"Yan talaga ang susuotin mo? Sa bahay lang naman tayo kakain, hindi sa isang five star hotel."

Hindi makapaniwalang sambit ni Carlo habang pinagmamasdan niya si Bullet na nagbibihis, nakasuot kasi ito ng tuxedo na ginagamit lamang niya sa mga pormal na okasyon.

"Tch. It's my first time to meet your parents as your boyfriend so that's why I want to look pretty decent when I introduce myself to them later." Ang paliwanag ni Bullet habang inaayos nito ang kanyang kurbata sa harap ng salamin.

Napailing naman na lumapit si Carlo sa nobyo para tulungan ito. "Naiintindihan ko naman yung nais mong ipahiwatig pero magugustuhan ka nina tatay at nanay kahit na simple at ordinaryo lang din ang suot mo. Pwera na lang kung hubo't-hubad kang haharap sa kanila, yan dyan ka na kabahan talaga." Ang natatawang sabi niya.

"That part is exclusively for your captivating eyes only, Mrs. Dominguez." Ang wika ni Bullet sabay halik sa labi nito. "And your lips, that precious lips will be mine only."

"Sige na. Panalo ka na, nadaan mo na naman ako sa mga ganyan paandar mo. Tara na nga at pihado akong naghihintay na sila doon sa bahay." Ang saad ni Carlo.

Bago sila umalis ay muli siyang hinalikan ng nobyo.

"Thank you and I love you, Mrs. Dominguez." Ang sambit ni Bullet.

Isang ngiti ang sumilay kay Carlo. "You're welcome and I love you too, Mr. Dominguez." Ang sagot niya.

Magkahawak ang kamay ay sabay na pumasok ang dalawa sa loob ng bahay. Naabutan nila na nakaupo sa may hapag-kainan sina Jay, Ferdie, Zoey, Tin, Morris at ang mag-asawang Delfin at Susan.

Lahat sila ay huminto sa kanilang pag-uusap at dumako ang mga tingin sa dalawang bagong dating.

Napatakip ng bibig si Susan, waring batid na nito ang mga susunod na mangyayari. Samantalang nanlilisik naman ang mga mata ng dating nobyo na si Morris sa kanila.

Ngunit sa kabila nito ay hindi nagpatinag si Carlo sa kanyang gagawin.

"Good morning po, nais ko pong ipakilala sa inyong lahat si Bullet, boyfriend ko po."

"Tch. I don't like that." Ang wika ni Bullet. Napakamot na lamang ng ulo si Carlo habang pinagmamasdan ang kanyang nobyo. Kasalukuyan silang nasa loob ng isang department store at namimili, nakakailang palit na kasi si Bullet ng damit subalit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nakakapili.

"May I borrow a bit of your home essentials time, Mrs. Dominguez?" Ang tanong ni Bullet sa kanya. Ang tinutukoy nito ay ang paggo-grocery ni Carlo, tuwing sabado kasi ay namimili ito hindi para sa kanya kundi para sa nobyo. Magmula nang maging sila ay naging responsibilidad na ni Carlo ang pag-aasikaso sa kusina ng lalaki.

Napabuntung-hininga si Carlo. "May magagawa pa ba ko? Sige na, take your time." Ang tanging nasabi na lamang niya bilang tanda ng pagsuko dito.

"Thank you. I'll be more patient in the supermarket later, that's a promise." Ang pangako ni Bullet sabay kindat sa kanya.

"Sinabi mo yan ah? Wala nang bawian yan." Ang saad ni Carlo.

"Yes, I'll promise. I love you, Mrs. Dominguez."

"I love you so much, Mr. Dominguez."

Habang pumipili ng damit si Bullet sa di kalayuan ay hindi naman maalis ang ngiti sa mukha ni Carlo habang tinitingnan niya ang lalaki. Hindi niya lubos na akalain na magiging ganito kasaya sila ngayon magbuhat nang ipakilala niya bilang nobyo ito. Bakas pa rin sa alaala ni Carlo ang pangyayaring yaon.

Pabalik-balik sa paglalakad sa may sala si Delfin. Nakatanaw sa malayo at waring malalim ang iniisip. Ilang sandali pa ay umupo ito, kaharap niya ang asawang si Susan habang sina Morris, Carlo at Bullet naman ay nakaupo sa may sofa. Lahat sila ay tikom ang mga bibig at nakamasid lang sa padre de pamilya.

Huminga muna nang malalim bago nagsalita si Delfin. "Magkakasama tayo dito sa loob ng bahay subalit tanging ako lang ata ang napag-iiwanan sa mga balita tungkol sa mga nagaganap dito sa ating tahanan. Una sa lahat ay labis akong nadidismaya sa'yo, Carlo. Hindi mo na ko nirespeto bilang ama mo, sa relasyon niyo pa lang ni Morris ay tutol na ko simula't sapul tapos heto ka na naman sa panibago. Saan kami nagkulang? Sabihin mo sa amin kung nagkamali ba kami ng paraan ng pagpapalaki sa'yo para magkaganyan ka." Bakas sa tono nito ang hinanakit at sama ng loob.

Sa puntong iyon ay hindi na napigilan ni Carlo ang pagtakas ng mga luha sa kanyang mata. Lumapit ito kay Delfin at lumuhod sa harapan nito.

"Tay, sorry, 'tay. Patawarin niyo po ako sa aking kapusukan at kapangahasan. Hindi ko po hangarin na pasakitan kayo ni nanay, sadyang naging marupok lang po talaga ako sa pag-ibig." Ang paghingi nito ng paumanhin.

"Hindi ko alam kung bakit ganyan ang inaasal mo ngayon sa amin, lalung-lalo na sa akin. Binigyan kita ng pagkakataon na gawin ang gusto mo sa kondisyong pagbubutihan mo ang iyong pag-aaral at iiwas sa gulo. Ngunit ang ipinagtataka ko, sa kabila ng lahat ng kaluwagan na binigay namin sa'yo ay nakuha mo pang magdagdag ng isa pang lalaki. Yung totoo anak, nagkukulang na ba ang kalalakihan sa mundo para mamangka ka sa dalawang ilog?" Ang tanong sa kanya ng amang si Delfin.

Dito na nanghimasok ang kanyang ina sa usapan. "Mahal, mayroon ka pang hindi nalalaman tungkol sa totoong nangyari sa kanila."

"Ano? Pati ba naman ikaw Susan ay pinaglilihiman na din ako?" Ang tanong ni Delfin na halatang nabigla sa sinabi ng asawa.

"Patawarin mo ako, Delfin. Hindi pa handa ang anak mo na aminin sa'yo ang lahat noon dahil natatakot siya na baka magalit ka sa kanya kaya inilihim ko muna ito pansamantala. Ngayong umabot na tayo sa puntong ito ay marapat lamang Carlo na sabihin mo na sa tatay mo ang totoo." Ang salaysay ni Susan.

Tumayo sa kinauupuan ang ilaw ng tahanan para lapitan ang anak na nananatiling nakaluhod at nangunguyapit sa kanyang ama. Nais niyang iparamdam dito ang kanyang mainit na pagsuporta anuman ang mangyari.

Sa tulong ni Susan ay nagkaroon ng lakas ng loob si Carlo para magsalita sa harap ni Delfin.

"Wala na po kami ni Morris, 'tay. Pinanghinaan ako ng loob na aminin ito sa inyo ni nanay sa simula dahil hindi po naging maganda ang paghihiwalay namin dalawa. Bukod po doon ay ayokong isipin ninyo na sinayang lang namin ang tiwala at pagkakataon na ipinagkaloob ninyo sa amin. Hindi ko po gusto na makita ninyo ako na nagdurusa at umiiyak sa kadahilanang nabigo po ako na isalba ang relasyon namin ni Morris. Patawad po, tay."

Matapos marinig ni Delfin ang naging paliwanag ni Carlo ay bigla itong napatayo sa kanyang kinauupuan at sinugod ang walang kibo na si Morris, agad nitong kinuwelyuhan ang lalaki.

"Bakit sinaktan mo ang anak ko? Sabihin mo sa akin ang dahilan kung bakit kayo naghiwalay. Ha!? Sabihin mo!" Ang nanggagalaiting tanong ni Delfin kay Morris subalit bago pa man ito nakasagot ay inunahan na siya ni Carlo.

"May nangyari sa kanila nina Zoey at Tin! Niloko ako ni Morris!" Ang pasigaw na sabi ni Carlo.

Lalong nagpuyos sa galit si Delfin sa kanyang narinig. Isang malakas na suntok ang pinakawalan ng kanyang kamao sa mukha ni Morris. Dito na nagsulputan ang mga tauhan nila mula sa kusina. Inawat ni Jay si Morris habang si Bullet naman ay kay Delfin.

Samantala, magkasunod naman na sampal ang dumapo sa mga mukha nina Zoey at Tin galing sa palad ni Susan.

"Madam!" Ang hiyaw ni Ferdie sabay awat sa kanyang among babae.

"Mga wala kayong utang na loob! Matapos namin kayong tanggapin, patuluyin, mahalin at tratuhin na tulad sa isang pamilya ay ganito ang isusukli ninyo sa amin? Paano ninyo naatim na gawin ito sa amin?" Ang galit na wika ni Susan sa dalawang babae.

"At ikaw Morris, pasumpa-sumpa ka pa tang ina ka! Lolokohin mo din naman pala ang anak ko, sana hindi ka na lang nangako kung sa hiwalayan din pala ang kahahantungan ng lahat. Ito ang tandaan ninyo, mula sa araw na ito ay ayoko nang makita pa ang mga pagmumukha ninyo dito sa loob ng pamamahay ko. You're all fired!" Ang mariing sabi ni Delfin.

Yun na ang una't huling pagkakataon na nakita ni Carlo sina Zoey, Tin at Morris. Tanging sina Ferdie at Jay lamang ang natira sa kanila. Makalipas ang dalawang linggo ay mayroon nang pumalit sa mga nabakanteng trabaho; Si Cynthia, ang kasambahay, si Menchie, ang assistant ng kanyang ina sa bakeshop at si Loreto, ang driver.

Bagamat kinakitaan ng Pamilya Felaire ang mga bagong tauhan ng angking kabaitan at kasipagan ay hindi lubos ang pagbibigay nila ng tiwala sa mga ito, lalung-lalo na si Carlo. Naging aral na kasi sa kanila ang ginawa ng mga dati nilang tauhan.

Nagdulot ng matinding trauma sa mag-asawa ang nangyaring tagpo kung saan ay niloko at sinaktan ang kanilang anak na si Carlo sa loob pa mismo ng kanilang tahanan.

Ito ang unang beses na nagmahal si Carlo kaya kahit hindi man nito sabihin ay batid nina Delfin at Susan na labis itong nasasaktan sa paghihiwalay nila ng dating nobyo na si Morris. Sa murang edad ay naranasan na agad ng kanilang anak ang pait ng pag-ibig.

Mabuti na lamang at nasa tabi ni Carlo ang bagong nobyo niya. Malaki ang naitulong ng presensya ni Bullet sa pagpapanumbalik ng dating sigla at saya ng kasintahan. Sa bawat araw at mga linggo na nagdaan ay unti-unting naiwawaglit na ni Carlo sa kanyang isipan ang kirot ng nakaraan.

Hindi naman ito lingid kina Delfin at Susan, ang lahat ng magagandang nangyayari sa kanilang anak at ang pagmamahal at pag-aalaga na ipinapakita naman ng lalaki para kay Carlo ay siyang napagmamasdan nila.

Bagamat may bakas ng pag-aagam-agam at pag-aalinlangan sa relasyon ng dalawa ay minarapat na kausapin nang masinsinan ng mag-asawa sina Bullet at Carlo. Pinaalalahanan nila ang mga ito sa kanilang mga responsibilidad lalo na si Carlo.

Nagbigay ang mag-asawa ng ilang mga limitasyon tulad ng bawal ang pagtulog sa bahay ng lalaki, oras ng pagdalaw at araw ng kanilang pagda-date. Dapat lahat ng kanilang gagawin ay dapat munang ipagpaalam sa kanila. Hindi naman tumutol si Bullet sa kagustuhan ng mga magulang ni Carlo, kung ano ang mas makakabuti para sa anak nila ay susundin daw ng lalaki.

Dalawang buwan na ang nakalilipas buhat nang maging sila at ngayo'y masayang-masaya na sina Bullet at Carlo sa kanilang relasyon.

"Ay! Ang aga naman ng regalo sa atin ni Santa Claus!"

"Ang sarap kamo! Extra rice nga dito, may ulam na eh."

"Diyos na mahabagin! Ang macho naman ng demonyo na ito!"

"Aguy! Aguy! Aguy! Siyang tunay!"

Biglang naputol ang pagmumuni-muni ni Carlo nang mapukaw ang atensyon niya ng mga sales lady na nag-uumpukan sa may di kalayuan. Nilapitan niya ang mga ito para mag-usisa. Laking gulat niya nang makita ang dahilan kung bakit nagkakagulo ang mga babae.

"Bullet! Anong ginagawa mo? Bakit dyan ka naghuhubad?" Ang tanong ni Carlo sa nobyo. Sa labas kasi ito nagpapalit ng damit, ang mga namumutok na pandesal nito sa kanyang tiyan ay nakalitaw kaya pala hindi magkanda-ugaga sa paglalaway at pagsilip ang mga sales lady mula sa kanilang kinatatayuan.

"Tch. Can't you see? I'm checking this shirt if it's fit for me or not." Ang sagot sa kanya ni Bullet.

"Oo nga nakikita ko naman na nagsusukat ka ng damit pero sana lang ay doon ka sa tamang lugar nagpapalit, hindi dito kung saan maraming makakakita ng hubad mong katawan." Ang wika ni Carlo sabay turo sa mga sales lady na nakamasid pa rin sa kanyang nobyo.

"Don't worry, they can only see it but they can't touch this." Ang may pagka-pilyong sabi ni Bullet sa kanya habang hinihimas-himas nito ang mga pandesal sa tiyan niya. Naghiyawan naman ang mga babae nang ngitian sila ng lalaki.

Napataas ang mga kilay ni Carlo sa inasal ng lalaki sa mga sales lady. "Excuse miss, itatanong ko lang sana kung saan section dito nakapwesto ang mga sales man?" Ang saad niya sa babaeng nag-aassist sa kanyang nobyo.

Napakunot ng noo si Bullet habang mataman niyang tinitigan si Carlo. "Why are you asking that?" Ang tanong niya dito.

"Wala. Gusto ko lang din makipag-ngitian sa kanila." Ang sarkastikong sagot ni Carlo.

Naging seryoso ang mukha ni Bullet, isinampay niya sa balikat ang damit pagkatapos ay binalingan nito ang sales lady. "Where's your fitting room here?" Tinuro naman ito ng babae.

Nagitla si Carlo nang hawakan ni Bullet ang kanyang kamay. "You're coming with me, Mrs. Dominguez." Ang sambit ng lalaki saka ito naglakad patungo sa may fitting room kasama siya.

Pagdating doon ay pinili ni Bullet ang pwesto sa pinakadulo, pagpasok nila sa loob ay agad nitong isinara ang pinto.

"Magbibihis ka lang naman bak---" Hindi na natapos ni Carlo ang kanyang sasabihin dahil bigla siyang isinandal ng lalaki sa pader.

"Ano bang nangyayari sa'yo, Bullet? Bakit ka ba nagkakaganyan?" Ang tanong ni Carlo sa nobyo.

Tiningnan siya nang mabuti ng lalaki. "You really don't know huh? Tch. Let me remind you about what you've said earlier regarding on sales man. You're going to them just to smile? That was a dangerous move, Mrs. Dominguez." Ang pahayag ni Bullet.

"Sino ba ang nag-umpisa? Di ba ikaw? Ngingiti-ngiti ka pa sa mga babae na yun, akala mo nakakatuwa ka." Ang galit na sabi ni Carlo.

Napangisi si Bullet. "Are you jealous, Mrs. Dominguez?"

"Paano kung sabihin ko sa'yo na nagseselos ako? Anong gagawin mo?" Ang nanghahamon na tanong ni Carlo sa nobyo.

"I liked the idea of you being a jealous partner but what I don't like is you flirting with other men. Don't you ever do that or you will be punish." Ang babala sa kanya ni Bullet.

"Bakit? Anong gagawin mo kapag nakita mo akong nakikipaglandian sa ibang lalaki?" Ang tanong muli ni Carlo.

"Let me show you how it's done, Mrs. Dominguez."

Siniil ng halik ni Bullet ang labi ni Carlo, ipinasok niya ang kanyang dila saka nakipaglaplapan dito. Ang mga kamay ng lalaki ay nagsimulang gumapang pababa sa likuran ng kasintahan.

Sa isang iglap ay nagawa nitong matanggal ang butones ng pantalon na suot ni Carlo, ibinaba niya ito nang hindi man lang hinuhugot ang labi sa pakikipaghalikan. Pinanggigilan nang husto ni Bullet ang pwet ng kasintahan.

Ilang sandali pa ang lumipas ay binago niya ang kanilang posisyon. Nakaharap sa malaking salamin si Carlo habang nakasandal naman si Bullet sa may pinto.

Samantala, narinig ni Carlo ang pagtunog ng ibinababang zipper ng pantalon ng nobyo.

Dumura si Bullet sa kanyang palad saka ipinahid sa kanyang ari. Sinalsal niya ito nang maigi pagkatapos ay pinatuwad niya si Carlo saka itinutok sa butas nito ang kanyang alaga.

"I'm going to punish you...now!" Walang habas na ipinasok ng lalaki ang malaki at naninigas niyang kargada sa loob ni Carlo.

"Hhhmmm!!!" Ang sambit ni Carlo. Tinakpan agad ni Bullet ng kanyang kamay ang bibig nito para hindi ito makasigaw.

"Ssshhh..." Ang saway ni Bullet sa kanya. Lalo pa nitong binilisan ang pagkadyot sa lagusan ni Carlo.

"Plok! Plok! Plok!" Ang tunog ng mga nagsasalpukan nilang katawan ang tanging umaalingawngaw sa loob ng fitting room. Napakapit nang husto si Carlo sa braso ng nobyo.

Mula sa may salamin ay tahimik na sinusulyapan niya ang lalaki, nakaramdam nang matinding kalibugan sa katawan si Carlo habang pinagmamasdan si Bullet mula sa kanyang likuran.

"I can't get enough of this, your ass is too tight. Fuck!" Ang wika ni Bullet. Labis ang ligayang hatid sa kanya ng bawat pagbaon ng alaga niya sa butas ng kasintahan, napapatirik pa ang mga mata nito sa tuwing naisasagad niya hanggang sa may pisngi ng puwit ang kanyang ipinagmamalaking sandata.

"Ang sarap ng ginagawa mo, Bullet. Aaahhh bilisan mo pa please." Ang pakiusap naman ni Carlo. Hindi naman siya binigo ng nobyo, marahas na naglabas-masok ito sa kanyang butas. Hinawakan ni Bullet ang magkabilaang kamay ni Carlo upang masuportahan ang mabilis na ritmo ng kanyang pagbira.

Napapahalinghing naman si Carlo sa tuwing matatamaan ng nobyo ang P-Spot na tinatawag. Nakapagpapataas pa lalo ng kanyang libido ang pawisang katawan ng lalaki habang binabayo siya nito, napapakagat ng mga labi at panay ungol ang namumutawi sa mga bibig nito.

Makalipas ang ilang sandali ay ipinasandal ni Bullet si Carlo sa pawisang katawan niya nang hindi hinuhugot ang kanyang alaga sa butas nito.

"I'm getting near, Mrs. Dominguez." Ang paalala nito kay Carlo, hudyat na malapit na siyang labasan.

"Sige lang. Iputok mo lahat sa loob ko, Mr. Dominguez." Ang sagot naman niya kay Bullet.

Muli silang nagpatuloy sa kanilang ginagawang pagtatampisaw sa naglalagablab na apoy. Ngayon ay kapwa magkasabay ang kanilang mga ritmo. Sa bawat pagtatagpo at indayog ng kanilang mga katawan ay ibayong kaligayahan ang idinudulot nito para sa kanilang dalawa.

Niyakap nang mahigpit ni Bullet si Carlo.

"You're only mine."

"No one can touch you other than me."

"Your body is mine only."

"Never try to flirt with other men, Mrs. Dominguez."

"Ang possessive mo naman Mr. Dominguez pero gusto ko yan dahil akin ka lang din." Ang sagot ni Carlo.

"I'm coming...shit! I'm coming now...aaahhh...Fuck!"

Sa huling pagbaon ni Bullet ay pumulandit ang masaganang katas nito sa loob ni Carlo. Humigpit pa lalo ang yakap ng lalaki sa kanya, tila ayaw na siyang pakawalan pa ng nobyo.

Sa kabilang banda ay labis naman ang kasiyahan na nadarama ni Carlo sa mga oras na ito. Una, dahil nalaman niya na ang kanyang nobyo ay nakakaramdam din pala ng selos sa katawan at pangalawa, kapag kapiling niya si Bullet ay pakiwari nito ay buo na ang kanyang pagkatao.

Kapwa hinihingal ang dalawa matapos ang mainit na tagpo sa pagitan nila. Inakala ni Carlo na tapos na sila dahil hinugot na ni Bullet mula sa kanyang butas ang alaga nito subalit napansin niya na hindi pa ito nag-aayos ng sarili.

Humarap si Carlo kay Bullet. "May problema ba?" Ang tanong niya sa kanyang nobyo.

"Hmmm? There's nothing wrong, love. We're good." Ang sagot ni Bullet.

"Eh kung ganun ay bakit hindi ka pa nag-aayos diyan?" Ang nagtatakang tanong ni Carlo.

"I want some more, Mrs. Dominguez." Ang hirit sa kanya ni Bullet.

Hindi maipinta ang mukha ni Carlo habang namimili siya sa loob ng supermarket. Bukod sa pagal niyang katawan na iniinda ay paika-ika pa siya kung maglakad.

"Love, are you still mad at me?" Ang tanong ni Bullet na nakasunod sa kanyang likuran.

Hindi siya pinansin ni Carlo bagkus ay nagtuluy-tuloy lang ito sa kanyang paglalakad. Wala siyang gana na kausapin pa ito dulot ng magkahalong pagod at pagkainis, nakadalawang beses kasi na may nangyari sa kanila doon sa loob ng fitting room at halos kainin na nito ang oras ng kanyang paggo-grocery. Idagdag pa sa inis niya dito ay ang nasira nitong pangako na matiyagang maghihintay at tutulungan siya sa pamimili ng stocks para sa bahay din ng lalaki, hindi pa man kasi sila nagtatagal ay nagrereklamo na agad ito sa kanya.

"Talk to me, please." Ang pakiusap sa kanya ni Bullet.

Binalingan ng tingin ni Carlo ang nobyo. "Maaari ba akong mamili nang tahimik? Pinagbigyan na kita sa gusto mo kaya baka pwede ako naman ngayon? Siguro naman ay hindi mo ito balak na ipagkait sa akin dahil para din naman sa'yo itong ginagawa ko." Ang wika niya.

Tumango si Bullet bilang pagsang-ayon sa kanya. "I'm sorry. Go ahead, take your time." Ang sagot naman niya.

Muling nagpatuloy si Carlo sa paglilibot habang tahimik na nakasunod lang sa kanya si Bullet na tulak-tulak ang dala nilang cart. Pagliko nila sa istante kung saan naka-display ang mga canned goods ay biglang nagsalita si Bullet.

"Do you have any plans next weekend?" Ang tanong niya.

"Hmmm...wala naman. Bakit mo naitanong?" Ang saad ni Carlo.

"I'm planning to visit the orphanage next week. I just want to ask if you could come with me?" Ang tanong muli ni Bullet.

Mabilis pa sa alas kuwatro na sinagot siya ni Carlo. "Siyempre naman. Matagal-tagal na din buhat nang bumisita ako doon sa bahay-ampunan. Nais ko silang makitang muli lalo na ang batang si Ismael. Naku! Oo nga pala, nakapangako ako sa kanya na magbo-bonding kaming dalawa. Sana lang ay hindi siya nagkaroon ng tampo sa akin." Ang nag-aalalang wika nito sa nobyo.

"Don't worry. I already explained to him your situation. I said that you're too busy in school that's why you can't visit him. I'm sure Ismael would be very happy to see you again." Ang pahayag ni Bullet.

"Naku sigurado ka ba dyan? Kailangan ko talagang makabawi doon sa bata." Ang nangangambang tanong ni Carlo.

"Yes, a hundred and one percent sure." Ang sagot naman ni Bullet sa kanya.

Pagkatapos makapamili ay dumiretso na sila sa may parking lot upang ikarga na sa loob ng sasakyan ang kanilang mga binili, kasama nila ang dalawang staff ng supermarket para tulungan sila sa pagdadala.

"Anong ginagawa mo? Ibaba mo nga ako!" Ang sabi ni Carlo kay Bullet, bigla kasi siya nitong binuhat saka nagpatuloy sa paglalakad.

"Tch. Let me do this for you. I know that it's hard for you to walk because of me." Ang wika ni Bullet sa kanya.

"H-Hindi na, kaya ko pa n-naman maglakad e-eh." Ang nahihiyang pagtanggi ni Carlo sa nobyo.

"I insist, Mrs. Dominguez." Ang sambit naman sa kanya ni Bullet.

Sa huli ay walang nagawa si Carlo kundi ipaubaya ang lahat ng gagawin sa kanyang nobyo. Pagdating nila sa kotse ay maingat siyang ipinasok sa may passenger's seat sa unahan pagkatapos ay binuksan nito ang likod para ilagay naman ang mga pinamili nila.

Hindi rin nagtagal ay pumasok na si Bullet sa may driver's seat. "Shall we go now?" Ang tanong niya. Tumango naman si Carlo sa kanya pagkatapos ay pinasibad nang mabilis ng lalaki ang sasakyan.

Habang binabagtas nila ang kahabaan ng kalsada ay walang imikan ang dalawa. Nakatanaw sa may labas si Carlo samantalang si Bullet naman ay nakatutok ang mga mata sa kanyang pagmamaneho.

Hanggang sa makarating sila ng bahay ng lalaki ay hindi pa rin siya pinakilos nito. Si Bullet ang isa-isang nagpasok ng mga plastic bags sa loob. Kalaunan ay gumalaw na din si Carlo para tulungan ang kanyang nobyo, wala nang nagawa si Bullet kundi ang hayaan na lamang ito.

Si Carlo ang naglabas ng mga pinamili nila sa mga plastic bags para ilagay ito sa mga shelves at ang iba ay sa loob naman ng refrigerator. Makalipas ang ilang sandali ay biglang may mga kamay na lumingkis sa kanyang baywang mula sa likuran.

"I'm sorry." Ang paghingi ng paumanhin ni Bullet.

"Para saan ang sorry, Mr. Dominguez?" Ang tanong ni Carlo.

"Sorry for the pain that I've been the cause. I didn't control myself earlier that's why I should be blamed for what you're experiencing right now." Ang paliwanag ni Bullet sa kanya.

Humarap sa kanya si Carlo. "Mabuti at alam mo ang iyong nagawang pagkakamali. Huwag mo na lang uulitin sa susunod saka bumawi ka naman kaya ayos na sa akin yun. Ang mahalaga ay inamin mo yung iyong kasalanan at gumawa ka ng paraan para maayos ito." Ang pahayag niya sa nobyo.

Hinalikan ni Bullet ang mga labi ni Carlo. "Thank you and I love you, Mrs. Dominguez." Ang sambit niya.

"You're welcome and I love you so much, Mr. Dominguez. Sana ay ganito tayo palagi kapag nagkakaroon tayo ng hindi pagkakaunawaan, yung tipong hindi matatapos ang araw na ito na hindi natin napag-uusapan at nabibigyan ng solusyon ang mga problema natin sa isa't-isa." Ang munting hiling ni Carlo.

"Of course we can! As long as we are open to listen and understand the opinions and feelings of each other we can solve our issues right away." Ang sagot ni Bullet.

"Oh siya, tapusin na nga natin ang tampuhang ito at marami pa tayong gagawin." Ang nangingiting sabi ni Carlo sa kanya.

"As you wish, Mrs. Dominguez." Ang malugod na sagot naman sa kanya ni Bullet.

Masayang ipinagpatuloy nina Bullet at Carlo ang kanilang ginagawa, ngayon ay napuno ng kwentuhan, hagikhikan at tawanan ang kanina'y walang imikan.

Matapos na maisaayos ang lahat sa kusina ay nagpasiyang ihatid na ni Bullet si Carlo sa bahay nito.

"Good night, Mr. Dominguez."

"Good night, Mrs. Dominguez."

At isang halik ang tumapos ng kanilang masaya at hindi malilimutan na araw.

Hindi naman nakaiwas sa mga mapanuring mata ni Miguel ang kapansin-pansing pagbabago sa kaibigan niyang si Carlo.

"Mukhang may magandang naidudulot sa'yo bunso ang madalas na pagsasama mo kay Sir Bullet." Ang bungad ni Miguel kay Carlo isang araw habang sila ay nagpapalipas ng kanilang oras sa field ng school nila.

Bigla naman nasamid sa kinakain niya si Carlo nang marinig ang komento ng kaibigan, mabuti na lamang at maagap na iniabot sa kanya ni Miguel ang dala nitong inumin.

Nilagok niyang lahat ang softdrinks na laman ng plastic bottle habang ang kaibigan naman niya ay hinihimas-himas ang kanyang likod.

"S-Salamat, kuya. P-Pero paano mo n---"

"Paano ko nalaman? Nakita ko kasi na hinatid ka niya sa bahay ninyo nung isang gabi." Ang sagot sa kanya ni Miguel.

Nag-usisa pang muli si Carlo sa kanya. "Tapos, ano pang nakita mo, kuya?" Ang tanong niya.

Isang ngiti ang sumilay sa mga labi ni Miguel. "Nag-kiss kayong dalawa." Ang sagot niya sa pinakakaswal nitong tono.

Biglang hinablot ni Carlo sa kaibigan ang inumin na para dapat sana kay Miguel at nilagok itong muli. Hanggang ngayon kasi ay ang mga magulang at kasama niya sa bahay ang tanging nakakaalam lang ng tungkol sa relasyon nila ni Bullet.

Hindi pa kasi siya handa para ipakilala na agad ang nobyo sa kanyang mga kaibigan lalung-lalo na sa pinsan nitong si Miguel.

"Don't worry, bunso. Nirerespeto ko ang desisyon mo na huwag sabihin sa amin ang tungkol sa inyo. Sa totoo lang ay natutuwa pa nga ako dahil nakikita ko na masaya at masigla ka ngayon kumpara dati noong kayo pa ni Morris. Marahil ang tanging maipapayo ko na lamang sa'yo ay huwag mong sagarin nang husto ang iyong sarili, dapat magtira ka pa rin ng pagmamahal diyan para sa'yo." Ang pahayag ni Miguel sabay turo ng kanyang daliri sa bandang parte ng puso ng kaibigan.

"Salamat sa payo mo, kuya. Sorry din kung hindi ko sinabi sa inyo agad yung tungkol sa relasyon namin ni Bullet." Ang nahihiyang wika ni Carlo.

"Okay lang bunso, huwag mo ng masyadong alalahanin pa yun. Siya nga pala, may plano na ba kayo para sa kaarawan ni Sir Bullet?" Ang tanong ni Miguel sa kanya.

Napakunot ng noo si Carlo. "Kaarawan? Teka sandali, walang nababanggit sa akin si Bullet tungkol diyan." Ang nagtatakang sagot nito sa kaibigan.

"Masanay ka na, bunso. Sadyang malihim talaga yang si Sir Bullet katulad mo. Ang pagkakaalam ko ay hindi siya nagce-celebrate ng kanyang birthday. Kahit kami ay walang kaalam-alam kung saan siya pumupunta sa tuwing sasapit ang kanyang kaarawan, bigla kasi itong naglalaho na parang bula." Ang kwento sa kanya ni Miguel.

"Kailan ba ang birthday ni Bullet?" Ang tanong muli ni Carlo sa kaibigan.

"Sa darating na Sabado." Ang sagot naman ni Miguel sa kanya.

Ang mismong araw ng pagbisita nila sa bahay-ampunan.

SUSUNDAN...