"Next time kung makikipag-sex ka make sure na nakatakip ng kurtina ang kwarto mo at sa susunod na makikipag-sex ka ay doon lang sa taong mahal mo, hindi sa kung sino sino!"

Napabalikwas si Carlo mula sa kanyang pagkakahiga. Mataas na ang sikat ng araw. Minasdan niya ang apat na sulok ng kanyang kwarto. Biglang pumasok sa kanyang isipan ang imahe ng lalaki sa kabilang bahay.

"Ano na naman itong ginawa ko!?" Ang wika ni Carlo sa kanyang sarili sabay takip ng dalawang kamay sa kanyang mukha.

Naalala niyang muli ang eksena na nangyari kagabi sa pagitan nila ng lalaki. "Jusko! Bakit pati pakikipag-sex niya ay napakialaman ko pa!" Ang nahihiyang sabi ni Carlo.

Tuluyan na niyang isinubsob ang kanyang mukha sa unan dahil sa sobrang kahihiyan. Matapos kasi niyang sabihin yun ay bigla na lamang ito kumaripas ng takbo pabalik ng kanilang bahay. Hindi na niya alam ang mga sumunod pang nangyari.

"Kailangan kong humingi ng paumanhin doon sa lalaki." Ang wika ni Carlo. Naisip niyang mali ang ginawa niyang pagsampal dito kaya nais niyang bumawi.

Agad siyang bumangon at nag-ayos ng sarili bago lumabas ng kanyang kwarto. Pagbaba niya ay naabutan niya ang kanyang ina na may kausap na isang babae. Maliit lamang ito ng kaunti sa kanya, morena at sa tingin niya ay mukhang bata pa ito.

"Heto na pala si Carlo. Anak ito nga pala si Ate Christine mo. Siya yung sinasabi ko sa inyo ng tatay mo na magiging kasambahay natin." Ang pagpapakilala ni Susan.

Agad naman inilahad ni Carlo ang kanyang kamay kay Christine.

"Nice to meet you po, Ate Christine." Sinuklian naman ito ng isang ngiti sabay abot sa kamay ni Carlo.

"Nice to meet you din po, Sir Carlo. Tin na lang po ang itawag ninyo sa akin." Ang sagot ni Christine sa kanya.

"Tatlong taon lang ang agwat ninyo kaya sigurado ako na magkakasundo kayong dalawa ni Tin." Ang masayang sabi ni Susan sa anak.

"Oo nga po, ma'am. Mukhang mabait at magalang itong si Sir Carlo." Ang segunda naman ni Christine.

"Carlo na lang po, ate. Hindi naman ganun kalayo ang agwat ng mga edad natin kaya okay na po yung first name basis." Ang sabi ni Carlo sa kasambahay.

"Sige po, Sir este Carlo pala." Ang natatawang sagot naman ni Christine.

"Ang mabuti pa anak ay kumain ka na habang nililibot ko si Christine sa buong bahay." Ang utos ng kanyang ina.

"Si Tatay po?" Ang tanong ni Carlo.

"Naku kanina pa umalis ang tatay mo kasama si Morris. Pupunta daw sila sa construction site ng isa sa mga kliyente niya. Huwag mo na silang hintayin at baka gabihin na yun sa pag-uwi." Ang sagot ni Susan sa anak.

Nakahanda na ang pagkain sa hapag kainan. Hotdog, scrambled egg at sinangag ang niluto ng kanyang ina para sa kanilang agahan. Kumuha siya ng plato, kutsara, tinidor at baso sa kusina.

Habang kumakain ay waring lumilipad ang isipan ni Carlo. Rumerehistro kasi ang mukha ng lalaki sa tuwing maaalala niya ito, idagdag mo pa sa kanyang alalahanin yung pagsampal pa niya dito nang malakas.

"Ano kaya ang pwede kong ibigay na pang peace offering?" Ang nagugulumihanang tanong niya sa sarili. Naalala din ni Carlo ang hindi magandang nasabi niya kay Morris kagabi.

"Hay! Bakit ba ang bilis gumalaw ng bibig na 'to kesa sa isip ko." Ang wika niya sa sarili sabay tapik ng kamay sa kanyang bibig.

Pagkatapos niyang mag-agahan ay bumalik muli si Carlo sa kanyang kwarto. Sumilip siya sa balkonahe upang tingnan ang katapat nilang bahay na ngayon ay natatakpan na ito ng kurtina.

"Ano kayang nangyari kagabi pagkatapos? Itinuloy pa rin kaya nila yung pagsesex?" Nabigla si Carlo sa kanyang nasabi kaya agad niya itong iwinaglit sa kanyang isipan.

"Ano ba itong nasasabi ko? Nagiging mahalay na ata ako." Ang wika nito sa kanyang sarili. Tinungo niya ang kanyang study table saka binuksan ang kanyang laptop. Nagse-search siya ng ideya sa internet ng maaari niyang gawing pang peace offering para sa lalaki sa kabilang bahay at para na din kay Morris.

Hindi pa siya nagtatagal sa kanyang ginagawa ay may biglang kumatok sa pinto. "Sino yan?" Ang tanong ni Carlo.

"Si Tin 'to." Ang sagot naman sa kanya. Tumayo si Carlo upang pagbuksan ito.

"Bakit, Tin? May kailangan ka ba?" Ang tanong nito sa kasambahay.

"Pinapatanong kasi ni Ma'am Susan kung gusto mo daw bang tulungan siyang magbake ng mga cookies?" Ang sabi ni Tin.

Biglang kumislap ang mga mata ni Carlo sa kanyang narinig. "Finally! Alam ko na ang ibibigay ko. Thank you Ate Tin! Hulog ka ng langit sa akin." Ang masayang sabi ni Carlo.

Nagtaka naman si Tin sa sinabi nito. "Ha? Anong ibibigay? Anong meron?"

Natawa naman si Carlo sa naging reaksyon ng kasambahay. "Don't mind me, Ate Tin. Ang mabuti pa ay bumaba na tayo para tulungan si nanay sa pagba-bake." Ang sagot naman nito sa kasambahay.

Naisipan ni Carlo na ipagbake na lamang ng cookies ang dalawang lalaki bilang peace offering sa nangyaring kaguluhan kagabi. Isinali na din nila ang kasambahay na si Tin sa kanilang ginagawa.

Masayahin at palabiro pala si Christine kaya naging masigla, maganda at madali ang kanilang ginagawang pagba-bake. Habang hinihintay nila na maluto ang mga cookies sa oven ay kumuha si Carlo ng mga materyales na gagamitin niya sa pagbuo ng lalagyan nito. Nakamasid naman sa kanya si Tin at ang inang si Susan.

"Wow! Ang galing mo naman." Ang puri ni Tin ng matapos si Carlo sa ginagawa nitong cookie box.

"Naku sinabi mo pa! Napaka-malikhain niyang si Carlo, ultimo lalagyanan ng halaman ay nagagawa pa niyang mapaganda." Ang segunda naman ng kanyang ina.

"Hindi naman po 'nay, nadaan lamang ito sa pagpa-praktis." Ang nahihiyang sabi ni Carlo.

"Teka tayo lang naman ang kakain ng mga cookies na ito bakit gumawa ka pa ng dalawang lalagyan? May pagbibigyan ka ba ng mga ito, anak?" Ang tanong ni Susan.

"Ah...eh...opo sana 'nay. Pang peace offering." Ang sagot naman ni Carlo sa kanya.

"Ha? May nakaaway ka? Di ba't bago pa lamang kayo dito?" Ang sabad naman ni Tin sa usapan nilang mag-ina.

"A-Ano k-kasi mahabang istorya po eh. Ikekwento ko na lang sa inyo sa susunod na pagkakataon." Ang wika ni Carlo.

"Naku Carlo iwasan mo ang gulo ha at tiyak kong magagalit si Delfin nito kapag nalaman niyang nakikipag-away ka. Ayaw namin mapahamak ka at nag-iisa ka lang namin na anak. Hindi na kakayanin ni nanay na gumawa ng isa pa." Ang pangaral naman ni Susan.

"Huwag po kayong mag-alala ni Tatay. Hindi naman po ganun katindi yung pinag-awayan, may hindi lang po kami pinagkaintindihan. Makakaasa po kayo na pagkatapos nito ay iiwas na po ako sa pakikipag-away." Ang pangako ni Carlo sa kanyang ina.

"Siguraduhin mo lang anak ha? Mahal ka namin ng Tatay mo kaya pinoprotektahan ka lang namin." Ang paliwanag ng kanyang ina.

"Opo 'nay naiintindihan ko po." Ang sagot naman ni Carlo. Pagkatapos maluto ay masayang pinagsaluhan ng tatlo ang niluto nila na cookies.

Inihiwalay na ni Carlo ang para sa dalawang lalaki. Balak niya itong ibigay ng personal sa kanila para na din humingi ng dispensa sa kanyang nagawang pagkakamali.

Nang sumapit na ang gabi ay unang dumating ang kanyang ama na si Delfin at si Morris. Hinintay na muna ni Carlo na ang lahat ng tao sa bahay ay nakapahinga na bago ito tumungo sa likod ng bahay. Pagdating niya ay agad itong kumatok sa pinto ng kwarto.

Hindi naman nagtagal ay binuksan ito ni Morris. "Oh Carlo naparito ka. Anong atin?" Ang tanong niya.

Agad naman iniabot ni Carlo ang dala niyang box. "Para sa'yo." Ang sambit naman niya.

Nangingiting tinanggap naman ito ni Morris. "Para saan 'to?" Ang nagtatakang tanong niya kay Carlo.

"Peace offering. Sorry nga pala sa mga nasabi ko kagabi. Bugso lamang yun ng damdamin kaya biglang lumabas sa aking bibig. Pasensya ka na, kuya." Ang paghingi ng paumanhin ni Carlo.

"Halika ka, pasok ka muna kahit sandali." Ang aya ni Morris sa kanya. Pumasok naman si Carlo at umupo ito sa gilid ng kama. Tumabi naman si Morris sa kanya at maingat na tinanggal ang nakataling pulang ribbon sa box.

"Binake namin ni nanay at ate tin yan pero yung box ako na ang gumawa." Ang buong pagmamalaki ni Carlo sa kanya. Kumuha si Morris ng isang pirasong cookie at kinagat ito sa harapan ni Carlo. Dahan dahan niyang nginuya ito.

"Hmmm...masarap siya. Maraming salamat dito sa cookies, nag-abala ka pa tuloy. Huwag ka ng masyadong mag-alala, kalimutan mo na yung nangyari kagabi." Ang nakangiting sabi ni Morris.

"Salamat talaga kuya ha saka pasensya na ulit. Sige babalik na ko sa kwarto ko. Aabangan ko pa kasi yung lalaki sa kabilang bahay."

Napakunot ng noo naman si Morris sa sinabi ni Carlo. "Bakit mo inaabangan yun? Gusto mo siya?" Ang bulalas na tanong niya kay Carlo.

Nabigla naman si Carlo sa tanong ni Morris. "Hindi kuya, ang totoo kasi nito ay dalawa kayong pagbibigyan ko ng cookies. Peace offering sa ginawa ko, lalo na doon sa kapitbahay natin kasi nasampal ko siya. Oh paano, aalis na ko kuya. Enjoy your cookies." Ang paalam nito sa lalaki.

Hindi pa man nakakatayo si Carlo ay napigilan na agad siya nito ni Morris. Nanlaki ang mga mata ni Carlo ng bigla siya nitong halikan.

"K-Kuya b-bakit mo po ako hinalikan?" Ang nagtatakang tanong ni Carlo.

"Halik yan ng pasasalamat." Ang nakangiting sagot naman ni Morris.

"Kuya stop! Mali itong ginagawa natin." Ang wika ni Carlo.

Naguluhan naman si Morris. "Ha? Anong mali sa ginawa ko?" Ang naguguluhang tanong niya.

"Hindi mo ko pwedeng basta na lamang halikan dahil---"

"Dahil ano? Wala tayong label?" Ang pagpuputol ni Morris sa sasabihin ni Carlo. Tumango naman ito sa kanya bilang pagsang-ayon.

Napabuntung hininga naman si Morris. "Anong gusto mong gawin ko?" Ang tanong niya dito.

"Hindi ko alam kuya basta huwag mo na lang ako ulit hahalikan." Ang pakiusap naman ni Carlo ngunit muli siya nitong hinalikan.

"Liligawan kita kung yan ang gusto mo." Ang diretsahang sabi ni Morris na ikinabigla naman ni Carlo.

"Luh. Parang tanga ka, kuya. Wala naman akong sinasabing ganyan." Ang hindi makapaniwalang sambit niya kay Morris.

"Eh ano? Sabihin mo sa akin Carlo kung anong dapat kong gawin para maging tayo." Ang muling tanong sa kanya ni Morris.

"A-Ano k-kuya wala akong alam kasi sa mga ganyan---ikaw pa lang ang unang nagtanong sa akin ng ganyan." Ang nahihiyang sabi ni Carlo. Lalong humanga si Morris sa napakainosenteng mukha ni Carlo. Hinawakan niya ang mga kamay nito.

"Liligawan kita hanggang sa sagutin mo ko. Handa akong magpakilala sa mga magulang mo kapag naging tayo. Gusto kong maging legal tayo." Ang pahayag ni Morris.

Nabigla si Carlo sa sinabi ni Morris. "Kuya hindi ako babae. Ayokong ipagkait sa'yo yung normal na buhay na gusto mo." Ang wika niya.

"Tanggap kita kung ano ka Carlo at tatanggapin ko ang anumang kahihinatnan nito basta kasama kita." Ang paglalahad naman ni Morris.

"Hindi ko alam ang sasabihin ko kuya. Natatakot po ako." Ang nangangambang sabi ni Carlo.

Niyakap niya si Carlo nang mahigpit. "Huwag kang matakot. Nandito ako para protektahan ka. Pangako ko sa'yo yan." Ang paniniguro ni Morris sa kanya.

Matapos ang naging pag-amin ni Morris sa kanya ay sinabihan niya muna ito na pag-iisipan niya nang maigi ang magiging desisyon niya. Handa naman daw maghintay si Morris sa kanyang sagot. Ang tanging pakiusap lang niya ay hayaan itong makapanligaw sa kanya.

Nasa balkonahe na siya upang abangan ang lalaki sa katabing bahay. Pasado alas onse na ng gabi ngunit wala pa din ito. Tila nainip na si Carlo sa paghihintay kung kaya't napagpasyahan niyang bumaba at hintayin na lamang ito sa mismong gate ng bahay nito. Hindi naman siya nagkamali sa desisyon na kanyang ginawa dahil kalaunan ay dumating na ang sasakyan nito.

Kinakabahan si Carlo nang lumabas ang lalaki mula sa kotse. Wala itong kasama na babae kaya gumaan kahit papaano ang kalooban niya. Matalim ang mga titig ng lalaki nang ito ay makalapit sa kanyang harapan.

"Need to slap my face again? The other side is free." Ang sarkastikong sabi ng lalaki.

Kinakabahan man ay pinilit ni Carlo na iabot sa lalaki ang dala niya.

"I baked some cookies po for peace offering. I'm sorry sir for what I did last night. Nadala lang po ako ng bugso ng aking damdamin." Ang paghingi niya ng paumanhin dito.

"Okay. I will accept your apology." Ang mabilis na sagot naman ng lalaki sa kanya.

Tila nabuhayan ng loob si Carlo. "Talaga po? Naku salamat po, sir." Ang natutuwang sabi niya.

"In one condition." Ang wika ng lalaki.

Nagtaka naman si Carlo. "Ho? Ano pong condition?" Ang tanong niya.

"Feed me."

"Do you cook?" Ang tanong ng lalaki kay Carlo nang makapasok sila sa bahay nito, hindi naman siya agad nakasagot sa tanong nito. Namangha kasi si Carlo sa ganda ng bahay. Mas malaki ito kumpara sa kanila. Malinis, black and white ang tema ng interior design, tempered glass ang hagdanan at mga bintana at higit sa lahat may infinity pool sa loob nito.

"Hey." Ang boses mula sa lalaki na siyang pumutol sa pagmumuni muni ni Carlo.

"P-Po? Ano po yung sinasabi niyo?" Ang tanong ni Carlo sa kanya.

"Tch. I said do you cook? Because I'm starving." Ang tanong muli ng lalaki sa kanya.

"Ahhh...kaunti lang po ang alam ko pero marunong naman po akong magluto. Pwede ko po bang masilip ang loob ng refrigerator niyo? Titingnan ko na lang po kung ano yung pwede kong lutuin." Ang sagot ni Carlo.

"Go ahead. Just tell me when it's done." Ang wika naman ng lalaki pagkatapos ay umakyat na ito sa ikalawang palapag ng bahay.

Spicy chicken pork adobo ang naisip na lutuin ni Carlo para sa lalaki.

"Sasarapan ko 'to para makabawi man lang sa ginawa kong kasalanan sa kanya." Ang sabi niya sa sarili. Nagsaing na din siya ng kanin. Pagkatapos makaluto ay naghain na siya sa may dining table.

"Sir, luto na po yung pagkain niyo." Ang sambit ni Carlo ngunit hindi ito bumababa. Nakailang ulit pa siya na tawagin ito pero wala pa rin sumasagot sa kanya kaya nagdesisyon na siyang umakyat upang tawagin ito.

Kumatok si Carlo paglapit niya sa may pinto ng kwarto. "Sir, kain na po kayo." Ang saad niya ngunit walang sumasagot kaya dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Nakita niyang nakahiga ang lalaki sa kama at mahimbing na natutulog.

"Gigisingin ko ba o hindi na?" Ang naguguluhang tanong ni Carlo sa kanyang sarili.

Sa huli ay lumapit na ito sa kama upang gisingin ang natutulog na lalaki. Tinapik-tapik niya ang balikat nito. "Sir, gising na po." Ang wika ni Carlo. Hindi pa rin ito nagigising kaya sinimulan na niyang yugyugin ang katawan nito.

"Sir gising na---Ay!!!" Napasigaw si Carlo nang bigla nitong hawakan ang kanyang kamay at hatakin papalapit sa kanya. Nawalan siya ng balanse sa katawan kaya tuluyan ng napahiga si Carlo sa ibabaw ng lalaki.

Naramdaman ni Carlo ang malapad na dibdib ng lalaki sa kanyang mukha habang ang mga bisig nito ay ikinulong siya nang mahigpit sa pagkakayakap.

"Sir?" Ang sabi ni Carlo, dinig niya ang malakas at mabilis na tibok ng kanyang puso.

"Ssshhh...five more minutes." Ang saway naman sa kanya ng lalaki. Wala naman nagawa si Carlo kundi ang hintayin na pakawalan siya ng lalaki. Mukhang napasarap kasi ang lalaki dahil muling itong nakatulog. Sinubukan ni Carlo na tanggalin ang mga kamay nito sa pagkakayakap sa kanya ngunit mahigpit pa rin ito.

"Saan ba nito nakukuha ang lakas niya? Grabe!" Ang bulalas ni Carlo sa sarili. Sa huli ay hinayaan na lamang niya ang lalaki, mukha kasing pagod ito kung kaya't nakatulog agad.

Nararamdaman ni Carlo sa kanyang noo ang mainit na buga ng hininga ng lalaki. Unti-unti ay nakaramdam na din siya ng pagkaantok hanggang sa tuluyan ng pumikit ang mga mata niya habang nasa ibabaw ng lalaki.

Pagmulat ni Carlo ng kanyang mga mata ay wala na siya sa ibabaw ng lalaki, wala na din ito sa kama. Tanging unan at kumot na nakabalot sa kanya ang kanyang nakita. Agad siyang bumangon at lumabas ng kwarto, pagbaba niya ay nadatnan niya ang lalaki sa dining table na kumakain.

"Hi, sir. Sorry po at nakatulog ako sa kwarto niyo. Gusto niyo po bang initin ko yung pagkain? Mukha po kasing malamig na yan." Tumango naman ang lalaki sa kanya bilang pagsang-ayon. Agad na kinuha ni Carlo ang pagkain at dinala sa may kusina upang ito'y initin, nagtimpla na din siya ng kape para dito.

Pagbalik niya sa lamesa ay agad niya itong inasikaso. "Ayan sir mainit na yung ulam tapos pinagtimpla ko po kayo ng kape para mainitan po yung sikmura niyo." Ang sabi ni Carlo.

"Thank you. The food is totally great as well as your body, it keeps me sleep well earlier." Ang puri ng lalaki sa kanya.

Bigla naman tinablan ng hiya si Carlo. "You're welcome sir. Sana po ay nakabawi na ako sa inyo tungkol sa nangyari kagabi." Ang saad niya.

"You know what? You're the first one to slap my face." Ang biglang sabi ng lalaki.

Nagulat naman si Carlo. "P-Po? Sorry po talaga. Hindi ko po sinasadya." Ang paghingi nito ng paumanhin.

"That's why I changed my mind and decided not to accept your apology." Ang nakangising sabi ng lalaki.

"Ano po? Hindi pwede yan sir." Ang pagtutol sa kanya ni Carlo.

"Whether you like it or not, you owe me one now." Ang kaswal na pagkakasabi ng lalaki. Tumayo na si Carlo at akma na itong maglalakad papunta ng pinto ng tawagin siya ng lalaki.

"Hep! hep! I'm not finish eating, cookie boy. Go back and sit or else, I will do something that you don't like. You choose." Ang pagbabanta ng lalaki sa kanya.

Walang nagawa si Carlo kundi bumalik ito sa dining table at hintayin makatapos ang lalaki sa kanyang pagkain.

"Hey. Can I ask you something?" Ang tanong ng lalaki kay Carlo habang naghuhugas ito ng pinagkainan sa may kusina.

"Ano po yun?" Ang walang ganang tanong ni Carlo sa kanya.

"Are you gay?" Ang muli nitong tanong. Hindi naman siya sinagot ni Carlo.

"Silence means yes. How old are you, anyway?" Ang tanong ulit ng lalaki.

"Fifteen." Ang matipid na sagot ni Carlo.

"Oh I see. Wait, are you still a virgin?" Ang nagtatakang tanong ng lalaki.

Hindi naman sumagot sa kanya si Carlo na siya naman ikinamangha ng lalaki.

"What the fuck. You're still a virgin? No way!"

Huminto si Carlo sa paghuhugas at hinarap ang lalaki. "May problema ba kung aminin ko sa'yo na virgin at bakla ako?" Ang naiinis niyang tanong dito.

Bigla naman sumeryoso ang mukha ng lalaki pagkatapos ay humakbang ito papalapit sa kanya. Natatamaan na ng likod ni Carlo ang lababo subalit hindi ito alintana ng lalaki, ang dalawang kamay nito ay nakakapit sa lababo upang ikulong si Carlo sa kanyang katawan.

"So, I will be your first?"

SUSUNDAN...