Nang matiyak nito na tuluyan nang nakaalis ang lalaki ay saka muling binalingan ng tingin ni Bullet ang kasintahan. "Tch. When the cat's away, the freaking mice will play. Good thing I made it here on time."

"A-Anong g-ginagawa mo nga pala dito? Hindi ba't nasa Macau ka dapat ngayon sabi ni Sir Leon?" Ang hindi makapaniwalang tanong ni Carlo habang pinakatititigan ang kanyang nobyo.

"Yeah supposedly, but I managed to finish all the works before Christmas Day. And if you will ask me why, it's because I left my heart here to someone so special to me. I can't afford to miss this holiday without spending it with you, Mrs. Dominguez." Ang nakangiting sagot ni Bullet.

Makailang beses na pinalo ni Carlo ng kanyang kamay ang dibdib ng nobyo. "Ang daya mo! Ang daya, daya mo! Pinaglalaruan mo ko. Bakit hindi mo sinasagot yung mga messages ko? Alam mo ba na sobra na kitang namimiss? Walang araw na hindi kita naiisip tapos ikaw parang wala lang sa'yo. Kinasabwat mo pa yung mga magulang ni Miguel para i-playtime ako. Nakakainis ka!" May himig ng pagtatampo sa mga sinabi nito.

Isang mainit at mahigpit na yakap ang isinukli ni Bullet kay Carlo. "I'm really sorry if you feel it that way, Mrs. Dominguez. It's not my intention to hurt you, actually I want to help you out with your plan but I added some a little bit of spice to make your surprise party more fun and exciting." Ang wika nito sabay kindat sa kasintahan.

"Tse! Spice, spice ka pang nalalaman d'yan. Sana sinabi mo na lang sa akin yung plano mo para hindi ako nagmumukhang tanga dito. Akala ko talaga ay wala kang pakialam para kay Miguel ngunit mali pala ako. Sorry, Bullet kung nahusgahan kita agad." Ang sagot naman ni Carlo sa nobyo.

"Silly. It will not be a surprise if I told you about my plan. But honestly speaking, If you didn't said those things to me that night maybe I will never realized how insensitive I am. They are now a complete and happy family again because you pushed and encouraged everyone to make Miguel's dream do come true."

Hindi na napigilan ni Carlo ang pagbagsak ng luha sa kanyang mga mata—hindi dahil sa lungkot kundi sa labis na saya na kanyang nararamdaman. Kaagad naman na nakaalalay ang mga daliri ni Bullet upang ito'y pahirin.

"Ssshhh... I'm sorry." Ang masuyong pagpapatahan ni Bullet kay Carlo.

"Ikaw kasi eh, pinapaiyak mo ko sa mga sinabi mo." Ang sabi naman ni Carlo.

"I'm sorry if I made you cry. C'mon, let's go back to your house, I want to show you something." Ang pag-aya ni Bullet sa kanya.

Magkahawak ang kanilang mga kamay habang sila'y naglalakad pabalik ng bahay. Walang pagsidlan ng tuwa't galak sa kanyang puso si Carlo habang sinusulyapan niya si Bullet. Ngayon ay napanatag na ang kalooban nito dahil nasa tabi na niya ang kanyang nobyo at kapwa sabay nilang pagsasaluhan ang noche buena ngayong bisperas ng Pasko.

Pagsapit nila ng bahay ay agad na tinungo ni Bullet ang likurang bahagi ng kanyang sasakyan na kasalukuyang nakaparada sa tapat nito, lumapit naman si Carlo dito upang tingnan kung ano ang ginagawa ng nobyo.

Pagbukas ng pinto ni Bullet ay napaawang ang bibig ni Carlo sa kanyang nakita.

"B-Bullet..."

Nagningning ang mga mata ni Carlo ng buksan ni Bullet ang mga ilaw na nakapalibot dito. Bumungad sa kanyang harapan ang pagkarami-raming mga pulang rosas at mga lobo na palamuti sa loob ng sasakyan. Mayroon din itong mga malalaki at maliliit na kahon na nakalagay. At sa gitna nito ay nakasabit ang mga malalaking letra na nagsasabi ng mga katagang I LOVE YOU.

"I know that this kind of act is not enough to compensate the worries and trouble that I have caused but I'm hoping that this little effort of mine will make you somehow feel better." Ang wika ni Bullet sabay abot sa kanya ng bouquet ng bulaklak na hawak nito.

Malugod naman itong tinanggap ni Carlo. "Ang ganda, sobrang ganda nito." Ang manghang sabi nito habang pinakatititigan ang mga pulang rosas.

"Do you like it?" Ang tanong ni Bullet.

"Oo. Gustung-gusto ko. Ito ang ikalawang beses na nakatanggap ako ng ganito kagandang mga bulaklak. Salamat, Bullet." Ang masayang sagot ni Carlo sa kanya.

Napakunot naman ng noo si Bullet sa naging pahayag niya. "Second?" Bakas sa reaksyon ng mukha nito ang labis na pagtataka. Agad naman itong naintindihan ni Carlo. "Si Morris kasi yung unang nagbigay sa akin ng mga bulaklak nung kami pa." Ang maagap na sagot nito sa nobyo.

"Tch. So I'm not the first." Ang pabulong na saad ni Bullet. Pinipigilan naman ni Carlo ang kanyang sarili na hindi matawa sa naging reaksyon ng nobyo, para kasi itong batang nagtatampo. Saglit na inilapag niya ang bulaklak pagkatapos ay lumapit siyang muli dito, hinawakan ng dalawang kamay niya ang magkabilang pisngi ng lalaki.

"Bakit hindi na naman po maipinta yang mukha mo, Mr. Dominguez?" Ang pakunwaring tanong ni Carlo dito.

"Tch. I'm jealous of that bastard." Ang diretsahang sagot sa kanya ni Bullet. Lihim naman na napangiti si Carlo. Inilapit nito ang kanyang mukha sa nobyo upang bigyan ito ng isang masuyong halik sa labi.

"I love you, Mr. Dominguez."

Maikling salita lamang ang binitawan nito ngunit sapat na ito upang mapalundag nang husto ang puso ni Bullet sa labis na tuwa. "C-Can I hear it again?" Ang muli niyang pakiusap kay Carlo.

"Sorry sir pero one time lamang po ang validity ng promo na ito. Hindi na po pu-pwedeng ulitin." Ang natatawang sagot ni Carlo sa kanya.

Biglang sumeryosong muli ang mukha ni Bullet. "Tch. Say it again." May diin sa pagkakasabi nito.

"Ang bilis naman magbago ng mood mo, Mr. Dominguez. Kanina masaya ngayon seryoso naman. Ano kaya ang susunod aber?" Ang tanong niya dito.

"Tch. All I want is to repeat what you've said earlier because I love to hear those words again coming from you." Nagpipigil naman si Carlo ng kanyang tawa habang pinagmamasdan nito si Bullet, para kasi itong batang nagmamaktol dahil pinagdamutan siya ng laruan. Muli siyang lumapit sa nobyo pagkatapos ay niyakap niya ito nang mahigpit.

"I love you, Mr. Dominguez. Kahit na madalas ay moody ka at seloso, mahal na mahal pa rin kita. Itong pagmamahal na nararamdaman ko para sa'yo ay dalangin ko na sana ay magtagal pa nang mahabang-mahaba, yan ay kung hindi ka na maghahanap pa ng iba pa bukod sa akin." Ang taos sa pusong pahayag ni Carlo.

"That will never happen, Carlo. I will be a spineless jerk just like your ex if I ended up cheating on you. You are the most precious and priceless gift that destiny gave to me and I'm going all-out to fight for our relationship. I love you too, Mrs. Dominguez."

Sandaling kumalas ang kanilang mahigpit na yakap sa isa't-isa. Kapwa nagtama ang kanilang mga mata—mga matang tila nangungusap at nangangako. Pangako ng isang masaya at malalim na pag-ibig. Nagsisimula nang magliyab ang silakbo ng kanilang mga damdamin. Hindi na napigilan ni Bullet ang sarili, masuyo nitong dinampi ang kanyang palad sa pisngi ni Carlo nang hindi pinapakawalan ang mga titig nito dito.

Unti-unting lumalapit ang mukha niya sa kasintahan. Batid na agad ni Carlo ang gagawin ni Bullet kung kaya't ipinikit na niya ang kanyang mga mata, hudyat ng pagpapaubaya nito sa nobyo. Nais niyang madama ulit ang init ng mga halik nito na labis niyang kinasabikan at hinintay. Maglalapat na sana ang mga labi nilang dalawa nang biglang may bumusina. Kapwa nila hindi napansin na may sasakyan na pala na huminto sa kanilang harapan.

"Bakit dito kayo sa labas nagtutukaan na dalawa? Akala ko pa naman ay may nagaganap na shooting dito sa harap ng aming bahay." Ang bungad na biro ni Susan sa kanila pagkababa nito ng sasakyan.

"Nanay naman." Ang nahihiyang sabi ni Carlo sa kanyang ina. Sakto naman ang pagdating ng sasakyan ng kanyang ama at naabutan silang tatlo na nag-uusap.

"Anong meron at nandito kayong lahat sa labas ng bahay?" Ang nagtatakang tanong sa kanila ni Delfin.

"I made a little surprise for your son, Engineer." Ang sagot ni Bullet sabay ipinakita nito ang laman ng sasakyan sa mga magulang ni Carlo.

"Ang ganda naman nito. Mahal bakit wala ka din paganito sa akin? Tingnan mo si Bullet oh, may surprise para sa anak mo samantalang ako ay wala man lang natatanggap na kahit na ano mula sa'yo." May himig ng pagka-inggit at pagtatampo sa mga salita ni Susan sa asawa.

"Siyempre hindi, mahal. Pu-pwede ko bang makalimutan ang pinakamaganda at nag-iisang babae sa buhay ko? Teka sandali lang." Saglit na nagpaalam si Delfin para pumunta sa sasakyan. Pagbalik nito ay may bitbit na itong isang kumpol ng mga bulaklak at saka ibinigay ito sa kanyang asawa.

"Flowers for you, mahal." Ang wika ni Delfin.

"Salamat, mahal. Akala ko ay wala akong matatanggap ngayon mula sa'yo." Ang sabi naman ni Susan sa kanya.

"Pwede ba na walang matatanggap ang pinakamamahal kong babae sa balat ng lupa? Natalo lang ako ni Bullet sa sorpresa niya para kay Carlo pero babawi ako sa'yo mamaya, mahal. Tiyak akong matutuwa ka sa gagawin natin." Ang pangako ni Delfin sabay kindat sa kanyang asawa.

"Ano ka ba, Delfin? Maghunos dili ka nga d'yan sa sinasabi mo at naririnig ka ng anak mo. Ang mabuti pa ay pumasok na tayo sa loob ng bahay para makakain na. Dito ka na sa amin mag-pasko, Bullet." Ang wika ni Susan.

"Thank you, Mrs. Felaire. I will not refuse to your kind offer." Ang sagot naman ni Bullet sa ginang.

Naunang naglalakad ang mag-asawa habang ang dalawa naman ay nakasunod sa kanilang likuran. Napapailing na lamang si Carlo habang pinagmamasdan ang pagkurot ng ina sa tagiliran ng kanyang ama.

"Carlo." Ang mahinang tawag ni Bullet.

"Bakit?" Ang tanong naman ni Carlo.

"Parang gusto ko din bumawi sa'yo tulad ng gagawin ni Engineer kay Mrs. Felaire mamaya."

Nanlaki naman ang mga mata ni Carlo sa sinabi ng nobyo. "T-Tse! Magtigil ka nga d'yan, Bullet. Wala kayo sa contest ni tatay kaya patahimikin mo yang pagiging competitive mo."

"So...you don't want to?" Tila may pang-aakit sa tono ng pagtatanong sa kanya ni Bullet.

"Hmmm, pag-iisipan ko. Halika na nga muna sa loob at kumain na muna tayo." Ang sagot ni Carlo.

"Okay, let's eat each other inside." Ang hirit ng nobyo sa kanya.

"Bullet ang bibig mo!" Ang bulalas ni Carlo na siya naman ikinatawa nang husto ng lalaki.

Masayang pinagsaluhan ng lahat ang mga inihandang pagkain sa lamesa. Hindi maubusan ng kwento si Bullet tungkol sa mga nangyari sa kanya sa ibang bansa habang mataman naman na nakikinig sa kanya ang lahat lalung-lalo na si Carlo. Hindi mawaglit ang tingin nito sa kababalik lang na nobyo.

"I know I'm handsome. You don't have to be so obvious but fine, I will let you stare at me as long as you want to." Ang sabi ni Bullet kay Carlo.

"May bagyo ba doon sa pinuntahan mo?" Ang biglang tanong sa kanya ni Carlo.

"Huh? There's no storm in Macau nor in Singapore. Why did you ask?" Ang tugon naman ni Bullet.

"Eh kasi parang lumakas yung hangin d'yan sa ulo mo, lalong tumindi. Grabe!" Ang nang-uuyam na sabi ni Carlo sa kanya.

"Storm has nothing to do with me being good looking, it's in the blood actually." Ang nakangiting wika ni Bullet sa kasintahan. Sasagot pa sana si Carlo ngunit biglang sumingit ang kanyang ina na si Susan sa kalagitnaan ng kanilang pag-uusap.

"Teka maiba tayo, Bullet. Ano nga pala ang plano mo sa darating na bagong taon?" Ang tanong ni Susan sa lalaki.

"Good thing that you've mentioned it. I was planning to invite you all to go in Zambales again. I want us to celebrate the new year in the island if that's okay with you, Mr. and Mrs. Felaire."

"It's a good idea for me. Para makapag-relax tayong lahat bago bumalik sa trabaho. Sigurado ako na matatagalan pa bago tayo makapagbakasyon ulit dahil graduating na itong si Carlo sa high school. Ano sa tingin mo, mahal?" Ang wika ni Susan.

"Walang problema sa akin, mahal. Mabuti yun para makapaglibang pa tayo bago maging abala ang lahat." Ang tugon naman ni Delfin sa asawa.

Pagkatapos kumain ay naunang mag-aya ang mag-asawa na umakyat sa taas para makapagpahinga. Naiwan naman sa may sala ang magkasintahan at doon nila ipinagpatuloy ang pagkukuwentuhan. Tanging ang ilaw na nagmumula sa Christmas tree ang siyang tumatanglaw sa kinaroroonan nilang dalawa.

"Did you miss me, Mrs. Dominguez?" Ang tanong ni Bullet habang tinitingnan nito si Carlo na nakahiga naman sa kanyang mga hita.

"Sobra. Eh ikaw ba namiss mo ko habang nandoon ka sa ibang bansa?" Ang balik na tanong nito sa nobyo.

"I will move heaven and earth just to be with you, that's how much you mean to me, Carlo.   It was like a torture to me leaving you here but I know deep within my heart, I need to do it—for the sake of Miguel and his family." Ang tugon ni Bullet.

Napangiti si Carlo sa sinabi ng nobyo. Hinawakan niya ang kamay nito at saka pinisil-pisil. "Alam ko. Hindi mo naman na kailangan pang magbigay ng paliwanag sa akin dahil naiintindihan ko. Sapat na ang mga ginawa mo para tulungan ako. Nakapagpasaya ka ng maraming tao at ipinagpapasalamat ko yun ng todo. Proud ako dahil may boyfriend ako na katulad mo."

Iniyuko ni Bullet ang kanyang ulo papalapit kay Carlo upang dampian ang mga labi nito ng isang halik.

"I love you, Mrs. Dominguez."

"I love you too, Mr. Dominguez."

Sa sobrang pagkasabik sa isa't-isa ay hindi na nila namalayan ang oras. Makalipas ang ilang sandali ay biglang tumunog ang cellphone ni Bullet. Agad naman na bumangon si Carlo upang bigyang-daan ang nobyo para kunin ito sa bulsa ng kanyang suot na pantalon.

"Sorry, I have to take this call." Ang paalam ni Bullet.

"Okay lang sagutin mo na, mukhang importante yung tawag." Ang saad naman ni Carlo. Inakala niya na tatayo ito upang lumayo sa kanya pansamantala ngunit doon na rin nito mismo sinagot ang tawag.

"Hello, ma?" Ang bungad na bati ni Bullet sa kabilang linya. Tahimik lang na nakamasid si Carlo habang pinagmamasdan ang nobyo na may kausap sa kanyang cellphone. Hindi rin naman nagtagal ang pag-uusap at nagpaalam na din agad ang lalaki.

"It's my mom." Ang wika agad ni Bullet kay Carlo pagkababa niya ng tawag.

"Ano daw ang sabi ng mama mo?" Ang tanong ni Carlo.

"The usual thing we do, updating her with my whereabouts and she also greeted me a happy holiday." Ang sagot sa kanya ni Bullet.

"Hindi ka ba pupunta sa kanila para magcelebrate ng Pasko?" Sa puntong iyon ay hindi na napigilan ni Carlo ang sarili na usisain si Bullet, malimit kasi itong magkwento sa kanya tungkol sa pamilya nito.

"My parents live in the States. We have also other businesses there that they managed. We only see each other during special occasions like their birthday. I have two brothers, one is in New York and the other is in Singapore right now. I belong to a busy and productive working family." Ang paliwanag ni Bullet sa kanya.

"Hindi ka ba nalulungkot kasi watak-watak kayo ngayon ng pamilya mo? Hindi mo ba sila namimiss?" Ang tanong muli ni Carlo.

Tiningnan ni Bullet sa mata ang kasintahan saka ito napabuntung-hininga. "Having this kind of setup in our family makes me feel sad at first but I get used to it as the year passes by. But on the other hand, my parents taught us to be independent in our lives. They gave us the freedom to make decisions which path we want to take. I remember when we we're young, they always remind us that we have all the choices in this world, just make sure that we choose the one that makes us happy and passionate about. And I'm very thankful to them because at this point of my life, I know I made the right choice that makes me truly happy. Do you know what it is?"

"H-Hindi eh. Ano?" Ang nagtatakang tanong ni Carlo.

Isang ngiti ang sumilay sa mukha ni Bullet habang hindi nito inaalis ang kanyang mga mata sa pagkakatitig kay Carlo.

"You are my choice, Mrs. Dominguez."

Hindi nakaimik sa mga sandaling iyon si Carlo. May kung anong kiliti na hatid sa kanyang puso ang mga katagang binitiwan ni Bullet na labis na nagpapahurumentado dito. Pakiwari niya ay pulang-pula na tulad sa isang kamatis ang kanyang mukha sa labis na kasiyahan na pilit niyang itinatago sa nobyo.

"It's good to see you blushing because of me. Anyway, it's already one o'clock in the morning. I should be going now." Ang wika ni Bullet.

Bigla naman nataranta si Carlo sa sinabi ng nobyo. "H-Ha? Saan ka pupunta?"

"I'm going to my house to rest. You should take some sleep also, Mrs. Dominguez." Ang paalala sa kanya ni Bullet. Akma na sana itong tatayo mula sa kanyang pagkakaupo nang pigilan siya ng kasintahan.

"I think you have something to say to me, Mrs. Dominguez. What is it? I'm all ears." Ang tanong ni Bullet.

Hindi naman magkandatuto si Carlo sa pagkakayuko habang pinaglalaruan nito ang kanyang mga daliri. Pilit na pinapalakas ang loob dahil sa nahihiya itong magsabi sa nobyo. Masuyong hinawakan ni Bullet ang baba ni Carlo saka itiningala ito upang magsalubong ang kanilang mga mata. "Tell me, Mrs. Dominguez. What do you want us to do now?" Tila may himig ng panunudyo sa tanong nito.

Dahil sa labis na kasabikan na makasama ang nobyo na matagal din nawalay sa kanya ay hindi na nag-aksaya pa ng panahon si Carlo. "D-Dito ka n-na lang m-matulog sa k-kwarto ko." Ang nauutal niyang sabi.

"Do you want me to sleep beside you? Just sleep only?" Ngayon ay mas tumindi pa ang panunukso ni Bullet dito.

"Ikaw na ang bahala, Mr. Dominguez." Ang sagot ni Carlo sa kanya.

Agad na binuhat ni Bullet si Carlo. "Do you want me to make you scream or just moan only?" Ang tanong niya.

"Bullet! Anong klaseng tanong ba yan? Magkalapit lang yung mga kwarto namin ng mga magulang ko. Anong sigaw yang pinagsasabi mo d'yan? Saka bakit may pagbuhat ka pang nalalaman? Mag-asawa lang ganun?" Ang nahihiyang sagot naman ni Carlo sa kanya.

"Patience my love, we will get there in the right time. For now I want to proceed first on our honeymoon stage just like what other married couples do. Let's continue our deep and long conversation upstairs shall we, Mrs. Dominguez?" Ang ngingiti-ngiting sabi ni Bullet.

Wala nang nagawa pa si Carlo nang dumampi na sa kanyang labi ang halik ng lalaki. Ilang sandali pa ay humakbang na ito papunta sa may hagdanan. Namangha siya sa lakas ng pangangatawan ni Bullet, nagawa kasi nitong umakyat habang buhat-buhat siya nito.

Pagpasok ng kwarto ay maingat na inihiga ni Bullet si Carlo sa kanyang kama. Tiningnan muna nito ang kabuuan ng kasintahan pagkatapos ay saka isa-isa nitong tinanggal ang suot na damit sa katawan. Panay naman ang lunok ni Carlo habang pinagmamasdan nito ang hubad na katawan ng nobyo na nakatambad ngayon sa kanyang harapan. Hindi pa rin nagbabago ang kakaibang init na dulot sa kanya ng presensya ng nobyo. Tinitigan niya ito mula sa ulo, pababa sa katawan hanggang sa mapadako ang mga mata nito sa nagsisimula nang magising na alaga ng lalaki.

"Little Bullet is longing for your touch, Mrs. Dominguez." Ang mapang-akit na wika ni Bullet. Bumangon si Carlo mula sa pagkakahiga at dahan-dahang lumapit sa kinatatayuan nito. Inilapat pa lamang nito ang kanyang kamay ay halos mabaliw na ang lalaki.

"F*ck! Your hands is so good at this!" Ang bulalas ni Bullet. Muling ipinagpatuloy ni Carlo ang paghimas sa alaga ng nobyo, ipinadama niya dito ang mainit na haplos ng kanyang pagmamahal. Ilang sandali pa ay hindi na nakatiis ang lalaki at agad na hinawakan ang kamay ng kasintahan para pigilan ito.

Napakunot naman ng noo si Carlo. "Bakit? Ayaw mo na ba?" Ang nagtatakang tanong nito dito.

"I'm not satisfied enough with just bare hands. I want to feel it inside your mouth, Mrs. Dominguez." Ang sagot ni Bullet. Ibinigay ni Carlo sa kanya ang isang makahulugang ngiti. Dinilaan niya muna ang ulo nito hanggang sa dahan-dahan na nitong ipinasok sa kanyang bibig ang kasing tigas ng bakal na alaga ng lalaki.

Isang malalim at masidhing ungol ang pinakawalan naman ni Bullet nang sakupin ng bibig nito ang halos kalahati ng kanyang alaga.

"Ssshhh. Baka marinig ka nina tatay at nanay." Ang mahinang saway sa kanya ni Carlo.

"Tch. I can't help it. Sorry." Ang paghingi naman ng paumanhin ni Bullet. Muling ipinasok ni Carlo sa kanyang bibig ang alaga ng nobyo at pagkatapos ay saka nito sinimulang gumalaw. Naging mabagal sa umpisa ang paglabas-masok nito, hinahayaan muna niya na masanay ang kargada ng nobyo. Kapag nakakaramdam na siya ng pangangalay ay iniluluwa niya ito at pagtutuunan muna ng pansin ang pagdila sa ulo, katawan hanggang sa dalawang bola nito.

Hindi naman mawari ni Bullet kung saang direksyon niya ipapaling ang kanyang ulo dulot ng kakaibang sarap at kiliti na hatid ng ginagawa ni Carlo. Nang maramdaman niya na malapit na siyang labasan ay pansamantalang ipinaluwa niya sa bibig ng kasintahan ang kanyang alaga.

"I want to make love to you, Mrs. Dominguez." Punong-puno ng pagnanasa ang bawat katagang namutawi sa bibig ni Bullet para sa kasintahan. Inalalayan niya si Carlo sa pagtayo pagkatapos ay saka isa-isang tinanggal ang suot na damit nito sa katawan. Ngayon ay pareho na silang walang saplot sa katawan.

Nakaramdam naman ng kaunting pagkahiya si Carlo sa kanyang sarili kaya tinakpan niya ng kamay ang hubad na katawan. Agad naman siyang pinigilan ni Bullet. "Don't cover your body, it's too beautiful to hide from my eyes." Ang nakangiting sabi nito sa kasintahan.

"A-Ano k-kasi, n-nahihiya ako." Ang nauutal na sagot ni Carlo. Idinampi ni Bullet ang kanyang palad sa pisngi nito. "Don't be shy, okay? We're making love so there's nothing wrong to us seeing each other naked. Honestly, I loved the rawness and natural beauty that's in front of me now." Ang wika niya.

Siniil ni Bullet ng isang halik si Carlo. "There's nothing to hide from me because you are mine after all, Mrs. Dominguez." Maingat niyang inihiga ito sa kama saka muling sinakop ang mamula-mulang bibig ng kasintahan.

Tuluyan nang ipinagkaloob muli ni Carlo ang sarili sa kanyang nobyo. Hindi siya nakaramdam ng kahit na anong pagsisisi. Mahal niya si Bullet at yun ang mahalaga sa kanya sa mga sandaling ito. Dumako ang mga halik ng lalaki sa leeg pababa sa dibdib hanggang sa huminto ito sa may parteng tiyan, minarkahan niya ang bawat dinaanan ng kanyang labi bilang tanda ng pagmamahal. Ibinuka ni Bullet ang dalawang hita ni Carlo at pagkatapos ay pumusisyon na siya sa pagitan nito.

"I'll be gentle." Ang pangako ni Bullet sa kanya. Dumura ito ng laway saka ipinahid sa alaga niya at sa butas nito. Itinutok ng lalaki ang kargada at pagkatapos ay unti-unting ipinasok sa masikip na lagusan.

Napasinghap naman si Carlo nang maramdaman niya ang pagbaon ng alaga ni Bullet sa loob ng kanyang katawan. Napakapit siya nang mahigpit sa kamay ng nobyo, pakiwari niya ay tila may kung anong napunit sa kanyang butas kaya kakaibang hapdi at kirot ang nararamdaman niya sa mga sandaling ito.

"Does it hurt?" Ang tanong ni Bullet sa kanya. Bakas sa mukha nito ang labis na pag-aalala.

"Medyo. Naninibago lang siguro ako ngayon, matagal na din kasi nung huling beses natin itong ginawa." Ang sagot naman ni Carlo. Pansamantalang tumigil si Bullet sa kanyang ginagawa saka binalingan muna ang labi nito. Naging maingat ang bawat pagkilos ng lalaki upang maiwasan na masaktan ang kasintahan, hinayaan niya muna hanggang sa ito ay maging komportable sa kanilang posisyon.

Ang hapdi at kirot ay napalitan ng sarap kalaunan. Hindi na namamalayan ni Carlo na tumutugon na pala siya sa mga halik ng nobyo, nawala na sa isipan niya ang nararamdamang sakit dahil nasasanay na ang kanyang butas. Nang matiyak ni Bullet na handa na ang kasintahan ay muli niyang ipinagpatuloy ang pagbaon ng kanyang alaga sa lagusan nito. Naging mabagal sa umpisa ang pag-ulos nito hanggang sa hindi na niya napigilan kung kaya't pabilis nang pabilis ang paglalabas-masok ng kanyang alaga sa butas ng kasintahan.

"Damn! Your ass is too tight. Can't get enough with it." Ang reaksyon ni Bullet. Niyakap nang mahigpit ni Carlo ang matipunong katawan ng lalaki habang pabilis nang pabilis ang pagbayo nito sa kanyang ibabaw. Ilang saglit pa ay tumigil ang pag-ulos pagkatapos ay inutusan siya nito na tumuwad. Muling itinutok ni Bullet ang kanyang alaga sa butas ng kasintahan.

"Aaahhh...Bullet." Ang pabulong na usal ni Carlo habang naglalabas-masok ang alaga ng nobyo sa kanyang lagusan. Hinawakan ng lalaki ang magkabilang kamay niya saka binilisan pa nang husto ang pagbayo sa likuran nito.

Panay mahihinang ungol at tunog ng pagdidikit ng kanilang mga katawan ang tanging maririnig sa apat na sulok ng kwarto. Nabigla si Carlo nang pahigain siya ng patalikod ni Bullet pagkatapos ay umikot ito ng posisyon habang nananatiling nakabaon pa rin sa kanyang butas ang alaga nito. Kamuntikan na siyang mapasigaw sa labis na sakit na naramdaman sa ginawa ng nobyo.

"Hugutin mo muna saglit Bullet, ang sakit kasi." Ang pakiusap ni Carlo.

"Stay still. Pain will be over, just relax your body." Ang sagot naman ni Bullet sa kanya. Wala nang nagawa si Carlo kundi sundin ang nobyo. Nagtagal sila sa ganun posisyon bago sinimulan ng lalaki ang paggalaw.

Inakala ni Carlo na yung kanina nilang ginawa sa simula ang masakit na bahagi na mararamdaman niya sa pakikipagniig kay Bullet ngunit nagkakamali siya, may mas sasakit pa pala bukod doon. Pilit niyang pinipigilan ang sarili na hindi gumawa ng ingay upang hindi marinig sa labas ng kwarto, tanging sa bedsheet na lamang siya kumakapit nang mahigpit.

Nang maramdaman ni Bullet na malapit na siyang labasan ay nag-iba sila ulit ng posisyon, muli siyang umibabaw kay Carlo. Kapwa nagsasalpukan ang kanilang mga pawisang katawan sa isa't-isa. Panay ang mabibilis na mga ulos na ginagawa ng lalaki sa lagusan nito habang ang isa naman ay mahigpit na nakayakap sa kanya. Tila nasa isang digmaan ang kanilang mga dila, naglalaban at parehong ayaw sumuko sa laban. Makikita sa mga mata nila ang naglalagablab na pagnanasa ng pagsasanib ng kanilang mga katawan.

"Aaahhh I'm coming! I'm coming! Take all of this. Aaahhh shit!" Magkakasunod na putok ang inilabas na katas ni Bullet sa loob ni Carlo. Ibinagsak nito ang pawisang katawan sa ibabaw ng kasintahan. Kapwa sila naghahabol ng hininga sa labis na pagod dulot ng kanilang mainit na sagupaan.

"How was it?" Ang kaagad na tanong ni Bullet sa kasintahan.

"Hmmm, hindi gaano. Ang sakit kaya nung ginawa mo lalo na yung huli. Ang dami mo talagang alam basta kamanyakan ang pag-uusapan. Ano naman ang masasabi mo sa ginawa natin? Pasado na ba ito sa standards mo, Mr. Dominguez?" Ang balik na tanong ni Carlo.

"For me, this is the best gift I ever received for Christmas Day." Ang masayang sabi ni Bullet.

"Yung sex?" Ang nagtatakang tanong ni Carlo sa nobyo.

Tiningnan ni Bullet sa mata ang kasintahan. "No. It's you. Merry Christmas, Mrs. Dominguez."

At isang mainit na halik ang siyang tumapos ng isang masayang tagpo sa pagitan nilang dalawa.

Samantala...

"Ladies and Gentlemen, we have just landed at Manila International Airport, Gateway Airlines welcomes you to Manila. On behalf of your flight crew headed by Captain Musni with First Officer Nepomuceno and the rest of the team, we thank you for choosing Gateway Airlines, your airline of choice."

Magkahalong saya at pananabik ang sumilay sa kanyang mga mata habang siya ay naglalakad. Ang maamong mukha, morenang balat at ang kulot na kulay itim na buhok nito ang siyang pumupukaw ng pansin sa lahat ng tao na kanyang nakakasalubong sa loob ng paliparan. Karamihan sa mga kalalakihan na nandoon ay pawang napapalingon dahil sa kanyang angking kagandahan, ang isa nga dito ay bumangga pa sa haligi ng pader dahil nakatutok ang mga mata nito sa pagsulyap sa kanya. Wala na siyang ibang nagawa kundi ang mapailing na lamang. Hindi rin naman niya kasi lubusang masisisi ang mga ito dahil nasa lahi talaga nila ang mga gwapo at magaganda.

Lilinga-linga ito paglabas ng arrival area na tila may hinahanap. Ilang sandali pa ang nakakalipas ay may isang lalaki na papalapit sa kanyang harapan.

"Maligayang pagbabalik po sa inyo, Ma'am Andrea." Ang bungad na bati sa kanya ng lalaki. Tinanggal niya ang suot na shades at pagkatapos ay saka nginitian ito.

"It's good to see you again, Kuya Rogel. It feels so good to be back here in the Philippines. I'm sure marami na ang nagbago dito sa bansa natin habang wala ako. By the way, maraming salamat po pala sa pagsundo sa akin dito ngayon kahit late notice na ang ginawa ko." Ang paghingi ng paumanhin ni Andrea sa lalaki.

"You're welcome, ma'am. Huwag po kayong mag-alala dahil okay lang po sa akin yun. Kung hindi niyo po mamasamain ay maaari ko bang malaman kung ano po ba ang inyong sadya sa biglaang pag-uwi niyo sa bansa ngayon?" Ang tanong ni Rogel sa kanya.

Ipinikit ni Andrea ang kanyang mga mata pagkatapos ay huminga ito nang malalim, panandalian niyang dinama ang buong paligid. Pagdilat niya ay agad niyang tinitigan ng diretso si Rogel na kasalukuyan naman na nakatunghay sa kanya.

"Actually, I have an unfinished business to deal with here that's why I decided to go back and settle it once and for all."

Isang mapait na ngiti ang sumilay kay Andrea. Muling nanumbalik sa kanyang isipan ang isang mapait na alaala. Tila batid na kaagad ni Rogel ang tinutukoy nito.

"Handa na po ba kayong harapin siya?" Ang tanong niya dito.

"It's about time, Kuya Rogel. I couldn't wait to see him again."

WAKAS...