ကျွန်တော်စိုင်ရီကိုပြန် ပြောရန်ပြင်နေချိန် မှာဘဲ bus ကားက ရောက်နှင့်နေပြီလေ။ကျွန်တော် စိုင်ရီကို
တစ်ချက်ပြုံးပြပြီး "ငါတို့နောက်မှာဘဲ....ဆက်ပြောကြရအောင်ကွာ..."ဟုကျွန်တော်ပြောကာbus ကားပေါ် မှလက် ေဝ့ယမ်း နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။
   Bus ကားလှိမ့်ထွက်လာသောအခါကျွန်တော် ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှငေးကြည့်နေမိတယ်
(အို......ဒီနေ့အဖြစ်အပျတ်တွေက အိမ်မက်မက်နေရတာနဲ့တူလိုက်တာ....)
အပြင်ဘက်တွင်မှောင်ပြီး မိုးတိမ်များစုဝေးလာကြသည်။ ပြတင်းပေါက်မှန်မှကျွန်တော့်အရိပ်ကို ကျွန်တော်ပြန်မြင်နေရတယ်။ ရာသီဥတုကဲ့သို့ကျွန်တော့်မျက်နှာမကြည်လင်ပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ့်ကိုယ်ကြိုးစား၍ပြုံးမိတယ်။
(အို......ဒီနေ့အဖြစ်အပျတ်တွေက အိမ်မက်မက်နေရတာနဲ့တူလိုက်တာ....)
ဟုကျွန်တော်တွေးမိသည်

။