carlo sa kanyang sarili.

Aalis na dapat siya ngunit narinig niya ang lagaslas ng tubig mula sa loob ng kwarto. Akala ni Carlo ay baka naliligo lang si Tin kaya pumasok na siya. Nakapatay ang ilaw kaya hindi niya masyadong maaninag ang kanyang nilalakaran.

Nakakailang hakbang pa lamang si Carlo nang may matapakan siya, agad niya itong pinulot. Nagpatuloy siya sa pagdampot ng mga naaapakan niya hanggang sa siya ay sumapit sa harapan ng banyo.

Mabigat man sa kanyang kalooban ay hinarap ni Carlo ang katotohanan. Hindi na siya nagdalawang isip pa na buksan ang pinto.

"Bakit niyo ginawa sa akin 'to!?"

SUSUNDAN...