Chapter Fourteen

Abala ako this weekend because next week would be the first quarter exam sa first sem. Bago kasi iyon ay binigyan muna kami ng teachers namin ng performance tasks and we need to complete them so that we could take the exam. Hindi naman ang exam mismo ang nagpapakaba sa isang estudyanteng tulad ko eh. It was the process that you might fail on their requirements which would make you unable to take the exam. Knowing that those performance tasks has a huge impact towards your grades.

Kaya naman ngayon ay nagpaalam ako kay mommy na pupunta muna sandali sa SLP Mall para mamili ng mga school supplies na gagamitin ko sa paggawa ng mga performance tasks. Ako lang mag-isa dahil Arin and Quinn are both busy. Arin had to go to her groupmates kasi magsho-shoot sila ng short film para sa aming Introduction To World Religions and Belief Systems. Thankfully, our group had finished shooting it last week.

I surveyed everything that I've seen each minute that I passed by towards the shelves habang tulak-tulak ang stroller sa aking harapan. Kakaunti pa lamang ang mga napili ko. I bought a scrapbook dahil gagamitin ko ito para sa aming activity sa EAPP. I also bought highlighters, glitter and pentel pens, washi tapes, stickers, construction papers, bond papers and more. Anything that I could use for doing my activies.

Hanggang sa napadpad ulit ako sa section kung saan nakadisplay ang mga stickers, washi tapes, sticky notes and coloring books. There was a girl there crying habang inilinga-linga ang kaniyang paningin sa kapaligiran.

"Kuya... Kuya... ” Her voice was gentle and soft. It makes her sounds so weak lalo na sa sitwasyon ngayon na kitang-kita kung paano niya pinupunasan ang sariling luha.

Damn, is she lost?

Nag-alala naman agad ako kaya lumapit ako sa kaniya at nagspat sa harapan nito.

Nanlambot naman ako nang makita ko ang kaniyang luhaan na mata. Palinga-linga rin ito sa paligid. Nag-alala naman ako sa kaniya. I am trying my best na aluin siya. So, I gently asked her. "Hey baby, what happened?"

Then, her glowing eyes darted at me. "Ate, patulong naman po, ‘di ko po makita si kuya ko po," 

"Ano bang pangalan ng kuya mo?" Malumanay kong tanong. Sabay punas ko ng luha sa kaniyang mata.

Hindi niya pa nasagot ang tanong ko nang may narinig kaming nagsalita sa likuran namin. Patuloy lamang siya sa paghagulgol at pagkusot ng kaniyang mata. Hindi niya pa rin sinasagot ang tanong ko.

Nakaramdam naman ako ng pag-alala kaya hindi ko siya iniwang mag-isa roon. Should I take her to the guards? Kawawa naman kasi because she's been crying for a long moment na.

"Ryla? nandiyan ka lang pala."

"Kuya!"

Sinundan ko ng tingin ang bata nang bigla itong umalis sa harapan ko. Nagtungo ito sa aking likuran dahilan nang paglingon ko rin doon.

"Pasensya ka na kay Ryla ha, may sinabi ba siya sa'yo?"

And there narinig ko ang boses ni Ryden. Uminit ang pisnge ko ng makita siya. Agad namilog ang aking mga mata. Oh gosh, I did not expect us to see each other here—not again in this mall. Though, maybe they go here often. Napalunok na lang ako at tumayo na. The girl went to him at binuhat niya naman ito. He looks like a father in that state—Aye, stop thinking about it.

"U-Uh, wala naman, umiiyak lang siya and… I think ikaw iyong hinahanap niya." Kinurot ko ang aking mga daliri sa aking likuran.

"Uh yeah, by the way she's Ryla, kapatid ko," he said in emotionless. "Ryla, mag hi ka kay ate." Rinig kong bulong nito sa kapatid.

"Hi po ate!"

I can't hide my genuine smile sa cuteness niya. She got some features from Ryden. The thin lips and their eyes! Ang kaninang luhaang mga mata nito'y nawala na at napalitan na ng sigla ngayong nasa bisig na siya ng kuya niya.

"Hi! I am Ayezza, pwede mo din akong tawaging ate Aye.” Lumapit ako sa kaniya at ginulo ang makulot niyang buhok.

"Ikaw po si ate Ayezza? Palagi—"

Hindi niya na natuloy ang sasabihin ng takpan ni Ryden ang kaniyang bibig. Narealize ko tuloy na ang lapit ko lang sa kaniya and then, we caught each other's eyes kaya biglang nagharumintado naman ang aking dibdib. Uminit ang aking pisnge kaya lumayo akong bahagya at pilit na ngumiti sa kay Ryla.

“Nice to meet you, baby Ryla.”

“Uh, busy ka ba?” Tanong ni Ryden sa akin. And I noticed his ears again, it became reddish. Baka may allergies siya?

“No, bumili lang ako ng art materials para sa activities. Pero patapos na rin naman na'ko. Babayaran ko nalang.”

Tumango ito. “Sasamahan na kita.”

“Huh? Aren't you busy?”

“Hmm, no. Iginala ko lang si Ryla.”

Even though my heart's kinda against with the idea of it, my mind just go with the flow. Sinamahan niya nga ako sa counter habang buhat-buhat si Ryla. He was whispering something towards the kid and they were both laughing silently. I just observed them while waiting for the cashier calculate the amount of everything I purchased.

Akala ko'y hanggang doon na lamang iyon ngunit nag-aya si Ryden sa akin na sabay na kaming mag-lunch. Nakalabas na kami sa school supplies area at ngayon ay hawak-hawak niya na lamang ang kamay ni Ryla. Napagitnaan kami nito. Ryla liked the idea of us having launch together so I gave it a shot. Ryla is just to soft and I couldn't resist her. Doon lang kami kumain sa malapit na fast food chain because according to Ryden, Ryla likes that place.

“Ako na oorder.” Ryden insisted.

“Hmm, okay. Let me pay for it.”

“Huwag na, ako ang nag-aya so...” Nagkibit-balikat siya.

Umiling naman ako. “Okay, hati nalang tayo sa bayad.”

“Sure.”

Mabuti naman at hindi na siya kumontra pa. Ryden had paid a lot of foods for me na lalo na noong sinugod ako sa clinic. Of course, I'm so thankful to him for doing those things even though he doesn't have too. Now that I'm thinking about it, there was something in my heart which is screaming happily in happiness. All those bad impression I had towards him seems like slowly vanishing because he's replacing it for his kindness towards me. I don't know if he's like this to other girls as well but I hope not... I just don't want to think about it.

“Hi ate Aye, classmate mo po ba si kuya ko?” Ryla called me with her glimmering eyes.

“Yes po baby, did you know, magka-seatmates rin kami.”

Her mouth forms an ‘O’ “Talaga po? Hindi mo po ba boyfriend si kuya ko, ate?”

Halos mabulunan ako sa sariling laway nang marinig ang kaniyang tanong. “Hindi, baby.”

Then, she pouted. “Sana po, gawin niyo pong boyfriend si kuya ko kasi mabait naman siya at mabait ka rin po. Tsaka, ang ganda mo po ate, Aye!”

“Thanks, baby. You're so beautiful din!” I gently pinched her cheeks and smiled at her, trying to equal her energy.

Medyo mahaba ang pila sa counter kaya it took Ryden a few minutes to get us the food. And within those moments, I busied myself talking about Ryla. I was asking some basic information about her. That's when I knew that she was still four years old. Her favorite color is pink and she even told me that she dreams on becoming a teacher so that she would create a color pink school. I only smiled on her ideas.

“What are you talking about?” Ryden asks. Nasa tapat ko siya pumwesto samatalang sa side naman namin ay si Ryla. He ordered a beef steak and chicken for us. Sinamahan niya na rin ng coke float.

“Just random things.” I shrugged.

“Kuya, dapat po bagay kayo ni Ate Aye kasi gwapo ka po tas maganda siya. Tsaka alam mo ba kuya, pareho kami na favorite ang pink!”

Kitang-kita ko kung paano halos mabulunan si Ryden sa mga pinagsasabi ng bata. Palihim ko nalang kinagat ang aking pang-ibabang labi dahil nagpipigil ngiti. He was obviously startled about what the child is talking.

“Baby, stop talking about that, okay? Bata ka pa.”

“Ang alin po kuya?”

“A-About diyan sa sinasabi mong bagay kami ng Ate Aye mo.” Kitang-kita ko kung paano lumunok si Ryden habang nagnanakaw sulyap sa akin.

“But kuya, I like her. She loves pink! We could create a pink school together po!”

Ngumiti lang si Ryden dito at may kung anong binulong sa bata. Nanlaki naman roon ang mata ng bata and that makes me wonder what did he said to the child. I am just looking at them, both of them looks so cute that I want to take a photo. For me, this sight is perfect.

“Bakit ka nga pala mag-isa?”

“Busy si Arin. Nagsho-shoot sila nung short film.”

“Hindi pa pala sila tapos roon?”

“Hindi pa daw, eh. Pero I think last scene nalang ang kailangan nilang i-shoot tapos si Gerald na ang mag-e-edit nung film.”

We divided into three groups kasi and then again, I and Ryden became groupmates again. Kaya naman ay unti-unti akong nalalapit sa kaniya because he always wants us to walk until the gates together. May sundo kasi ako. I don't know what makes him want that pero hinayaan ko nalang.

"From now on, pwede mo akong ayain na samahan ka na pumunta sa mga lugar kung wala kang kasama." Napatigil ako sa pagnguya dahil sa narinig. Tinaasan ko siya ng kilay. "Ay, mali! Uh dapat pala ako iyong nag-aaya." Tango-tango niya pa.

Kumibit-balikat lamang ako doon at nagpatuloy sa pagkain. Ryla became silent and peacefully eating her meal at ganoon na rin ako. Ako? Mag-aaya sa kaniya? Hindi naman ako ganoon ka-friendly para gawin iyon at feeling ko kapag gagawin ko iyon, nakakahiya! Baka i-reject niya lang ang pag-aaya ko kagaya ng mga inaasta niya kay Alice.

"Magsalita ka naman diyan, mas pinapa-awkward mo'to eh!"

Kumunot ang noo ko. How?! I mean, abala ako sa pagkain but I don't know how to initiate a conversation with him. Mas lalong kumalabog ang aking dibdib na parang luluwa na ito. Kapag kasama ko siya, palagi nalang akong nakakaramdam ng ganito. This is somewhat strange for me.

"Ano namang sasabihin ko?" Wala talaga akong ibang naisip na pwedeng isagot sa kaniya.

Umakto naman siya na parang may iniisip na malalim. Hinayaan ko nalang. "About hmm, doon sa librong hiniram ko."

Para namang nag-twinkle ang paningin ko. Hay, may mashe-share-an na rin ako ng mga thoughts ko about sa kwento na iyon. Hindi ko din kasi mashe-share-an si Arin about roon kasi hindi naman daw siya interesado.

"Kailan pa iyon nasa sa'yo?" Una niyang tanong.

"Pinahiram lang iyon sa akin ni Lolo."

"Bakit?"

"Huh? Uh, of course because I think that book was nice at naroon na iyon sa library niya for years already."

"May mga sinabi ba siya sa'yo about sa librong iyon?" patuloy pa rin siya sa pagkain.

"Ano namang sasabihin niya? Pinahiram niya lang talaga sa akin ang book na iyon because my lolo knows that I love reading books so much and I also love collecting them."

I casually answered. Mabuti nalang at medyo kumalma na ang nararamdaman ko.

Pero bumalik ang lahat ng awkwardness ng titigan niya ako ng maigi. What's with him huh? Parang tumigil ng isang sandali ang mundo niya. Kitang-kita ko ang paglunok niya.

"Kawawa ka, napaka inosente mo,” sabi niya sa mahinang tinig.

Hindi naman ganoon kalayo ang SLP Mall sa La Valle kaya naman ay nilalakad ko lang talaga ito usually. Nang matapos ang tanghaling iyon ay nagpaalam na rin ako kay Ryden at Ryla. The girl waved at me and even wished for us to see each other again. I don't know when would be the next time kasi hindi naman kami ganoon ka-close ni Ryden. Ryden also insisted na ihatid na'ko pauwi but then I declined it kasi baka mapagod lang si Ryla. So I told him that they should go home na rin.

Nang makauwi na'ko, nakita ko si Mommy sa living area na nakaupo lang. I immediately went to her at nagmano na rin and kiss her cheeks. Pagkatapos n'on, I went directly sa room ko para magbihis.

Naligo na ako at nagbihis na pero may pumukaw sa atensyon ko. Nasulyapan ng mga mata ko ang aking mini bookshelf sa itaas ng study table ko.

Nagulat ako sa anong nangyayari. Isa lang ang mai-describe ko sa itsura ng dating naka-arrange pa na library ko. It is totally in MESS! Iyong ibang Science fiction books ko, nagkatupi-tupi at mas nagulat ako ng makitang nakabukas ang shelf ko sa ilalim ng study table. Dito ko usually nilalagay ang mga importanteng bagay ko! Gosh, what's happening here?! Baka may nabasag!

It is also in a mess! What is really happening?! pinasok ba tong kwarto ko? wala naman akong mamahaling gamit dito sa kwarto ko ah, except kung bookworm din iyong may balak na magnakaw.

Tinignan ko din ang closet ko and—bakit hindi ko ito namalayan kanina? iyong mga nakatupi kong damit! They are also in mess! Anong nangyayari sa kwarto ko?! Better to ask Mom or Dad about this. I don't freaking know what's going on!

Bumaba ako ng kwarto na nakapaa lang. Wala akong pakialam sa malamig na sahig.

"Hinahanap ko nga eh! I try to find it at ewan ko kung saan iyon tinago ni Ayezza!"

Medyo nagtaka ako sa kung anong nangyayari sa living room kaya itong may pagka-chismosa side ko ay nakinig na naman. Narinig ko kasi ang pangalan ko eh.

"What's the sense kung itatapon mo iyon Harriette?! Mas pinapahalata mo ngang hindi ka pa rin nakamove-on, ah." I heard the baritone as thunder na boses ni Dad.

"Ano na naman?! Kaya nga itatapon di'ba para makalimutan na natin!”

"Eh bakit ngayon mo pa sinabi iyan?I saw so many childhood pictures of you and him sa album collections mo Harriette at hanggang ngayon he still haunts you in your mind. Akala mo ba hindi ko nararamdaman?”

I think they are talking about personal things. Wala na ako roon. Nag-aaway na naman sila. Nakakasawa na ah parang tatakas na naman ako nito bukas ng umaga.

I heard their conversation and I'm thinking about it. Base sa narinig ko, may balak na itapon si Mommy and ano nga ulit 'yon? something like libro. She mentioned me kanina so may possibility na isa sa mga libro ko? Alin naman roon? those Science fiction books?

Wait, baka iyong libro na pinahiram sa akin ni lolo? Aanuhin naman nila iyon? It was just a book!

Winaksi ko na lang muna iyon sa aking isipan. Kailangan kong gawin ang aking activities at kailangan ko ng peace of mind. Pero hindi talaga naki-cooperate ang utak ko. Lumilipad ito sa kung saan.

I was thinking about him... I can't help it. Those eyes, nose, the way he stares at me. Para akong nanlalambot at natutunaw habang nai-imagine ang lahat ng iyon. I ended up checking his facebook profile. A simple photo of him na naka-side view. He's with his hoodie too.

I remember our moment together a while ago. That feeling was great, the way he looks at me kanina, para akong hinihele at nalilipad sa ulap. I don't know what's happening to me.

At simula sa araw na iyon, every part of him haunts me. Hindi naman ako excited sa exam next week but I feel like I'm excited to see him again at school.