Good Morningggg
Dus... Zondag. Vanmiddag feestje van een vriendin. Verder heb ik weinig idee.
Ik moet nog steeds escape the night kijken...

Nu dan maar dan...

Feestje was normaal, geen bijzondere dingen, op leuke honden na dan :):):):)

Utrecht
Uur wachten
Melle (jongen)
Bloedprikken
Eten - loempia

Dat waren mijn punten.

Vandaag moest ik dus naar Utrecht, naar het ziekenhuis.
Ik ga het kort houden voor de mensen die het niet snappen: ik heb jeugdreuma (niet heel erg dus er is niet veel aan de hand) en moet een keer in het jaar terug komen op controle.

MAAAAR IK HEB GEWELDIG NIEUWS

We moesten eerst een uur wachten... Mijn zusje had een blauwe tong van haar slushpuppy en we hebben tafelvoetbal gespeeld. En toen... Meneer de dokter liep een klein beetje uit. Een uur maar. En toen viel mij iemand op. Een jongen, blond haar, rond mijn leeftijd schatte ik. Zijn naam bleek Melle te zijn en hij was voor mij aan de beurt bij dezelfde dokter.

Maar nu heb ik eigenlijk best spijt dat ik hem niet heb aangesproken. Ik was/ben best benieuwd hoe hij de dingen heeft ervaart. Dus als iemand hem heel toevallig kent: zeg het even :)

Maar het goede nieuws: dit was mijn laatste controle.
Ik lijk uitgegroeid dus heel veel verandering is er niet. Enkel als ik weer klachten krijg etc moest ik weer komen. En er is niet veel aan de hand. Ja, ik heb soms nog last, maar dat is met periodes dus.. Ja.

Normaal gesproken deden we eerst bloedprikken en dan naar de dokter want dan had hij de eerste uitslagen al. Maar sinds vorig jaar doen we dat andersom omdat het niet altijd hoeft. Toch doe ik het elke keer voor onderzoek. Want ja, dat doe je als je proefkonijn bent.

(Voor test van medicijnen willen ze ook het effect op lange termijn weten, vandaar. Ik was een van de eerste die die medicijnen kreeg dus heb ik gezegd dat ze me onder onderzoek mogen houden voor de toekomst etc. En ontwikkelingen voor andere kinderen)

Bloedprikken zelf is niet meer zo erg.

Vroeger was het echt: ik MOET mijn knuffel hebben, ik MOET op mama haar schoot zitten en ik MOET Emla (verdoving) op hebben een half uur van te voren.

Nu: O, jah, doe ik wel even. Maar het liefst wel met een vlindertje...

Ik ben daar best trots op.

En we hebben daar gegeten. Na afloop tikt de klok altijd bijna twaalf dus eten we daar in het restaurant en nu had ik dus een loempia met aardappel dingetjes.. (Geraspt en in een figuurtje gedaan en dan gebakken... Of gefrituurd..)

Toen had ik nog een keer de kans om Melle aan te spreken, maar dat deed ik niet...

Goed gedaan Zi.

En toen weer naar huis. Jap. Geweldig