Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

10 en 11 september

op sommige dagen hoef je gewoon even niets te doen, maar ik krijg het nu wel voor elkaar om nog om 1 uur wakker te blijven. Ik kan er niets aan doen. Snachts schrijf ik gewoon het beste XD

en wat schrijf je dan Zi? Wat is er zo belangrijk dat je moet schrijven? Nou dit en dit:

--------------------------------------
Aandachtig bekeek ik het schilderij, genaamd het duo. Zo had het met mij ook kunnen zijn, dacht ik bij mezelf.

Zodra ik aan hem dacht liep er al een traan over mijn wang. Mijn schuld, het was mijn schuld.

Snel veegde ik de traan weg. Het gelukkige stel op het schilderij keken me dan niet rechtstreeks aan, het was hun gezichten die de verheerlijkte en vreugdevolle emotie lieten zien.

'Zora?' mijn zusje riep me, maar ik kon mijn blik niet losrukken van het schilderij. Het had me vastgegrepen en liet niet meer los.

'Ja?' mompelde ik daarom, maar afwezig.

Mensen liepen de hal uit, iedereen leek om me heen te verdwijnen en het schilderij slokte me steeds meer op. Mijn blik werd leeg en dof. Mijn ogen roder. Ze vulden zich met tranen die langs mijn wallen naar beneden gleden en zo een spoor achterlieten die net zo vaag was als de weg naar de vergetelheid. Die net zo pijnlijk, net zo zwaar waren als de littekens in mijn ziel.

Littekens. Die had ik gemaakt toen ik hem verraadde. Ruzie. Er viel niet aan te ontkomen.

Het viel niet te ontkennen dat ik hem had verraden, hem had voorgelogen. Alles wat hij zei was waar. Alles wat hij wist was waar. Mijn uiteindelijke doel was behaald, maar de prijs die ik daarvoor had betaald...

Een warme gloed van achter mij haalde me uit het schilderij, uit mijn verre gedachten. Ik was neergezakt op de grond en huilde.

Armen sloegen zich om me heen en mijn hoofd legde zich tegen een schouder. Ik was het niet waard. Ik mocht niet getroost worden, maar toch liet ik het gebeuren.

Langzaam wiegde we samen heen en weer.

'Het is je vergeven, Zora.'

Ik keek op. Mijn zusje had me helemaal niet geroepen...

'L-lucas...' Ik was bevroren van angst. Ik mocht hem niet nog meer pijn doen.

'En ik hoop dat jij het mij ook vergeeft.' 

========================

heel mooi enzo maar ik ben niet blij met het einde. Nóg niet. Ik wil eerst dat "Zora" haar excuses maakt en dan... Tja, komt wel. 

Ik zit nu zo veel op de laptop op het moment te schrijven dat ik half blind kan typen en dat is zo grappig. Alleen wanneer ik niet er over na denk gaat het goed. Als ik er wel bij nadenk gaat het mis. 

Verder nog Aladin gezien want volgende week is de tiende van must en dan krijgen we alle 77 *telt nog eens na* 8 musicals; Alladin en... (Alladin), Belle en... (belle en het beest), Leeuwen (de leeuwenkoning),  blow up (hairspray), Meermin (de kleine zeemeermin), Heksen (wicked), Poppins (marry poppins), petticouts (ehm.. petticout). En dat allemaal in 1 samengevat met alle oud leerlingen etc etc. Het word echt fun!


HAPPY HAPPY B-DAY TO YOUUUUUU 

luve you en ik ga je op school wel even uitgebreid feliciteren want ja dat mocht ik zaterdag nog niet doen XD

Zo. Het is alweer maandag en de dag begint om 10:30 (maar ik was 10:10 al op school op mon cousine te feliciteren) met grafisch. Vervolgens burgerschap en rekenen. Dan een standaard tussenuur met vervolgens twee uren bedrijfskunde (waar er serieus amper was gedaan werd)

en... Ik had nog geen tijd gekregen om te violen.. Dus dat moest ik eerst afwachten. Nu voortaan op 18:25 en dan gelijk door naar orkest. 

https://youtu.be/0CGVgAYJyjk

(ik ben laat met alles publiceren maar schrijven en school gaan amper samen dus dat komt nog (net als taize btw)

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro